Canada 5 augustus, dag 3

Inmiddels zijn we enigzins gewend aan onze nieuwe tijdzone, maar vroeg opstaan blijft fijn. Ik geniet van de stilte van het huis, typ mijn blog (en denk dan met plezier terug aan de dag van gisteren), schrijf in mijn bulletjournal en brei een stukje aan mijn wedstrijdsokken. Dat laatste met een luisterboek in mijn oren.

We beginnen de dag rustig: gaan op pad om een auto te huren voor volgende week (stuk goedkoper als je dat aan de balie regelt. Je hebt dan meer opties dan online, scheelde 250 dollar…en 1 Canadese dollar is 75 euro cent, dus reken maar uit). Natuurlijk helpt het dat onze gastheer, Mr. P. dat samen met ons regelt. Thanks, Mr. P. (I know he is reading this) Ondertussen switchen mijn hersenen heen en weer tussen Engels en Nederlands. Ik merk dat ik soms zelf in het Engels aan het nadenken ben over wat te schrijven in mijn blog. Dus als mijn zinnen wat krom zijn geworden of als ik er wat Engelse woorden door heen gooi, dan weten jullie hoe dat komt.

‘s Middags op stap naar London naar Mrs. A. Zij is de zus van Mr. P en dus een nicht van Mr. L. Kunnen jullie het nog volgen? We nemen een toeristische route en gaan eerst naar de Nederlandse winkel. Een mix van Nederlandse souvenirs en producten die we 50 jaar geleden kochten…Nou ja, ook nu natuurlijk nog wel, maar de tijd heeft hier vooral toch stil gestaan. Het is dan vooral ook de generatie emigranten uit de jaren 60-70 die hier komt voor hun Nederlandse producten. Er staan spullen die bij ons niet meer in de supermarkt liggen…Zo zag ik de beroemde Droste cacao en die staat bij onze Jumbo niet in het vak.

Mr. X vroeg zich af wat koetjes repen zijn, die had hij nog nooit gezien…De repen van Tony Chocolonely blijven daar in de winkel liggen, te duur, te hip en de oudere generatie heeft niets met het verhaal er achter.

Daarna reden we over eindeloze wegen (soms ook met goed asfalt) langs grote boerderijen, heel veel mais, nog meer mais en kwamen we terecht bij een shop voor disk golf. Mr. L. speelt dit tegenwoordig fanatiek en had deze kleine winkel gevonden. Een winkel in een schuur bij een boerderij met een prachtig uitzicht over het heuvelachtige landschap.

Ook ik had zo mijn wensen en we reden naar Cambridge. Daar in het oude centrum zit een mooie pennenwinkel. Niet alleen pennen natuurlijk, maar ook papier, inkt en andere accessoires. De sfeer precies zo als bij ons, met natuurlijk ook wel dezelfde pennen…Ik had in mijn hoofd dat ik een vulpen van het merk Ferris Wheel Press zou kopen. Een Canadees merk, dus een goede herinnering aan deze reis. Dit merk kan ik ook in Tilburg kopen, maar dat heb ik heel bewust niet gedaan.

Ik koos een rode, Canadees rood, met een bijpassende inkt en nog wat aanvullende hebbedingetjes, die ontworpen zijn door de zoon van de eigenaar.

En na al het rijden (met omweg omdat de straatnaam van de pennenwinkel verkeerd gespeld in de navigatie stond: Dixon street of Dickson street maakt wel een verschil, dus de volgende keer spel ik de straatnaam voor mijn chauffeur).

We hadden echt supergezellig plezier onderweg, we hebben gelachen, genoten, grapjes gemaakt en uiteindelijk waren we dan in London.

Wat een ontvangst…en wat een prachtig huis en een mooie tuin. Genoeg ruimte voor iedereen. Wat zo leuk is aan de huizen hier is dat ze (bijna) allemaal een veranda aan de voorkant hebben. Je gaat dus altijd wel een paar treetjes op voordat je binnen in de hal staat. Het voordeel is dat je dan binnen altijd weer naar beneden kunt en in de basement nog een aantal kamers hebt.

We aten buiten aan het zwembad. Ik heb er nog niet in gelegen, maar dat komt vandaag wel. Ik ga dadelijk met mijn handdoek vast een bedje reserveren…

Maar eerst wat bewegen, want ik at veel te veel van een overheerlijk toetje gisteren.

De heren gaan vandaag golfen…de dames op stap naar een quilt/yarnshop. Er logeert ook nog een vriendin hier en zij is quiltster, dus dat komt helemaal goed vandaag.

Groet, Françoise