Quiltdagje

 Eerder deze week zat ik uren op de bank met een breiwerk en een luisterboek en twee poezenbeesten. En het is heel gezellig als er de hele dag iemand thuis is en die dan ook nog eens op de bank gaat zitten. Helemaal languit, zodat er voldoende ruimte is om urenlang te dromen. Je snapt wel dat een tweede kopje koffie werd uitgesteld. Deze twee poezenbeesten hebben ons leven behoorlijk veranderd het afgelopen jaar. Soms lastig, maar vooral super gezellig en knus. Allebei houden ze van op schoot liggen, ze volgen je en zijn graag in de buurt.

Soms willen ze te graag helpen met breien (draadjes doorbijten, breinaalden testen) en dan kunnen er twee dingen gebeuren: 1. Ik leg mijn breiwerk weg, 2. De deur naar de gang gaat dicht met de katten aan de andere kant van de deur.

Dat laatste is niet alleen nodig als ik rustig wil breien, maar bleek ook vandaag toen er twee naaimachines op tafel kwamen en er gequilt werd. Die quilts waren echt reuze interessant en werden gecontroleerd. Maar quilten zat er op deze manier niet in, dus ging de kamerdeur dicht! En dat de hele dag. Schandalig gewoon.

Gezellig was het: samen met een vriendin lekker aan de slag aan onze projecten. Ik legde mijn adventsquilt onder mijn nieuwe machine en genoot van de steekjes en meer ruimte. Helemaal goed gekeurd voor het quiltwerk. Meteen weer wat oefenen met rulers, aftekenen of toch maar uit de vrije hand? Van alles en nog wat uitgeprobeerd, oefening baart kunst.

We deden een kleine poging tot een wandeling, maar besloten het bij een ommetje te laten en het bij de meters op de naaimachine te houden. Heerlijk quiltweer, maar wat is het grijs buiten. Inmiddels staat er nog maar 1 machine op tafel en zijn de poezenbeesten weer toegelaten tot de kamer. Eens kijken wat er gebeurt? Allereerst quiltinspectie, daarna lekker op schoot (dat past best als je aan het typen bent, ik wurm me er gewoon tussen) en daarna ga je gewoon op de quilt zitten, dan wordt daar in ieder geval niet aan gewerkt.

Ik bekijk dus maar eens even mijn blog en lees de laatste berichten van anderen. En ook ik kijk nog eens terug op 2022, waar we een prachtige reis maakten naar Canada, waarin ik veel sokken breide, minder verhalen schreef dan ik me had bedacht, maar waarin ik ook veel wel heb gedaan. Ik liep de Vierdaagse, maakte een paar quilts af en begon aan nieuwe projecten.

Ik ga op dezelfde voet verder in 2023: voornemens, verhalen, handwerkprojecten, dromen van dingen afmaken, aan nieuwe projecten beginnen, weer de Vierdaagse lopen en vooral genieten van alles wat ik doe. Nieuwe technieken leren, vriendinnen ontmoeten en fijn werken. Koken met Mr. X (quality time noemt hij dat).

Verder stoken we wat minder hoog (gelukkig genoeg dekentjes op de bank) en trekken warme sokken aan.

Als er straks geen poes meer op schoot ligt, hoop ik nog wat steekjes te quilten: het schiet zo lekker op…Morgen weer een fijne dag: weer een dagje handwerken met een vriendin en ergens lunchen. Ik ga ook eens even verzinnen welke projecten ik mee neem. Twee is wel genoeg. Eentje natuurlijk ook, maar je moet wel wat te kiezen hebben uiteraard!

Groet, Françoise

Kerstvakantie

Vrijdag was mijn laatste werkdag dit jaar. De meeste collega’s waren vrij en al met vakantie, of werkten nog een ochtend thuis. Een goed moment om het kantoor weer te ontkersten (alle ballen en lichtjes weer mee naar huis) en te zorgen dat alle, nieuwe elektrische bureaus van de juiste kabels en stekkerdozen werden voorzien. Ik reed even naar de bouwmarkt voor 13 stekkerdozen. Dat had ook voor heel veel kerstlichtjes kunnen zijn. Ik ga de planten water, leegde de prullenbakken en maakte het koffieapparaat schoon. Tussendoor handelde ik nog wat mails af en zorgde dat mijn mailbox ook opgeruimd was. Vulde tot slot mijn uren in en sloot het pand.

Vervolgens reed ik naar de Intratuin, ik had Mr. X nog een klein kerstboompje beloofd. Dit jaar geen grote boom in de woonkamer, geen idee hoe dat met kittens gaat…Maar de kerstballen voor het raam laten ze met rust, dus wie weet volgend jaar weer. Ook voor de woonkamer twee ienie mienie boompjes, straks nog even versieren. Het was heerlijk om even te dwalen tussen alle kerstdecoraties, lichtjes en groen. En om 17:00 uur was het er helemaal niet druk.

‘S Avonds met de benen omhoog en breien met de garens uit de adventskalender van José. Ik neem jullie even mee terug in het ontwerpproces. Eerst (natuurlijk) proeflapjes. Hoeveel steken? Hoe dik wordt het dan? En als ik nu eens met een dubbele draad brei? Wat weegt een vierkantje als het klaar is? En zo nog wat meer vragen waarvan het antwoord een rol speelt. De maat wordt immers bepaald door de omvang van het pakket…en niet andersom.

Een vierkantje, het hart van het blok. En alleen maar ribbels breien, hoe makkelijk wil je het hebben?

Onderstaand zit het eerste strookje eraan en zijn de steken opgenomen voor de volgende. Handig met ribbels: 1 ribbel is 1 steek, niet moeilijk.

En zo volgenden er nog vele probeersels en werd het plan gesmeed. Morgen meer. Inmiddels zal iedereen zijn pakketjes hebben geopend en kan ik alle kleuren uit alle pakketten laten zien… En aangezien het vakantie is, heb ik tijd en ruimte in mijn hoofd om mijn verhaaltjes op te schrijven.

Natuurlijk was er deze week ook nog de Kerstswap van het Dutch Modern Quilt Guild (DutchMQG)

Zeven dagen lang lieve en leuke cadeautjes open maken en met elkaar de resultaten delen op Instagram. Mooi om te zien wat iedereen weer bedacht en gemaakt heeft.

