Advent en voorpret

Voorpret kan zo fijn zijn! Vorige week ging ik met Mr. X naar de feestwinkel in ‘s-Hertogenbosch, want het wordt nu toch echt de hoogste tijd dat er een Carnavals jas wordt gekocht. Daar horen uiteraard emblemen bij: een grote voor op je rug, eentje van 2023 en die van je geboortejaar (die vissen ze gewoon uit een la). Eentje met de tekst Je moeder is de beste mag natuurlijk niet ontbreken…Anders komen die emblemen natuurlijk nooit op die jas!

Ook de grote oetel mocht mee naar huis. De jas hangt nu in de buurt van mijn naaimachine, in de kerstvakantie zal ik ze er op naaien.

Verder gaat ook hier de verwarming iets minder warm dan we gewend waren en eigenlijk is dat prima. Dekens en quilts genoeg om lekker onder te zitten op de bank of onder te slapen. Ook onze boefjes houden er van: hier zie je nog net de pootjes van Nacho, die ligt het liefste onder de quilt. Ook op het bed kruipt hij tussen dekbed en quilt. Oppassen dus als je op het bed gaat zitten…

Maanden was ik mijn Fair Isle ring kwijt. Ik vond deze vorige week terug in een bak met bolletjes…(zoiets verwachtte ik wel, maar ja welke bak…) Fijn om deze weer terug te hebben want die is handig bij het schaapjes breien. Ook fijn dat mijn naaihok weer een beetje verder is opgeruimd. Een vuilniszak vol met oude spullen kon ik weg doen en de loom elastiekjes verhuisden naar de dochters van een collega. Ik heb al diverse foto’s langs zien komen waar er druk mee geknutseld wordt.

En inmiddels is het alweer de vierde dag van de advent. Van voorpret nu naar dagelijkse pret. Ik eet beschuitjes met jam bij het ontbijt en neem ook een beschuitje mee naar kantoor. Klein potje in mijn tas en zo verleng ik de pret op de dag. Ook de thee is heerlijk en zit in prachtige kleine blikjes. Wat is dat een mooi verzorgde kalender en heerlijke thee. Genoeg thee voor meer dan 1 pot en dat doen we dan ook. Als traditie is er het dagelijkse kopje met Mr. X. Simpel, maar o zo leuk.

En dan die strengetjes borduurgaren…ook een feestje.

Ook verscheen vorige week het boek:

Nooit meer hard werken door Leonard Smit. Hier is door vriendlief het afgelopen jaar intensief aan gewerkt en nu dan in de boekhandel te verkrijgen. Een mooi cadeautje voor onder de kerstboom. Bestel het bij je plaatselijke boekhandel. Zij kunnen het voor je bestellen bij het centraal boekhuis…Of misschien ligt het al bij je winkel om de hoek. Een paar winkels die ik weet: Donner Rotterdam, Paagman Den Haag (op de Fred…voor de kenners), Gianotten Tilburg, Primera Vught, Bruna Vught, De Omslag Rosmalen, van Piere Eindhoven. Dat klinkt best goed toch?

En waar gaat het dan over? Nooit meer hard werken dus…Het gaat niet over de Staatsloterij winnen maar je werk zo inrichten dat je er optimaal plezier aan kunt beleven: dan beleef je het niet als hard werken. Een computer of machine die steeds hapert geeft irritatie en ergernis en laat je dan hard werken. Processen die niet goed zijn ingericht geven frustratie en ook dan kun je het ervaren als hard werken. Hoe kijk je tegen jouw werk aan en kun je daar, waar nodig, iets aan veranderen of het bespreekbaar maken?

Wellicht een mooi voornemen voor het nieuwe jaar? Ik hoef gelukkig nooit hard te werken, mijn werk is fijn. Mijn probleem is dat ik naast mijn full-time baan altijd tijd te kort kom voor alle dingen die ik ook nog leuk vind om te doen. Maar minder werken lost dat niet op…(denk ik).

Ik doe het dus met de tijd die ik heb. Dit weekend geen afspraken, dus alle tijd voor huishouden, sport en  handwerken. Ik installeerde me met laptop, IPad, telefoon en daglicht lamp aan de eettafel en ging genieten. Borduren, breien en schilderen. Een kopje koffie of thee onder handbereik en een luisterboek aan.

