Zo veel te doen

 Nog heel even en dan barst de echte Sockmadness weer los. Mijn qualifiers waren snel klaar. Het patroon was er op vrijdagmiddag (twee weken geleden) en de eerste sok was op zondagochtend af. De tweede sok breide ik rustig in de week erna, geen stress, gewoon elke dag een stukje en die was op vrijdagavond af. Ik kon rustig het weekend en en andere dingen doen.

Het was geen moeilijke sok (vond ik), maar het patroon goed lezen was voor velen nog wel een dingetje. Een verstopte zin boven aan een bladzijde of niet goed lezen hoe de meerderingen bij de hiel moeten. En de jury is streng. Ze checken alle kruisingen en tellen het aantal naalden op de hiel (dat lukt met een streepjespatroon), en houden in de gaten of je wel goed spiegelt (als je dat hebt gedaan) etc. Een hele klus, zeker nu naar het einde toe, waar de mailtjes gestaag binnen komen. Morgenmiddag is de deadline.

Daarna begint het wachten op het patroon voor Ronde 1. Vorig jaar was de deadline op woensdag en kwam het patroon op zaterdagochtend. De grote vraag is hoeveel tijd ze deze keer nodig hebben om iedereen in te delen. Wat is de geheime planning? Ik houd overal rekening mee: van lekker breien in het weekend tot stress als we beginnen op maandag.

Nou ga ik natuurlijk niet stil zitten wachten...ik heb nog een quiltdeadline. Moet nog een heleboel doen, maar heb de quilt wel aangemeld voor de tentoonstelling half april in Rijswijk. Ik dacht: ach, doe gewoon mee. Deze quilt is in het kader van de opdracht "van tekst naar textiel", georganiseerd door het Quiltersgilde. Erg leuk en ik word helemaal blij van mijn ontwerp. Dus ik zit nu elke avond te appliqueren.

In de kast vond ik nog een popje in wording. Lekker gekke haren, maar de ledematen waren nog niet naar mijn zin. Ik besloot dat het gebreide benen moeten worden en ben met restjes aan de slag gegaan. Voor lijf en ledematen is het patroon van een beroemd aapje de basis. Het mag lekker gek worden. Bij de sockmadness houdt bij veel breisters een draakje de wacht, bij mij mag dit een popje worden. Iets voor tussen de sokkenrondes door.

Deze week zagen we gelukkig ook een paar keer de zon en was het heerlijk om naar werk te fietsen. Dat is echt heerlijk. Wat dat betreft is de nieuwe locatie een stuk beter. Verder raken we ingeburgerd en is het alweer 4 weken geleden dat we verhuisden. Mijn nieuwe rol krijgt langzaam vorm en geeft ook weer nieuwe kansen en uitdagingen. Nu nog wat wennen aan de soms drukke momenten, maar dat komt vast wel goed. Het is niet alle dagen druk op kantoor.

Zoals altijd gaat mijn bloggen met horten en stoten...maar natuurlijk ga ik jullie mijn sokken zeker showen. Maar als het patroon er zaterdagochtend nog niet is: goed voor het huishouden, dat ga ik dan uiteraard als een speer doen...want je weet het gewoon niet...Nu is het ondertussen een heerlijke chaos op mijn bureau. Mijn laptop staat tussen draadjes, klosjes, breinaalden en lapjes. Wat wil een mens nog meer?

Groet, Françoise