Nog in de race

 In de afgelopen maand breide ik nog meer sokken. En dat ging allemaal in hoog tempo. Op een doordeweekse dag werd het patroon bekend en breide ik de avonden. Soms stond ik dan een uurtje eerder op om in de stilte van de ochtend, voor werktijd, ook nog te kunnen breien. De laatste steken zette ik dan steeds in het weekend. Zo deden ook mijn teamgenoten dat en inmiddels heb ik de sokken van ronde 5 af en ben ik door naar ronde 6. Dat had ik nooit gedacht.

Naast veel sokken in de kast heb ik ook weer veel geleerd. Nieuwe manieren van opzetten, hielconstructies en dat je moet opletten. Niet ondertussen tv kijken (een luisterboek prima), want dat is echt een activiteit te veel. Dat betekende afgelopen weekend dat ik een deel van een sok opnieuw moest doen. Een heel klein stukje tekst niet gezien..but blame The Crown in dit geval.

En als die sokken dan af zijn...dan val je opeens in een soort van gat. Alsof je helemaal niets meer te doen hebt. Dus eerst dan naalden en restjes garen opruimen en maar eens om je heen kijken. Vervolgens zie je dan de stapel was, het gras tot kniehoogte in de tuin, quiltprojecten die roepen en de zaterdagkrant van een week geleden nog ongelezen op de stapel.

Dan eerst maar eens de was opvouwen en een kast poetsen. Alles eruit, kleding nakijken en weer terug. Weessokken verwezen naar de prullenbak.

Natuurlijk was er ook nog de quilttentoonstelling/beurs in Rijswijk waar ik gezellig met mijn moeder naar toeging. Daar kocht ik wat lapjes en een rits aan de meter voor een projecttasje. Het eerste tasje is inmiddels af, dat smaakt naar meer. Heb nog een patroon liggen, maar heb daar nog een aanvullende stof bij nodig.

Verder was het koningsdag. Helaas zonder tompouce: die waren niet meer te krijgen op de dag zelf. Dat was verder een relaxte dag, waar ik wat rommelde in de tuin.

Afgelopen zondag liep ik een tocht van 23 km over de Kampina. Wat is dat toch een prachtig gebied. In de vroege ochtend was er geen mens te zien. Alleen het geluid van heel veel vogels en kikkers. Ik kwam wat paarden tegen en helaas ook heel veel muggen. Daar heb ik meestal niet zo'n last van, maar deze keer vonden ze zelf mij lekker en ben ik door mijn kousen heen helemaal lek geprikt. De zwellingen worden gelukkig al weer wat minder.

Ik was op de fiets naar de start van de tocht gegaan en op de terugweg kwam ik langs het weiland met de waterbuffels. Die lagen daar heerlijk in de modder. Niet alleen ik stopte om een foto te maken, ook andere voorbijgangers stopten met hun motor of auto midden op de weg. Geen probleem: het is maar een klein landweggetje.

Tijdens het wandelen heb ik volop tijd om mijn gedachten te laten gaan en verzin ik hele epistels voor mijn blog. Soms een heel gedicht dat ik later dan alweer vergeten ben. Ik bedenk dat ik moet vertellen over de knalgele bloeiende brem, over dat het heerlijk ruikt in het bos, het kopje koffie dat zo goed smaakt als je al veel kilometers hebt gemaakt.

Of dat ik zou kunnen vertellen over de tuin waar de dahlia's in potten opkomen (de slakken hebben dat ook ontdekt) of hoe leuk het is om zoveel mensen online te ontmoeten die ook sokken breien en hoe fijn het is om ook een aantal van deze mensen in het echt te ontmoeten.

