Vierdaagse 2022, Donderdag

 Voorafgaand aan de week van de Vierdaagse hield iedereen zich vooral bezig met de weersvoorspellingen van de dinsdag...Ook ik hield het nauwlettend in de gaten. Het was goed dat ik me op tijd realiseerde dat er ook nog zoiets was als loopdagen na dinsdag, want op donderdag was het echt ander weer en had je regenkleding nodig. Mijn masseur van dinsdag had het al voorspeld: donderdag zijn er mensen onderkoeld.

De dag begon toen om half vier (ja half vier) de wekker ging. Meteen eruit, niet snoozen zoals ik thuis meestal doe op een werkdag. Tijdens de vierdaagse sta ik meteen AAN. Thee zetten, boterhammen smeren, yoghurt eten, nog even de route bekijken, check of alles in de tas zit, waterflesjes vullen, kousen aan, foto maken en op instagram plaatsen, schoenen aan en op de juiste manier strikken (niet te strak, niet te los), huissleutel mee, rugzak op en fietsen naar de Wedren. Deze ochtend een vroege start, de zon was nog niet op en een vestje was best lekker.

De start was droog en de studenten stonden ons allen weer uit te zwaaien en succes te wensen. Vestje kon tijdens het lopen wel uit en de eerste kilometers verliepen droog. Na mijn eerste koffiestop (vestje weer even aan tegen afkoelen) begon het al wat te spetteren, maar dat hield gelukkig ook wel weer op. Deze dag kocht ik een heerlijke appelflap voor bij de koffie en en een tweede koffiestop hield ik toen ik bij de boer een beschuit met aardbeien kocht. Een toefje slagroom maakte het af. In een tent zaten wel 10 mensen beschuiten te voorzien van aardbeien. Dat moet ook wel want in een paar uur tijd worden er zo'n 2000 verkocht.

Het languit zitten/liggen tijdens een iets langere stop was me eigenlijk wel goed bevallen en omdat het nog droog was kon ik dat weer wat kilometers verderop ook prima doen. Even genieten van alles wat langs loopt en met de ogen dicht even afsluiten van de wereld om je heen. Deze dag dacht ik veel aan mijn vader. In dit glooiende landschap heeft hij immers heel veel kilometers gefietst met zijn wielermaatjes en vandaag zou ik ook langs de plek komen waar hij met hartfalen van zijn fiets is gevallen en niet meer is bijgekomen. De exacte plek weet ik niet en misschien is dat ook wel zo fijn. In gedachten zag ik hem fietsen en zie ik voor me hoe hij op zijn fiets ziet, kan vertellen over het juiste materiaal en later op de dag naar de Tour zou kijken.

Na de stop weer op weg en het begon weer te regenen. Eerst nog zachtjes, de druppels verdampten sneller dan dat je er nat van werd, maar voordat ik Groesbeek binnenliep was het toch echt wel hard gaan regenen en werd de regenjas aangetrokken. Het water vormde stroompjes in de straten en het geheel was iets minder feestelijk dan met een zonnetje. Komkommerschijfjes en tomaatjes lagen in een waterig bakje en snoepjes werden er niet uitgedeeld. Toch nog heel wat dappere toeschouwers langs de kant!

Na Groesbeek werd het wel weer tijd voor een eetstop en ik wilde ook wel even mijn schoenen uit...maar ja, waar ga je zitten als het zo ontzettend plenst? Een droog plekje zou welkom zijn. Ik begon aan de zevenheuvelenweg en nam me voor ook een bezoekje te brengen aan de Canadian War Cemetry. Op deze begraafplaats liggen 2619 militairen die sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog, vooral Canadezen. Alle militairen die meelopen worden geacht hier te herdenken en diverse detachementen doen dit door een krans te leggen. Dit soort begraafplaatsen maken me altijd nederig en dankbaar voor de vrijheid waarin ik mag leven.

Zowaar was er ook een mogelijkheid om hier droog te zitten. Ik vroeg me even af of het niet gek was, maar ik was niet de enige en ook militairen maakten van de gelegenheid gebruik om droge sokken aan te doen, nog wat talkpoeder in hun schoenen te gooien en een moment rust te nemen. Mijn voeten waren nog droog, dus na een boterham en wat water kon ik mijn weg door de regen vervolgen.

Een eindje verder ging ik speuren naar een quiltbekende. Zij zou uitkijken naar mijn kousen en ik naar haar en haar vriendinnen. Blijft toch spannend of je elkaar ziet...Het is gelukt! Dank je wel Mieke (en vriendinnen) dat je er stond in de regen. 

Het laatste stukje Nijmegen in was toch nog wel wat verder dan ik dacht. Het ging nog prima, maar ik was er wel een beetje klaar mee...Gelukkig is het allerlaatste stukje weer een groot feest. Een complete straat in het wit: witte vlaggen, witte tenten en alle feestvierders in het wit. En als je daar bent, dan weet je dat je er bijna bent!

Thuis eerst al die natte spullen uit, even een huispak aan, kopje thee en Tour kijken. Ik had kramp in mijn voeten... en besloot dat een warm bad heerlijk zou zijn. Niet te lang je voeten weken, maar onder de douche STAAN is niet erg relaxed. Dus lekker even in een warm bad, daarna alle natte spullen uit de tas, kranten in de schoenen (waren niet zo nat van binnen, maar voor de zekerheid), nog even een shirtje wassen voor de dag van morgen, eten en weer naar de Wedren voor een massage. Ik ging op tijd, want woensdag moest ik lang wachten. Dat was toen niet erg met het warme weer, maar met de regen wat minder. Het was gelukkig droog op de fiets....en ik kon zo doorlopen. Wat een verschil met de dag er voor, waarschijnlijk toch veel mensen die in hun natte plunje niet meer gegaan zijn. En als je ver van de Wedren zit, ga je niet nog even terug...

Op tijd naar bed, want nog 1 keer zal de wekker vroeg gaan. Slapen lukt vast beter met de lagere temperaturen...

Nog 1 dag lopen, wordt vervolgd.

Françoise