Pilot

Pilot is een Japans vulpennen merk uit 1918. Mijn eerste Pilot kocht ik in de zomer van 2020 in Nijmegen: de oranje Retro AL samen met een groene Lamy. Troost voor de Vierdaagse die niet doorging.

Toen in 1918 Japan meer open ging voor Westerse invloeden werden er Europese technieken geïntroduceerd in het land. Om alle contracten en handelsovereenkomsten te tekenen werd de kalligrafie vereenvoudigd en kwamen er veel bedrijven die pennen maakten.

De oprichters Namiki en Wada hebben als eerbetoon

(voor hun beider passie) aan de zee de naam Pilot gekozen: referring to the fleet's flagship, de officier die de groep leidt: de vlaggenman.

In de afgelopen jaren heb ik steeds pennen gekocht om deze serie van 6 compleet te maken. Ik houd van de kleur, de motiefjes in de ring en het materiaal: aluminium. Hetzelfde model is er ook nog in een andere serie: die is nog niet compleet.

De historie van bedrijven als deze is altijd interessant om te lezen. Dit bedrijf heeft vijf principes:

1. Sansha Teiritsu, the three balanced forces. In een zakelijke relatie heb je drie partijen: fabrikant-verkoper-klant

2. Ukiwa Seishin, shared joys and sorrows. Solidariteit wordt gewymboliseerd in de reddingsboei, die ooit het logo was.

3. Nankan Toppa, overcoming difficulties. Dit staat symbool voor de geest van de zeelui wanneer zij problemen moesten overwinnen. Preparation and reaction.

4. Ichinichi Ishiin, One step per day. De stuurman is de gids en leider. Langzaam maar zeker en stap voor stap.

5. Sishei Shinken. Niets is onmogelijk als we onszelf de kans geven.

Bovenstaande punten heb ik gevonden op hun website en vrij vertaald. Mooi om eens over na te denken.

Bij Retro moest ik ook denken aan mijn memoryspel van vroeger. Ik zocht het op (niet meer compleet) en combineerde de plaatjes met tekeningetjes van de vormen op mijn pennen. Even wat snelle schetsen, ook een goede manier om het hoofd leeg te maken. En zo ontstond er weer eens een rood draadje, kan ik een bladzijde omslaan in mijn notitieboek en ga ik nadenken over een volgend draadje.

Groet,

Françoise

Even kort…

 

Een blogje vanaf mijn iPad, gewoon omdat ik met mijn benen omhoog zit en mijn laptop boven staat. Vandaag was een dagje golfbaan: Dutch Open in Cromvoirt. Een thuiswedstrijd dus en we konden op de fiets. Beetje frisser dan verwacht en helaas ook wat regen, dus toch maar even de verwarming aangezet bij thuiskomst.

Ik heb er verder niet veel over te vertellen. Gisteren rommelde ik nog wat in de tuin, de laatste dahlia’s werden in de grond gezet vanuit hun potten en konden vandaag genieten van de buitjes. Komende week nog maar weer wat verder rommelen, nog wat zaaien en genieten van al het groen dat ontploft,

Groet,

Françoise 

Wandeling op Hemelvaartsdag

 Tijdens het lopen bedacht ik me een aantal keer dat ik zou bedenken waar dit blog over zou gaan. Er kwam geen spectaculair onderwerp in mij op, geen tijd om me te verdiepen in een rood draadje, maar ik neem jullie gewoon mee op mijn wandeling door het Brabantse land. Twee routes van 15 km zette ik uit, gewoon beginnend bij de voordeur. De eerste kilometers zijn dan wat saai, want erg hetzelfde, maar het scheelt veel tijd als je niet eerst ergens naar toe moet rijden. En ook saai is prima, ook bij de Vierdaagse zijn er saaie stukken, vooral de eerste kilometers van dag 2 t/m 4 leiden door dezelfde saaie wijk. Dan is het verstand op nul en de ene voet voor de andere (althans zo is het in mijn herinnering).

