Canada 10 augustus, dag 8

 Deze keer schrijf ik mijn blogje alvast ‘s avonds. We moeten er namelijk vroeg uit voor een nieuwe avontuurlijke dag…

Vandaag gingen de heren golfen met familie uit de buurt. De heren staan er hier al helemaal klaar voor, nog even een blik over het water. Het belooft een mooie dag te worden, niet te heet, vooral niet te vochtig en weinig wind.

Als de heren op pad zijn heb ik nog even een uurtje voor mezelf. Ik brei nog heerlijk even een uurtje aan mijn sokken, zittend op het terras met veel fluitende vogeltjes in de buurt en schepen op het water.

Daarna gaan de dames op stap. Net zoals in België is de nummerplaat voor je auto persoonlijk. Leuk als je dan je eigen tekst kunt kiezen. We gaan eerst lunchen en in de lunchroom kun je ook quilts kopen. Grappig om te zien.

We rijden naar Petrolia, een plaatsje in de buurt van Oil City and Oil Springs. Je kunt wel raden wat hier in de grond zit! Ooit vonden ze olie in plaats van water en je vindt deze industrie nog steeds hier in de regio.

Altijd spannend wat je achter een deur zult vinden…Dit keer geen overweldigende hoeveelheid stoffen, maar wel mooie boeken, veel linialen en patronen. Maar je hebt niet veel stoffen nodig om wat moois te kiezen…

Ik vond een stof met mooie letters, die past goed bij mijn vulpen en dus leuk als souvenir. Ik neem een meter mee naar huis.

Ook de andere winkels in Petrolia werden met een bezoekje vereerd. Het is maar een kleine plaats en dus een paar winkeltjes, maar altijd leuk omdat het anders is dan thuis.

Vervolgens naar de golfbaan om de mannen op te wachten. We zitten heerlijk op een bankje in de schaduw en genieten van het mooie weer. Als afsluiting nog uit eten, boodschappen doen voor de dag van morgen en nog wat administratieve handelingen verrichten voor de dag van morgen.

Op tijd naar bed, de wekker gaat om half zeven…

Groet, Françoise 

Canada 9 augustus, dag 7

 Vandaag was een reisdag. Op naar een volgende familiebezoek in een zuidelijk puntje van Ontario, Port Lambton. Deze keer familie van mijn kant. Een broer van mijn moeder emigreerde in 1972 naar Canada. Hij en zijn Canadese vrouw hebben tot hun pensioen in Toronto gewoond en gewerkt, maar nu hebben ze uitzicht over de St. Clair River en aan de overkant kun je de Verenigde Staten zien liggen.

Eerst onze huurauto ophalen en dat kost altijd meer geld dan je aanvankelijk dacht. Extra betalen voor een tweede chauffeur, de verzekering en als je niet oppast ook nog een upgrade. Alles gelukt en ik installeerde me achterin met mijn breiwerk. De tweede sok schiet lekker op, het kantpatroon ken ik inmiddels uit mijn hoofd en met een gezellig muziekje rijden we in de zon naar het Zuiden.

Mr. X is een goede navigator en waarschuwt op tijd voor een bocht in de weg of een kruising waar we voorrang moeten verlenen. Hij behoudt het overzicht en zorgt voor de mooiste routes. We rijden niet alleen over de snelweg, maar ook “binnendoor”. Af en toe een auto, veel boerderijen en nog meer land. Soms wat huizen bij elkaar aan een kruising met een kerk, soms een iets grotere plaats met een station en we hebben een stop bij Tim Hortons voor koffie.

De lunch hadden we al bij Wendy’s. De salade daar was heerlijk.

Uiteindelijk konden we niet verder rijden, we waren bij de rivier aangekomen, nog een klein stukje naar links om bij het huis van mijn oom en tante komen.

Hun huis is prachtig gelegen aan het water, je ziet de boten langs komen, groot en klein en in de verte de lichtjes van de huizen aan de overkant. De grens tussen Canada en de VS loopt door het water. Je zou zeggen we gaan nog even naar de overkant met de veerpont, maar dan hadden we natuurlijk eerst onze visa moeten regelen…

Nieuwe avonturen vandaag. De mannen gaan golfen en de dames op zoek naar fabrics and yarn.

Groeten, Françoise 

Canada 8 augustus, dag 6

Op maandag reisden we terug van London naar Georgetown. We deden dit met een omweg en namen de lokale wegen in plaats van de snelweg.

Maar eerst namen we afscheid van onze familie met een lach en een traan. Het was zo’n goed weekend. Daar ga ik nog heel vaak aan terugdenken. Nog even een paar plaatjes van het huis. In Canada is veel groter dan bij ons. Denk aan de wasmachines en de koelkast. Nu is dat laatste wel handig omdat je in de auto moet voor een pakje boter…Zelf hoef ik maar 150 meter te lopen tot de supermarkt.

