Zoals beloofd hier de fotosessie van shawl Gemma.
Allereerst de shawl van José, liggend op de tuintafel met nog de laatste dahlia's (de foto is uiteraard van een paar maanden geleden).
Het voelt wel als een cadeautje: twee weken vrij zonder dat ik er over na hoefde te denken. Andere jaren telde ik het aantal vakantiedagen dat ik moest overhouden om rond de feestdagen vrij te kunnen zijn. Altijd op de kalender kijken hoe de feestdagen vallen...en volgens mij ben ik maar een enkele keer 2 weken vrij geweest in de afgelopen 25 jaar...En nu? Nu hoefde ik er niets voor te doen. Gewoon twee weken vrij van school en studie. Nou betekent dat natuurlijk niet dat ik niets te doen heb, want de stapel achterstallig werk is best groot. Maar ik maakte een lijst met schoolzaken (administratie en lessen voorbereiden), eentje met studiezaken (leeswerk en aantekeningen uitwerken), eentje met privézaken (opruimen en verstelwerkzaamheden) en dan nog een leuke dingen lijstje (bloggen, vest afmaken, borduren, haken, vulpennen...).
De afgelopen dagen heb ik rustig aan alle lijstjes gewerkt. En zo zijn de dagen heerlijk gevuld zonder wekker, een dutje op de bank en toch ook al veel af kunnen strepen. We kijken maar niet te veel naar buiten (al heb ik wel een straaltje zon gezien) en ga ik straks lange vingers bakken voor de tiramisu. Ik dacht het me zelf maar makkelijk te maken door gewoon een pak lange vingers te kopen, maar ik denk dat we niet de enige zijn die dit als dessert op het menu hebben staan. Zelf bakken is natuurlijk ook prima.
Een ander klusje voor deze vakantie is het uitzoeken hoe ik het patroon van de adventsshawl op Ravelry kan zetten. Maar nu eerst hier wat foto's van deel 3 en 4 en dan volgt later deze week een complete fotosessie van de hele shawl.
Deze 14e dag was toch echt wel de laatste vakantiedag. Met mooi weer in Den Haag en ik liet me verwennen met een gezichtsbehandeling en bij de kapper. Beide een cadeautje van mijn moeder. We konden heerlijk buiten eten: salade, een kaasje, worstje, kersen en nog smeerseltjes. Een goed vakantiegevoel. Ik maakte helemaal geen foto's, dus vandaag maar een keertje zonder...
Op dit moment zit ik aan mijn bureau en is het enigszins een chaos om mij heen. Computerklusje hier, klusje daar. Stapel met tijdschriften, een rijtje schoolboeken (voor mezelf), ideeën op allerlei blaadjes. Een doosje met kleine cadeautjes voor in de klas (voor als er jarigen langskomen). Ik lees mijn mails door met informatie van school, tekende mijn contract, leverde mijn portfolio in en kan dus weer wat afstrepen van mijn to-do-lijstje.
Ondertussen moest mijn fiets nog voor een onderhoudsbeurt en heeft die van Mr. X een erge lekke band. Onze vaste fietsenmaker op vakantie, dus belde ik een nieuwe...binnen een kwartier waren de fietsen opgehaald, kreeg ik een offerte en zijn ze morgenmiddag klaar. Kijk, daar houd ik nou van voor dit soort dingen. Niet zo'n fietsenmaker die zegt: "over 2 weken heb ik wel tijd voor die lekke band".
En aangezien de milieustraat vanmiddag open is, ga ik ook nog wat dingen met stekkers en dingen van karton wegbrengen. Dat scheelt weer wat ruimte in de garage en altijd weer fijn als het gedaan is.
Al die klusjes maken mijn hoofd wat leger...en dan kan ik me helemaal gaan richten op het nieuwe school jaar. Collega's komen terug van vakantie en morgen heb ik een overleg met de "oude" leerkrachten en gaan we vast met tafels en stoelen sjouwen...kortom het gaat beginnen.
