Zomervakantie 2023 dag 16

 De laatste vakantiedag was ook weer meer in het gareel. Om 9 uur sporten, daarna een kopje koffie en een uurtje achter de naaimachine. De spullen van de tas liggen er rondom uitgespreid, dus eens kijken of ik nu met kleine stapjes verder kan en de tas deze week kan afronden.

Na de lunch reden we naar Amsterdam voor een verjaardagsfeestje. Mijn jongste zus werd 40 en dat vierden we. Met de auto of de trein was even de vraag. Aangezien je bij haar wel kunt parkeren en ze als bewoner voor ons parkeerkorting kan regelen (dan betaal je 2 in plaats van 6,50 per uur), gingen we toch maar met de auto. Scheelt tijd en toch voordeliger dan met de trein (zelfs als je met 40% korting reist).

Het is wel handig als je dan niet een straatje verkeerd rijdt, dan zie je de hele wijk namelijk nog een keer, heb je in de stromende regen bijna een fietser voor de auto en ben je gewoon weer terug bij af. Parkeren kon dan wel weer voor de deur.

Terug was er nog genoeg licht in de auto om verder te breien aan deze shawl. Niet te moeilijk, prima voor onderweg.

Op tijd thuis om atletiekfinales te kijken en de mooie overwinning van de dames te zien op de 4 x 400m.

Om de een of andere reden kon ik niet makkelijk de slaap vatten en dat terwijl het niet echt vroeg was. Misschien toch omdat vanaf maandag het tempo weer anders zal zijn? Niet eerst met een boek op de bank als ik daar zin heb…(kan natuurlijk wel, maar dan moet ik eerder opstaan)

Dank jullie wel voor het meelezen en reageren op mijn dagelijkse blogjes. Vanaf nu zal het weer onregelmatig zijn. De verhalen in mijn hoofd worden minder vaak vastgelegd, maar natuurlijk zal ik het resultaat van de tas showen tzt.

Maak er een mooie week van. De dag begint hier met zon, maar de regendruppels zijn nog goed zichtbaar in de tuin. De foto van de dahlia is vers.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 15

De laatste zaterdag van de vakantie. Tijd om vooruit te kijken naar de komende week. Ik vul de koelkast met etenswaren voor lunch en avondeten. Kortom, er moet weer gepland worden. Is alles schoon voor het introductiekamp van Mr. X? Is mijn bureau weer opgeruimd? Hoe is het in mijn naaikamertje? 

Zo ruimde ik de keuken maar eens grondig op, ontdooide ik de vriezer, sopte de koelkast en reed nog een rondje milieustraat met wat houtresten uit de garage.

Ik maak meestal een lijstje met de dingen die ik wil/moet doen in het weekend. Het afstrepen geeft zoveel voldoening. En daar zet ik ook de leuke dingen op als een uurtje breien!

Weinig foto’s deze dag. Een kat die lekker op de bank ligt met twee poppen. Deze kocht ik jaren geleden op een herfstmarkt. Gewoon omdat ze mee naar huis wilden. Ze zitten altijd op mijn kantoor op een paar poppenstoeltjes uit mijn vroege jeugd, maar opeens lagen ze lagen ze beneden. Onze katten zijn er mee aan het sjouwen. Dat vermoed ik tenminste. Ik heb het ze niet zien doen, maar de traptreden lijken me wat hoog voor poppenbeentjes, dat hebben ze nooit zelf gedaan.

Ik zette de kinders gezellig op de bank en vanmorgen vond ik ze weer boven. Prima als de katten er mee sjouwen, als ze het maar met liefde doen.

Na het avondeten zat ik weer achter de naaimachine. Verder met de onderdelen van de tas. Veel werk, maar ik volg braaf alle instructies, in de juiste volgorde…Ondertussen staat Radio 1 aan met Langs de Lijn, atletiek en veel achtergrond over de F1 in Zandvoort. Over alle fietsenstallingen, controle op wildparkeren, de gezelligheid in Zandvoort, kinderen die flesjes limonade verkopen in een standje voor de deur, de regenbuien etc.

Ik bedenk me dat ik in mijn jeugd al naar Langs de Lijn luisterde als ik op mijn tienerkamer zat. Beetje te knutselen of zo, ik weet niet meer wat ik dan precies deed. Huiswerk maken ondertussen? Maar het roept nog steeds hetzelfde fijne gevoel op.

En van Langs de Lijn beland ik bij Met het Oog op Morgen…is het alweer zo laat? Morgenochtend weer verder met de tas. Of dan eerst nog wat van mijn lijstje afwerken?

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 14

 De vrijdag voelde toch wel aan als de laatste vakantiedag…al ga ik het weekend wel meetellen! In het weekend gaan we toch al weer terug naar de gewone routine: boodschappen voor de komende week, er moet weer lunch meegenomen worden bijvoorbeeld. 