Op You tube volg ik de instructies voor een adventskalender. Vorig jaar al gezien, maar toen niet gedaan, maar nu de spullen te voorschijn gehaald en aan de slag. Elke dag een vakje van 5 x 5 cm meer niet. Het is maar een paar minuten werk, maar ook zo leuk om te doen.

En zo vermaak ik me uitstekend.

Breien kan uitstekend tijdens alle voetbalwedstrijden. Ik kan het dan meer dan genoeg volgen. En als Nederland speelt kunnen we erg goed voorspellen of Nederland scoort. De buren hebben een andere provider en daar horen we dus al gejuich als wij de voorzet nog te goed hebben. Soms een beetje jammer, maar ook wel weer grappig.

En als ik me toch nog verveel? Dan zijn er nog meer leuke adventskalenders te volgen, dagelijkse filmpjes op YouTube van allerlei mensen, (ik houd het bij die van Arne & Carlos) en natuurlijk nog heel veel projecten die niet af zijn. Ook is er een nieuwe Round Robin gestart van het Dutch Modern Quilt Guild, ik ga eens rustig nadenken over mijn startblok.

Groet, Françoise 

Advent voorpret

Het is nog geen Advent, de eerste zondag is volgende week, maar de voorpret is natuurlijk al lang begonnen. Voor de zomer begon die al met het verzinnen welke kalender(s) ik die jaar zou kiezen…en van de wolletjes van Ateliersopra mag ik in het geheim al genieten. Mijn moeders quiltjes stonden model voor de kleuren en ik ben er al mee aan de slag voor een geheim project. Ik brei de blaren op de vingers, zodat ik jullie vanaf Kerst kan inspireren met mijn project. Dus niet vanaf 1 december, want dan verklap ik al te veel.

Welke kalenders kocht ik dan wel?

1. De jam van Bonne Maman

2. De thee van AC Perch

3. De borduurkalender van Soed Idee.

Allemaal kalenders die ik nog niet eerder heb gehad, wel eerder gezien en ze lijken me leuk en lekker.

Daarnaast zijn er natuurlijk nog breipatronen voor sjaals waar ik via een Ravelry me voor heb aangemeld. Elke dag een stukje van een patroon:

1. Tricia Weatherston

2. Wolhobby

De eerste volg ik al een aantal jaar. Deze patronen zijn in december gratis te downloaden, daarna wordt het een koop patroon.

Ik weet nog niet of ik ze ga breien (eerst dat geheime project af) en ik heb ook eens mijn handwerkkalenders die nog niet af zijn tevoorschijn gehaald. 

De eerste is mijn quiltadventskalender. Al honderd jaar mee bezig. De top zit in elkaar en de kleine borduurtjes zijn allemaal af. Ik ben inmiddels al weer een stapje verder en weet hoe ik de borduurtjes ga afwerken. Quiltje machinaal quilten. Ik denk dat deze hangt voor kerst en dan kan ik elke dag een rondje aan het quiltje hangen.

De tweede is een breiwerk, allemaal blokjes. Ik ben bij dag 20 blijven steken, dus ook daar nog wat te doen.

Deze truitjes van Arne en Carlos zijn nog lang niet compleet. Maar gelukkig is het elk jaar kerst en komen er vast weer een paar bij.

En dan tenslotte mijn schaapjesshawl van Trollenwol. 16 schaapjes rijen zijn er klaar. Een makkelijk breiwerkje met steeds maar twee kleuren en een herhalend patroon.

Volgens mij hoef ik me met al deze adventskalenders niet te vervelen tot kerst. De eerste kerstbomen in huizen heb ik al gezien en ook de kerstverlichting op straat brengt ons in de stemming. In de winkels liggen de kerstballen, servettten, kaarsen, blikjes en slingers weer in de schappen en zijn er al wat kleine cadeautjes in mijn winkel mandje belandt. Ik ga voor Mr. X een mandje met kleine cadeautjes maken. 