Buiten is het nog donker (kwart over 8) en ik bedenk wat ik deze ochtend allemaal ga doen. Vanmiddag gaan we naar familie en morgen krijgen we bezoek. Laat ik maar eens beginnen met het naar boven brengen van al mijn adventsprojecten. Het is inmiddels niet meer zo koud boven en prima om daar te zitten of iets even te pakketen. Ik kijk meteen even naar mijn adventsvorderingen…mmm, die zijn minimaal. De handwerktijd was te beperkt de afgelopen weken. Maar elk randje is er een en nog een hele vakantieweek te gaan. En wat dacht je van goede voornemens voor het nieuwe jaar?

Naast opruimen nog een salade maken en de spullen die mee moeten vanmiddag inpakken (bestek, meringues, een breiwerkje).

Een nieuw jaar voelt altijd als een schone lei, goede voornemens op allerlei gebied. De kans om weer opnieuw te atarten of zo. Ook mijn sportclub grijpt dat moment aan voor een challenge, 4 weken lang bijhouden hoe vaak je komt sporten, niet snoepen, veel groente eten en je laten meten vooraf en achteraf. Het gaat immers niet alleen om de kilo’s. Ik neem me voor om vooral weer te gaan wandelen: mijn enkel vind dat een veel beter idee dan stilzitten of fietsen. Er moet meer beweging in. Altijd lastig al die bezigheden die om mijn tijd strijden. Handwerken wint vaak. Er is maar één oplossing: een duidelijk doel. Dus heb ik besloten de Vierdaagse van Nijmegen weer te gaan lopen. De inschrijving is al aangekondigd en dat gaat dan toch weer kriebelen.

Dus als het dadelijk licht is, ga ik een blokje om en dan hoop ik dat er ook nog wat tijd overblijft voor eventjes achter de naaimachine. Ik kocht gisteren een nieuwe. Is dat geen mooi Kerstcadeau? Ik reed dus met een mooie schat in de achterbank vanuit Eindhoven weer naar huis en hield de auto’s achter mijn angstvallig in de gaten. Ik kocht mijn machine bij https://ingenaaimachines.nl/. Een prachtige, moderne zaak. Ik was er nog niet eerder geweest, al kende ik Inge wel. (Al heel lang, van toen we nog in Waalre in de sporthal stonden tijdens de EOQC).

Ik ben dus in mijn nopjes en heb een nieuw quiltproject in mijn hoofd, ook naar aanleiding van de BOM van het DutchMQG. Genoeg te doen in 2023 en deze vakantie!

Ik wens iedereen een fijne Kersttijd. Misschien heb je vrij en tijd voor alle hobby’s? Misschien moet je werken? Hoe dan ook, de dagen zijn anders dan anders. Geniet er van.

Françoise

 

Volop Advent

De laatste weken beleef ik dagelijks plezier aan mijn adventskalenders. Ik smeer beschuitjes met de jam en zet ‘s avonds een kopje thee voor Mr. X en mijzelf. Dat laatste is inmiddels een echte traditie.

Vandaag kwam daar nog een extra kalender bij. De Dutch MQG (dutch modern quilt guild) organiseerde een kerstswap. Dit jaar 7 cadeautjes verzamelen voor een van de deelnemende leden en dus ook een verrassingpakketje ontvangen. Zo als elk jaar zijn er spelregels, dit jaar: 7 cadeautjes waarvan minimaal 3 zelfgemaakt.

Leuk om mee te doen, al geeft het ook altijd weer stress: is het op tijd af, wordt het op tijd bezorgd en zullen mijn cadeautjes in de smaak vallen. Ik had in ieder geval veel plezier met maken en kopen. En was bijna vergeten dat ik ook nog een pakketje zou krijgen! Inmiddels al een week in huis en vandaag mocht dan het eerste pakje open. Een prachtige ster, meteen opgehangen voor het raam bij de lampjes en de ballen. ( ik heb het gewaagd om toch maar wat ballen op te hangen voor mijn ramen zoals elk jaar. Tot nu toe zijn ze nog een blik waardig getoond door onze katten).

Mijn pakketjes gingen vorige week op de post en waren er supersnel. Ik heb een thema aangehouden voor mijn maaksels. Kan er nu niets over zeggen…ik weet niet of de ontvanger mee leest. We volgen elkaar ook allemaal op Instagram. Dat is de plaats waar de dit delen. Dus wil je mee kijken? zoek dan op #dutchmqgkerstswap op Instagram.

Naast de thee en de jam heb ik ook de kalender van Soedidee en ben ik dus aan het borduren. Ik ben inmiddels bij dag 4…het zijn simpelweg te veel steekjes per dag om bij te blijven, maar het is echt een supermooi pakket. Een feest om uit te pakken en mooie patroontjes. Acht losse tafereeltjes die tot kerstballen verwerkt worden. Hieronder de eerste uit de serie.

Natuurlijk ben ik ook met de oude projecten bezig…beetje van dit beetje van dat. Breien gaat nu eenmaal iets makkelijker als je moe bent dan borduren. De steekjes zijn dan iets minder priegelig. Naast al die oude projecten ben ik al langere tijd bezig met de adventsgarens van Ateliersopra. Daar kon ik tot nu toe niets over delen. Best lastig: een telefoon vol foto’s en er niets over zeggen. Maar inmiddels heeft iedereen zijn kalender uitgepakt en ga ik de komende weken mijn project met jullie delen.

Het begon al ergens in januari toen ik met José aan het brainstormen was over kleuren en patronen voor haar nieuwe kalender. Hoe groot moet het pakket, welke patronen er bij, welke combinaties kan de klant nog kiezen etc.etc. Er komt heel wat kijken bij het samenstellen van een pakket…Om tot de kleuren te komen is inspiratie belangrijk. Het eindigde ermee dat kleine quilts van mijn moeder als basis voor de 4 pakketten hebben gediend. Je kon dus kiezen uit geel, groen, blauw en rood. Elk pakket een grote streng en 12 kleintjes.