Deze dag was gevuld met een bezoek aan de quilttentoonstelling van het Quiltersgilde in Nijkerk. Een jubileumjaar (40 jaar oud). Ik reed weg in de stromende regen, maar na het oversteken van de Maas was het droog en reed ik vlotjes door. Onderweg bedacht ik me dat ik al 29 jaar lid ben van deze club, hoe ik ooit in de redactie belandde, we ook met de redactie op deze tentoonstellingen stonden en ik in die tijd heel veel mensen heb leren kennen. Daarna natuurlijk ook met de winkel…

Het was dan ook niet gek dat ik meteen bij binnenkomst bekenden tegenkwam. Herkenning bij de kassa, samen met een andere bezoeker koffiedrinken en daarna een rondje langs de quilts. Eerst even Maaike Bakker gedag zeggen . Krijg je aan de stand meteen de vraag wanneer we weer een boek gaan schrijven…

In het kader van het jubileum waren er diverse thema’s: kleurrijk, gastvrijheid en algemeen. Hoe heerlijk al die quilts met kleur en veel modern werk. Ik werd er blij van. Het thema Gastvrijheid was best een lastig thema. Hier kon je ook nog je stem uitbrengen voor de publieksprijs. Moeilijk hoor. De een sprong er uit qua kleur, de ander vond ik het thema mooi uitgebeeld en een volgende was technisch erg knap. Interessant ook om te zien wat de jury heeft gekozen. Je gaat toch weer anders naar quilts kijken.

Sommige quilts stond ik met mijn neus even bovenop en bewonderde ik het quiltwerk, bij andere dacht ik:  Heerlijk.

Onmogelijk om alles te onthouden of vast te leggen. Dat hoeft ook niet. Het is voldoende dat het gaat kriebelen.

Natuurlijk ook even langs de winkeltjes om te shoppen. Nu zijn er nog steeds veel winkels met niet-mijn-kleuren-lapjes, maar gelukkig was er ook een stand waar het moeilijk kiezen was.

Alleen maar kleurige stoffen en de tassen van ByAnnie. Ik bedacht me dat ik thuis nog iets op mijn to-do-lijstje had staan…Maar ik zag al weer een volgend project staan.

Om even na drie uur stapte ik weer in de auto naar huis. Achteraf had ik beter tot 5 uur kunnen blijven of zo. Ik belandde in een dikke, vette file van vrachtwagens, werkbusjes, vakantieverkeer en iedereen die verder nog op pad was. Pfff, gelukkig was het droog anders was het vast nog minder leuk geweest. Maar ben uiteindelijk toch thuis gekomen en na het eten ging ik maar weer aan de slag. De lapjes riepen na deze dag vol indrukken.

Een begin van de tas is gemaakt.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 13

 Als je nieuwe wandelschoenen hebt, moeten die natuurlijk wel getest worden en aangezien het over de bergschoenen van Mr. X ging (volgende week weer naar school en introductiekamp), zocht ik een wandeling uit met flink wat hoogteverschil.

In Sweikhuizen is een stukje bos van Natuurmonumenten, mooi maatje voor een korte training en maar net iets verder rijden dan de golfbaan van Echt-Susteren waar we nog wat spullen uit onze garage naar toe moesten brengen. (L. Geeft daar golfles)

Wist je trouwens dat bij Echt-Susteren ons land maar 4,5 kilometer breed is en je dus binnen een uur van Duitsland naar België kunt wandelen?

Eenmaal aangekomen bij natuurtransferium Biesenhof besloten we niet de route van natuurmonumenten te lopen, maar het iets kortere ommetje Sweikhuizen. Dit in verband met de voorspelde zware onweersbuien.

Vanonder de appelbomen (parkeerplaats) liepen we al snel door het rivierdal van de Geleenbeek, meteen leuk. Vervolgens het bos in en flink omhoog. Op de kaart kun je op de hoogtelijnen zien dat het hoogteverschil totaal ruim 50 meter is.

Na het bos liepen we over het plateau en over smalle paadjes tussen percelen door. Even later tussen de huizen door het dorp in.

Al snel ook het dorp weer uit en nog even een langs een bordje met gedicht. Bijzonder altijd dit soort dingen onderweg. Na wat akkers links en rechts met maïs en aardappelen ging het weer naar beneden. Een klein paadje met wat hekjes om je door te wurmen en vervolgens langs de akker verder te lopen.

We hielden het niet droog en als is het jas dan fijn, het was nog wel erg warm en dus lekker zweten in de jas. Niet helemaal okselfris eindigden we in het restaurant Biesenhof, een oude carré-hoeve, waar ridders woonden in de 13e eeuw. Verder was het overigens geen rustige buurt lazen we onderweg, want er werden hier bokkenrijders berecht en geëxecuteerd.

De vlaai kon natuurlijk niet uitblijven: kersen met schuim en chocolade.

Dat smaakte heerlijk.

Een wandeling van nog geen twee uur, maar je waant je even in een andere wereld. Lopend op de kleine paadjes waan je je ver weg. Tegelijkertijd was de bewoonde wereld dichtbij. In het open veld kon je ver kijken en was er veel industrie te zien. Ik vind altijd wonderlijk dat deze twee werelden zo dicht bij elkaar kunnen bestaan. Goed om dat af en toe op te zoeken.