Ik zorgde er voor dat ik weggetjes liep die ik nog nooit gelopen had en kwam zo wat verrassingen tegen. Onverwacht mooie wandelpaadjes over een dijk in de rust van de vroege ochtend (ik ging om 6:15 uur de deur uit). De eerste 15 km voerde mij richting St. Michielsgestel en Haanwijk, een gebied tussen 's-Hertogenbosch en St. Michielsgestel. Weggetjes waar je alleen komt als je daar moet zijn. Ik kwam langs een akker vol druivenaanplant. Natuurlijk nog geen druif te zien, maar even later werd duidelijk dat dit bij wijngoed Wolf hoort. Daarna ontmoette ik wat koeien, de kalfjes maakten gekke sprongen in de wei. Ze hadden het duidelijk naar hun zin.

Kort daarna zakte ik op een bankje voor een kopje thee uit mijn thermoskan. Aan de overkant van de weg staat de poort van V.V. Pleinse boys. Ik vroeg me af of deze club uit 1970 nog zou bestaan. Geen glad gemaaide grasmat, wel een container voor materiaal en verder niets te zien. Lang leve internet, ook onderweg, en ja hoor een website die vertelt dat de vereniging nog steeds bestaat. Elke week samen trainen, een partijtje spelen (altijd een thuiswedstrijd) en iedereen is welkom. Wil je het veld een keer huren voor een activiteit? Dan moet je even contact opnemen met de penningmeester.

Ik vervolgde mijn tocht en stond even later voor een veld vol klaprozen...ik was niet de enige die daar een foto maakte. Je moest daar even stil staan, zo rustig in de vroege ochtend, beetje wind, zonnetje. Daarna weer naar huis, op naar een kopje koffie.

De tweede lus voerde mij de andere kant op richting Haaren. Via bekende en minder bekende paadjes liep ik mijn tweede lus, die ik een paar kilometer inkortte. Leek me verstandig... Ik at een broodje aan een picknicktafel en verwonderde me erover hoe rustig het overal was op deze vrije dag. Bijna geen wandelaars of fietsers te zien.

Weer thuis om 13:30 uur voelde ik de 28 km goed in mijn benen, maar mijn enkel had zich goed gehouden. Zeker bij het lopen op asfalt weinig last. Dat gaf mij een goed vertrouwen voor de Vierdaagse dus ik boekte massages voor 3 dagen tijdens de Vierdaagse en bestelde de kousen. Ik installeerde me op de bank onder een dekentje en zette een film op. Verdiende rust...en ik bleef heerlijk lang liggen. Opstaan was geen optie met een paar luie poezen boven op mij. Ze lagen er bij alsof zij die 28 km ook hebben gelopen.

Oei daarna wel goed stijf, maar het poetsen van de badkamer en een rondje stofzuigen deden wonderen: ik werd weer aardig soepel. Het patroon voor de qualifier sok verscheen online en ik kon definitief de kleuren kiezen en een start maken. Een patroon met een aantal nieuwe technieken voor mij. Leuk, iets leren is altijd fijn.

Geniet van de foto's. Morgen wandel ik een klein rondje in de buurt van Boxtel, ik heb wat onbekende paadjes opgezocht, die ik kan lopen voordat de honkbalwedstrijd van Mr. X begint en ik hoop nog wat dahlia's in de grond te zetten.

groet,

Françoise

Sokken

Een blogje kun je typen op je telefoon, tablet of laptop. Dat laatste heeft mijn voorkeur: een fatsoenlijk toetsenbord en het toevoegen van de foto's gaat meteen zo als ik dat wil. Gelukkig kun je een laptop ook makkelijk verhuizen. Zo zit ik nu in de woonkamer aan de eettafel, benen op de stoel aan de andere kant en kan ik uit mijn ooghoek de tv zien. De aftrap voor Feyenoord-AS Roma is net genomen en de Rotterdamse koorts is hier in de woonkamer voelbaar.