Deze hoeveelheid is genoeg voor een sjaal. Het patroon vind je op Ravelry: https://www.ravelry.com/patterns/library/adventshawl-2022

Maar wat als je nu niet 1, maar 2, 3 of zelfs allevier de pakketten hebt? Dan kun je ook een deken breien. Met 1 pakket heb je genoeg voor een babydekentje en met alle vier wordt hij heerlijk voor op de bank. Als quilter dacht ik gelijk aan het breien van blokjes en tekende ik een logcabin deken met daarin alle 4 de kleuren. Het testen en rekenen kon beginnen. Daarover later meer.

Zo leuk als verschillende handwerktechnieken elkaar ontmoeten.

Op naar Kerst, met nog een week adventstijd en dan fijn een weekje vakantie. De eerste quiltafspraak ik inmiddels gemaakt…

Groet, Françoise

 

Advent en voorpret

Voorpret kan zo fijn zijn! Vorige week ging ik met Mr. X naar de feestwinkel in ‘s-Hertogenbosch, want het wordt nu toch echt de hoogste tijd dat er een Carnavals jas wordt gekocht. Daar horen uiteraard emblemen bij: een grote voor op je rug, eentje van 2023 en die van je geboortejaar (die vissen ze gewoon uit een la). Eentje met de tekst Je moeder is de beste mag natuurlijk niet ontbreken…Anders komen die emblemen natuurlijk nooit op die jas!

Ook de grote oetel mocht mee naar huis. De jas hangt nu in de buurt van mijn naaimachine, in de kerstvakantie zal ik ze er op naaien.

Verder gaat ook hier de verwarming iets minder warm dan we gewend waren en eigenlijk is dat prima. Dekens en quilts genoeg om lekker onder te zitten op de bank of onder te slapen. Ook onze boefjes houden er van: hier zie je nog net de pootjes van Nacho, die ligt het liefste onder de quilt. Ook op het bed kruipt hij tussen dekbed en quilt. Oppassen dus als je op het bed gaat zitten…

Maanden was ik mijn Fair Isle ring kwijt. Ik vond deze vorige week terug in een bak met bolletjes…(zoiets verwachtte ik wel, maar ja welke bak…) Fijn om deze weer terug te hebben want die is handig bij het schaapjes breien. Ook fijn dat mijn naaihok weer een beetje verder is opgeruimd. Een vuilniszak vol met oude spullen kon ik weg doen en de loom elastiekjes verhuisden naar de dochters van een collega. Ik heb al diverse foto’s langs zien komen waar er druk mee geknutseld wordt.

En inmiddels is het alweer de vierde dag van de advent. Van voorpret nu naar dagelijkse pret. Ik eet beschuitjes met jam bij het ontbijt en neem ook een beschuitje mee naar kantoor. Klein potje in mijn tas en zo verleng ik de pret op de dag. Ook de thee is heerlijk en zit in prachtige kleine blikjes. Wat is dat een mooi verzorgde kalender en heerlijke thee. Genoeg thee voor meer dan 1 pot en dat doen we dan ook. Als traditie is er het dagelijkse kopje met Mr. X. Simpel, maar o zo leuk.

En dan die strengetjes borduurgaren…ook een feestje.

Ook verscheen vorige week het boek:

Nooit meer hard werken door Leonard Smit. Hier is door vriendlief het afgelopen jaar intensief aan gewerkt en nu dan in de boekhandel te verkrijgen. Een mooi cadeautje voor onder de kerstboom. Bestel het bij je plaatselijke boekhandel. Zij kunnen het voor je bestellen bij het centraal boekhuis…Of misschien ligt het al bij je winkel om de hoek. Een paar winkels die ik weet: Donner Rotterdam, Paagman Den Haag (op de Fred…voor de kenners), Gianotten Tilburg, Primera Vught, Bruna Vught, De Omslag Rosmalen, van Piere Eindhoven. Dat klinkt best goed toch?

En waar gaat het dan over? Nooit meer hard werken dus…Het gaat niet over de Staatsloterij winnen maar je werk zo inrichten dat je er optimaal plezier aan kunt beleven: dan beleef je het niet als hard werken. Een computer of machine die steeds hapert geeft irritatie en ergernis en laat je dan hard werken. Processen die niet goed zijn ingericht geven frustratie en ook dan kun je het ervaren als hard werken. Hoe kijk je tegen jouw werk aan en kun je daar, waar nodig, iets aan veranderen of het bespreekbaar maken?

Wellicht een mooi voornemen voor het nieuwe jaar? Ik hoef gelukkig nooit hard te werken, mijn werk is fijn. Mijn probleem is dat ik naast mijn full-time baan altijd tijd te kort kom voor alle dingen die ik ook nog leuk vind om te doen. Maar minder werken lost dat niet op…(denk ik).

Ik doe het dus met de tijd die ik heb. Dit weekend geen afspraken, dus alle tijd voor huishouden, sport en  handwerken. Ik installeerde me met laptop, IPad, telefoon en daglicht lamp aan de eettafel en ging genieten. Borduren, breien en schilderen. Een kopje koffie of thee onder handbereik en een luisterboek aan.

Op You tube volg ik de instructies voor een adventskalender. Vorig jaar al gezien, maar toen niet gedaan, maar nu de spullen te voorschijn gehaald en aan de slag. Elke dag een vakje van 5 x 5 cm meer niet. Het is maar een paar minuten werk, maar ook zo leuk om te doen.

En zo vermaak ik me uitstekend.

Breien kan uitstekend tijdens alle voetbalwedstrijden. Ik kan het dan meer dan genoeg volgen. En als Nederland speelt kunnen we erg goed voorspellen of Nederland scoort. De buren hebben een andere provider en daar horen we dus al gejuich als wij de voorzet nog te goed hebben. Soms een beetje jammer, maar ook wel weer grappig.

En als ik me toch nog verveel? Dan zijn er nog meer leuke adventskalenders te volgen, dagelijkse filmpjes op YouTube van allerlei mensen, (ik houd het bij die van Arne & Carlos) en natuurlijk nog heel veel projecten die niet af zijn. Ook is er een nieuwe Round Robin gestart van het Dutch Modern Quilt Guild, ik ga eens rustig nadenken over mijn startblok.