En de schoenen? Die zijn goedgekeurd.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 12

 Ook in de vakantie sta ik graag op tijd op. Ik vind het zonde om mijn tijd te verslapen en begin rustig met het ontbijt, blogjes lezen en schrijven, beetje handwerken of lekker met een boek op de bank. Meestal ben ik ook gewoon vroeg wakker: te warm in bed, geluiden buiten of poezen die staan te miauwen voor de deur. Het is echt tijd om op te staan vinden ze.

En terwijl Mr. X en ik thuis waren, werd intussen op de boot het zeil gehesen en werd er gezeild. Dat leverde in ieder geval mooie plaatjes op.

Deze ochtend ging ik verder met het patroon van de shawl. Deel 5 had ik toch wel wat ingewikkeld opgeschreven en dus komt er nog wat gepuzzel aan te pas om het eenduidig te noteren. Het voelt bijna als werken. Tegen mijn collega’s zeg ik altijd dat het schrijven van een brei- of haakpatroon ook code kloppen is. Zij doen niet anders dan zo logisch mogelijk programmeren: kort en bondig, maar wel volledig. Compacte code maakt een systeem sneller en beter te onderhouden. 

Vandaag hield ik het na de lunch voor gezien. (Zit je nu alweer achter de computer, zei Mr. X….Ga toch naar buiten, frisse lucht is goed voor je…Afijn alles wat je als ouder tegen een gamende tiener zegt). Na de lunch dus wat anders: nog even een cadeautje kopen in Den Bosch. We waren er snel weer weg…teveel kermisgeluiden.

Bij het beschrijven van de shawl bedacht ik me dat ik ook nog een bakje had met alle kleurtjes en restje wol. Die heb ik er ter inspiratie maar even bijgepakt. Dat heb ik geweten. Helemaal vergeten dat het daar open en bloot stond…weliswaar op mijn quiltstandaard, maar vooral Nacho heeft een scherpe neus voor bolletjes wol…Ik trof ‘s avonds een mooie wirwar van draden aan op mijn kantoor. Eigen schuld, morgen wat te doen.

Het was natuurlijk ook buiten heerlijk. De temperatuur in de tuin (in de schaduw) was precies goed om met een breiwerkje te zitten. Ik moest nog even wat uitproberen. In het patroon van de cooling down sokken worden kraaltjes meegebreid. In dit geval in de boord en op achterkant been. Dat doe ik niet bij mijn sokken, maar ik wilde de techniek wel uitvoeren. Dus kraaltjes geregen en aan de slag.

Kortom, alweer een fijne dag. Het einde van de vakantie komt nu toch wel schrikbarend dichterbij. Maar gelukkig staan er nog wel wat leuke uitstapjes op het programma.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 11

De dag begon met het opvouwen van de was, stofzuigen en opruimen. Dat was natuurlijk wel na een rustig ontbijt, mijn blog schrijven een een half uurtje breien…Alle boeken hebben een plekje gevonden in de kast en een stapel tijdschriften/kranten is gesorteerd. 

Vervolgens bedacht ik me dat ik wel eens kon kijken naar de status van een breipatroon dat ik aan het schrijven ben. Ik breide de shawl in het voorjaar van 2021 met het garen uit de adventskalender 2020 van Ateliersopra. 

Tijdens het breien heb ik alle toeren meegeschreven en wel begonnen met uitwerken, maar ook weer blijven steken. Het maken van een patroon is heel veel werk. 

Mijn ontwerp bestaat uit 5 delen en ik was halverwege deel 4 met het uitwerken op de computer. Dat viel met niet tegen en ik besloot er mee verder te gaan. 

Ik dook in mijn aantekeningen en ging aan de slag. Typen, tellen, shawl er naast. Ik mis een steek…

Vervolgens schema uittekenen en de missende steek in mijn tekst gevonden.

Printen, foutjes corrigeren, spatie hier, spatie daar…o ja, nog even een kopje thee en avondeten.

En voordat ik het wist was het half 10 ‘s avonds. En dat was dus nog maar een stukje van deel 4 geweest.

Tussendoor maakte ik nog leuke post open. Een brievenbuspakketje met een projecttasje, thee en een lief briefje. Gekregen van een van de teamleden van mijn breiteam bij SWC 2023. Ik had in ronde 4 het aantal punten juist voorspeld als antwoord op de prijsvraag.

En natuurlijk blijven de dahlia’s verwonderen. Van dikke knop naar grote bloem, bijna zo groot als mijn hand.

En katten zijn zo voorspelbaar. Leg een papieren tas op de grond en binnen een minuut is deze gevuld. Voor de veiligheid knippen we altijd even de hengsels door, zodat ze daar niet hun kop doorsteken en dan gaan rondrennen.

Wat zal ik op de nieuwe dag eens gaan doen? Deel 5 uitwerken, met een handwerkje buiten, cadeautje kopen, nog wat opruimen in de garage? Van alles wat? Niets moet. Ik ga vooral genieten.

Groet, Françoise

 

Zomervakantie 2023 dag 10

 Deze dag waren de plannen divers. De mannen sliepen uit, gingen daarna naar de golfbaan en als toetje naar de film. Mijn schema was anders. Ik maakte er een quiltdagje van. De temperatuur in mijn quiltkamer(tje) was aangenaam in de ochtenduren. Er hing nog wat frisheid van de augustusochtend en de zon sloot ik buiten met de gordijnen.