Sockmadness sokken ontmoeten elkaar

En dan neem ik me voor om meer te bloggen, want dat is ook zo fijn. Maar ja, bedenk ik dan: thuis roept de was en de stofzuiger. En omdat ik nog niets te doen had, ben ik ook maar weer bij een koor gegaan. Wat is het fijn om weer samen te zingen.

groet, Françoise

Lang weekend

 Inmiddels is het alwéér de 8e van de maand. Die sockmadness heeft hier flink toegeslagen en ik ben dan ook al weer twee paar sokken verder. In ronde 2 zat mijn team supersnel vol en dat betekende dat ik in ronde 3 er flink de vaart in zette. Mijn team heeft veel werkende breisters en dat betekent dat het snel gaat in het weekend. Wel geleerd dat tot ‘s avonds laat door breien niet altijd zinnig is. Ik kan dan beter op tijd naar bed gaan en een uur eerder opstaan…dat voorkomt fouten en dus uithalen.

Voor nu ben ik weer even “sokloos” en kan ik het huis opruimen en ga ik dit lange weekend in de tuin aan de slag en met mijn lapjes spelen. Ook hier nog wel wat te doen.

Naast al dat breien worden er ook al wandelend kilometers gemaakt. Vorige week was dit een route van 20 km vanuit Megen. Ik kwam door Dieden, Dedem en Deursen. Dorpen waar ik nog nooit van gehoord had. Mooie omgeving, veel kerken, kloosters en open veld. Dat was wat minder met de koude wind. De zon kwam door toen ik weer in de auto stapte.

Ook gaf ik nog de 2e les machinaal quilten bij Wietske in de winkel (Den Bosch) en zijn de lessen voor het najaar alweer gepland. Daarnaast nog wat verjaardagen: mijn moeder, een neefje en ik zelf. En zo vliegen de weken voorbij. Op het werk zeiden we het al: voordat je het weet is het jaar al weer om.

Afgelopen herfst stopte ik geen nieuwe bollen in de tuin, maar gelukkig komt alles van eerdere jaren gewoon weer op: narcissen groot en klein, tulpen in allerlei kleuren, blauwe druifjes  en de krentenboom staat in bloei. Wel stopte ik wat bollen in de grond die uit potten kwamen en gekregen  bakjes. Hoe leuk als die het dan ook gaan doen. Nu wordt het weer tijd voor de dahlia’s en het zaaien van de eenjarigen. Dit jaar maar niet binnen: onze Nacho en Hope zijn dol op bloemen en planten. Dat wordt dan dus geen succes.

Naast dol op de bloemen zijn ze ook nog steeds dol op de bolletjes wol en moet ik alles goed opruimen. Als je tegenwoordig in onze woonkamer kijkt kun je denken dat ik niet handwerk. Zelfs voor een minuutje gaat mijn breiwerk in een afgesloten tas of in een trommel. En boven de deur open laten staan van mijn naaikamer is vervolgens een groot pretpark voor poezen die de bolletjes wol feilloos weten te vinden.

Terwijl ik dit zit te typen heeft Nacho zich op mijn schoot genesteld, zo gezellig.

Ik wens iedereen fjne paasdagen, gezellig met familie of zoals ik doe: genieten van een extra dagje vrij om alles te doen wat ik leuk vind. Misschien moet je werken, ook dan heb je vast wel een momentje om te genieten van de zon, alles wat in bloei staat en een chocolade eitje.

Groet, Françoise

Sockmadness Forever

 Achter de schermen wordt er ijverig gebreid. De vonken spatten nog net niet van mijn naalden, maar mijn hoofd zit er helemaal vol mee...De Sockmadness is van start gegaan en ik ben er vol ingedoken. Ik zal jullie meenemen door de afgelopen weken, kan ik het mooi even van mij afschrijven en nog weer even genieten.

Het begon natuurlijk met het aanmelden tussen 1 en 14 februari: dat was makkelijk. Na je aanmelding kreeg je al diverse patronen (warming up) om je bezig te houden. De eerste twee heb ik overgeslagen, want nog zoveel anders te doen. De derde vond ik te mooi en ging ik toch overstag... Eén sok van dat paar is af, de andere heb ik gisteren opgezet (nog geen foto's beschikbaar).