Groet, Françoise 

Advent voorpret

Het is nog geen Advent, de eerste zondag is volgende week, maar de voorpret is natuurlijk al lang begonnen. Voor de zomer begon die al met het verzinnen welke kalender(s) ik die jaar zou kiezen…en van de wolletjes van Ateliersopra mag ik in het geheim al genieten. Mijn moeders quiltjes stonden model voor de kleuren en ik ben er al mee aan de slag voor een geheim project. Ik brei de blaren op de vingers, zodat ik jullie vanaf Kerst kan inspireren met mijn project. Dus niet vanaf 1 december, want dan verklap ik al te veel.

Welke kalenders kocht ik dan wel?

1. De jam van Bonne Maman

2. De thee van AC Perch

3. De borduurkalender van Soed Idee.

Allemaal kalenders die ik nog niet eerder heb gehad, wel eerder gezien en ze lijken me leuk en lekker.

Daarnaast zijn er natuurlijk nog breipatronen voor sjaals waar ik via een Ravelry me voor heb aangemeld. Elke dag een stukje van een patroon:

1. Tricia Weatherston

2. Wolhobby

De eerste volg ik al een aantal jaar. Deze patronen zijn in december gratis te downloaden, daarna wordt het een koop patroon.

Ik weet nog niet of ik ze ga breien (eerst dat geheime project af) en ik heb ook eens mijn handwerkkalenders die nog niet af zijn tevoorschijn gehaald. 

De eerste is mijn quiltadventskalender. Al honderd jaar mee bezig. De top zit in elkaar en de kleine borduurtjes zijn allemaal af. Ik ben inmiddels al weer een stapje verder en weet hoe ik de borduurtjes ga afwerken. Quiltje machinaal quilten. Ik denk dat deze hangt voor kerst en dan kan ik elke dag een rondje aan het quiltje hangen.

De tweede is een breiwerk, allemaal blokjes. Ik ben bij dag 20 blijven steken, dus ook daar nog wat te doen.

Deze truitjes van Arne en Carlos zijn nog lang niet compleet. Maar gelukkig is het elk jaar kerst en komen er vast weer een paar bij.

En dan tenslotte mijn schaapjesshawl van Trollenwol. 16 schaapjes rijen zijn er klaar. Een makkelijk breiwerkje met steeds maar twee kleuren en een herhalend patroon.

Volgens mij hoef ik me met al deze adventskalenders niet te vervelen tot kerst. De eerste kerstbomen in huizen heb ik al gezien en ook de kerstverlichting op straat brengt ons in de stemming. In de winkels liggen de kerstballen, servettten, kaarsen, blikjes en slingers weer in de schappen en zijn er al wat kleine cadeautjes in mijn winkel mandje belandt. Ik ga voor Mr. X een mandje met kleine cadeautjes maken. 

Genoeg voorpret dus voor een de komende maand. De eerste winterse plaatjes zie ik als ik naar buiten kijk (het heeft goed gevroren), maar ook in mijn tijdlijn verschijnt Canada in de sneeuw. Daar waar ik in augustus nog op het terras zat ligt nu 10 cm sneeuw en er werd nog meer verwacht dit weekend. Ook zag ik live beelden uit Zweden, waar de vlokken al uit de lucht vallen.

Nog een fijne zondag. 

Françoise 

 

Vruchtbaar weekend

 Vorig weekend was een weekend vol herinneringen en fijn quiltresultaat. Maaike Bakker organiseerde een soort van reünie voor quilters die aan haar boeken hebben mee gewerkt. Jaren geleden kwamen we dan een weekend bij elkaar om blokken te naaien voor een grote quilt of maakten we allemaal een kleintje.

Het was tijd voor herhaling. Nu geen gezamenlijk project, maar eigen projecten.

Er kwamen oude quilts tevoorschijn. Hoe heerlijk was het om quilts uit ons boek weer eens in handen te hebben en er een paar mee naar huis te nemen. Het is niet langer nodig om ze centraal te bewaren.

Onderstaande quilt was de voorloper voor ons boek. Ik ga er thuis eens een mooi plekje voor zoeken.

Ik besloot om niet aan iets nieuws te beginnen dit weekend, maar quilts af te maken. De round robin van dit jaar moest nog gequilt. Ik wilde oefenen met rulers en dat heb ik dus ook gedaan. Alleen nog de bies aanzetten en een tunnel. De stof hiervoor ligt klaar en met de cursus machinaal quilten in mijn achterhoofd  is het meteen verder afmaken een heel goed idee. Dat is het natuurlijk altijd, maar ja…

Het tweede project dat ik mee nam was mijn hartjesquilt. 10 jaar geleden het idee hiervoor gekregen. Toen waren we bezig met 366 huisjes (een voor elke dag) en als vervolg daarop begon ik in 2013 met 365 hartjes (ook een voor elke dag). En zoals dat vaak gaat strandde het halverwege het jaar. Werd de top een paar jaar later afgerond. Duurde het weer een paar jaar voordat hij gequilt werd en een bies kreeg. De bies zette ik er vorig jaar aan, maar had hem nog niet tegen gezoomd. In het weekend aan begonnen en gisteren afgemaakt.

Een heerlijk gevoel als iets af is. Er belandde meteen een ander project naast mijn naaimachine. Het werkt inspirerend. Een vriendin vertelde eerder deze week dat ze nu tijdens haar vakantie aan het nadenken is hoe ze het opruimen van haar quiltatelier gaat aanpakken. Mijn antwoord was: Je quiltprojecten afmaken. Elders hoorde ik: twee projecten afmaken en dan maar aan één nieuwe beginnen. Ik heb er bijna twee af…waar zal ik dan aan beginnen of eerst nog eentje afmaken?

Fijne dag, Françoise 

Inspiratie

 De afgelopen weken deed ik op diverse plekken weer genoeg inspiratie op om te zorgen dat ik me niet verveel. Natuurlijk helpt opruimen. Door letterlijk weer een laatje of kastje te ordenen komt er ook weer ruimte in je hoofd. Door het snoeien van de klimop die dik over de schutting groeit, krijgen de planten weer ruimte en zie ik tot mijn grote vreugde dat de dahlia´s zich herstellen van de droogte en nog blad krijgen. Een paar bloeien gaan nog bloeien en ik weet nu dat mijn knollen het overleefd hebben. Misschien niet gebloeid dit jaar, maar het blad zorgt er voor dat de knollen nu nog groeien.

