De handtas

Elk jaar doe ik mee met D´ruitdaging van Yourganize. De hele maand oktober elke dag een opdracht via Facebook. Het heeft te maken met opruimen, klusjes (al die uitgestelde) en vooral een stukje bewustwording. Ik doe al jaren mee en nog steeds is mijn huis niet perfect opgeruimd. Dat zal het ook wel nooit worden, maar ik heb wel geleerd dat er ook spullen weg mogen, is mijn administratie nog steeds netjes en denk ik na over de souvenirs die ik koop. Zo kocht ik in Canada een sleutelhanger, de oude was al jaren kapot en aan vervanging toe. Daarnaast kocht ik een trui om aan te trekken naar het sporten, die stond nog op mijn lijstje. En nu denk ik dus elke keer als ik ga sporten aan onze dag bij de Niagara Falls.

Hermès, Birkin Bag

De eerste opdracht ging over je handtas. Wat zit er allemaal in, dat niet nodig is? Ik zelf heb niet echt een handtas. Naar het werk heb ik een laptoptas en daar stop ik ook mijn sleutels, portomonnee, brillen en telefoon in. Meer heb ik niet nodig... En ga ik boodschappen doen? Dan stop ik telefoon, sleutels en portomonnee in mijn jaszak of ik neem een klein tasje mee. Eenvoudig dus... Ik controleerde dus mijn laptoptas en haalde daar twee overtollige haarspelden en dito elastiek uit.

Het brengt me wel bij een verhaal over Hermès. Een Frans modehuis dat bekend is om zijn tassen, zijden sjaaltjes en stropdassen. In de Volkskrant van 28 december vorig jaar stond een artikel over dit bedrijf dat een nieuw atelier opende ergens in de regio in Frankrijk om daar werkgelegenheid te creeëren en mensen het vak te leren.

Het atelier heeft de mooie naam: Maroquinerie de Guyenne. Klinkt altijd goed dat Frans. De term Maroquinerie is verwant aan het Nederlandse woord Marokijn. Dit is Marokkaans geitenleer dat al in de 17e eeuw gebruikt werd voor boekomslagen en portefeuilles.

Wie zich verdiept in de geschiedenis van dit modehuis kan lezen dat het in 1837 werd opgericht in Parijs. Niet als modehuis, maar als leverancier van zadels en aanverwanten aan de aanzienlijkste Europese families. Toen de adel aan het einde van de 19e eeuw meer ging reizen (mar niet te paard), gingen ze ook hutkoffers en tassen maken. Pas in 1920 werden er horloges en juwelen toegevoegd aan de collectie.

Ook de vierkante zijden sjaals en de stropdassen zijn beroemd. Maar het meest bekend zijn de tassen. De zogeheten Kelly-bag en de Birkin-bag. Ooit bedoeld om een leven lang mee te gaan, maar nu vooral statussymbool. De prijzen voor een tweedehands tas zijn absurd. Ook een nieuwe tas is duur, maar dat valt te verklaren uit het feit dat deze met de hand wordt gemaakt. De 36 leren onderdelen van een tas worden met de hand (zadelsteek) aan elkaar genaaid, daarna gelijmd, gepolijst en gemonteerd. Totale productietijd zo'n 20 uur.

Natuurlijk heb ik even gekeken naar de prijzen van deze tassen. Je kunt beter een nieuwe kopen, dan een tweedehandse lijkt wel. Voor sommige tassen heb ik toch wel een verdubbeling van mijn jaarsalaris nodig...En vervolgens zie ik me dan niet met zo'n tas naar de supermarkt gaan.. Ze zijn er overigens wel in allerlei mooie, felle kleuren. Dat spreekt me wel aan, maar nee...ook deze tassen zul je toch af en toe moeten uit mesten. En bij zo'n tas heb je dan natuurlijk wel de juiste zonnebril, lippenstift, portemonnee met plaats voor al je platinum plastic, sleutels etc.

Ik houd het maar simpel, al kan ik wel waardering opbrengen voor het vakmanschap dat bij het maken van de tas komt kijken. Ik vraag me echter af of de kopers van deze tassen daar ook maar een ogenblik bij stil staan?

Groet, Françoise