Canada 24 augustus, dag 22

 Canada tot ziens, wat hebben we het naar ons zin gehad. Wat zijn we verwend door onze familieleden. Zo gastvrij ontvangen en er is zo goed voor ons gezorgd…

Gelukkig zien we een deel van de familie volgende maand in Nederland, dat maakte het vertrek iets makkelijker. Alle spullen pasten weer in de koffers, wikken en wegen wat er absoluut in de handbagage moest en hoe zou de reis deze keer verlopen?

Mijn werkplekje aan de Canadese keukentafel

Inchecken online gedaan, hoogstpersoonlijk de labels voor de koffers geprint op het vliegveld en vakkundig aan de koffers gehangen. Juiste label aan de juiste koffer, nog een stickertje op de koffer en daar gingen ze de band op. Ik heb mijn koffer even uitgezwaaid: tot ziens op Schiphol.

Security was ook in 10 minuten gepiept en we konden dus nog een paar uur bij de gate wachten op vertrek. Luxe wachtruimtes met tafels en stoelen, oplaadpunten en dus hebben we ons prima vermaakt. De vlucht vertrok op tijd en al lezend, breiend en een film kijkend vermaakten we ons tot Amsterdam.

Klein dutje en om iets over half zes landden we op Schiphol. Iets voor op schema. Op naar de bagageband en wachtend op de bagage liep ik vast eens een rondje door de hal, speurend tussen alle koffers, nog meer koffers en nog meer of er ergens misschien eentje van ons stond…Niets te zien, wel zag ik de servicebalie van de KLM…Daar maar eens heen of ze misschien een koffer hebben staan. Niets te zien in het systeem, maar we konden wel nog even navraag gaan doen bij de collega’s wat verderop in de gang. Links een deur van de KLM voor vertraagde bagage en daar moesten we maar even aan kloppen. Daar hebben ze namelijk ook nog koffers staan.

We besloten eerst op onze te verwachten koffers te wachten…als eerste van de drie kwam die van Mr. X. Dat was alvast een zorg minder, en de andere twee kwamen er binnen een paar minuten aan. Deze vlucht was dus perfect verlopen. Nu op naar de deur…

We klopten aan, mochten binnen komen en samen met een van de medewerkers gingen we op zoek. Rek van 3 augustus…daar stond een rode koffer…die was van het juiste merk…en de juiste spullen er in. Wat een blijdschap. Wat blijkt: de koffer was wel mee gegaan op de vlucht naar Toronto, maar waarschijnlijk was het label beschadigd en daardoor is hij in de catacomben van Toronto blijven steken. Na een week is hij door Toronto in het systeem ingevoerd, maar wordt er niet gezocht op koffermerk… (dat was ook niet gevraagd in eerste instantie). Op 15 augustus is de koffer teruggestuurd naar Amsterdam en daar stond hij nog te wachten op afhandeling door KLM.

Wij gaan nu netjes nog een schadeclaim indienen voor de gemaakte kosten, maar o wat had ik een blije tiener…hij liep te stralen met twee koffers! Vervelend dat het zo gelopen is, maar keurige afhandeling vanmorgen op Schiphol…niet altijd het leukste werk wat ze daar doen, want de medewerkster verontschuldigde zich voor de lucht van rotte vis…die waren ze namelijk tegen gekomen in bagage.

Om 8 uur waren we thuis en weten onze katten Nacho en Hope niet wat ze overkomt. Even wennen weer zoveel beweging in huis, maar ze hebben al heel wat om me heen gedraaid. Alvast wat basisboodschappen gehaald (wat heerlijk dat je hier gewoon even naar de supermarkt loopt…) en een stofzuiger door de kamer geslingerd. Dan ga ik zo dadelijk languit, want voel de slaap komen.

De vakantie zit er dus weer op. Dank voor het meelezen, meeleven bij de verloren koffer, fijn dat jullie hebben genoten, herinneringen hebben opgehaald en zo ook een beetje op vakantie waren. Inmiddels gaan er weer andere mensen op vakantie, dus kunnen we daar verder lezen…

Groet, Françoise