Het opruimen en schoonmaken hoef ik gelukkig niet alleen te doen. Bij het schoonmaken van de wasmachine had ik goede hulp. Ze stonden er met hun neus bovenop. Het is een mooi stel. Onze kittens zijn nu bijna 9 maanden oud en horen er helemaal bij. We genieten er van dat ze op schoot komen liggen. Zodra ik ga zitten met een handwerkje komen ze al aangesneld. Soms maken we ruzie om het draadje, maar uiteindelijk komt het altijd goed. En als ik met mijn benen languit op de bank zit, is mijn schoot groot genoeg voor twee...gezellig en lekker warm.

Vorige week zaterdag fietste ik tussen alle bedrijven door (huishouden en bedrijfsfeestje) nog even naar Boxtel voor de Dag van de wol.  Deze dag is een initiatief van De Vereniging voor Speciale Schapenrassen. Het gaat dus over het schaap, maar op deze dag was er natuurlijk vooral veel wol te vinden! In de binnenbakken van de manege waren kramen te vinden met spinnenwielen, breinaalden en garens in alle soorten en maten. Wel wol natuurlijk...Daarnaast waren er lezingen over de inzetbaarheid van wol. Denk bijvoorbeeld aan de mogelijkheden van isolatie.

Tijdens mijn lessen waarbij de keuze voor een tussenvulling aan bod kwam zeg ik altijd: kijk naar de functie van een quilt. Een wollen vulling is vooral voor een quilt op bed...tenzij je je huis wilt isoleren. Ik denk dat ik mijn quilts met wollen vulling ook maar eens aan de muur ga hangen. Ik heb een koude muur op het noorden die slecht geïsoleerd is. Misschien helpt het een beetje. Het scheelt ook al dat een deel van de boekenkast er voor staat. 

Natuurlijk kocht ik wat garens (toch maar een nieuw bolletje voor mijn mysterie van Westknits) en een bolletje wol/zijde om uit te proberen. In de paar uurtjes dat ik daar was had ik leuke gesprekken. Natuurlijk had ik iets wolligs omgeslagen en omdat dit de mysterie van vorig jaar was van Westknits en de nieuwe net begonnen was en er veel kenners rondliepen, hadden we het meteen over de nieuwe mysterie. Ben je al begonnen? Doe je weer mee? Etc. En ja natuurlijk doe ik weer mee...het begin is er. Maar eerst moest ik ook de gehaakte deken Dune afmaken. Lekker voor op de bank. Een patroon van Attic 24: geen wol, maar fijne acryl. De volgende Harbour ligt nu klaar om mee te starten. Deze wordt 2 persoons op verzoek van Mr. X. Dat zijn weer heel wat uurtjes haken, maar dat wordt zeker gewaardeerd.

En als dat nog niet genoeg inspiratie was, ging ik gisteren met een vriendin naar Rosmalen naar het Textiel Plus festival. Een mooie mix van textielkunst en winkels. Demo's en wat lezingen. Ik kocht een naald voor naaldbinden. Een oude Noorse techniek die enthousiast werd gedemonstreerd. Ik twijfelde of ik niet twee naalden zou kopen. Leuk om een keer met mijn nichtje te doen. Toch maar niet gedaan, gelukkig maar, want mijn moeder had exact dezelfde gedachte een dag eerder. Die kocht twee naalden, zodat ze het een keer met haar kleindochter kan doen. Je raadt het al: nichtje en kleindochter is het zelfde meisje. Ik heb nu lontwol besteld in allerlei kleuren en ga me de techniek eigen maken. Daarna aan de slag met mijn moeder samen en dan volgt de volgende generatie. Wil je meer weten over naaldbinden? Kijk dan eens op https://naaldbinden.nl

Veel modern werk in de expositie. Altijd inspirerend. Prachtig hoe bijvoorbeeld de berenklauw gebruikt is.

Met het opruimen van deze week, kwam ik ook weer een oud project tegen: het tunisch avontuur. Twee van de drie banen zijn af en toen stokte het patroon. Door omstandigheden is dit patroon nooit helemaal uitgegeven. Heel jammer, maar natuurlijk kan ik daar best zelf verder mee. Een vriendin heeft dit project ook liggen en we gaan nu samen het vervolg bepalen. Ik bestelde wat boekjes ter inspiratie van nog nieuwe Tunische steken, maar eerst maar weer eens uitzoeken hoe het ook al weer zat...

Met dit mooie herfstweer is het bijna niet voor te stellen dat het jaar al weer om vliegt, maar Kerst komt er toch echt weer aan met adventskalenders, kerstcadeautjes voor elkaar maken en vast nog wel een leuk breiwerkje. Maar voordat het zover is, is er nog genoeg te doen. Nu is het tijd voor een nieuwe week met werk, sporten, verder met opruimen en elke vrije minuut handwerken. In 10 verloren minuutjes kun je heel wat steekjes zetten.

groet, Françoise

De handtas

Elk jaar doe ik mee met D´ruitdaging van Yourganize. De hele maand oktober elke dag een opdracht via Facebook. Het heeft te maken met opruimen, klusjes (al die uitgestelde) en vooral een stukje bewustwording. Ik doe al jaren mee en nog steeds is mijn huis niet perfect opgeruimd. Dat zal het ook wel nooit worden, maar ik heb wel geleerd dat er ook spullen weg mogen, is mijn administratie nog steeds netjes en denk ik na over de souvenirs die ik koop. Zo kocht ik in Canada een sleutelhanger, de oude was al jaren kapot en aan vervanging toe. Daarnaast kocht ik een trui om aan te trekken naar het sporten, die stond nog op mijn lijstje. En nu denk ik dus elke keer als ik ga sporten aan onze dag bij de Niagara Falls.

Hermès, Birkin Bag

De eerste opdracht ging over je handtas. Wat zit er allemaal in, dat niet nodig is? Ik zelf heb niet echt een handtas. Naar het werk heb ik een laptoptas en daar stop ik ook mijn sleutels, portomonnee, brillen en telefoon in. Meer heb ik niet nodig... En ga ik boodschappen doen? Dan stop ik telefoon, sleutels en portomonnee in mijn jaszak of ik neem een klein tasje mee. Eenvoudig dus... Ik controleerde dus mijn laptoptas en haalde daar twee overtollige haarspelden en dito elastiek uit.