Juli

Ik hing nog wel een was op, maar verder liet ik de boel de boel. Ik negeerde de stapels boeken op tafel, de stofzuiger en de stofwolken, de oude kranten en de rondslingerende schoenen. Het nadeel van thuis vakantievieren is dat je meer troep kunt maken dan met kamperen. In het laatste geval zijn de vierkante meters beperkt, moet je het doen met dat ene kratje hobbyspullen, de 3 kopjes, 3 bordjes en het afwasteiltje.

Verder moest ik echt even nadenken of het wel klopt dat ik ook deze maandag nog vrij heb. Ik checkte de datum en daarna ging ik aan de slag. Er liggen nogal wat quiltprojecten te wachten op een vervolg. Eerst maar eens aan de slag met de blokken van de BOM van het Dutch Modern Quilt Guild. Blokken in verschillende technieken, ontworpen door leden. De maanden januari en februari had ik mooi op tijd af, maar daarna niets meer gedaan. Wel had ik de patronen, daar waar nodig, geprint en bij de stoffen gestopt.

Maart

Om mezelf enige keuzestress te besparen, maakte ik ze in de volgorde  van de maanden. De techniek van het eerste kwartaal was paperpiecen. Geen probleem dus, ook de kleine stukjes niet. (Mijn blokken zijn 9 x 9 inch, dus niet al te klein). De techniek van het tweede kwartaal was Improv. Dat vind ik toch wat lastiger, dan wordt het toch niet zoals ik dat in mijn hoofd voor me heb. Ik vind het geen probleem om te beginnen, zet rustig ergens het mes in, maar net als met tekenen komt ook dit er niet precies zo uit als in mijn verbeelding. Een kwestie van vaker doen: het zit wel in mijn hoofd, maar nog niet in mijn vingers.

De maanden juli en augustus grijpen weer terug naar het traditionele. Stof op maat snijden en dan aan elkaar zetten. Geen mallen nodig, alleen mes. Liniaal en machine. Dit ligt me beter en de blokken komen vlotjes onder de machine vandaan. Ik leer nog weer wat nieuws over driehoeken en ook nu is de strijkbout de finishing touch.

Mei

Na een maaltijdsalade loop ik een rondje door de tuin, zie nog weer nieuwe knoppen in de dahlia’s en ga daarna op de bank zitten. Ik zoek een serie op Netflix die ik verder wil kijken en pak een breiwerk erbij. Al breiend tikken de uren weg en vraagt de TV of ik nog wel kijk…ja, ja, dat doe ik. 

April

Om half elf is het mooi geweest met deze heerlijke handwerkdag. Ik kan weer wat van mijn lijstje strepen. De mannen zijn nog niet thuis, maar ik ga naar bed. Midden in de nacht hoor ik een hoop en gestommel en een tiener die de trap op en neer sprint. Vandaag was zijn ski-jas bezorgd en hij besloot nog even zijn hele outfit aan te trekken. Ik kwam hem tegen op de gang (o, sorry heb ik je wakker gemaakt?) en daar stond hij op zijn ski-sokken met broek, jas, helm, bril en handschoenen aan. En een hele, hele, grote lach op zijn gezicht.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 9

 De zondag begon sloom. Niet zo goed geslapen, warm en onrustig. Voor mijn doen laat er uit en na een ontbijtje op de bank zag ik onze poezen heerlijk slapen in de zon. Ze lagen vlak bij mij op de bank languit te ronken. Ik vond het eigenlijk wel een goed idee en dus zocht ik een plekje voor mijn benen, kussen onder mijn hoofd en ogen dicht. Ik soesde weg, geen besef van tijd en net toen ik bedacht dat aankleden en iets gaan ondernemen een goed idee zou kunnen zijn, voelde ik een kat zich installeren op mijn schoot. Ik bleef dus nog maar wat langer liggen, waarom ook niet?

Uiteindelijk natuurlijk wel in actie gekomen. Eerst maar met een breiwerk op de bank tijdens de finale van het WK voetbal voor vrouwen. Ondertussen draaide de wasmachine, ook dat moet gebeuren in de vakantie. Na de wedstrijd verhuisde ik naar buiten, naar een schaduwplekje in de tuin.

Ondertussen waren ook de katten weer wakker en bedacht Hope dat ze wel via de deur op de kast kon komen. Wat een sprongkracht. Later op de dag zou ze vanaf de eerste verdieping naar beneden vallen.

De rolhorren die we hebben op de slaapkamers zijn niet geheel veilig voor katten, wel voor muggen…Als je hard tegen het gaas duwt, kun je een opening maken. Zoiets moet er gebeurd zijn, want opeens lag er een kat op het terras. Enigszins verdwaasd keek ze rond: eindelijk buiten! Toch maar weer naar binnen, maar gelukkig niets aan de hand. Allebei geschrokken…dat wel.