De voorbeschouwingen vanuit het centrum van Rotterdam doen me denken aan de jaren 90 toen ik een van de huldigingen op het stadhuis vanuit het Hilton hotel kon volgen. Ik werkte daar toen en vanuit een lege kamer had ik een fantastisch overzicht over de Coolsingel. We zullen zien wat het vanavond gaat brengen. Ik neem er dadelijk een breiwerkje bij.

Sokkenwolletjes en naalden

Maar ik zou het dus hebben over sokken. Waarom sokken? Ten eerste omdat morgen er een nieuwe versie van de SWC (SockWorldchampionship) start. Het patroon voor de qualifier wordt de 26e gepubliceerd, hoe laat is nog even de vraag. Als het ergens op de wereld de 26e is...Ik checkte dus mijn sokkenwol voorraad en had natuurlijk niet genoeg. Mijn ervaring van vorig jaar is dat effen het beste werkt voor de vele patroontjes en dat ik ze niet draag omdat de pasvorm niet altijd perfect is.

Vanmiddag dus gauw nog sokkenwol gekocht en met alle restjes van vorig jaar in een mandje gestopt. Naalden erbij: bamboe, metaal, rondbreinaald, Addi trio...Ik kan kiezen. Naalden om mee te breien, steken te parkeren en twee sokken tegelijk te breien. Als opwarmertje hechtte ik de draadjes af van de sokken van vorig jaar. Ik had alleen de draadjes aan de boord afgehecht zodat je ze niet kon zien op de foto.

Sokken SWC 2021

Ik draag de sokken dus niet...of het zou alleen in huis zijn. Ik vind ze vaak te warm in mijn wandelschoenen en als ze wat te wijd zijn dan loopt het niet lekker. Prima voor een klein rondje, maar niet voor het serieuze werk. Met wandelen heb ik tegenwoordig echte wandelsokken, met een goede pasvorm, verschillende materialen op verschillende plaatsen en vochtregulerend. Ik herinner me de Vierdaagse in Nijmegen in 2000 waar ik met dikke wollen sokken liep. Heel fijne sokken, maar o wat waren mijn voeten warm en moe 's avonds en 's nachts. Om mijn voeten te koelen lagen er natte washandjes op. Dat was in 2019 met de moderne wandelsokken niet nodig, maar nog steeds heb ik vermoeide voeten en duurt het even voordat dit weg trekt.

Patroon SWC 2021 cooling down

Dus kijk ik naar sokken/kousen die het herstel bevorderen en laat mijn oog vallen of compressiekousen. Die zijn er natuurlijk ook weer in soorten en maten. Zou het wat zijn? Laat ik maar eens een paar bestellen om te testen. Maar ga ik dan voor de wandelvariant (grijs, met merinowol) of voor de sportvariant (leuke kleurtjes, geen wol)? Zie voor de varianten https://www.stoxenergy.com/nl/. Onder een rokje zullen ze zeker goed staan.

Nu dus in afwachting van het sokkenpatroon. Wereldwijd zijn veel breisters ongeduldig aan het wachten. Voor velen een vrije dag morgen en dus tijd om te breien. Ik trek morgen mijn wandelsokken aan en ga 30 km lopen. Dat is althans het plan. Ik heb twee lussen van 15 km uitgezet vanuit huis. Dat uitzetten gaat echt supermakkelijk met de website van visitbrabant waar je met de wandelknooppunten zelf een route kunt samenstellen en exact de lengte weet.

Vroeg mijn bed uit morgen, dauwtrappen hoort immers ook bij Hemelvaart. Dat was vroeger spannend kan ik me herinneren: al om 7:00 uur door het bos lopen. Het voordeel van vroeg starten is dat het nog koel is en je 's middags nog wat tijd over houdt: voor het huishouden. luieren, de tuin of die sokken....