17 verschillende ballonnen

Op donderdag 16 februari was daar opeens het patroon voor de Qualifier (je moet er wel wat voor doen). Dit patroon moest je binnen 14 dagen breien en dan de foto's inleveren. Een sok die vooral veel tijd kostte. Ik vond hem niet moeilijk (al deed ik ook het nodige fout...), maar vooral was deze tijdrovend. Gelukkig was er meteen een weekend met breitijd en had ik maandagavond de eerste sok af. Een tweede sok gaat altijd sneller, alle hobbels zijn al een keer genomen en nog niet vergeten. Vrijdagavond de 24e waren ze klaar, inclusief alle draadjes afhechten! Op zaterdag maakte ik de foto's en leverde ze in. Ze werden al heel snel goed gekeurd en kreeg ik een bonuspatroon.

Qualifier: "Leicht"

Een leuke bonus, maar eerst moest er ook nog gequilt worden (en gewandeld). Er lag nog een blok van de BOM van het DutchMQG te wachten en de Round Robin wachtte op aandacht. Dus gingen de bolletjes aan de kant en kroop ik achter de naaimachine. Ondertussen volgde ik alle chats op Ravelry en verbaasde me over hoeveel vragen je kunt stellen over slechts 1 patroon.

Borduren met hulp

Na het sluiten van de mogelijkheid om je te kwalificeren begint het wachten op de start van de eerste ronde. Als nieuweling is het even afwachten hoe dat normaliter gaat, maar ook dan gaat het elke keer weer net even anders. Het begint met het bekend maken van de 26 Teams. Indeling van de teams gaat op snelheid. Ik zit in Team Icaco. Alle teams hebben fruitnamen. Icaco is een pruimsoort die in de Caraïben voorkomt. Dus niet in het snelste team of het langzaamste...In een team mensen van over de hele wereld: Australië, Engeland, USA, Canada, Noorwegen, Spanje, Duitsland. 

Daarna volgt het materialenlijstje: het wordt sok H van je lijst en binnen nu en 48 uur volgt het patroon...dat betekent dus heel, heel vaak je mail checken of het patroon binnen is...Inderdaad een stukje madness. Soms gebeurt er wat in de Ravelry groep en dan is iedereen superalert....en dan blijkt het nog weer 24 uur te duren...

Detail Ronde 1 :"Valgus"

Op zaterdag 4 maart ging ik dus maar rustig lesgeven bij Wietske in Den Bosch: machinaal quilten. Ik heb bij de lunch een keer gekeken naar mijn mail maar er was nog niets. Toen ik om 4 uur thuis was wel en ik heb snel besloten welke kleur garen ik ging gebruiken en ben aan de slag gegaan. Echt geen flauw idee hoe snel het zou gaan, dus heb ik er flink de vaart in gezet. Op zondag was mijn agenda leeg op een uurtjes sporten en de was en stofzuigen na...dus kon ik veel breien. Een makkelijk breiwerk, met niet voor elke steek op het patroon hoeven kijken. Binnen 24 uur had ik de eerste sok af. Ik was helemaal verbaasd.

Meteen maar op naar sok 2, want als ik zo snel ga, dan gaan anderen dat misschien ook en mijn doel was om de eerste ronde te overleven. En dat betekende dat ik maandagavond even voor half elf mijn tweede sok afkantte. Huh? Meteen maar foto's maken dan en insturen...Het antwoord of ze goedgekeurd waren liet even op zich wachten, dus toch maar naar bed. Het gewone leven gaat gewoon door...maar als je 's nachts wakker wordt, kun je best even je mail checken. Goedgekeurd...dat slaapt een stuk beter.

Ronde 1: "Valgus"

En weer een patroon als bonus, maar nu eerst die andere bonussok afmaken en dat andere paar lonkt ook...dus ook die maar op gezet. Dat laatste paar heet Delfter Socken. Tja, geboren in Delft, dus die moet ik echt breien.