Een goed gevulde koelkast is dus praktisch, maar deze koelkast met dubbele deur…ik vind het prachtig. Koud water en ijsklontjes zo uit de deur…

En wat ook handig is: een aparte wasruimte. Een wasdroger is hier ook heel normaal, op veel plaatsen is het overigens niet toegestaan je was zichtbaar buiten te hebben hangen. (Dat doet me denken aan een camping in Schotland waar een waslijntje buiten de tent niet mocht. Je was en natte handdoeken hingen dus in de tent…).

De wasruimte hieronder is meteen de doorgang naar de garage. Een bank om je schoenen aan te trekken, sleutel rekje en kapstok. Ook de wasmachines zijn een slag groter dan bij ons, ze hebben de perfecte hoogte om je was op te vouwen.

Overal mooie hoekjes, ook bij de wasmachine. Het hele huis is goed georganiseerd en netjes. Het motiveert om thuis maar weer eens een opruim ronde te doen. 

Onze reis ging vandaag via Stratford naar Shakespeare en St. Jacobs terug naar Georgetown. De eerste stop was een quiltwinkel in Stratford (just behind the 7 Eleven). Een grote winkel met heel, heel veel stoffen. Ik dwaalde er wat rond en kocht een paar lapjes als souvenir. Niet te veel, want al mijn souvenirs moeten in mijn handbagage terug passen. Het is absoluut geen optie dat ik mijn souvenirs en andere zeer persoonlijke spullen zoals mijn breiwerk en quilt werk in mijn gewone koffer ga stoppen.

We wandelden even rond in Stratford, leuke, kleine winkels (voor Canadese begrippen) en een boekwinkel met alles van Shakespeare. Daarna reden we door Shakespeare naar St. Jacobs. Ook hier dwaalden wat toeristen rond. We zagen de Mennonieten rijden met hun paard en wagen…en nee, niet als toeristische attractie, maar omdat ze hier voor kiezen. De quiltwinkel was dicht op maandag, dus bleef het bij wat lekkers bij de bakker.

Een paar plaatjes: de hoek op de parkeerplaats voor de paarden en een hoekje van de winkel met bloemen en planten.

Net op tijd weer in de auto, want het was een dag met hevige regen. Goed om het wat af te laten koelen en ook hier kunnen de boeren regen gebruiken. Grijze luchten dus, maar ook weer zon.

Ik blijf me ook verbazen over de hoeveelheid elektriciteitsdraden die langs de wegen zich van paal naar paal slingeren. Maar buiten de bebouwde kom wel de makkelijkste manier.

Een mooi landelijk stukje van Ontario, met veel groen. We reden nog over een brug met dak…1 auto te gelijk en niet voor vrachtwagens en campers…Een oud stukje Canada. Helaas geen foto. We hebben wel een filmpje, dus kunnen het nog een keer terugkijken.

Hier konden we even stoppen, een onverharde weg die zich naar boven en beneden slingerde en ook langs een mooi watertje kwam. Even rust.

Straks onze huurauto ophalen en dan rijden we naar Port Lambton, om mijn familie te bezoeken.

Met een korte stop in London om een paar vergeten golf schoenen op te halen.

De was is gedaan, dus we kunnen onze tassen weer vullen voor deze trip van een paar dagen.

Groet, Françoise 

 

Canada 7 augustus, dag 5

Toen ik door mijn foto’s scrolde, zag ik dat ik zondag alleen foto’s maakte van Mr. X in het zwembad en van het heerlijke eten. De foto’s van het zwembad kan ik niet plaatsen, dat zal hij niet goed vinden. Dat er zo af en toe wat over hem geschreven wordt, dat is prima, maar de foto’s houden we privé. En dat doe ik ook met de andere familie foto’s.

De dag begon weer met een stevige wandeling van zo’n 5 km. De afstand is uiteraard geen probleem, maar o wat was het weer warm en vochtig. Ik kon mijn shirt uitwringen. Maar het zwembad wachtte na afloop voor een verfrissend rondje en daarna was er een heerlijk ontbijt. Quiche met een salade en nog wat vers fruit. En dat alles in de tuin onder de parasol met goed gezelschap. 

De rest van de dag was rustig, met een paar mensen nog een korte broek scoren voor Mr. X. Van zijn koffer nog niets te bekennen en we hebben inmiddels al meer gegevens over zijn koffer kunnen invullen. Wat zit er allemaal in, is er een code om de koffer te openen, staan er initialen op de koffer etc. Ons huisadres, extra telefoonnummers etc. Ondertussen bewaar ik alle bonnetjes van wat we kopen…

‘s Avonds uit eten in downtown London bij Waldo’s. Als je daar voor de pasta kiest, kun je deze vervolgens zelf samenstellen: vlees, groente, pasta en saus. Leuk concept.

Zelf koos ik voor de vegetarische saté. Spiesjes met courgette, asperges, rijst en saté saus. Natuurlijk heel andere saus dan thuis, maar het idee spreekt me ook voor thuis aan. Een licht hoofdgerecht dus.