Tijdens het wandelen tijd genoeg om over een onderwerp voor mijn volgende blogje na te denken.

groet,

Françoise

Van alles en nog wat

Genoeg stof om te schrijven, maar elke keer haalt de tijd mij weer in. Maar vandaag kreeg ik een goede stok achter de deur. Ik was aan het appen met een vriendin, die in de lappenmand zit. Als quilter wil je natuurlijk heel graag in een lappenmand zitten, maar niet in DE lappenmand. Ik schreef: als ik je kon helpen door elke twee dagen een blog te schrijven, dan zou ik dat onmiddellijk doen. Ik hoefde namelijk niet te komen stofzuigen, een kopje thee drinken of iets anders praktisch.

Haar reactie was: Heb je soms een stok achter de deur nodig? En toen ik daar positief op reageerde, antwoordde ze dat het haar enorm zou helpen als ik elke twee dagen een blogje zou schrijven. Vandaag dus de eerste (overigens hebben we niets af gesproken over hoe lang ik dat zou doen en hoe lang het blogje moet zijn...). Maar aangezien het best een grote lappenmand is, zal ik beginnen met 4 weken....daarna zullen we maar eens evalueren of mijn blogjes hebben bijgedragen en/of de frequentie moet/kan worden bijgesteld.

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat de Handwerkbeurs in Zwolle op de planning stond. Op het laatste moment ging mijn vriendinnetje van het eerste uur mee. (we zijn al meer dan 50 jaar bevriend, echt vanaf de wieg). We zien elkaar niet elke week of iedere maand, maar het is altijd meteen weer helemaal fijn en gezellig. Al meteen in de trein begon het bijpraten over de kinderen (die van haar 21 en 18, die van mij 15), want elke leeftijd heeft zo zijn zorgen en uitdagingen...altijd fijn om ervaringen uit te wisselen.

Op de beurs eerst maar eens een rondje langs alle kramen...dat kon prima omdat de beurs iets minder groot was dan anders en het was ook wat minder druk dan ik me herinner van andere zaterdagen. Allemaal logisch: andere tijd van het jaar, er is heel veel te doen met alle inhaalbeurzen, concerten, feestjes, vakanties etc. We schreven ons in voor een workshop spinnen op de Turkse spintol en gingen lunchen, voordat we onze boodschappenlijstjes gingen afwerken.

Urth: uneek fingering

Uiteraard zou het heel raar zijn om de beurs zonder minstens 1 bolletje wol te verlaten...maar ja wat? Eerst maar eens de spintol workshop. Echt heel leuk en het ging ons goed af, al snel een dunne draad en we bedachten dat het leuk zo zijn om een tol te kopen (voor op de terugweg in de trein). Helaas was de tol toch wel iets te prijzig om als hebbedingetje mee te nemen. Voor ergens op een wensenlijstje dan maar. We kochten beiden een streng garen voor een kleine shawl (makkelijk project). Zelfde merk, andere kleur, zelfde patroon: leuk als aandenken aan deze dag.

Minder spannend, maar wel heel praktisch was de aanschaf van een paraplu haspel en een wolwinder. Toch wel handig om de strengen op de paraplu te doen en ze vervolgens naar keuze met de wolwinder, de nostepinne of de hand tot bol te vormen. 

We hadden zelfs nog tijd over voor een terrasje in Zwolle. Nog verder praten bij een kopje thee met wat lekkers.

De zondag was voor mijn zaaiclub bij Verderland. 18 zaaiers zaaiden ieder iets bijzonder eetbaars. Dat ruilden we op zondag bij een stralend weertje. En zo gingen we allemaal weer naar huis met 18 planten, maar dan 18 verschillende. Zo leuk en fijn. Vooral dat mooie weer: vorig jaar zaten we in de regen. Ik heb nu dus bijzondere tomatenplanten, witte lupine, kamille, speciale bonen, aardbeispinazie en nog meer. Het gevolg is dat ik wat terrastegels gewipt heb om een moestuintje aan te leggen. Dit waren tegels die ik had toegevoegd aan het terras bij het huis, maar we zitten er niet zo vaak. Het is daar al snel te warm.

