Stil en bezig

Stil en bezig slaat natuurlijk op het stil zijn hier op mijn blog, omdat ik zo ontzettend bezig ben...

Ik zit zeker niet stil: opleiding en het werk op school zijn in volle gang en houden mij volop bezig. 's Avonds gaat mijn lampje al vroeg uit en in het weekend moet ik wat bijtanken door extra te slapen en een paar uur met een boek op de bank te hangen. Natuurlijk is dat niet het enige.. scrollend door mijn foto's zie ik dat mijn leven nog wel wat meer omvat, al maak ik (te) weinig foto's. De weken vliegen voorbij.

Half september was er de jaarlijkse openstelling van de tuin van de dahliavereniging. Dit jaar wat minder bloemen dan vorig jaar en alles was ook minder hoog (iets met veel slakken in het voorjaar, wie kent het niet?) Zoals altijd waren er weer prachtige bloemen te zien en verwonder ik me over de natuur.

Met mijn klas ging ik ook appels plukken in de boomgaard van een van de kinderen. We hadden stralend weer en plukten genoeg appels om een week later appelmoes te maken voor de hele school. Samen met een andere klas schilden we de appels en maakten ze klein tijdens het Michaelsfeest. Kilo's en kilo's appels gingen door onze handen. Mesjes, appelboren en schilmachientjes deden het werk. Mooi om te zien hoe elk kind op zijn eigen manier te werk ging. De een snijdt zo ongeveer meteen in zijn vingers, op een andere plaats ontstaat een productielijn met vier kinderen aan het roer. De appelschilmachines blijven magisch en iedereen kwam even een appeltje schillen. De berg stukjes groeide en groeide en steeds verdwenen er schalen naar de keuken waar door ouders in de pannen werd geroerd.

Natuurlijk gingen we ook naar buiten en maakten in het zand een draak. Hieronder een stukje van de staart met kastanjes als versiering.

Begin oktober vierde een quiltvriendin een mooie leeftijd en trakteerde haar quiltvriendinnen op een workshop. Er lag een tassenpatroon voor ons klaar en we mochten stof kiezen uit haar voorraad! Hoe heerlijk was dat. Ik werkte stug door en had de blokken af aan het einde van de middag.

Ondertussen was het helemaal langs mij heengegaan dat de nieuwe mysterie shawl van Westknits van start was gegaan. Nou ja, toch geen tijd om mee te doen. Geen mysteries voor mij met stress (doe ik zelf) dit jaar. Achteraf meedoen kan altijd nog. En toen het laatste deel bekend werd, was ik om. Een prachtig ontwerp. Maar ja? Welke kleur garens? Ik heb al rood, roze, paars en nog meer rood en paars...dus in het kader van "doe eens gek"' koos ik voor bruin met goudgeel. Ik ben nog niet begonnen, eerst het laatste stukje van een ander vest.

Ondertussen gaf ik in oktober ook nog een dagje quiltles: machinaal quilten. Altijd leuk om te doen, maar nu wel wat veel in mijn volle agenda. Maar ja, al lang geleden gepland...en dus gewoon er bij.

Het eerste weekend van november betekende een tripje naar Diever: quiltweekend met vriendinnen. Vorig jaar reed ik al op vrijdag naar het Noorden. Toen nam ik een dagje vrij voor wat museabezoek. Dat zit er nu natuurlijk niet in en ik stapte dus op zaterdagochtend heel vroeg in de auto om naar Drenthe te rijden.

Wat was het weer gezellig met de vriendinnen. Ik maakte de tas af (en nam hem de volgende dag meteen in gebruik) en leerde nog wat nieuws. Daarover een andere keer meer.

Ik kreeg wat klachten over mijn weinige blogactiviteiten, misschien lukt het in december.

In december is het tijd voor de adventshawl die ik voor Ateliersopra heb ontworpen. Het patroon is getest en ik ben bezig met de definitieve versie. Dadelijk eerst maar eens een kopje thee en mijn lessen voor de komende week voorbereiden. Het eerste blok van de opleiding zit er al op. Veel nieuwe ontmoetingen, een hoofd vol informatie. Gelukkig komt er langzaam een klein beetje routine in mijn dagelijkse werkzaamheden. Het blijft wel noodzaak om mijn agenda strak te bewaken. Niet te veel plannen voor de weekenden...dan blijft het behapbaar. Nog steeds blij met mijn keuze, een compleet andere wereld dan de IT, maar wel eentje met veel dagelijkse voldoening. Natuurlijk ook de moeilijke momenten, maar die zijn gelukkig in de minderheid.

Tot een volgende keer!

Françoise