De hele middag hielden we ons rustig. Breiwerk, boek, af en toe beetje onkruid weghalen tussen de stenen. Een lichte maaltijd waar je vooral niet te lang voor in de keuken moet staan, wasje opvouwen. Nog even de nieuwe tent opgezet, zodat je weet of alles er is en het duidelijk is dat de stokken aan de buitenkant van de tent komen.

Ook namen we onze wensen voor de komende vakantieweek door. Wat willen we nog doen? Waar willen we heen…Hoe gaan we naar de verjaardag? Wanneer komt het bezoek?

En zo maakten we een voorzichtige planning.

Dagelijks op het programma: een rondje langs de dahlia’s. Er zijn steeds meer bloemen zichtbaar.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 8

 Ik was heerlijk in Den Haag blijven slapen, een warme nacht met natuurlijk het geluid van de meeuwen die mij wekten. Een rustig begin van de dag: kopje koffie in de tuin, mijn moeder met een haakwerkje, ik een breiwerk. Ik sprong even op de fiets om de bestelde ski-helm op te halen bij de wintersportwinkel en genoot van de drukte van de grote stad. Ik fietste over de Fred (Frederik Hendriklaan) en daar zaten al veel mensen op het terras te genieten van een laat ontbijt of een kopje koffie. Allerlei talen zijn er te horen op straat in deze internationale wijk (veel expats).

Rond de lunch arriveerde ook de rest: een vanaf de boot in Oostvoorne, de ander vanuit Vught. Het is soms nog even wennen hoor dat je kind zo zelfstandig is: alleen thuis blijft en op de trein stapt naar Den Haag. Na de lunch met zijn drieën op stap: lopend naar Scheveningen. Even de zee zien en de vele zeilers wat verder weg op zee. Harde wind en geen weer om in het zand te zakken: je wordt compleet gezandstraald.

We nemen de tram naar het centrum en lopen daar een klein rondje. Natuurlijk even door de passage en de pennenwinkel binnen. Geen nieuwe pen gekocht, wel een pot inkt: Hopjesbruin. Een mooi kleurtje voor de nazomer. Nu nog een pen kiezen uit mijn collectie waar de kleur in mag. Ik houd er van om met bruin te schrijven, maar heb geen bruine pennen in mijn collectie. Een kleur die ook niet in mijn kledingkast hangt.

Mr. X had ‘s morgens vanuit de tram gezien dat er een gezellige markt was langs de Hofvijver, daar wilde hij nog wel heen. En inderdaad was het er fijn. Echt een vakantiesfeertje. Heerlijk weer, zonnetje, toeristen en een Frans muziekje. Meer weten over deze markt: Le Marie Marché Je kent het wel: kunst, antiek, zeep, lavendel, manden en honing. Maar ook een bakker met lekkers voor bij de koffie en we zagen een kraam met hoeden. Even passen…Allebei even passen…en vervolgens foto’s maken in de tram.

De Franse chansons volgden ons tot de tramhalte. Nog een gezellig avondeten (met lekkers bij de koffie) en goede discussies. Met een tas vol leesvoer (ik pluk zo af en toe wat boeken bij mijn moeder uit de kast) weer naar huis. Ik hoef met voorlopig niet te vervelen. En nog een week vakantie te gaan: het ritme verschuift, we vertragen nog meer en genieten van het heerlijke weer.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 7

Gisteren schreef ik mijn blogje in de trein onder het genot van een kopje koffie in mijn eigen beker. Dat was weer een beker minder voor eenmalig gebruik. Ik was op weg naar Den Haag, dus eerst met bus, trein, trein en nog een bus. Zowaar ook de wekker gezet, om ruim voor de lunch te kunnen arriveren bij mijn moeder. We hadden afgesproken om samen naar Rotterdam te gaan om een tentoonstelling in het wereldmuseum te bezoeken.

Na de lunch dus met tram en metro naar Rotterdam. Vanaf Den Haag CS konden we met de Metro tot aan de Leuvehaven, hoe gemakkelijk is dat. Deze metro rijdt voor een groot deel over het treintraject van het Hofpleinlijntje. We kwamen dus langs allerlei bekende plekken, namen van stations zijn veranderd, het vliegveld heet geen Zestienhoven meer, maar toch was het nog weer vertrouwd.

Vanaf de Leuvehaven was het nog een klein stukje lopen naar het museum. Langs de Spido en de eindhalte van de tram. Tegenwoordig lijn 25, maar in mijn jeugd reed lijn 5 naar Schiebroek. We kwamen langs het pand van de GGD, ooit liep ik daar nog stage. Kortom, veel herinneringen in korte tijd.

De tentoonstelling in het museum, Talking Threads, ging over borduurwerk in kleding uit verre landen. Een Japanse kimono, Mexicaanse kleding, hoofddeksels uit Marokko, Chinese borduursels en nog veel meer. Filmpje van een Indiase vrouw die vliegensvlug pailletten op ondergrond haakt met een heel dun gouddraadje. Wij willen dan meteen naar huis om ook aan de slag te gaan met naald en draad.

Het wereldmuseum heette vroeger het museum voor Land- en Volkenkunde en had een heel andere uitstraling. Ik herinner me de zalen per werelddeel ingedeeld. Wat niet veranderd is, is het trappenhuis: vond ik dat als kind al indrukwekkend, ook nu is het nog steeds groots. Enorme trap voordat je op de volgende verdieping bent.

