Tijdens het lopen bedacht ik me een aantal keer dat ik zou bedenken waar dit blog over zou gaan. Er kwam geen spectaculair onderwerp in mij op, geen tijd om me te verdiepen in een rood draadje, maar ik neem jullie gewoon mee op mijn wandeling door het Brabantse land. Twee routes van 15 km zette ik uit, gewoon beginnend bij de voordeur. De eerste kilometers zijn dan wat saai, want erg hetzelfde, maar het scheelt veel tijd als je niet eerst ergens naar toe moet rijden. En ook saai is prima, ook bij de Vierdaagse zijn er saaie stukken, vooral de eerste kilometers van dag 2 t/m 4 leiden door dezelfde saaie wijk. Dan is het verstand op nul en de ene voet voor de andere (althans zo is het in mijn herinnering).
Ik zorgde er voor dat ik weggetjes liep die ik nog nooit gelopen had en kwam zo wat verrassingen tegen. Onverwacht mooie wandelpaadjes over een dijk in de rust van de vroege ochtend (ik ging om 6:15 uur de deur uit). De eerste 15 km voerde mij richting St. Michielsgestel en Haanwijk, een gebied tussen 's-Hertogenbosch en St. Michielsgestel. Weggetjes waar je alleen komt als je daar moet zijn. Ik kwam langs een akker vol druivenaanplant. Natuurlijk nog geen druif te zien, maar even later werd duidelijk dat dit bij wijngoed Wolf hoort. Daarna ontmoette ik wat koeien, de kalfjes maakten gekke sprongen in de wei. Ze hadden het duidelijk naar hun zin.
Kort daarna zakte ik op een bankje voor een kopje thee uit mijn thermoskan. Aan de overkant van de weg staat de poort van V.V. Pleinse boys. Ik vroeg me af of deze club uit 1970 nog zou bestaan. Geen glad gemaaide grasmat, wel een container voor materiaal en verder niets te zien. Lang leve internet, ook onderweg, en ja hoor een website die vertelt dat de vereniging nog steeds bestaat. Elke week samen trainen, een partijtje spelen (altijd een thuiswedstrijd) en iedereen is welkom. Wil je het veld een keer huren voor een activiteit? Dan moet je even contact opnemen met de penningmeester.
Ik vervolgde mijn tocht en stond even later voor een veld vol klaprozen...ik was niet de enige die daar een foto maakte. Je moest daar even stil staan, zo rustig in de vroege ochtend, beetje wind, zonnetje. Daarna weer naar huis, op naar een kopje koffie.
De tweede lus voerde mij de andere kant op richting Haaren. Via bekende en minder bekende paadjes liep ik mijn tweede lus, die ik een paar kilometer inkortte. Leek me verstandig... Ik at een broodje aan een picknicktafel en verwonderde me erover hoe rustig het overal was op deze vrije dag. Bijna geen wandelaars of fietsers te zien.
Weer thuis om 13:30 uur voelde ik de 28 km goed in mijn benen, maar mijn enkel had zich goed gehouden. Zeker bij het lopen op asfalt weinig last. Dat gaf mij een goed vertrouwen voor de Vierdaagse dus ik boekte massages voor 3 dagen tijdens de Vierdaagse en bestelde de kousen. Ik installeerde me op de bank onder een dekentje en zette een film op. Verdiende rust...en ik bleef heerlijk lang liggen. Opstaan was geen optie met een paar luie poezen boven op mij. Ze lagen er bij alsof zij die 28 km ook hebben gelopen.
Oei daarna wel goed stijf, maar het poetsen van de badkamer en een rondje stofzuigen deden wonderen: ik werd weer aardig soepel. Het patroon voor de qualifier sok verscheen online en ik kon definitief de kleuren kiezen en een start maken. Een patroon met een aantal nieuwe technieken voor mij. Leuk, iets leren is altijd fijn.
Geniet van de foto's. Morgen wandel ik een klein rondje in de buurt van Boxtel, ik heb wat onbekende paadjes opgezocht, die ik kan lopen voordat de honkbalwedstrijd van Mr. X begint en ik hoop nog wat dahlia's in de grond te zetten.
groet,
Françoise
Super mooie wandelingen
ReplyDeleteGR Albèrtje