Van alles en nog wat

Genoeg stof om te schrijven, maar elke keer haalt de tijd mij weer in. Maar vandaag kreeg ik een goede stok achter de deur. Ik was aan het appen met een vriendin, die in de lappenmand zit. Als quilter wil je natuurlijk heel graag in een lappenmand zitten, maar niet in DE lappenmand. Ik schreef: als ik je kon helpen door elke twee dagen een blog te schrijven, dan zou ik dat onmiddellijk doen. Ik hoefde namelijk niet te komen stofzuigen, een kopje thee drinken of iets anders praktisch.

Haar reactie was: Heb je soms een stok achter de deur nodig? En toen ik daar positief op reageerde, antwoordde ze dat het haar enorm zou helpen als ik elke twee dagen een blogje zou schrijven. Vandaag dus de eerste (overigens hebben we niets af gesproken over hoe lang ik dat zou doen en hoe lang het blogje moet zijn...). Maar aangezien het best een grote lappenmand is, zal ik beginnen met 4 weken....daarna zullen we maar eens evalueren of mijn blogjes hebben bijgedragen en/of de frequentie moet/kan worden bijgesteld.

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat de Handwerkbeurs in Zwolle op de planning stond. Op het laatste moment ging mijn vriendinnetje van het eerste uur mee. (we zijn al meer dan 50 jaar bevriend, echt vanaf de wieg). We zien elkaar niet elke week of iedere maand, maar het is altijd meteen weer helemaal fijn en gezellig. Al meteen in de trein begon het bijpraten over de kinderen (die van haar 21 en 18, die van mij 15), want elke leeftijd heeft zo zijn zorgen en uitdagingen...altijd fijn om ervaringen uit te wisselen.

Op de beurs eerst maar eens een rondje langs alle kramen...dat kon prima omdat de beurs iets minder groot was dan anders en het was ook wat minder druk dan ik me herinner van andere zaterdagen. Allemaal logisch: andere tijd van het jaar, er is heel veel te doen met alle inhaalbeurzen, concerten, feestjes, vakanties etc. We schreven ons in voor een workshop spinnen op de Turkse spintol en gingen lunchen, voordat we onze boodschappenlijstjes gingen afwerken.

Urth: uneek fingering

Uiteraard zou het heel raar zijn om de beurs zonder minstens 1 bolletje wol te verlaten...maar ja wat? Eerst maar eens de spintol workshop. Echt heel leuk en het ging ons goed af, al snel een dunne draad en we bedachten dat het leuk zo zijn om een tol te kopen (voor op de terugweg in de trein). Helaas was de tol toch wel iets te prijzig om als hebbedingetje mee te nemen. Voor ergens op een wensenlijstje dan maar. We kochten beiden een streng garen voor een kleine shawl (makkelijk project). Zelfde merk, andere kleur, zelfde patroon: leuk als aandenken aan deze dag.

Minder spannend, maar wel heel praktisch was de aanschaf van een paraplu haspel en een wolwinder. Toch wel handig om de strengen op de paraplu te doen en ze vervolgens naar keuze met de wolwinder, de nostepinne of de hand tot bol te vormen. 

We hadden zelfs nog tijd over voor een terrasje in Zwolle. Nog verder praten bij een kopje thee met wat lekkers.

De zondag was voor mijn zaaiclub bij Verderland. 18 zaaiers zaaiden ieder iets bijzonder eetbaars. Dat ruilden we op zondag bij een stralend weertje. En zo gingen we allemaal weer naar huis met 18 planten, maar dan 18 verschillende. Zo leuk en fijn. Vooral dat mooie weer: vorig jaar zaten we in de regen. Ik heb nu dus bijzondere tomatenplanten, witte lupine, kamille, speciale bonen, aardbeispinazie en nog meer. Het gevolg is dat ik wat terrastegels gewipt heb om een moestuintje aan te leggen. Dit waren tegels die ik had toegevoegd aan het terras bij het huis, maar we zitten er niet zo vaak. Het is daar al snel te warm.

De diverse zaaisels bij elkaar

Ondertussen beginnen de vaste planten te bloeien en valt er bij dit groeizame weer (warmte en regen) elke dag weer wat te ontdekken. De meeste dahlia's zijn uit hun pot in de tuin beland en ook mijn zaaisels staan klaar om een plekje te krijgen.

Tomatenplantjes

En dan moeten er ook nog wandelkilometers gemaakt worden...dat deed ik bijvoorbeeld op de zaterdag van de handwerkbeurs: ik liep naar het station (en dan niet in Vught, maar van Den Bosch...), dat is toch weer 6,5 km extra bij de beurskilometers.

Gisteren stond er 20 km op de planning. De vorige keer was deze afstand te veel voor mijn blessure, dus ik was heel benieuwd. Ik maakte eerst een lus van 10 km, zodat ik weer thuis was voor een kopje koffie. Daarna maakte ik een tweede lus van 12 km. Het verliep helemaal fijn...beetje stijve enkel en vermoeide voeten, maar dat laatste heb ik altijd. Ik kon daarna nog een paar uur in de tuin werken en vandaag had ik nergens meer last van. Soepele enkel, geen stijve spieren. Dat stemt mij positief. Donderdag staat er weer een lange wandeling op de planning. Nog maar eens even een plannetje maken. Eens kijken of ik wat variatie kan aanbrengen in de lussen.

Nacho

Tot slot zijn er natuurlijk onze Nacho en Hope, de kittens, die groeien als kool. Ze kunnen verder en hoger springen. Ze gebruiken het hele huis als free running parcours. Zitten elkaar achterna, stoeien en knuffelen en zorgen er voor dat ik zomaar stil zit op de bank. Niet met een boek of met een breiwerk. Er ligt dan namelijk een kat op schoot en mijn breiwerk net buiten handbereik. Ik weet niet wat me overkomt. Gelukkig is het breiwerk soms wel in de buurt. 

Waar ik vooral blij van word is dat ze de rieten mandjes met quiltjes die boven staan ook weten te waarderen. Ze worden gebruikt! In de woonkamer lig je natuurlijk op de bank...ook hier natuurlijk met quilt of gehaakte deken. Ze zijn graag in de buurt en dat is soms (lees vaak) helemaal niet praktisch, maar meestal ook heel gezellig als ze hun relaxmoment hebben. Terwijl ik dit typ ligt Nacho in het mandje op de gang en Hope op mijn schoot. Helemaal languit en diep in slaap.

Hope, op het puntje van het breiwerk

Woensdag zal ik het met jullie hebben over wandelen, sokken en breien. Die hebben namelijk wel wat met elkaar te maken.

groet,

Françoise