Het voorgerecht heb ik overgeslagen, zodat er nog wat ruimte overbleef voor een toetje. Nou, dat was een goede keuze: de chocolade mousse was heerlijk.

Verder hebben we deze dag ontzettend gelachen met elkaar. Echt helemaal slap liggen van de lach en blij dat er een toilet in de buurt is. Het is niet uit te leggen waarom we zo gelachen hebben, maar ik moet nu weer lachen en ook duurde het even voordat ik kon slapen gisteren. Ik moest het echt van mij af zetten om te kunnen slapen.

Verder is sok 1 bijna af, nog een klein stukje. Ik brei rustig verder. Vandaag reizen we weer terug naar Georgetown, natuurlijk via een toeristische route. We komen door Stratford en ik heb gevraagd of we ook via St. Jacobs kunnen rijden. In dit gebied wonen veel Mennonieten en zijn er dus quiltwinkels…Ik heb begrepen dat we daar heel, heel hard langs gaan rijden, maar dat zullen we nog wel eens zien.

Groet, Françoise 

Canada 6 augustus, dag 4

De zaterdag was een dag van weinig foto’s. Ik heb er gewoon niet aan gedacht of we zaten in de auto en zat een goede foto er niet in.

De dag begon weer vroeg met bloggen, een kopje thee en genieten van de rust om mij heen. Om 7:30 uur gingen de wandelschoenen aan voor een wandeling door de buurt. Stevig doorstappen en gezellig kletsen met de dames. De wijk waar we door heen lopen bestaat uit allemaal vrijstaande huizen, grote tuinen, zwembaden, gelegen aan brede straten (met en zonder stoep).

Veel voortuinen staan vol bloemen, zonnehoed, phloxen, hosta’s, hortensia’s en ook hier staat de hibiscus volop in bloei. Verder keurig gemaaide grasvelden en geen tegel te zien in een voortuin.

Het was al warm en vooral heel, heel erg vochtig. Het zweet liep in straaltjes langs mijn hoofd en terug gekomen was een verfrissende duik in het zwembad dan ook heel welkom. In de keuken staat het weekend menu dus met elkaar verheugen we ons op het ontbijt.

Drie heren gingen golfen, maar moesten eerst naar de shopping mal om mr. X in een gepaste outfit te steken. Toen hij ‘s middags terugkwam grijnsde hij van oor tot oor. Hij had het reuze naar zijn zin gehad en what a handsome guy. Keurig shirt, short en een riem die nog wel wat ingekort mag worden.

We hadden wat adressen opgezocht van quiltwinkels en wolwinkel en gingen op pad. Eerst langs de geldautomaat, want mijn bankpas werkt niet in de winkels. Cash betalen kan gelukkig overal. Wat was het gezellig in de auto. Vanaf de achterbank volgde ik de gesprekken voorin. We genoten van het landschap en de huizen, de oude wijken, een markt met lokale groenten en de eerste wolwinkel.

Little Red Mitten was een mooie winkel. De eigenaresse was buiten wol aan het verven. Dat was natuurlijk leuk om te zien en mijn doel was om alleen lokale wol te kopen. Geen merken die ik ook in Nederland kan krijgen, maar een mooie streng handgeverfd garen van haar eigen merk. Een draadje met een verhaal.

De volgende stop was een quiltwinkel. Het zag er veelbelovend uit op internet, maar de werkelijkheid was een oude schuur met een oude eigenaresse en oude stoffen…Alles was een beetje smerig en we waren er snel weg. En helaas was de volgende wolwinkel gesloten in verband met vakantie. Jammer dat dit niet op de website duidelijk stond vermeld.

Wat we ook zagen, en dat kennen we in Nederland niet, was dat daklozen bij een verkeerslicht staan op de middenberm van de weg. Ik vroeg me af waarom ze daar staan. Niet echt een veilige plek, in de volle zon en al dat verkeer. Het heeft echter een goede reden. Veel chauffeurs hebben pakketjes op hun achterbank voor deze mensen. Een tasje met een flesje water, wat te eten een paar dollar en soms een deken. En als je dan moet stoppen kun je deze mensen iets geven. Ik heb inmiddels zelf gezien hoe deze attentie wordt ontvangen. Het raakte me, de lach op het gezicht van de bijna tandenloze man, die blij was met een flesje water en wat te eten.

Weer thuis was het weer tijd voor het zwembad en later buiten eten met zijn allen. De steaks op de BBQ en tot laat buiten zitten met pijn in ons buik van het lachen. Weer een geslaagde dag, waarin we weer het een en ander hebben gezien en geleerd over het land. Waar ik mijn eerste Ice Coffee ooit dronk. Gehaald bij Tim Hortons, een begrip hier voor Brewed Coffee & Baked Goods. Je gaat daar natuurlijk niet je auto voor uit…je rijdt gewoon langs de Drive Thru. Dat laatste kan ook voor het pinnen van geld of het kopen van doughnuts.

Groet, Françoise