Genoeg voorpret dus voor een de komende maand. De eerste winterse plaatjes zie ik als ik naar buiten kijk (het heeft goed gevroren), maar ook in mijn tijdlijn verschijnt Canada in de sneeuw. Daar waar ik in augustus nog op het terras zat ligt nu 10 cm sneeuw en er werd nog meer verwacht dit weekend. Ook zag ik live beelden uit Zweden, waar de vlokken al uit de lucht vallen.

Nog een fijne zondag. 

Françoise 

 

Vruchtbaar weekend

 Vorig weekend was een weekend vol herinneringen en fijn quiltresultaat. Maaike Bakker organiseerde een soort van reünie voor quilters die aan haar boeken hebben mee gewerkt. Jaren geleden kwamen we dan een weekend bij elkaar om blokken te naaien voor een grote quilt of maakten we allemaal een kleintje.

Het was tijd voor herhaling. Nu geen gezamenlijk project, maar eigen projecten.

Er kwamen oude quilts tevoorschijn. Hoe heerlijk was het om quilts uit ons boek weer eens in handen te hebben en er een paar mee naar huis te nemen. Het is niet langer nodig om ze centraal te bewaren.

Onderstaande quilt was de voorloper voor ons boek. Ik ga er thuis eens een mooi plekje voor zoeken.

Ik besloot om niet aan iets nieuws te beginnen dit weekend, maar quilts af te maken. De round robin van dit jaar moest nog gequilt. Ik wilde oefenen met rulers en dat heb ik dus ook gedaan. Alleen nog de bies aanzetten en een tunnel. De stof hiervoor ligt klaar en met de cursus machinaal quilten in mijn achterhoofd  is het meteen verder afmaken een heel goed idee. Dat is het natuurlijk altijd, maar ja…

Het tweede project dat ik mee nam was mijn hartjesquilt. 10 jaar geleden het idee hiervoor gekregen. Toen waren we bezig met 366 huisjes (een voor elke dag) en als vervolg daarop begon ik in 2013 met 365 hartjes (ook een voor elke dag). En zoals dat vaak gaat strandde het halverwege het jaar. Werd de top een paar jaar later afgerond. Duurde het weer een paar jaar voordat hij gequilt werd en een bies kreeg. De bies zette ik er vorig jaar aan, maar had hem nog niet tegen gezoomd. In het weekend aan begonnen en gisteren afgemaakt.

Een heerlijk gevoel als iets af is. Er belandde meteen een ander project naast mijn naaimachine. Het werkt inspirerend. Een vriendin vertelde eerder deze week dat ze nu tijdens haar vakantie aan het nadenken is hoe ze het opruimen van haar quiltatelier gaat aanpakken. Mijn antwoord was: Je quiltprojecten afmaken. Elders hoorde ik: twee projecten afmaken en dan maar aan één nieuwe beginnen. Ik heb er bijna twee af…waar zal ik dan aan beginnen of eerst nog eentje afmaken?

Fijne dag, Françoise 

Inspiratie

 De afgelopen weken deed ik op diverse plekken weer genoeg inspiratie op om te zorgen dat ik me niet verveel. Natuurlijk helpt opruimen. Door letterlijk weer een laatje of kastje te ordenen komt er ook weer ruimte in je hoofd. Door het snoeien van de klimop die dik over de schutting groeit, krijgen de planten weer ruimte en zie ik tot mijn grote vreugde dat de dahlia´s zich herstellen van de droogte en nog blad krijgen. Een paar bloeien gaan nog bloeien en ik weet nu dat mijn knollen het overleefd hebben. Misschien niet gebloeid dit jaar, maar het blad zorgt er voor dat de knollen nu nog groeien.

Het opruimen en schoonmaken hoef ik gelukkig niet alleen te doen. Bij het schoonmaken van de wasmachine had ik goede hulp. Ze stonden er met hun neus bovenop. Het is een mooi stel. Onze kittens zijn nu bijna 9 maanden oud en horen er helemaal bij. We genieten er van dat ze op schoot komen liggen. Zodra ik ga zitten met een handwerkje komen ze al aangesneld. Soms maken we ruzie om het draadje, maar uiteindelijk komt het altijd goed. En als ik met mijn benen languit op de bank zit, is mijn schoot groot genoeg voor twee...gezellig en lekker warm.