Ondertussen breien teamgenoten nog door en zijn er in mijn team 18 mensen klaar. Er gaan er 35 door naar de volgende ronde. In twee andere teams staat de teller op 34...daar zitten nu mensen heel erg door te werken om het laatste plekje te bemachtigen en alle andere mensen kijken mee welk team als eerste vol is. (er zijn prachtige spreadsheets gemaakt, die iedereen binnen de groep op Ravelry kan inzien).

Voorbereidingen voor "Delfter Socken"

Mijn sokkentempo kan dus even iets naar beneden. Tijd voor een quiltprojectje en een verhaaltje hier. Voor nu is het de kunst om de madness zo af en toe uit mijn hoofd te zetten, zodat andere taken me iets beter af gaan...maar het zal wel wennen.

En wanneer de tweede ronde start? Dat hangt er vanaf wanneer alle teams vol zijn of als er 14 dagen zijn bereikt...Blijven opletten dus.

Groet, Françoise

Oeteldonk maakt zich op...

 ...voor Carnaval natuurlijk.

Onderstaande foto maakte ik vanmorgen aan de rand van ´s-Hertogenbosch. De mist hangt nog boven het Bossche broek en de zon hing als een rode bal daarboven. De schoonheid kan ik met mijn camera niet vastleggen, maar toch stapte ik er even voor van mijn fiets. Het straalt een enorme rust uit.

Laat in de middag fietste ik niet langs het centrum, maar er dwars doorheen. De straten kleuren rood-wit-geel, de kroegen veranderen, etalages zijn versierd en ook de shawls van het publiek kleuren mee. En ook aan het einde van de dag hangen de mensen met de benen buiten bij Hoofs. In dit geval niet bij de stoffen en de ritsen, maar bij de feestkleding. Want natuurlijk moeten er nieuwe emblemen worden gekocht.

Een stukje verderop in de straat zit een kleermaker. Deze dagen naaien ze vooral al die afbeeldingen op de jassen en kielen.

Gelukkig had Mr. X in november al zin om te gaan shoppen voor Carnaval. Een zwarte jas en diverse emblemen. Natuurlijk kikkers, een bossche bol, wat leuke teksten, het embleem van dit jaar en dat van zijn geboortejaar. Want dit jaar zal er toch echt Carnaval gevierd worden...ik ben benieuwd.

Deze week bracht ik dus wat uurtjes achter de naaimachine door om ze er allemaal op te naaien. Gelukkig hoefde het niet met de hand, want dat valt nog niet mee. Ik heb ze er op gequilt en uiteraard met de juiste kleur. Voor het gemak stik je gewoon door de voering heen.

Ik wens iedereen die Carnaval gaat vieren veel plezier. Ik fiets begin volgende week om het centrum heen, een ritje over de markt zit er dan niet in. Ik denk dat ik dan in mijn vrije uurtjes zit te breien aan de kwalificatie sok, die moet wel wat sneller gaan dan de opwarm sok. De kleine kabeltjes in die sokken kosten heel veel tijd, maar het wordt wel weer mooi. En natuurlijk heb ik ook nog wat leuke quiltprojecten, bijvoorbeeld de Round Robin. Het idee begint zich te vormen....

groet, Françoise

Opeens alweer Februari

 Hoe is het toch mogelijk dat het alweer Februari is? De weken vliegen om, de weekenden zijn ook zo voorbij en ook de werkdagen glippen onder je vingers vandaan. In mijn hoofd rijgen zich vaak woorden aan een tot mooie zinnen, maar verder dan dat komt het niet. Nu toch maar eens even stilstaan bij alles wat ik de afgelopen weken deed. Natuurlijk werken...een paar nieuwe collega's en dat brengt verandering met zich mee.  En als je van meestal met 5 op kantoor naar meestal 8 of 9 gaat, is het een grote verandering. Meer reuring, maar ook meer mensen die wat vragen, die met elkaar praten (en dat dan voor jouw bureau...), de koffie is sneller op, de waterkoker staat vaker aan (het blijkt maar weer dat niet alle IT-ers koffie drinken). Kortom, het is weer even de juiste balans vinden met elkaar.