Een uur in een museum slenteren was voldoende om het hoofd vol en de voeten moe te maken. Tijd voor een kopje thee alvorens weer terug te reizen naar Den Haag. Nee, we hoeven niet meer de stad in ook al is het koopavond. Geen drankje meer bij de Bijenkorf met uitzicht op de Coolsingel. Dat was vroeger de traktatie als we naar de stad gingen voor nieuwe kleren.

Nog even een foto van de Erasmusbrug, de geur van de Maas opsnuiven, de watertaxi’s langs zien komen. Toen weer onder de grond om op de Metro te stappen, terug naar Den Haag, waar het een warme, zwoele avond is.

Thuis pakten we borduurwerk en breiwerk op voor een rustige avond met een film.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 6

 Een grijze dag in Brabant, maar dat is geen probleem voor onze activiteiten van vandaag. Rustig opstarten en daarna op pad voor meer schoolspullen. Maar eerst langs Coolblue, want Mr. X heeft een vastgelopen telefoon. We constateerden dat het leven zonder mobiel in onze maatschappij lastig is. Uiteraard wil je als tiener je socials onderhouden, maar ook voor ons van de oude generatie heb je dat apparaat nodig om te kunnen bankieren bijv. Als is het maar omdat je in de app jezelf moet authentiseren, ook als je thuis achter de computer zit.

Dit probleem oplossen was prio nummer 1 voor de ochtend. Helaas konden ze het niet ter plekke oplossen en gingen we zonder telefoon weer naar buiten. Er werd snel een sms’je vanaf mijn telefoon gestuurd, zodat duidelijk was waarom hij niet op Snap/sms/app reageert.

De volgende prio was ski-schoenen. Natuurlijk nog niet het juiste seizoen, dus op pad naar een winkel waar het hele jaar de ski-spullen in de rekken staan. We reden naar Rucphen, online leek dat de winkel met de meeste keuze (en een plek die we hadden ontdekt). Uiteindelijk is er dan toch maar 1 schoen die past bij je voet en ervaring. Zat toch niet helemaal lekker, dus hielden we het bij een bril, handschoenen en kousen. Overigens prima advies van een jonge enthousiaste verkoper.

Op naar Eindhoven dan naar maar voor een andere optie. Een all-round sportwinkel, waar de winkelier wat moeilijk keek bij onze vraag en het advies dat hij gaf niet echt overtuigend was. Voelde niet goed om daar te shoppen. Het enige goede advies dat hij gaf was de verwijzing naar de een andere winkel! Om 17:00 uur stapten we binnen bij Intersport Biggelaar (Eindhoven) en zagen een ruime collectie aan ski-artikelen. (Dit was de zomeropstelling). We werden allerhartelijkst ontvangen en de jonge verkoper nam alle tijd voor goed advies. Dat kwam overeen met het advies in de eerste winkel en dat voelde goed.

Het is best lastig als je nu een beginnende skiër bent, maar heel snel progressie gaat maken. Niet een te slappe schoen, want daar ben je zo uit, maar je wilt er wel een aantal jaar mee kunnen doen. Voordeel van in de zomer deze spullen kopen: verkoper heeft alle tijd voor je. Hij vond het zelf ook leuk dat hij alle tijd en aandacht kon geven. We slaagden voor een paar schoenen, zochten een zwarte broek uit en konden weer wat afstrepen van het lijstje.

Thuis bestelden we de helm (had er een gepast, maar die was niet de goede kleur en die kunnen we ophalen in het filiaal in Den Haag.) en vervolgens nog een jas. Zo helemaal klaar met de schoolspullen. Er zijn natuurlijk nog wel wat wensen, maar die kunnen op een later moment. De basis is er.

We sloten af met een frietje en hamburger onderweg en zakten thuis op de bank. Mr. X ging proberen of zijn oude telefoon nog aan de praat te krijgen is, want misschien is hij zijn andere 2-3 weken kwijt. Echter gaf de oude exact hetzelfde probleem: een vastlopende update, waardoor je niet voorbij het startscherm komt. Morgen dus maar weer naar Coolblue voor toch een leentoestel.

Ik realiseerde me dat ik geen enkele foto heb gemaakt tijdens onze schoolspullendag, daarom nog maar een plaatje uit de tuin.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 5

 Allereerst fijn dat jullie weer meelezen met mijn zomervakantie belevenissen. Zelf vind ik het ook gezellig om een kijkje te nemen in het leven van een ander. Gewoon de dagelijkse dingen, die je zelf ook zou kunnen beleven, herkenning, herinneringen of goede ideeën. Kopje koffie erbij met een koekje uit de trommel.

Op deze 5e vakantiedag was de milieustraat 's middags open. We leven nu eenmaal niet in een grote stad waar je 6 dagen per week terecht kan van vroeg tot laat. Het afvoeren van spullen vraagt dus enige planning. Deze dag was het thema: de garage opruimen. Al tijden een doorn in ons oog dat het enige actie kost om je fiets te voorschijn te toveren (als je diegene bent die niet dagelijks fietst). Verder was er nog maar een smal paadje van voor naar achter en dat nodigt ook niet uit tot het afvoeren van tuinafval uit de achtertuin. Kortom: tijd om het grondig aan te pakken.