Vorige week zaterdag fietste ik tussen alle bedrijven door (huishouden en bedrijfsfeestje) nog even naar Boxtel voor de Dag van de wol.  Deze dag is een initiatief van De Vereniging voor Speciale Schapenrassen. Het gaat dus over het schaap, maar op deze dag was er natuurlijk vooral veel wol te vinden! In de binnenbakken van de manege waren kramen te vinden met spinnenwielen, breinaalden en garens in alle soorten en maten. Wel wol natuurlijk...Daarnaast waren er lezingen over de inzetbaarheid van wol. Denk bijvoorbeeld aan de mogelijkheden van isolatie.

Tijdens mijn lessen waarbij de keuze voor een tussenvulling aan bod kwam zeg ik altijd: kijk naar de functie van een quilt. Een wollen vulling is vooral voor een quilt op bed...tenzij je je huis wilt isoleren. Ik denk dat ik mijn quilts met wollen vulling ook maar eens aan de muur ga hangen. Ik heb een koude muur op het noorden die slecht geïsoleerd is. Misschien helpt het een beetje. Het scheelt ook al dat een deel van de boekenkast er voor staat. 

Natuurlijk kocht ik wat garens (toch maar een nieuw bolletje voor mijn mysterie van Westknits) en een bolletje wol/zijde om uit te proberen. In de paar uurtjes dat ik daar was had ik leuke gesprekken. Natuurlijk had ik iets wolligs omgeslagen en omdat dit de mysterie van vorig jaar was van Westknits en de nieuwe net begonnen was en er veel kenners rondliepen, hadden we het meteen over de nieuwe mysterie. Ben je al begonnen? Doe je weer mee? Etc. En ja natuurlijk doe ik weer mee...het begin is er. Maar eerst moest ik ook de gehaakte deken Dune afmaken. Lekker voor op de bank. Een patroon van Attic 24: geen wol, maar fijne acryl. De volgende Harbour ligt nu klaar om mee te starten. Deze wordt 2 persoons op verzoek van Mr. X. Dat zijn weer heel wat uurtjes haken, maar dat wordt zeker gewaardeerd.

En als dat nog niet genoeg inspiratie was, ging ik gisteren met een vriendin naar Rosmalen naar het Textiel Plus festival. Een mooie mix van textielkunst en winkels. Demo's en wat lezingen. Ik kocht een naald voor naaldbinden. Een oude Noorse techniek die enthousiast werd gedemonstreerd. Ik twijfelde of ik niet twee naalden zou kopen. Leuk om een keer met mijn nichtje te doen. Toch maar niet gedaan, gelukkig maar, want mijn moeder had exact dezelfde gedachte een dag eerder. Die kocht twee naalden, zodat ze het een keer met haar kleindochter kan doen. Je raadt het al: nichtje en kleindochter is het zelfde meisje. Ik heb nu lontwol besteld in allerlei kleuren en ga me de techniek eigen maken. Daarna aan de slag met mijn moeder samen en dan volgt de volgende generatie. Wil je meer weten over naaldbinden? Kijk dan eens op https://naaldbinden.nl

Veel modern werk in de expositie. Altijd inspirerend. Prachtig hoe bijvoorbeeld de berenklauw gebruikt is.

Met het opruimen van deze week, kwam ik ook weer een oud project tegen: het tunisch avontuur. Twee van de drie banen zijn af en toen stokte het patroon. Door omstandigheden is dit patroon nooit helemaal uitgegeven. Heel jammer, maar natuurlijk kan ik daar best zelf verder mee. Een vriendin heeft dit project ook liggen en we gaan nu samen het vervolg bepalen. Ik bestelde wat boekjes ter inspiratie van nog nieuwe Tunische steken, maar eerst maar weer eens uitzoeken hoe het ook al weer zat...

