Canada 16 augustus, dag 14

De dag begon de rustig. Beetje uitslapen, blogje schrijven (ik weet dat er op wordt gewacht door familie, vrienden en mijn volgers. Fijn dat jullie mee genieten) en met een kopje koffie en een breiwerk op het balkon. Voor zolang als het duurt, want een korte onweersbui brengt wat druppels regen. Niet genoeg om het gras weer groen te laten worden, maar net genoeg om alles te verfrissen.

 

Ik brei rustig verder aan mijn sok uit ronde 3 van de SWC 2022. Deze tweede was nog niet af en ik wacht op de volgende ronde. De deadline voor ronde 4 was maandag en meestal duurt het een dag of twee voordat de volgende patronen beschikbaar zijn. Ik heb mijn garens en naalden ingepakt, zodat ik eventueel wel kan beginnen tijdens onze trip naar familie in de buurt van Vancouver.

Als ik besluit om nog wat resultaten van anderen te bekijken, zie ik dat de nieuwe patronen al online staan en dus besluit ik ze nog te downloaden voor vertrek en de eerste sok vast op de pennen te zetten. Dan kan ik straks op het vliegveld en tijdens de vlucht flink wat meters maken aan deze sok.

We vliegen met Flair, een Canadese maatschappij. Geen all-in prijzen, maar voor alles apart betalen. Tijdens het boeken hebben we betaald voor het inchecken van 1 koffer, maar we besluiten alleen handbagage mee te nemen. Alles onder controle… We vertrekken vanaf een klein vliegveld en daar had niets mis kunnen gaan met de koffer, maar toch…

Het inchecken van deze ene vlucht die nog in de avond vertrekt duurt lang, maar de security check gaat snel. We konden zo doorlopen…niet zo veel werk voor 5 mensen bij de security. De mensen voor deze ene vlucht komen met het tempo van het inchecken bij ze langs.

Ik installeer met met iPad, breiwerk en luisterboek op mijn telefoon in mijn stoel en heb bijna de hele vlucht gebreid. Dat schoot lekker op. Het eerste been is al bijna klaar.

In Vancouver werden we opgehaald door een neef. Direct gezellig als is het meer dan 45 jaar geleden dat ze elkaar gezien hebben. Het is inmiddels donker en we zien dan ook niet hoe de omgeving er uit ziet.

Mr. X slaapt bij de oom en tante en wij met z’n tweeën in een vakantiehuisje aan de overkant.

Natuurlijk moet er nog bijgepraat worden en om middernacht (Vancouvertijd) rollen we ons bed in. Ik ben inmiddels een beetje kwijt in welke tijdzone we leven en hoe laat het elders in de wereld is.

Ik word dan ook vroeg wakker, mijn maag knort. Gelukkig is er wat fruit om te eten en na een banaan ga ik weer terug naar bed. Ik kijk vast even naar buiten voor het uitzicht:

Niet verkeerd toch?

Na nog een uurtje slapen er toch maar uit, zodat we van de dag kunnen gaan genieten. Het wordt al warm…

Groet, Françoise

En: lang leve de WiFi overal…(and such nice passwords :-))