Na een rustige start van de ochtend met een boekje, breiwerk en blogschrijven, werden om 11:00 uur de deuren van de garage open gezet en begonnen we. Doel om in ieder geval alles af te voeren wat er af te voeren valt.

Eerst de fietsen er uit om ruimte te creëren. Een kinderfiets verdween in de achterbak van mijn auto en bracht ik naar de fietsenwinkel als donatie aan het ANWB kinderfietsenplan. We maakten stapels: in de achtertuin dat wat niet weg mag. In de voortuin: afvoeren, uitzoeken en vervolgens ook een stapel voor weer terug.

De vloer van de garage werd weer zichtbaar, de kasten leeg en ik haalde er een veger door. De eerste auto werd gevuld voor de milieustraat: ondervloer voor laminaat, golfclubs, tennisballen, gaas, matras en wat ander spul. Auto 2 werd gevuld met spullen voor de kringloop: steekwagen (nog uit mijn winkeltijd), een paar pilonnen ooit door Brabantwater op ons stoep gezet bij werkzaamheden en nooit meer opgehaald en nog een paar lampjes. Toen auto 1 terug was reed ik weg met auto 2. Om geen BTW af te hoeven dragen over donaties, moet je tegenwoordig een formulier invullen en tekenen bij de kringloop: een hele administratie.

En weer terug naar huis waar we een oude vriezer in auto 1 zetten en in auto 2 oud papier, planken en een ooit zelf geknutseld bankje inlaadden. Ik bedacht me dat ik het bankje maakte van planken uit mijn tienerkamer voor op ons balkon in ons Rotterdamse bovenwoning. Dat was in 1991. Nog een keer naar de milieustraat: papier bij het gratis afval, de vriezer in de container voor witgoed en nog even over de weegbrug voor het hout.

Daarmee waren de ritjes afgelopen en konden we verder met het weer inruimen van de garage. De hoek met werkbank en (tuin)gereedschap nog niet geheel op orde, maar eerst tijd voor een rustmomentje (het was inmiddels al 4 uur geweest). Even een uurtje breien, lezen en genieten van de tuin. Toen toch nog maar weer de garage in om verder op te ruimen. Ook steeds even genieten van de ruimte die er nu is. Alle fietsen goed in beeld, ruimte vrij om te lopen en nog lege bakken in de kast. Nu kunnen er wat sportspullen naar deze kast verhuizen vanuit het halletje in huis.

Bij het opruimen kwam ik nog de zelfgemaakte vlaggetjes tegen en tuinverlichting. Deze heb ik bevestigd aan de parasol. De kans is groot dat we daar 's avonds nog wel zitten de komende week en het wordt toch echt al eerder donker. Duidelijk te merken dat de dagen weer korter worden.

Ik sloot de dag af met een nieuw breiwerk: het patroon van de cooling down sokken van de SWC 2023. Net beschikbaar. Ik koos een zomers kleurtje garen, Alpaca met nylon. Een paar aanpassingen aan het patroon: geen kraaltjes en een korter been. Op die manier beter draagbaar.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 4

 Mijn schoonouders hadden een zeilboot (platbodem) in Oostvoorne liggen. Ze gingen hier regelmatig naar toe en genoten aan boord. Mijn schoonvader ging ook vaak alleen, om te klussen, wat te rommelen en te genieten. Zeilen deden ze al jaren niet meer, dat was toch wat lastig. Als gezin hebben we de boot een aantal keren als uitvalsbasis voor een vakantie gebruikt. Een klein huisje op het water. Maar varen gingen we er niet mee. 

Na het overlijden van mijn schoonouders was de vraag: wat nu met de boot? Een plek met zoveel herinneringen, ook voor de zoons. Ze zagen de boot gebouwd worden, hielpen mee klussen (of niet) en vierden er vakanties. Op de boot zelf herinneringen aan de ouders: de kussens die mijn schoonmoeder maakte, haar houtsnijwerk in de kuip, alle uren van schuren en onderhoud van mijn schoonvader.

Hoe dan ook moest er onderhoud aan de boot gepleegd worden en samen gingen de broers aan de slag. Een hele klus, met als doel: de boot weer in het water en er zelf ook mee gaan zeilen. Dat heeft heel wat uren van samen schuren, lakken, repareren, nog een keer schuren en nog ergens een likje verf aanbrengen, gekost. Mijn aandeel was de wimpel vastnaaien en een kussen repareren...

Vorige week ging de boot weer het water in, bleef drijven, de motor sloeg direct weer aan en er kan dus gevaren worden! Nog wel op de motor, de zeilen weer bevestigen volgt komende week. Deze vakantiedag was het oefendag voor het in- en uit de haven varen. Mijn zwager is een ervaren zeiler , dus een dagje met instructies.