Met dit mooie herfstweer is het bijna niet voor te stellen dat het jaar al weer om vliegt, maar Kerst komt er toch echt weer aan met adventskalenders, kerstcadeautjes voor elkaar maken en vast nog wel een leuk breiwerkje. Maar voordat het zover is, is er nog genoeg te doen. Nu is het tijd voor een nieuwe week met werk, sporten, verder met opruimen en elke vrije minuut handwerken. In 10 verloren minuutjes kun je heel wat steekjes zetten.

groet, Françoise

De handtas

Elk jaar doe ik mee met D´ruitdaging van Yourganize. De hele maand oktober elke dag een opdracht via Facebook. Het heeft te maken met opruimen, klusjes (al die uitgestelde) en vooral een stukje bewustwording. Ik doe al jaren mee en nog steeds is mijn huis niet perfect opgeruimd. Dat zal het ook wel nooit worden, maar ik heb wel geleerd dat er ook spullen weg mogen, is mijn administratie nog steeds netjes en denk ik na over de souvenirs die ik koop. Zo kocht ik in Canada een sleutelhanger, de oude was al jaren kapot en aan vervanging toe. Daarnaast kocht ik een trui om aan te trekken naar het sporten, die stond nog op mijn lijstje. En nu denk ik dus elke keer als ik ga sporten aan onze dag bij de Niagara Falls.

Hermès, Birkin Bag

De eerste opdracht ging over je handtas. Wat zit er allemaal in, dat niet nodig is? Ik zelf heb niet echt een handtas. Naar het werk heb ik een laptoptas en daar stop ik ook mijn sleutels, portomonnee, brillen en telefoon in. Meer heb ik niet nodig... En ga ik boodschappen doen? Dan stop ik telefoon, sleutels en portomonnee in mijn jaszak of ik neem een klein tasje mee. Eenvoudig dus... Ik controleerde dus mijn laptoptas en haalde daar twee overtollige haarspelden en dito elastiek uit.

Het brengt me wel bij een verhaal over Hermès. Een Frans modehuis dat bekend is om zijn tassen, zijden sjaaltjes en stropdassen. In de Volkskrant van 28 december vorig jaar stond een artikel over dit bedrijf dat een nieuw atelier opende ergens in de regio in Frankrijk om daar werkgelegenheid te creeëren en mensen het vak te leren.

Het atelier heeft de mooie naam: Maroquinerie de Guyenne. Klinkt altijd goed dat Frans. De term Maroquinerie is verwant aan het Nederlandse woord Marokijn. Dit is Marokkaans geitenleer dat al in de 17e eeuw gebruikt werd voor boekomslagen en portefeuilles.

Wie zich verdiept in de geschiedenis van dit modehuis kan lezen dat het in 1837 werd opgericht in Parijs. Niet als modehuis, maar als leverancier van zadels en aanverwanten aan de aanzienlijkste Europese families. Toen de adel aan het einde van de 19e eeuw meer ging reizen (mar niet te paard), gingen ze ook hutkoffers en tassen maken. Pas in 1920 werden er horloges en juwelen toegevoegd aan de collectie.

Ook de vierkante zijden sjaals en de stropdassen zijn beroemd. Maar het meest bekend zijn de tassen. De zogeheten Kelly-bag en de Birkin-bag. Ooit bedoeld om een leven lang mee te gaan, maar nu vooral statussymbool. De prijzen voor een tweedehands tas zijn absurd. Ook een nieuwe tas is duur, maar dat valt te verklaren uit het feit dat deze met de hand wordt gemaakt. De 36 leren onderdelen van een tas worden met de hand (zadelsteek) aan elkaar genaaid, daarna gelijmd, gepolijst en gemonteerd. Totale productietijd zo'n 20 uur.

Natuurlijk heb ik even gekeken naar de prijzen van deze tassen. Je kunt beter een nieuwe kopen, dan een tweedehandse lijkt wel. Voor sommige tassen heb ik toch wel een verdubbeling van mijn jaarsalaris nodig...En vervolgens zie ik me dan niet met zo'n tas naar de supermarkt gaan.. Ze zijn er overigens wel in allerlei mooie, felle kleuren. Dat spreekt me wel aan, maar nee...ook deze tassen zul je toch af en toe moeten uit mesten. En bij zo'n tas heb je dan natuurlijk wel de juiste zonnebril, lippenstift, portemonnee met plaats voor al je platinum plastic, sleutels etc.

Ik houd het maar simpel, al kan ik wel waardering opbrengen voor het vakmanschap dat bij het maken van de tas komt kijken. Ik vraag me echter af of de kopers van deze tassen daar ook maar een ogenblik bij stil staan?

Groet, Françoise