De diverse zaaisels bij elkaar

Ondertussen beginnen de vaste planten te bloeien en valt er bij dit groeizame weer (warmte en regen) elke dag weer wat te ontdekken. De meeste dahlia's zijn uit hun pot in de tuin beland en ook mijn zaaisels staan klaar om een plekje te krijgen.

Tomatenplantjes

En dan moeten er ook nog wandelkilometers gemaakt worden...dat deed ik bijvoorbeeld op de zaterdag van de handwerkbeurs: ik liep naar het station (en dan niet in Vught, maar van Den Bosch...), dat is toch weer 6,5 km extra bij de beurskilometers.

Gisteren stond er 20 km op de planning. De vorige keer was deze afstand te veel voor mijn blessure, dus ik was heel benieuwd. Ik maakte eerst een lus van 10 km, zodat ik weer thuis was voor een kopje koffie. Daarna maakte ik een tweede lus van 12 km. Het verliep helemaal fijn...beetje stijve enkel en vermoeide voeten, maar dat laatste heb ik altijd. Ik kon daarna nog een paar uur in de tuin werken en vandaag had ik nergens meer last van. Soepele enkel, geen stijve spieren. Dat stemt mij positief. Donderdag staat er weer een lange wandeling op de planning. Nog maar eens even een plannetje maken. Eens kijken of ik wat variatie kan aanbrengen in de lussen.

Nacho

Tot slot zijn er natuurlijk onze Nacho en Hope, de kittens, die groeien als kool. Ze kunnen verder en hoger springen. Ze gebruiken het hele huis als free running parcours. Zitten elkaar achterna, stoeien en knuffelen en zorgen er voor dat ik zomaar stil zit op de bank. Niet met een boek of met een breiwerk. Er ligt dan namelijk een kat op schoot en mijn breiwerk net buiten handbereik. Ik weet niet wat me overkomt. Gelukkig is het breiwerk soms wel in de buurt. 

Waar ik vooral blij van word is dat ze de rieten mandjes met quiltjes die boven staan ook weten te waarderen. Ze worden gebruikt! In de woonkamer lig je natuurlijk op de bank...ook hier natuurlijk met quilt of gehaakte deken. Ze zijn graag in de buurt en dat is soms (lees vaak) helemaal niet praktisch, maar meestal ook heel gezellig als ze hun relaxmoment hebben. Terwijl ik dit typ ligt Nacho in het mandje op de gang en Hope op mijn schoot. Helemaal languit en diep in slaap.

Hope, op het puntje van het breiwerk

Woensdag zal ik het met jullie hebben over wandelen, sokken en breien. Die hebben namelijk wel wat met elkaar te maken.

groet,

Françoise

April

 De maand april is (net zo als alle andere maanden) voorbij gevlogen. Ik zat weinig achter mijn laptop in de avonduren en dus werd er niet geblogt. De weekenden zaten vol met leuke activiteiten, het is duidelijk dat er van alles ingehaald mag/moet worden en dat je daar ook bij wilt zijn.

Ik heb mijn agenda er maar eens even bij gepakt om even terug te kijken waar al mijn weekenden mee vol zaten.

In het eerste weekend van april gaf ik op zaterdag les in machinaal quilten bij Wietske in Den Bosch. Op zondag reed ik naar Harderwijk voor een Gettogether van het Dutch Modern Quilt Guild. Het thema was Machinaal quilten...super gezellig en de hele dag zoet.

Het tweede weekend had ik op zaterdag een uitje met collega's. Twee zijn er 50 geworden en dat vierden we met een Bossche Bol, een ritje op een e-chopper en een biertje na. Reuze leuk om de omgeving eens met dit vervoermiddel te verkennen. De zondag stond weer in het teken van quilten: op naar Rijswijk voor quilts, lapjes en gezelligheid.