In een van de reacties vroeg iemand zich af of die vrije school niet veel te vrij is...Ik kan je verzekeren dat de vrije school zeker niet vrij is. De naam is in deze tijd eigenlijk niet meer zo handig, want zet mensen vaak op het verkeerde been. De term vrij werd gebruikt toen de school nog vrij was van (veel) overheidsbemoeienis. De school volgde geheel zijn eigen curriculum om kinderen te onderwijzen, zodat ze zich kunnen ontwikkelen. Als je in deze tijd subsidie wilt ontvangen, moet je je conformeren aan de eisen van de overheid met de gestelde doelen en toetsen. Dat wringt wel eens en de scholen zoeken daarin de best mogelijke weg. Natuurlijk wordt er gerekend en gespeld, is er Engels en zijn er vakken als geschiedenis en aardrijkskunde. De manier waarop dit klassikaal wordt aangeboden is vaak wat anders dan in het reguliere onderwijs en vooral de manier waarop de lesstof eigen wordt gemaakt, wijkt af. Er zijn nog nauwelijks digiborden en computers te vinden, wel een schoolbord waar de leerkracht een mooie tekening op maakt. Een klein kunstwerk voor de leerlingen.
Ik ga daar vast nog wel meer over vertellen, maar de creatieve werken zijn op mijn blog het beste in beeld te brengen. Een woordspelletje, liedje of hoe vertel ik een verhaal, laat zich wat moeilijker vangen in tekst.
Voor nu genoeg geblogt, er staat nog wat quilterigs op mijn to-do-lijstje. Dit was meteen mijn laatste vakantieblogje...
groet, Françoise
De zaterdag was een dag vol was, beetje rommelen, veel sport kijken en nog meer sport kijken en al mijn aantekeningen, mail etc. doornemen.
En voordat ik het was, was ik de hele avond bezig met de eerste schoolweek plannen. Ideeën opschrijven voor kennismakingsspelletjes, een nieuw liedje aanleren, knutselactiviteiten en struinde ik rond op het internet om te onderzoeken wat cola-woorden en taxi-woorden zijn. In de overdracht kom ik allerlei termen tegen die voor een doorgewinterde leerkracht vast bekend zijn, maar voor mij nog niet.
Er zijn rekenmethodes en taalmethodes...en er worden termen gebruikt die wij vroeger niet gebruikten en mr. X thuis nooit verteld heeft. En zo wordt mijn vragenlijstje steeds wat langer, maar krijg ik ook meer inzicht hoe het jaar, de weken en de dagen worden ingericht. Kortom, een project dat nu eerst maar eens tot Kerst loopt met doelen per maand, week en dag.
Mijn bureau is een chaos van papier, mappen en losse blaadjes met aantekeningen. Gelukkig is er ook nog wat gezelligs te vinden:
groet, Françoise
Het is half zeven in de ochtend en ik ben weer helemaal wakker en fris. De dag van gisteren was lang en vol me indrukken. Stel je gewoon even een dag voor met 300 mensen die van half negen tot half negen bij elkaar zijn. De hele dag lessen in kleine groepjes, eten in een grote zaal (overigens super verzorgd), warm weer en heel veel nieuwe informatie. Het laatste stuk van de lezing heb ik gisteren niet meer opgeslagen, mijn hoofd zat helemaal vol.
Het voordeel was wel dat ik na een drankje op de camping en nog even voor me uitstaren mijn bed in dook en binnen 5 minuten sliep…Natuurlijk werd ik wel een paar keer wakker, even omdraaien, beetje te warm, dus even de rits open van de tent voor wat koele lucht. Tegen de ochtend weer wat kouder, dus lekker mijn dekbed over me heen. Nu na de tweede nacht is mijn luchtbed op de juiste dikte. De eerste nacht was deze iets te zacht, beetje bijblazen dus en daarna dus iets te hard. Niet echt te hard, maar het werd toch iets te veel een trampoline. Dus een beetje lucht eruit en nu is het perfect.
Het tentje dat ik heb is op papier een driepersoonstent…Hoe dan?Dat kan volgens mij alleen als je een matrasje hebt van 40 cm breed en geen spullen…Met z’n tweeën zou nog kunnen, maar waar laat je dan de kookspullen? Ik heb een luchtbed van 76 breed en gewoon veel spullen… Een tas met kleding, een tas met een breiwerk, een tas met cursusmateriaal, 2 kratjes met kookgerei/tentspullen en wat te eten.
Ik verbaas me er ook weer over hoe veel je aan het opruimen bent in een tent, het is altijd meteen chaos. Je pakt een paar schone sokken en de inhoud van de hele kledingtas ligt op je bed. Gelukkig is het allemaal ook zo weer opgeruimd.
Vandaag weer een nieuwe dag met nieuwe indrukken. Het nieuwe is er af, het ritme van de dag wat meer bekend, dus verwacht ik dat de prikkels iets beter te verwerken zijn. Nu eerst maar eens douchen voordat er om zeven uur een rij staat (er zijn nog meer juffen op de camping en die staan natuurlijk ook op tijd op! Dus daar begint de dag al…)
Fijne dag, Françoise
Ps. De Wifi doet het in de ochtend een stuk beter op de camping!