Het brengt me wel bij een verhaal over Hermès. Een Frans modehuis dat bekend is om zijn tassen, zijden sjaaltjes en stropdassen. In de Volkskrant van 28 december vorig jaar stond een artikel over dit bedrijf dat een nieuw atelier opende ergens in de regio in Frankrijk om daar werkgelegenheid te creeëren en mensen het vak te leren.

Het atelier heeft de mooie naam: Maroquinerie de Guyenne. Klinkt altijd goed dat Frans. De term Maroquinerie is verwant aan het Nederlandse woord Marokijn. Dit is Marokkaans geitenleer dat al in de 17e eeuw gebruikt werd voor boekomslagen en portefeuilles.

Wie zich verdiept in de geschiedenis van dit modehuis kan lezen dat het in 1837 werd opgericht in Parijs. Niet als modehuis, maar als leverancier van zadels en aanverwanten aan de aanzienlijkste Europese families. Toen de adel aan het einde van de 19e eeuw meer ging reizen (mar niet te paard), gingen ze ook hutkoffers en tassen maken. Pas in 1920 werden er horloges en juwelen toegevoegd aan de collectie.

Ook de vierkante zijden sjaals en de stropdassen zijn beroemd. Maar het meest bekend zijn de tassen. De zogeheten Kelly-bag en de Birkin-bag. Ooit bedoeld om een leven lang mee te gaan, maar nu vooral statussymbool. De prijzen voor een tweedehands tas zijn absurd. Ook een nieuwe tas is duur, maar dat valt te verklaren uit het feit dat deze met de hand wordt gemaakt. De 36 leren onderdelen van een tas worden met de hand (zadelsteek) aan elkaar genaaid, daarna gelijmd, gepolijst en gemonteerd. Totale productietijd zo'n 20 uur.

Natuurlijk heb ik even gekeken naar de prijzen van deze tassen. Je kunt beter een nieuwe kopen, dan een tweedehandse lijkt wel. Voor sommige tassen heb ik toch wel een verdubbeling van mijn jaarsalaris nodig...En vervolgens zie ik me dan niet met zo'n tas naar de supermarkt gaan.. Ze zijn er overigens wel in allerlei mooie, felle kleuren. Dat spreekt me wel aan, maar nee...ook deze tassen zul je toch af en toe moeten uit mesten. En bij zo'n tas heb je dan natuurlijk wel de juiste zonnebril, lippenstift, portemonnee met plaats voor al je platinum plastic, sleutels etc.

Ik houd het maar simpel, al kan ik wel waardering opbrengen voor het vakmanschap dat bij het maken van de tas komt kijken. Ik vraag me echter af of de kopers van deze tassen daar ook maar een ogenblik bij stil staan?

Groet, Françoise

Een lach en een traan

 De weken vliegen voorbij, thuis en op het werk is veel te doen en elke keer zeggen we op vrijdag: waar is de week gebleven? Het was toch gisteren pas maandag? Zo voelt het in ieder geval.

De afgelopen week was een week met een lach en een traan. Gezellig met Mr. X naar IKEA, op zoek naar naar een nieuw bed en matras. Dus op zondag alles uit proberen en een keuze maken. Bed gekozen, maar lattenbodem en matras niet op voorraad. Matras zou nog wel binnenkomen de komende week, maar die lattenbodems….dat kon nog wel eens lang duren (iets met hout dat niet beschikbaar is). Dus bedachten we een noodoplossing omdat we zijn oude bed nodig hebben op de logeerkamer (=mijn kantoor sinds maart 2020) omdat we Canadees bezoek verwachten.

Je kunt heel handig een notificatie instellen zodat je een SMSje krijgt als een product weer op voorraad is. Op woensdag een berichtje dat de matras gearriveerd was. Dus snel bestellen en ‘s avonds ophalen met Bestellen en Ophalen. 

En je raadt het vast al: op vrijdag een berichtje dat de lattenbodems ook weer op voorraad waren. Dus brachten we onze noodoplossing terug en hadden na drie ritjes het bed compleet. Dat moest natuurlijk meteen in elkaar zodat we het andere bed weer logeerbed kon worden. Het klinkt allemaal wat simpeler dan het was, want de ruimte waar eerst het logeerbed stond was nu bezet door mijn thuiswerk bureau… Er moest weer wat geschoven worden met kasten (en de inhoud…). Maar het staat en ik heb ook nu nog een fijne werkplek. Logeerbed naast mijn bureau, kan zo een dutje gaan doen en met alle quilts ziet het er erg gezellig uit.

De traan lieten we omdat onze kleine buurmeisje van bijna 4 maanden is overleden. We zijn er stil van.

Het doet me weer beseffen dat het leven bijzonder is en dat je de mooie momenten moet koesteren, de fijne dagen, belevenissen die je met de mensen om je heen beleeft. Zo waardevol.

Een goede week gewenst, Françoise 

Sokken SWC 2022 en een nieuw schooljaar

Tijdens onze reis naar Canada heb ik tijdens alle autoritten en vluchten, maar ook aan het zwembad ijverig gebreid aan de sokken die op dat moment nodig waren voor de “wedstrijd”.

Een ronde eerder was het patroon van de sok te moeilijk om met een moe wandelhoofd te breien, dus bleven ze liggen. Ik nam ze wel mee naar Canada en breide ook deze verder en op de vlucht terug naar Nederland waren ze klaar. Geen punten meer, maar wel af. Thuis worden ze geïnspecteerd door onze Nacho. Hij is zeer geïnteresseerd in deze sokkenwol. 

Ik verzamelde alle sokken van de 2022 editie en stopte ze in deze trommel. Ook hier weer inspectie. Even met je neus erin.

Er is nog 1 laatste ronde: de cooling down. Er zijn geen punten meer te verdienen. Ik heb ze opgezet om  het geheel goed af te sluiten. Ik heb dan 1 paar sokken niet gebreid, niet slecht al zeg ik zelf.