En weer werd er in het weekend niets aan het huishouden gedaan. Dat betekent dat er op doordeweekse dagen het een en ander moet gebeuren na een werkdag. En ook was er nog een bezoekje aan de tandarts, fysio en een uitvaart...

Vervolgens werd het Pasen en hoefde ik nergens heen. Ik heb wat wandelkilometers gemaakt, in de tuin gewerkt en wat achterstallig huishoudelijk werk ingehaald. Natuurlijk had ik in Rijswijk de nodige inspiratie opgedaan en ik maakte een eerste blokje voor een nieuw project...

Vrijdag de 22e begon het vierde weekend van de aprilmaand en tevens de schoolvakantie van Mr. X. We reden naar het uiterste puntje van Nederland, Epen, voor een familieweekend ter ere van mijn moeders 80e verjaardag. Schitterende omgeving, mooi weer en goed gezelschap en vooral een erg stralende moeder.

Op maandag kwamen we weer thuis en kregen we twee nieuwe huisgenoten. Twee jonge katten hebben hun intrede in ons huis gedaan en dat kost de nodige tijd...al is het maar om van ze te genieten. Hun capriolen, ze van de tafel, uit een kastje of van je bureau te halen...Opeens laten we deuren op een kier staan waar we al jaren hebben geroepen: Deur dicht (die kennen jullie vast ook wel). Ze proberen overal op te klimmen, dat lukt niet altijd en wat vorige week niet lukte, lukt nu soms wel. En ja, ook hier loopt er dus een kat over het toetsenbord...

Vervolgens hadden we nog project Interne verhuizing. De mannen hebben geruild van kamer, zodat Mr. X nu de ruimere zolderkamer heeft. Op die zolderkamer moest dan ook een nieuwe vloerbedekking komen. We zochten mooi laminaat uit en op Koningsdag begonnen we met verhuizen. Dat valt niet mee als je intern verhuisd en heel veel boeken hebt...waar laat je alles eventjes...want geen lege ruimtes. Dus dozen in mijn werkkamers, naast ons bed en op de gang. Laminaat eerst in de ene helft, daarna van alles verplaatsen van de andere helft. En terwijl de mannen samen naar Londen gingen legde ik in de avonduren en het weekend het laminaat...(het is net quilten, passen en meten). Zaterdagmiddag was het klaar en elke keer als ik de trap op of af ging, ging ik niet met lege handen. Een training bij de sportclub was niet nodig.

Kijk wat je bij het uitzoeken zo al tegenkomt:

van maatje 20 naar 45...maar nog steeds een liefde voor schoenen. Dat is niet veranderd.

En zo was april opeens voorbij. Zondag 1 mei begon met een wandeling bij kasteel Staverden. Maaike Bakker en ik moesten nodig eens bijpraten en deze locatie ligt mooi halverwege. Eerlijk gezegd hebben we de prachtige omgeving niet zo goed in ons opgenomen: we hebben 14 km lang gepraat.

Rode draadjes werden er helemaal niet geschreven, wel is er gebreid aan geheime zaken en werd er getest. Dat vind ik echt leuk om te doen. Verder pakte ik nog wat ouder werk erbij en breide een lapje.

Ook in de Meimaand is de agenda al weer goed gevuld: feestjes, handwerkbeurs Zwolle, zaaiclub. Maar ik ga vooral ook tijd reserveren voor Wandelen. De Vierdaagse van Nijmegen komt dichterbij en ik heb nog niet genoeg kilometers in de benen. Ik heb een enkelblessure en moet de belasting niet forceren. De conditie en motivatie zijn goed...langzaam de kilometers opschroeven. Voor komend weekend staan wandelen en de tuin dus op de agenda. Afgelopen week is het opeens helemaal groen geworden, de dahlia's doen al hun best. Eens verzinnen waar ze komen te staan...

Als ik niets van me laten horen...ik ben buiten!

groet,

Françoise