Op naar de Niagara Falls. Een rit van anderhalf uur, dus gaat er weer een breiwerk mee op de achterbank. iPad met patroon op schoot en zo vordert ook de achterlopende sok.
Af en toe kijk ik naar buiten, we passeerden werk-aan-de-weg, mais, huizen, winkels, winkels en nog meer werk-aan-de-weg, maar langzaam verandert het landschap. We gaan een hoge brug over en zijn dan bijna bij de beroemde watervallen.
We arriveren op een soort van boulevard met aan de ene kant de rivier in de diepte en aan de andere kant een strook groen (park) en hoge hotels. Het is hier over duidelijk dat het toeristisch is. Parkeren voor 30 dollar per dag en ook de prijzen van de diverse attracties zijn niet kinderachtig.
En met attracties bedoel ik: een kijkje achter de waterval, de waterval vanaf een boot, de tokkelbaan langs de rivier, een kabelbaantje over het water etc.
Gelukkig kun je ook heel goed genieten van al het water vanaf de zijkant. We constateren dat er geen water tekort is en dat je hier heel wat gieters kunt vullen om je tuin te begieten.
Als je niet naar het water kijkt, zie je dus eerst een mooie strook groen met bloemen en bomen. Veel mensen zitten hier in de schaduw, want ook hier is het nog steeds warm.
En een straat vol met café’s, speelhallen, een kartbaan, museum, bioscoop, souvenirswinkels etc. Mr. X en ik kochten wat souvenirs: een beker voor onze buurman en sleutelhangers voor onszelf.
Toen weer met onze blik naar het water en genieten van het natuurspektakel. Het is me gelukt om alle andere toeristen niet op de foto te zetten. Nog een hele kunst omdat iedereen met de waterval op de foto wil. Shirts worden recht getrokken, beetje links, beetje rechts, op het muurtje. Sta ik er wel goed op? De hoeveelheid selfie’s is enorm. Ik geef daar helemaal niets om en met elkaar vragen we ons af waarom mensen toch de hele dag bezig zijn met selfie’s? Interessante vraag.
We hebben voor een aantal attracties kaartjes gekregen en gebruiken deze om achter de watervallen te kijken. Dat viel ons erg tegen: een gang van beton, je staat even achter een muur van regen tussen al die andere mensen in een gele plastic poncho (het plastic nog dunner als een vuilniszak). Je kunt dan ook buiten op een platform en staat onderaan de waterval. De poncho was helemaal niet nodig en dus pure verspilling. Verder was het vooral wachten tussen al dat andere plastic om de attractie per lift weer te verlaten.
Wanneer je op de boulevard staat, lijkt de omvang van het watergekoeld best mee te vallen, maar als je boot in de diepte zit en hoe de toeristen op deze boot bijna uit het poncho waaien als ze dicht bij de waterval komen, dan heb je pas echt door wat een natuurgeweld hier langs komt.
De ponchos’s op de boot zijn rood (Canada) of blauw (USA). De rivier vormt de grens tussen beide landen. We hebben nu vanaf verschillende plaatsen de USA gezien, maar even naar de overkant zit er niet in.
Aan het einde van de dag staat de zon laag en is er regelmatig een regenboog te zien. Af en toe vaart een boot precies door een begin/einde, maar de pot met goud is nog nooit gevonden.
Met een omweg rijden we weer terug naar huis. We rijden via Niagara-on-the-lake, een prachtig gebied met veel wijngaarden, wijnhuizen, theater, grote huizen, parken en nog meer te bezoeken. Het is inmiddels al avond en de attracties zijn dicht.
Ik heb ook nog een paar filmpjes waarop de snelheid van het water goed te volgen is, dan wordt de kracht pas echt duidelijk. Al met al een indrukwekkende dag, vermoeiend door het lopen, alle mensen om ons heen en de warmte. Mijn verkoudheid is over, maar ik moet weer even op tempo komen na drie dagen met de benen omhoog met een breiwerk.
Een laatste keer uit eten in Canada, er staat nog een laatste donut op het aanrecht en de laatste nacht.
Ik werp een laatste blik op al mijn souvenirs en spullen die naast mijn bed liggen. Wat mag er in de koffer en wat gaat er zeker weten in mijn handbagage? We spraken gisteren mensen die een AirTag in hun koffer hebben gedaan tijdens de reis en zo op hun telefoon konden zien dat ook hun koffers in het vliegtuig waren geladen…iets om te onthouden voor een volgende keer.
Groet, Françoise
Soms begrijp je het iid niet mensen kunnen of helemaal lyrisch van iets zijn of zoals ikzelf vaak denk, ok is dit het dan. Mijn buuf ging een excursie doen in Ierland 145 euro pp, en dan met een gezin. Nou mij niet gezien hoor. Vindt het alleen al leuk om jouw foto's te kijken. Gohh is het alweer om. Hoop als je thuis bent een impressie-blog van de souvenirs etc.... Goeie terugvlucht!
ReplyDeletegroetjes Coby