Sunday, September 18, 2022

Een lach en een traan

 De weken vliegen voorbij, thuis en op het werk is veel te doen en elke keer zeggen we op vrijdag: waar is de week gebleven? Het was toch gisteren pas maandag? Zo voelt het in ieder geval.

De afgelopen week was een week met een lach en een traan. Gezellig met Mr. X naar IKEA, op zoek naar naar een nieuw bed en matras. Dus op zondag alles uit proberen en een keuze maken. Bed gekozen, maar lattenbodem en matras niet op voorraad. Matras zou nog wel binnenkomen de komende week, maar die lattenbodems….dat kon nog wel eens lang duren (iets met hout dat niet beschikbaar is). Dus bedachten we een noodoplossing omdat we zijn oude bed nodig hebben op de logeerkamer (=mijn kantoor sinds maart 2020) omdat we Canadees bezoek verwachten.

Je kunt heel handig een notificatie instellen zodat je een SMSje krijgt als een product weer op voorraad is. Op woensdag een berichtje dat de matras gearriveerd was. Dus snel bestellen en ‘s avonds ophalen met Bestellen en Ophalen. 

En je raadt het vast al: op vrijdag een berichtje dat de lattenbodems ook weer op voorraad waren. Dus brachten we onze noodoplossing terug en hadden na drie ritjes het bed compleet. Dat moest natuurlijk meteen in elkaar zodat we het andere bed weer logeerbed kon worden. Het klinkt allemaal wat simpeler dan het was, want de ruimte waar eerst het logeerbed stond was nu bezet door mijn thuiswerk bureau… Er moest weer wat geschoven worden met kasten (en de inhoud…). Maar het staat en ik heb ook nu nog een fijne werkplek. Logeerbed naast mijn bureau, kan zo een dutje gaan doen en met alle quilts ziet het er erg gezellig uit.

De traan lieten we omdat onze kleine buurmeisje van bijna 4 maanden is overleden. We zijn er stil van.

Het doet me weer beseffen dat het leven bijzonder is en dat je de mooie momenten moet koesteren, de fijne dagen, belevenissen die je met de mensen om je heen beleeft. Zo waardevol.

Een goede week gewenst, Françoise 

Sunday, September 4, 2022

Sokken SWC 2022 en een nieuw schooljaar

Tijdens onze reis naar Canada heb ik tijdens alle autoritten en vluchten, maar ook aan het zwembad ijverig gebreid aan de sokken die op dat moment nodig waren voor de “wedstrijd”.

Een ronde eerder was het patroon van de sok te moeilijk om met een moe wandelhoofd te breien, dus bleven ze liggen. Ik nam ze wel mee naar Canada en breide ook deze verder en op de vlucht terug naar Nederland waren ze klaar. Geen punten meer, maar wel af. Thuis worden ze geïnspecteerd door onze Nacho. Hij is zeer geïnteresseerd in deze sokkenwol. 

Ik verzamelde alle sokken van de 2022 editie en stopte ze in deze trommel. Ook hier weer inspectie. Even met je neus erin.

Er is nog 1 laatste ronde: de cooling down. Er zijn geen punten meer te verdienen. Ik heb ze opgezet om  het geheel goed af te sluiten. Ik heb dan 1 paar sokken niet gebreid, niet slecht al zeg ik zelf.
De cooling down sokken heb ik een paar avonden geleden opgezet en naar ik dacht goed weg gestopt in de mand bij een haakwerk. Maar toch…deze wol is blijkbaar erg aantrekkelijk en dus vond ik ‘s morgens de bol door de kamer…ik had weer wat te doen.

Inmiddels is de bol weer een bol en kan ik de kabeltjes breien van deze sneakersokken. Dat schiet dus lekker op, geen lang been dat gebreid moet worden. Ondertussen komen er ook andere projecten weer op tafel, wordt er weer gesport en gewerkt en is de relaxte dagindeling over. Ik mis het wel om de dag te beginnen met het schrijven van een blogje over de vorige dag. Even terugblikken en herbeleven, kopje thee en yoghurt erbij. Nu gaat er dagelijks een wekker, moet Mr. X morgen vroeg de deur uit: niet meer 5 minuten fietsen naar school, maar ruim een uur reizen naar Tilburg. Hij heeft er wel zin in, maar natuurlijk ook even wennen op een nieuwe opleiding, wat betekenen de afkortingen op het rooster, hoe kom ik bij mijn mail en hoe zal het zijn bij het stageadres. Als hij een paar dagen achter de rug heeft, dan zal ik er wel eens wat meer over vertellen.

Nu tijd voor nog een paar naaldjes aan mijn sokken, nog een glaasje fris en dan op tijd naar bed. De jetlag is wel over, maar ik vind het ook wel erg wennen dat het ‘s avonds al weer zo vroeg donker is. Ik heb het licht op de fiets al weer aan gehad…

Groet, Françoise