De cooling down sokken heb ik een paar avonden geleden opgezet en naar ik dacht goed weg gestopt in de mand bij een haakwerk. Maar toch…deze wol is blijkbaar erg aantrekkelijk en dus vond ik ‘s morgens de bol door de kamer…ik had weer wat te doen.

Inmiddels is de bol weer een bol en kan ik de kabeltjes breien van deze sneakersokken. Dat schiet dus lekker op, geen lang been dat gebreid moet worden. Ondertussen komen er ook andere projecten weer op tafel, wordt er weer gesport en gewerkt en is de relaxte dagindeling over. Ik mis het wel om de dag te beginnen met het schrijven van een blogje over de vorige dag. Even terugblikken en herbeleven, kopje thee en yoghurt erbij. Nu gaat er dagelijks een wekker, moet Mr. X morgen vroeg de deur uit: niet meer 5 minuten fietsen naar school, maar ruim een uur reizen naar Tilburg. Hij heeft er wel zin in, maar natuurlijk ook even wennen op een nieuwe opleiding, wat betekenen de afkortingen op het rooster, hoe kom ik bij mijn mail en hoe zal het zijn bij het stageadres. Als hij een paar dagen achter de rug heeft, dan zal ik er wel eens wat meer over vertellen.

Nu tijd voor nog een paar naaldjes aan mijn sokken, nog een glaasje fris en dan op tijd naar bed. De jetlag is wel over, maar ik vind het ook wel erg wennen dat het ‘s avonds al weer zo vroeg donker is. Ik heb het licht op de fiets al weer aan gehad…

Groet, Françoise 

Doughnuts

 Tijdens de vakantie werden (vooral de mannen) gegrepen door de donuts van Krispy Kreme. En dan gewoon de klassieke donut met een beetje glazuur. Dus de donuts zonder enige poespas…en dan niet die van Tim Horton of het merk dat je hier kunt kopen (voor veel geld). Ik bedacht dat ik ze dan thuis maar eens zelf moest maken. Met het juiste recept moet ik dat toch kunnen?

Een mooi doel tijdens het winkelen in Canada was een donut uitsteker, dat zou meteen een leuk souveniertje zijn. Helaas was echter de enige winkel waarvan ik denk dat ze deze wel zouden hebben dicht op de dag dat we daar waren. En een uur omrijden naar een winkel voor een uitsteker gaat me te ver. Net zo als we niet alle quiltwinkels op onze mogelijke route hebben gezien. Mijn gezelschap vond een paar winkels wel genoeg.

Maar ondanks dat ik de uitsteker niet vond bleven de donuts wel door mijn hoofd spoken en heb ik eenmaal thuis direct een online bestelling gedaan bij een Nederlandse winkel. Ook had ik nog poedersuiker nodig en dat koop ik altijd groots in bij de molen in Groesbeek. Een bus met poedersuiker bij de super schiet niet op.

En zo arriveerden mijn bestellingen vrijdag al met de post…en kon ik meteen aan de slag. Ik raadpleegde mijn bakbijbel en vergeleek het recept met een aantal recepten online. Zette alle ingrediënten klaar en ging aan de slag. Het is net oliebollen bakken: deeg, rijzen, frituren. Tot slot nog glazuren. In de Nederlandse recepten werden de klassiekers door een mengsel van suiker en kaneel gehaald, dat vond ik niet geschikt. Ik maakte een glazuur van slagroom, mascarpone en poedersuiker…

Het resultaat was heerlijk. Ze mogen nog iets luchtiger, dus een volgende keer nog iets langer kneden. En die volgende keer? Dat wordt zondag, want mijn collega’s fungeren graag als testers…

En terwijl ik dit typ zitten de katten op tafel. Ze zijn heel graag, heel dicht in de buurt en verzinnen van alles om dat te doen. Onder de krant door dichterbij sluipen en dan lekker gaan liggen bijvoorbeeld.

Groet, Françoise 

Canada 24 augustus, dag 22

 Canada tot ziens, wat hebben we het naar ons zin gehad. Wat zijn we verwend door onze familieleden. Zo gastvrij ontvangen en er is zo goed voor ons gezorgd…

Gelukkig zien we een deel van de familie volgende maand in Nederland, dat maakte het vertrek iets makkelijker. Alle spullen pasten weer in de koffers, wikken en wegen wat er absoluut in de handbagage moest en hoe zou de reis deze keer verlopen?

Mijn werkplekje aan de Canadese keukentafel

Inchecken online gedaan, hoogstpersoonlijk de labels voor de koffers geprint op het vliegveld en vakkundig aan de koffers gehangen. Juiste label aan de juiste koffer, nog een stickertje op de koffer en daar gingen ze de band op. Ik heb mijn koffer even uitgezwaaid: tot ziens op Schiphol.

Security was ook in 10 minuten gepiept en we konden dus nog een paar uur bij de gate wachten op vertrek. Luxe wachtruimtes met tafels en stoelen, oplaadpunten en dus hebben we ons prima vermaakt. De vlucht vertrok op tijd en al lezend, breiend en een film kijkend vermaakten we ons tot Amsterdam.

Klein dutje en om iets over half zes landden we op Schiphol. Iets voor op schema. Op naar de bagageband en wachtend op de bagage liep ik vast eens een rondje door de hal, speurend tussen alle koffers, nog meer koffers en nog meer of er ergens misschien eentje van ons stond…Niets te zien, wel zag ik de servicebalie van de KLM…Daar maar eens heen of ze misschien een koffer hebben staan. Niets te zien in het systeem, maar we konden wel nog even navraag gaan doen bij de collega’s wat verderop in de gang. Links een deur van de KLM voor vertraagde bagage en daar moesten we maar even aan kloppen. Daar hebben ze namelijk ook nog koffers staan.