Terwijl mijn mannen instructies kregen (let op de wind, andere boten, pak de bolder vast, vergeet de boeien niet binnen te halen etc), zat ik heerlijk te breien. Ik hoorde de instructies aan, niet met de intentie ze ook zelf uit te voeren. Wat was het heerlijk het water: was het in de jachthaven heet in de zon, op het open water van het Oostvoornse Meer was het precies goed. Een stralende vakantiedag.

Deze keer bleven we op het Oostvoornse Meer, maar ik leerde dat je ook naar Brielle kunt varen en verder. Verder moeten we de verkeersregels op het water leren: wie heeft er wanneer voorrang? De maat van het schip? Of je zeilt of op de motor vaart? Staal of polyester? We zien tonnen met kleuren en vormen. Rood en groen, een gele boei bij de zeilschool.

Herinneringen aan vroeger komen boven van toen ik ging zeilen met mijn vader in Friesland. Daar moesten we dan ook de waterkaart lezen: hoe diep is dit meer? hoe hoog is de brug: kunnen we daar wel onderdoor? Hoe laat is de sluis open?

Nadat we waren omgekeerd weer richting haven, kreeg ik het roer. Even geen breinaalden, maar een boot. In geen honderd jaar gedaan, maar al snel voel ik wat de boot doet en wat de invloed is van de wind. Gelukkig is het absoluut niet druk op het water en hoef ik met niet zo bezig te houden met zeilers die voorlangs willen kruisen of de golfslag van een speedboot.

We komen steeds dichter bij de haven en de mannen maken geen aanstalten om het roer over te nemen. Uhm....blijkbaar hebben ze veel vertrouwen in mij en dus doe ik net alsof ik het kan (ik heb natuurlijk wel geluisterd tijdens het breien) en lukt het om de boot weer in zijn box te varen.

Rozig en voldaan rijden we weer naar huis en brei ik weer verder aan de deken. Een paar beslissingen nemen over de rand: ben ik er al of moet ik nog verder? Dat is met een quilt toch een stuk makkelijker: je legt de lap er even naast en kunt beslissen over kleur en breedte. Dat gaat dus niet met dit breiwerk. Maar ik ben er uit gekomen na mijn vragen/ideeën op tafel te hebben gelegd. Soms is een luisterend oor al voldoende om een beslissing te kunnen nemen.

Groet, Françoise

Zomervakantie 2023 dag 3

 Schoolspullen kopen ,je ontkomt er niet aan in de zomervakantie. Ik herinner me nog een jaar dat we stad en land afzochten naar een simpel wit t-shirt voor de gymlessen van Mr. X. Prints en kleur niet toegestaan, de manier voor de gymdocent om te zien of de kinderen zich wel omgekleed hadden.

Van mijn eigen middelbare schooltijd herinner ik me de eindeloze mogelijkheden van de agenda's en het kaftpapier. Hoe heerlijk was het om bij de kantoorboekhandel rond de tafel met agenda's te draaien en na te denken over formaat, sport, strip, pop of eenvoudige agenda te gaan. Welke kleuren vulpeninkt (ja, ook toen) en welke schriften. Multomap en toebehoren.

Mr. X en ik gingen dus op pad voor schoolspullen...we reden daarvoor naar Houten: naar een grote Bever-filiaal, met tentenshow. Als je een beroepsopleiding volgt dan is het lijstje benodigdheden wel wat anders. Op het lijstje voor vandaag: tent en een lichtgewicht brandertje. Lopend door de winkel kwam daar nog een beker, bestek en een zakmes bij. In de naastgelegen winkel nog een paar indoorschoenen en nieuwe sportsokken. Vorige week slaagden we in Den Bosch al voor bergschoenen en een slaapzak. Later deze week nog op pad voor ski-schoenen. Het mag duidelijk zijn dat je een opleiding niet kunt financieren met de kinderbijslag die je krijgt voor een 16-jarige, scheelt weer dat hij nog geen collegegeld hoeft te betalen (nog geen 18 vandaar)

Maar het waren wel leuke schoolspullen! Voor mezelf kocht ik nog maar een duurzame beker: geen wegwerpkoffiebekers meer nodig onderweg. Ik ga hem later deze week testen. We lunchten onderweg langs de snelweg. Ook goed voor vakantiegevoel: een korte stop op een warme parkeerplaats, even een broodje en een drankje en weer verder. Tegenwoordig dan wel met airco!

Thuis gingen we weer in de relaxstand: ik zette het ligbed in de tuin, installeerde me en deed mijn ogen dicht. In de verte kinderstemmen, af en toe een auto en wat gepraat. Net zoals het soezen op het strand waar de geluiden verdwijnen naar de achtergrond en je vanzelf in slaap valt. Als ik weer wakker word, pak ik mijn boek, lees het uit en schakel over op mijn breiwerk. En zo kwam ook een paar sokken af waar ik nog maar een klein stukje van moest. Ik kan de eerste projecten gaan afstrepen op mijn lijstje.

Het eten hielden we simpel: een salade met rijst, feta, kip en groente. En natuurlijk een vakantietoetje. Een leuke verrassing! Hoe simpel kan het zijn. Bij de film werden er heel wat sokkendraadjes afgehecht en tot slot repareerde ik nog een kussen van de boot.

Groet, Françoise