Mr. X

Het hele jaar gewacht op de letter X! Ik wist namelijk meteen waar dit verhaal over zou gaan, over Mr. X natuurlijk, over mijn Mr. X: onze zoon Xander. Toen we in 2006 op zoek waren naar een jongensnaam begonnen we in het namenboekje gewoon vooraan en schreven een aantal namen op die we al bladerend tegenkwamen. En bij de X gekomen waren we klaar: Xander zou hij heten. En zo geschiedde.

In die tijd had ik nog de winkel in Den Bosch en vanaf het prille begin ging hij mee naar de winkel. Hij had daar zijn bedje, zijn box, speelgoed en de ruimte om rond te rijden op zijn loopfiets. Dagelijkse rituelen van koffiedrinken, een boekje lezen en een middagdutje. Hij drentelde rond, kletste met de klanten (hij was een goede hulp, want hij hield de mannen bezig, terwijl hun vrouwen lapjes uitzochten). Hij stond met 3 jaar achter de kassa en toen hij naar school ging was hij er altijd ‘s middags en meestal ook op zaterdag.

Op een keer toen hij er niet was, vroeg een cursist hoe het met Mr. X was en zo ontstond de naam waarmee hij nog steeds bekend staat. Inmiddels is hij mij bijna boven het hoofd gegroeid…en heeft hij zijn eerste baantje (15+ dan krijg je dat).

Iets lekkers in de Efteling

Hij weet niet beter dan dat zijn moeder altijd met naald, draad en lapjes in de weer is. Op zondag was het voor mij de L van lapjes en voor hem de L van Lego. Hele steden stonden er in de woonkamer, rijen met auto’s op weg ergens naar toe en wat hadden we het altijd gezellig. Als manlief dan thuis kwam na een dag werken was het meestal een gezellige chaos.

Scheveningen

Inmiddels staan er geen Legosteden meer in de kamer, nog wel mooie Lego bouwwerken, want de liefde voor dit speelgoed heb ik goed overgedragen. En zo als het een goede tiener betaamt, zit hij nu op zijn kamer, met vooral de deur dicht en worden ouders geacht te kloppen voordat je naar binnen gaat.

Gelukkig mag ik nog wel breien in het openbaar en ook thuis hoort het erbij. Laatst zaten we nog laat samen in de woonkamer. Mr. X keek een filmpje op zijn telefoon en hij gebaarde dat ik moest gaan breien: “dat is zo gezellig”. Wat wil je nog meer?

Madurodam blijft leuk

Natuurlijk zou ik nog uren kunnen vertellen…want uiteraard is hij de beste zoon die een moeder zich kan wensen! Eerder deze week zeiden we dat we al zoveel mooie herinneringen hebben gemaakt en het is altijd fijn om terug te horen dat een korte vakantie zoveel moois heeft gebracht.

Adventstijd

Nu in de donkere dagen voor Kerst is het tijd voor de adventskalenders, inmiddels ook een traditie hier in huis. We hebben een theekalender en zo drinken we dan in de weken voor Kerst elke avond samen een kopje thee. Er staat uiteraard een Legokalender klaar en eentje met wolletjes en dan voor het eerst ook eentje met inkt. Traditiegetrouw zit de Legokalender altijd in een schoen als de Sint in het land is. Ik vraag me af of de Sint het allemaal bij kan houden: van maatje 20 naar 45 in 14 jaar…het is bijna niet te geloven. Wat niet verandert is, is dat Mr. X nog steeds graag op stap gaat voor nieuwe schoenen: dat was toen hij 2 was (altijd meteen de nieuwe schoenen aan na het kopen) en dat is nu nog steeds zo.

Voor het plaatsen van een foto heeft hij mij geen toestemming gegeven, niet een oude en niet een recente…en de afspraak is dat ik dat altijd even vraag…

Groet,

Françoise