Zon

Afgelopen weekend scheen er een heerlijk zonnetje, maar stiekem wel met een gure wind. Zoals altijd ging ik op zaterdag om 8.00 uur boodschappen doen en tot mijn grote vreugde was het net zo rustig als op "normale" zaterdagen en was er voldoende voorraad. OK, nog geen gehakt en kip te bekennen, maar dat was gewoon wat laat gearriveerd en de koeling was nog niet gevuld. Dan later op de dag nog maar een keertje terug. Gelukkig is de supermarkt op loopafstand en even iets halen dat je vergeten was of mist, is geen enkel probleem.

Het licht in de badkamer was kapot en dan is het wel heel donker...uiteraard geen lamp op voorraad, want dit is, geloof ik, pas de 2e keer in twintig jaar tijd dat ik de TL moest vervangen. Op naar de bouwmarkt...daar vormde zich buiten een keurige rij, netjes op afstand van elkaar en steeds als er iemand naar buiten kwam, mocht er weer iemand naar binnen.

Ondertussen hing thuis lekker de was aan de waslijn buiten. Wat een feest 's avonds weer de fris ruikende lakens op bed, zo van de waslijn. Naast de lakens en handdoeken lag ook mijn vest gewassen en wel op een handdoek te drogen in wind en zon. Inmiddels heb ik het vest aan en vind ik de mouwen wel erg lang...Voorlopig sla ik ze om, maar als met dat niet zint, dan kan ik ze makkelijk wat korter maken: kwestie van een stukje uithalen. Dat is een voordeel bij van boven naar beneden breien.

Ook nam ik wat tijd om te lezen. Het zesde deel van de Zeven zussen serie met de toepasselijke naam ZON. Ik had even geen zin meer in ingewikkelde detectives. Dit boek leest heerlijk weg en prima voor een rustig weekend.

Op de planning staat (tot nu toe) ook nog de Vierdaagse van Nijmegen (juli). Die kun je gewoon niet goed lopen zonder enige kilometers in de benen te hebben en we besloten op zondag 15 km te gaan lopen. Goed voor ons alledrie: te veel thuis, minder beweging dan anders, even het hoofd leeg en opladen voor een nieuwe werkweek. Natuurlijk reden we niet naar het strand of zoals vorige week naar de Loonse en Drunense duinen, maar vertrokken bij onze eigen voordeur en maakten een grote ronde binnen de gemeentegrenzen. Ook gingen we om 10.00 uur op pad, met de wetenschap dat de meeste mensen pas na de lunch op gang komen voor een frisse neus. We kwamen weinig mensen tegen en als het dan toch gebeurde hield iedereen de juiste afstand.

Het bleek maar weer eens dat je niet ver weg hoeft om mooie paadjes tegen te komen en zittend op een bankje met warme chocomel met slagroom (uit de thermoskan) en een broodje was het goed toeven en zijn we blij dat we de ruimte hebben.

Zo liepen we ook over de golfbaan in Cromvoirt (er loopt een openbaar wandelpad/dijkje overheen) en zagen daar de greenkeepers aan het werk en het grote bord dat het KLM Open aankondigt al staan.

(17 t/m 20 september). De baan ligt er al prachtig bij en met dit zonnetje is het ontzettend jammer dat er niet gespeeld mag worden.

Maar voordat we zondagochtend op pad gingen had ik al achter de naaimachine gezeten. Ik was al vroeg wakker (6:30 uur) en besloot gewoon lekker met lapjes aan de slag te gaan. In mijn werkkamertje zie ik dan de zon opkomen en kan ik genieten van de eerste zonnestralen. (om 8.00 uur is dat alweer voorbij, maar dan schijnt de zon in de woonkamer op de bank en kun je daar prima zitten met een boek: verder nog stil in huis, heerlijk).

Ik ging met mijn diamantjes voor Sparkling Pieces aan de slag. Zo was er een verjaardagsdiamantje en een ander schattig lapje. Ik koos allemaal stofjes waar ik echt blij van wordt. Ik heb even aan zwart gedacht, maar kleur overwon.