In tussen schreef ik me in voor De Vierdaagse van Nijmegen, ja dat is toch een soort van virus...het kriebelt als ik de beelden zie. En dan hopen we dit jaar op 4 dagen lopen...De eerste training zit er op. Ik maakte een mooie tocht in Schaijk, natuurgebied de Maashorst. Het was een goed georganiseerde tocht door de wandelvereniging en je krijgt meteen het Vierdaagse gevoel. Want al die mensen die de langere afstanden lopen, zijn over het algemeen Vierdaagse lopers.

Daar was het hoofd dus al weer vol van...inmiddels zijn er al bijna 30.000 lopers ingeschreven. Al deze mensen hebben hem al minimaal een keer succesvol gelopen of zijn geboren in 2005-2011. Vanaf de 10e gaat de inschrijving voor iedereen open.

Dat was één ding dat me bezig hield...daarnaast heb ik de Sockmadness Forever in mijn hoofd. Een jaarlijks terugkerend evenement via Ravelry. Een sokkenbreiwedstrijd. Er worden teams gevormd en alleen de snelsten van een team gaan door naar de volgende ronde. Tot er na ronde 6 (of 7) nog maar 1 persoon per team over is, die strijden dan in een laatste ronde tegen elkaar. Eerder al wel naar gekeken, maar niet aan mee gedaan. Nu na twee zomers sokken breien, durf ik het wel aan. Ik ben geen onervaren sokkenbreister meer. Alhoewel plaatsing in een snel team me wat overdreven leek...dat is goed voor mensen die de hele dagen tijd vrij kunnen maken om te breien.

Ik heb me dus opgegeven en ben nu met een opwarmsok bezig en het afronden van een aantal andere projecten. Die opwarmsok wilde ik eigenlijk overslaan (heel verstandig, eerst nog wat afmaken), maar een van de patronen was gewoon te leuk...en omdat ik mijn schaapjes geteld/gebreid had, mocht het toch van mezelf. Ondertussen staat er een blik klaar met daarin alle sokbreibenodigdheden en kocht ik nieuwe sokkenwol. Vooral lichte kleuren, want dan zie je kabels etc. beter. Ook handig als je tot in de kleine uurtjes gaat zitten breien of nog laat een foto wilt maken. Ik heb mijn kleurkeuze Lente genoemd..pastels dus en aangevuld met restjes.

Inschrijven kan nog tot de 14e...mocht je zin hebben. Kort daarna start de kwalificatieronde...eerst die dus doorkomen om in een Team terecht te komen. Je snapt dat ik mijn agenda niet te vol plan...

Ondertussen ben ik ook begonnen met brood bakken. Ik kocht een mooie kom bij mijn Kitchenaid waarin je het brood kneedt, laat rijzen en daarna ook bakt. Mr. X hier thuis geniet er van. Zelf bakken in de oven is een kwestie van plannen....en dan kan het er prima bij. Van kneden naar breien en andersom.

Tot slot wordt er ook nog gequilt...en les gegeven. Afgelopen zaterdag was ik bij Wietske in Den Bosch om een les Paper Piecen op de naaimachine te geven. Wat een fijne dag was dat. Deze workshop ga ik in juni nog een keer geven. Het enthousiasme van anderen geeft altijd weer energie en zin om zelf ook aan de slag te gaan.

In mijn hoofd heb ik de afgelopen weken heel veel blogjes geschreven, maar ze haalden het scherm niet. De mooie zinnen zijn alweer verwaaid op een van die woon-werkverkeer fietstochtjes, wat blijft zijn wel de herinneringen aan van alles en nog wat de afgelopen weken: het wandelen, bakken, lesgeven en vooral die sokkengekte.

groet,

Françoise