Alle dagen familie

Alhoewel het inmiddels dinsdag is, ben ik nog niet helemaal bijgekomen van het weekend. Veel mensen, indrukken en georganiseer...De planning voor het weekend begon al op vrijdag, einde van de middag: er moet gebakken worden om te zorgen dat we op zondag genoeg lekkers hebben bij de verjaardag van Mr. X. Zaterdag was ik namelijk de hele dag op stap.

In januari spraken we me met neven en nichten van mijn vaders kant af, dat er nu toch eindelijk eens een neven-nichten dag moest komen. Sommigen zien elkaar regelmatig, anderen zien elkaar nooit of zelden. Dat laatste is dan vaak op een begrafenis. En zo werd er in januari een datum geprikt en troffen 25 (van de 29) neven en nichten elkaar in Beltrum. De plaats waar onze vaders/moeders opgroeiden.

Op naar Beltrum dus, in de Achterhoek. Eerst trotseerde ik de file die er op de A50 stond: allemaal mensen op weg naar de Ginkelse heide voor de herdenking van Operatie Market Garden. Ik zag de vliegtuigen overkomen en hoewel in de file staan nooit een pretje is, bedacht ik dat ik dit wel in vrijheid kon doen. Dat op deze plek mensen gevochten hadden voor mij, maar zeker voor onze ouders en grootouders.

Wat was het leuk om al die neven en nichten te ontmoeten, met elkaar te spreken, herinneringen op te halen, meer over elkaar te weten te komen. De meesten ken ik eigenlijk niet, ik heb ze weinig ontmoet. Afstanden waren in de jaren 60, 70 toch iets minder makkelijk te overbruggen.

Er waren veel foto's uit de oude doos. Dit is begin jaren zestig. Mijn moeder staat rechts op de foto. Mijn opa (van vaders kant) staat naast mijn moeder en de vrouw met hoed op is mijn oma. Wie er in de wagen ligt, is onbekend. 

Naast vele verhalen: de oudste nicht, de jongste, de langste, de gemiddelde leeftijden en alle beroepen brachten we ook een bezoek aan een oom en tante die nog steeds in de boerderij van opa en oma wonen. Het huis was wel wat gekrompen vonden wij allen. We klommen naar de hooizolder voor foto's, stelden ons op voor groepsfoto's. Zoals vroeger: op lengte en leeftijd.... 

In een van de schuren lag een enorme stapel touwen. Tijdens de winterse vrije momenten maakt mijn oom deze van de touwen waarmee de strobalen zijn samen gebonden. Hij haalt ze op bij boeren in de omgeving en heeft een handig systeem gemaakt om ze te draaien (of moeten we zeggen slaan?)

Mijn zus nam er een paar mee voor haar Amsterdamse bootje en ik eentje als herinnering. 

Een goede manier van hergebruik, upcycling/recycling.

Het gereedschap in de schuur hangt er keurig bij...mijn oom is duidelijk een broer van mijn vader.

Het restaurant met zalen ligt midden in Beltrum naast de kerk (hoe kan het ook anders...) en we gingen ook nog naar het graf van onze grootouders. Hoe bijzonder is het om daar te staan met al die nazaten.

Bijzonder was het om iedereen te ontmoeten, ook al ken je elkaar niet: het is OK. Ergens in het verleden stonden we ook al allemaal samen op de foto. We hebben dezelfde achtergrond, we delen genen.

's Avonds thuis zochten we elkaar op Facebook en werden er nieuwe vriendschapsverzoeken verstuurd en ontvangen. Met een aantal nichten was ik al bevriend en kwam ik tot de ontdekking dat ze altijd mijn blog lezen. Nou, deze keer gaat het dus ook over jullie.

Op zondag tijd voor een verjaardagsfeestje: Mr. X. is dertien, ja wel 13! geworden. En naast cadeaus hoort daar uiteraard taart en cake uit eigen keuken bij. Naast de klassieke appeltaart bakte ik een chocolade-perencake. Superlekkere combinatie. Zo gingen de gestoofde peren het beslag in:

Zo kwamen ze uit de oven: helemaal verstopt in  de cake (na het plaatsen in het beslag ging er nog meer beslag bij):

En zo zag het er uit op een bordje:

Het recept staat hier: Gwenn's Bakery

Familie en vrienden smulden er van. We konden nog heerlijk in de tuin zitten. Nu is het herfst en is het weer omgeslagen. Goed voor de plantjes in de tuin, ze hadden best wat dorst. Tijd voor herfstige bezigheden: volgende week begint D'ruitdaging weer. Ik ga weer mee doen en me hier regelmatig melden met de resultaten. Nu met een boek van de stapel op de bank!

Groet,

Françoise