Ik schrijf dit stukje terwijl de avond valt over de camping. Het koelt langzaam af, het wordt wat vochtig en ik kijk terug op een fijne dag.
Eerst moesten er vanmorgen nog de laatste zaken worden ingepakt en ik maakte me drukker over de juiste vulpennen dan over mijn kleding. Hoeveel pennen kan aan mens nodig hebben in een week? Zijn ze allemaal goed gevuld? Uiteindelijk heb ik mijn keuze gemaakt en na een rondje stofzuigen kon ik op pad.
Rustig reed ik naar de camping, geen noodzakelijke tussenstops op mijn reis. Dat blijft toch altijd vreemd als je in eigen land op pad gaat. Geen stops langs de Autobahn of Route du Soleil. Geen volle parkeerplaatsen met volle auto’s, caravans en vouwwagens. Geen kinderen die even uit gelaten moeten worden en de warm geworden broodjes uit de tas. In mijn geval was het drie kwartier rijden en bij de camping zou ik zo naar binnen kunnen rijden, omdat ik het kenteken van de auto online al had ingevuld. Dat voelt toch wel wat raar, dus ging ik me toch maar even melden bij de receptie. In theorie kun je naar je plaats rijden en ook zo weer vertrekken. Betaald heb ik al en als je meer stroom gebruikt dan is inbegrepen krijg je daar gewoon een factuur voor in de mail. Broodjes bestel je online en moet je nog net zelf ophalen…
Tentje opgezet en me gesetteld, lekker nog een uurtje breien/lezen en toen naar school. Inschrijven, kennismaken met medecursisten, een gezamenlijke maaltijd en daarna een lezing, die overigens vooraf ging door koorzang.
Ook zijn er wat winkeliers, heel gevaarlijk: de eerste boeken zijn binnen.
Kortom, veel indrukken, leuke ontmoetingen.
Groet, Françoise
Deze vierde dag van de vakantie was zo’n typische zaterdag. Boodschappen doen, even naar de stad fietsen voor een nieuwe pyama, wat potloden en de juiste thee. Vervolgens een dutje op de bank, want ik was veel te laat naar bed gegaan en gewoon weer vroeg wakker.
Ook kwam er op deze dag een pakketje met houten poppetjes in soorten en maten en nog wat kleurtjes vilt. Ik kan voorlopig vooruit, lekker spelen met kleur, draadjes en een goede bestemming!
En terwijl ik geniet van mijn vakantie blik ik ook vooruit naar het nieuwe schooljaar. Alles nieuw en dat begint zondag al met een cursusweek voor vrijeschoolleraren. Een week lang je verdiepen in jouw leeftijdsgroep, en een aantal vaklessen. De keuze is enorm..en aangezien ik laat was met inschrijven was mijn keuze al wat beperkt. Ik denk dat ik met de vaklessen vertellen en muziekonderwijs een leerzame week tegemoet ga.
Naast mijn paklijst voor de camping, heb ik ook een materialenlijstje voor de cursus. Kleurpotloden, krijtjes, passer, liniaal…Ik trek alle spullen uit de kast. Krijtjes nog uit de schooltijd van Mr. X en mijn eigen kleurpotloden die ik lang geleden met een verjaardag kreeg. Superzuinig was ik daar op en gebruikte ze niet veel. Toch zijn er een paar verdwenen uit de doos en maakte ik een overzichtje van alle kleuren met nummer die er wel in zitten en zocht ik uit welke ontbreken. Natuurlijk helemaal geen praktische doos om zo even mee te nemen, maar dat ga ik toch doen…
Alle potloden liggen nu dus op nummer in de doos (niet op kleur) en uiteraard met de tekst naar boven. Ik herinner me de tijd op school dat ik een doos van 30 had (die paste nog op je bank) en dat je dan af en toe de volgorde veranderde van de kleuren. Een heerlijk karweitje. Niet te begrijpen dat er klasgenoten waren waar alles door elkaar lag of die vonden dat een doosje van18 wel voldoende was.
