Doughnuts

 Tijdens de vakantie werden (vooral de mannen) gegrepen door de donuts van Krispy Kreme. En dan gewoon de klassieke donut met een beetje glazuur. Dus de donuts zonder enige poespas…en dan niet die van Tim Horton of het merk dat je hier kunt kopen (voor veel geld). Ik bedacht dat ik ze dan thuis maar eens zelf moest maken. Met het juiste recept moet ik dat toch kunnen?

Een mooi doel tijdens het winkelen in Canada was een donut uitsteker, dat zou meteen een leuk souveniertje zijn. Helaas was echter de enige winkel waarvan ik denk dat ze deze wel zouden hebben dicht op de dag dat we daar waren. En een uur omrijden naar een winkel voor een uitsteker gaat me te ver. Net zo als we niet alle quiltwinkels op onze mogelijke route hebben gezien. Mijn gezelschap vond een paar winkels wel genoeg.

Maar ondanks dat ik de uitsteker niet vond bleven de donuts wel door mijn hoofd spoken en heb ik eenmaal thuis direct een online bestelling gedaan bij een Nederlandse winkel. Ook had ik nog poedersuiker nodig en dat koop ik altijd groots in bij de molen in Groesbeek. Een bus met poedersuiker bij de super schiet niet op.

En zo arriveerden mijn bestellingen vrijdag al met de post…en kon ik meteen aan de slag. Ik raadpleegde mijn bakbijbel en vergeleek het recept met een aantal recepten online. Zette alle ingrediënten klaar en ging aan de slag. Het is net oliebollen bakken: deeg, rijzen, frituren. Tot slot nog glazuren. In de Nederlandse recepten werden de klassiekers door een mengsel van suiker en kaneel gehaald, dat vond ik niet geschikt. Ik maakte een glazuur van slagroom, mascarpone en poedersuiker…

Het resultaat was heerlijk. Ze mogen nog iets luchtiger, dus een volgende keer nog iets langer kneden. En die volgende keer? Dat wordt zondag, want mijn collega’s fungeren graag als testers…

En terwijl ik dit typ zitten de katten op tafel. Ze zijn heel graag, heel dicht in de buurt en verzinnen van alles om dat te doen. Onder de krant door dichterbij sluipen en dan lekker gaan liggen bijvoorbeeld.

Groet, Françoise