Canada 3 augustus, dag 1

 Het is nog heel vroeg als ik dit blog typ, half vijf in de ochtend. Canadese tijd wel te verstaan. In Nederland is het inmiddels koffietijd en het is dus niet raar dat ik wakker ben en mijn maag knorde. Ik ben van het vroege opstaan en ach, ook gisteren was ik om deze tijd (Nederlandse tijd) al mijn bed uit om te zorgen dat we op tijd naar Schiphol konden vertrekken.

Tenslotte zijn alle berichten in de media niet bepaald hoopgevend voor een ongestoorde reis. Niet alleen Schiphol heeft last van verstoringen, ook elders is dat zo. Ons eerste doel deze dag was het vliegtuig halen… en het liefst met nog tijd voor een kopje koffie na alle plichtplegingen.

De eerste balie was die om inchecken, dat kan ‘s morgens voor de KLM al op P3. Koffers daar achterlaten en dan met alleen je handbagage de bus in. Super dus. OK, klein detail dat de grondstewardess een verkeerde mevrouw incheckte…(een mevrouw Smit, maar zo heet ik dus niet), maar Mr. L wel, dus ze was iets te snel. (Ze moest eigenlijk heel nodig naar het toilet, maar kon dus gewoon niet weg…) Gelukkig checkte ik mijn boarding pass en kon alles nog worden aangepast, koffer omlabelen en klaar. 

Hup in de bus en benieuwd naar de rijen voor de Security onze volgende stop. We konden gewoon naar binnen, een korte rij voor het eerste poortje waar je met je boarding pass  doorheen gaat, even wachten met de trap op gaan en daarna de hoek om en daar konden we de Security al meteen zien met al zijn scans. Een rij slingerde voor de balies lang en was al met al maar een langzaam lopende rij van zo’n 40 minuten.

Even een extra tassencheck (niet op breinaalden, maar het flesje water was verdacht) en op naar de koffie. Nog ruim 2 uur voor vertrek. Vliegtuig had inmiddels op een kwartier vertraging stond op de borden. Dus op naar een broodje, koffie en een sapje. Beetje winkels kijken, mensen kijken en vervolgens installeren bij de gate.

Daar pakte ik mijn breiwerk en “knap” zei mijn nieuwe, houten breinaald. Helaas niet meer breien tijdens de reis. In mijn koffer nog wel een metalen vervanger, dus dat komt direct goed en voor nu dan maar mijn quiltwerkje. Een oude quilt waar nog een aantal blokken voor geappliqueerd moeten worden ook meegenomen en zo appliqueer ik voor vertrek meer blaadjes dan ik de afgelopen 10 jaar heb gedaan.

Het boarden  verliep zoals altijd: mensen al vroeg in de rij, te veel handbagage voor alle vakken (mensen nemen ook meer of alleen handbagage mee), maar goed we installeren ons en vol bewondering kijk ik naar het gezin naast ons dat met drie jonge kinderen reist (de jongste een baby). Volgens mij moet je dan voortdurend kinderen en tassen tellen.

Op tijd boarden betekent niet op tijd (incl. de al bekende vertraging) vertrekken…er moet ook nog vracht (en alle koffers) beladen worden en er zijn niet genoeg handen om dat binnen de planning te doen. Dit duurt vervolgens nog bijna een uur. Maar dan zijn we ook vertrokken en hebben we een goede vlucht. Voor Mr. X was dit zijn eerste lange vlucht (zijn tweede ooit) en hij was zeer te spreken over hoe we verzorgd werden, het dekentje en de hoeveelheid films en spelletjes op het scherm. Hij heeft echter vooral geslapen, moest nog wat inhalen (iets met niet naar bed gaan om nog zo lang mogelijk te gamen).

In Toronto was het rustig op het vliegveld. Hielpen we onszelf door de douane (scan je paspoort, apparaat maakt een foto, bewijsje wordt geprint met je foto en zo loop je snel langs de security). Op naar de bagageband…Daar hebben we lang gestaan en dat is meestal geen goed teken. De koffer van Mr. X is waarschijnlijk in Amsterdam achtergebleven (waar anders…) en een kordate mevrouw nam ons direct mee om de formulieren in te vullen. Gelukkig had Xander een setje kleding in mijn koffer gestopt en zijn extra schoenen zaten in zijn handbagage, maar natuurlijk is het niet fijn als je lievelings shirts er niet zijn.

Dan gaan we op de eerste dag in Canada maar shoppen en wachten we op een telefoontje van het vliegveld. Hopelijk komt hij dan op de vlucht van vandaag mee.

We werden door een neef, Mr. P. opgehaald en zijn huis is de komende 3 weken onze uitvalsbasis voor alles wat we ondernemen. Een superfijn huis, waar we genoeg ruimte hebben, mijn breiwerk gewoon mag blijven liggen en we vooral ook onze gang moeten gaan. Ik zit nu dus met een kopje thee aan de keukentafel, buiten is het nog donker en ik neem dadelijk nog een boterham. Leuk om bij iemand thuis te logeren. Ik houd van al die detailverschillen in een ander land. Andere lichtknopjes, stekkers, natuurlijk airco…even wennen als je er net naast zit dat er koude lucht uit de vloer komt zo af en toe (maar heerlijk om even boven te hangen bij een opvlieger). De chips smaken net even anders, andere mayo, grotere koelkast, maar ach, dan wel weer hetzelfde IKEA krukje en stroopwafels uit de Nederlandse winkel.

Kortom, afgezien van die ene koffer (stiekem ben ik blij dat het niet mijn koffer is met mijn breiwerk en extra naalden) is de start van onze vakantie prima. Op naar meer avonturen, groot en klein.

Groet, Françoise