Mijn missie was om het patroon op papier te krijgen zodat José van Ateliersopra aan de slag kan met haar versie van de shawl. Dat is gelukt! Om half drie vannacht stuurde ik het haar toe. Nu ga ik rustig nadenken over de mooie opmaak van het document. In deze eerste versie zijn de teltekeningen er met knip en plakwerk in gezet. Nu dus de eerste test…Mijn exemplaar nadert zijn einde, geen nieuwe onderdelen meer, misschien nog wat details toevoegen voor een feestelijke finishing touch…
Groet, Françoise
Deze dag een afspraakje met quilt-, brei- en vulpenvriendin, Inge. O, en we hebben het ook over bakken, de bloemen in de tuin, de carrièreswitch en de overheerlijke brownies die ik had meegenomen. Ook kwam het Quiltfestival in Birmingham langs. Inge gaat daar volgende week heen, dus ligt er een lijstje klaar van standhouders waar ze een kijkje wil nemen, en natuurlijk een quiltwerkje voor weet-ik-veel-wanneer. Goede herinneringen aan dit festival komen bij mij boven, al is het inmiddels al heel wat jaren geleden dat ik er geweest ben.
We hebben het ook over garens en wolletjes en ik vertel wat mijn plan is als cadeautjes voor de kinderen uit mijn klas als ze jarig zijn. Al eerder maakte is deze poppetjes en dat blijft leuk. De basis is een houten poppetje (in het Engels noem je ze ook wel Peg dolls, gebaseerd op de houten knijper), deze heb je in vele vormen en maten. Ik vond er nog een paar in een blikje en gisterenavond laat nog aan de slag. Na wat gereken en gepuzzel ( hoe zat het ook alweer met zo’n kegel bekleden), het zoeken van het juiste vilt (de echte wolvilt) en de garens, maakte ik onderstaande zomerse bloem.
Gisteren was mijn eerste vakantiedag en terwijl ik heerlijk met een luisterboek en breiwerk in de tuin zat, realiseerde ik me dat ik ook tijd en ruimte heb om een blog te schrijven. Ik weet niet of elke dag gaat lukken, maar ik kan in ieder geval een poging wagen.
Ik slenterde dan ook op mijn slippers naar de supermarkt op de hoek voor broodjes bij de lunch. En ondertussen probeerde ik me het geslenter over een Franse camping op weg naar de bakker voor te stellen. De rust die er heerst, zo hier en daar een kinderstem, de warmte van de zon op het asfalt en het vooruitzicht van een croissantje en stokbrood. Het lukte best goed en zo kreeg ik echt vakantiegevoel.
Ook later in de tuin lukte dat goed, ook als was mijn uitzicht de schone was aan de lijn. Eerder die dag maakte ik de wasmachine ook maar eens van binnen schoon…en ruimde ik de keuken op. Dat hoort ook bij vakantie: de tijd en ruimte om een keukenplank leeg te halen en dingen weg te gooien. Ik ordende de thee en besloot wat muffe zakjes weg te doen. Laten we zeggen, dat niet alles meer uitnodigend rook voor een heerlijk kopje thee.
De eerste dahlia bloeit. Deze heeft de strijd tegen de slakken in ieder geval gewonnen. De slakken weten nog steeds de frisse, sappige bloemknoppen te vinden en de planten worden vakkundig getopt. Maar zo hier en daar lukt het om te ontsnappen aan de naaktslakken die de zomer van hun leven hebben.
Dinsdag was niet alleen mijn laatste dag voor de vakantie, maar ook meteen mijn laatste werkdag bij het softwarebedrijf waar ik ruim tien jaar heb gewerkt. Mijn werkzaamheden heb ik afgerond, afgedragen en losgelaten. Het is goed zo. Zoals Cruijff zei: “Elk nadeel heb zijn voordeel”: door de veranderingen op he werk, heb ik wel de keuze gemaakt om een lang gekoesterde wens te onderzoeken en nu het avontuur aan te gaan.
Naast wat luieren in de tuin deze dagen ben ik bezig met het samenstellen van mijn portfolio. Dit ter voorbereiding op mijn eigen studie. Wat heb ik allemaal al gedaan? Werk, vrijwilligerswerk, hobby, etc. Etc. De lijst is lang en ik zoek van alles op en maak zo een reisje door de tijd. Oude tijdschriften waar ik columns voor schreef of in de redactie zat, vakantiebaantjes met goede herinneringen. Veel werk, maar goed om te doen. En de vraag die ik daarbij elke keer stel: wat heb ik daar geleerd dat ik kan gebruiken in mijn werk als juf?
Mijn vulpennen zullen in ieder geval van pas komen, die passen perfect in het vrijschoolonderwijs. Eentje die zeker op mijn bureau zal liggen is een nieuwe die ik van collega’s kreeg…heel attent van een stelletje nerds die liever nooit een pen vast houden.
Fijne dag, Françoise