We besloten eerst op onze te verwachten koffers te wachten…als eerste van de drie kwam die van Mr. X. Dat was alvast een zorg minder, en de andere twee kwamen er binnen een paar minuten aan. Deze vlucht was dus perfect verlopen. Nu op naar de deur…

We klopten aan, mochten binnen komen en samen met een van de medewerkers gingen we op zoek. Rek van 3 augustus…daar stond een rode koffer…die was van het juiste merk…en de juiste spullen er in. Wat een blijdschap. Wat blijkt: de koffer was wel mee gegaan op de vlucht naar Toronto, maar waarschijnlijk was het label beschadigd en daardoor is hij in de catacomben van Toronto blijven steken. Na een week is hij door Toronto in het systeem ingevoerd, maar wordt er niet gezocht op koffermerk… (dat was ook niet gevraagd in eerste instantie). Op 15 augustus is de koffer teruggestuurd naar Amsterdam en daar stond hij nog te wachten op afhandeling door KLM.

Wij gaan nu netjes nog een schadeclaim indienen voor de gemaakte kosten, maar o wat had ik een blije tiener…hij liep te stralen met twee koffers! Vervelend dat het zo gelopen is, maar keurige afhandeling vanmorgen op Schiphol…niet altijd het leukste werk wat ze daar doen, want de medewerkster verontschuldigde zich voor de lucht van rotte vis…die waren ze namelijk tegen gekomen in bagage.

Om 8 uur waren we thuis en weten onze katten Nacho en Hope niet wat ze overkomt. Even wennen weer zoveel beweging in huis, maar ze hebben al heel wat om me heen gedraaid. Alvast wat basisboodschappen gehaald (wat heerlijk dat je hier gewoon even naar de supermarkt loopt…) en een stofzuiger door de kamer geslingerd. Dan ga ik zo dadelijk languit, want voel de slaap komen.

De vakantie zit er dus weer op. Dank voor het meelezen, meeleven bij de verloren koffer, fijn dat jullie hebben genoten, herinneringen hebben opgehaald en zo ook een beetje op vakantie waren. Inmiddels gaan er weer andere mensen op vakantie, dus kunnen we daar verder lezen…

Groet, Françoise 

Canada 23 augustus, dag 21

 Op naar de Niagara Falls. Een rit van anderhalf uur, dus gaat er weer een breiwerk mee op de achterbank. iPad met patroon op schoot en zo vordert ook de achterlopende sok.

Af en toe kijk ik naar buiten, we passeerden werk-aan-de-weg, mais, huizen, winkels, winkels en nog meer werk-aan-de-weg, maar langzaam verandert het landschap. We gaan een hoge brug over en zijn dan bijna bij de beroemde watervallen.

We arriveren op een soort van boulevard met aan de ene kant de rivier in de diepte en aan de andere kant een strook groen (park) en hoge hotels. Het is hier over duidelijk dat het toeristisch is. Parkeren voor 30 dollar per dag en ook de prijzen van de diverse attracties zijn niet kinderachtig.

En met attracties bedoel ik: een kijkje achter de waterval, de waterval vanaf een boot, de tokkelbaan langs de rivier, een kabelbaantje over het water etc.

Gelukkig kun je ook heel goed genieten van al het water vanaf de zijkant. We constateren dat er geen water tekort is en dat je hier heel wat gieters kunt vullen om je tuin te begieten.

Als je niet naar het water kijkt, zie je dus eerst een mooie strook groen met bloemen en bomen. Veel mensen zitten hier in de schaduw, want ook hier is het nog steeds warm.

En een straat vol met café’s, speelhallen, een kartbaan, museum, bioscoop, souvenirswinkels etc. Mr. X en ik kochten wat souvenirs: een beker voor onze buurman en sleutelhangers voor onszelf.

Toen weer met onze blik naar het water en genieten van het natuurspektakel. Het is me gelukt om alle andere toeristen niet op de foto te zetten. Nog een hele kunst omdat iedereen met de waterval op de foto wil. Shirts worden recht getrokken, beetje links, beetje rechts, op het muurtje. Sta ik er wel goed op? De hoeveelheid selfie’s is enorm. Ik geef daar helemaal niets om en met elkaar vragen we ons af waarom mensen toch de hele dag bezig zijn met selfie’s?  Interessante vraag.

We hebben voor een aantal attracties kaartjes gekregen en gebruiken deze om achter de watervallen te kijken. Dat viel ons erg tegen: een gang van beton, je staat even achter een muur van regen tussen al die andere mensen in een gele plastic poncho (het plastic nog dunner als een vuilniszak). Je kunt dan ook buiten op een platform en staat onderaan de waterval. De poncho was helemaal niet nodig en dus pure verspilling. Verder was het vooral wachten tussen al dat andere plastic om de attractie per lift weer te verlaten.

Wanneer je op de boulevard staat, lijkt de omvang van het watergekoeld best mee te vallen, maar als je boot in de diepte zit en hoe de toeristen op deze boot bijna uit het poncho waaien als ze dicht bij de waterval komen, dan heb je pas echt door wat een natuurgeweld hier langs komt.

De ponchos’s op de boot zijn rood (Canada) of blauw (USA). De rivier vormt de grens tussen beide landen. We hebben nu vanaf verschillende plaatsen de USA gezien, maar even naar de overkant zit er niet in.

Aan het einde van de dag staat de zon laag en is er regelmatig een regenboog te zien. Af en toe vaart een boot precies door een begin/einde, maar de pot met goud is nog nooit gevonden.

Met een omweg rijden we weer terug naar huis. We rijden via Niagara-on-the-lake, een prachtig gebied met veel wijngaarden, wijnhuizen, theater, grote huizen, parken en nog meer te bezoeken. Het is inmiddels al avond en de attracties zijn dicht.

Ik heb ook nog een paar filmpjes waarop de snelheid van het water goed te volgen is, dan wordt de kracht pas echt duidelijk. Al met al een indrukwekkende dag, vermoeiend door het lopen, alle mensen om ons heen en de warmte. Mijn verkoudheid is over, maar ik moet weer even op tempo komen na drie dagen met  de benen omhoog met een breiwerk.

Een laatste keer uit eten in Canada, er staat nog een laatste donut op het aanrecht en de laatste nacht.

Ik werp een laatste blik op al mijn souvenirs en spullen die naast mijn bed liggen. Wat mag er in de koffer en wat gaat er zeker weten in mijn handbagage? We spraken gisteren mensen die een AirTag in hun koffer hebben gedaan tijdens de reis en zo op hun telefoon konden zien dat ook hun koffers in het vliegtuig waren geladen…iets om te onthouden voor een volgende keer.

Groet, Françoise