En omdat het allemaal wat anders is dan anders, we hoeven immers niet met het bord op schoot naar Studio Sport te kijken, kwam Monopoly op tafel. We hebben dit spel in vele varianten (Duits, Engels, Frans, etc), hier op tafel ligt de variatie van Eurowoningen. Ik lag er al snel uit, door een paar beroerde Kanskaarten (ook hier variaties op het spel...) en pakte toen maar een breiwerkje. Stiekem een nieuw project: NaantjeKnit's Mysterie Kal, Corona knuffel deken. Een paar lapjes per week, met oude en nieuwe technieken. Ik ben er altijd voor in om wat nieuws te leren, als is het maar om een mooiere zelfkant aan het werk te krijgen. Ik brei deze lapjes met dezelfde restanten als voor mijn adventsbreirol en gehaakte blokken. Wie weet ga ik ze allemaal aan elkaar zetten tot een deken. De kleuren zijn echt een samenraapsel en toch interessant.

Vandaag begon de tweede thuiswerkweek/ thuisschoolweek. Maar ik twijfelde of ik niet eens naar kantoor zou gaan. Helemaal fit en een collega zou anders alleen zitten. Iedereen werkt verder thuis.

Eerst even een telefoontje en toen ben ik gegaan. Ik hoef niet ver en op kantoor hebben we ieder onze eigen kamer...we kunnen dus (zelfs met een overleg) gemakkelijk 1,5 meter afstand van elkaar houden. De enige plek waar we niet tegelijk moeten komen is het keukentje. Nou dat is wel te realiseren. Lekker gewerkt vandaag, veel kunnen overleggen en doen. Mijn collega werk uit handen kunnen nemen: veel praktische dingen en dingetjes waar je geen mail voor gaat sturen of voor gaat bellen. Als IT-bedrijf hebben we het momenteel druk, nieuwe vraag van een klant die direct te maken heeft met de gevolgen rondom alle huidige maatregelen voor bedrijven. Dus alle hens aan dek, zo ongeveer. Dat voelt een beetje raar, ...ik lees op Facebook en Instagram over alle extra tijd die mensen hebben...maar ik heb niet veel extra tijd. Manlief heeft wel veel extra tijd, het ziet er naar uit dat dit ook nog wel even zo blijft.

Ik realiseer me dat ik wel meer tijd heb om te bloggen... En deze dagen/weken ook wil vastleggen.

Nu nog even de was opvouwen, luisterboek er bij aan en dan is de stapel zo weggewerkt.

Geniet van de kleine dingen, geniet van het voorjaarszonnetje en al het ontluikende groen. Daar hoef je niet ver voor op stap: in elk voortuintje/stukje groen in de wijk is wel iets te ontdekken.

Groet,

Françoise

Thuis werken

Inmiddels zijn we vier dagen thuis aan het werk. Ik heb me geïnstalleerd in de woonkamer. Met een extra scherm en wat ruimte van de eettafel heb ik een fijne werkplek gecreëerd om te kunnen werken.
Het uitzicht is prima: de achtertuin, Er moet nog het nodige gebeuren, maar dat moet wachten tot het weekend. Ik kijk er maar langs en geniet van de vogeltjes, terwijl ik mijn dag zoet breng achter mijn laptop.
Ik denk steeds dat ik tijd heb om te handwerken nu ik thuis ben, maar dat is natuurlijk niet zo. Het zijn gewoon volle werkdagen... op tijd het bed uit en aangekleed om 8.30 uur aan het werk.

Natuurlijk is het anders thuis, er lopen nog twee mannen rond...Mr. X is blij dat vandaag het schoolwerk weer begon. Ze proberen het schoolrooster aan te houden. Liep vandaag niet helemaal goed, want opeens werd het 6e uur naar het 4e uur verzet. Maar aangezien het derde uur ook vrij was...had hij het niet in de gaten, want hij was lekker buiten met een voetbal. Dus Nederlands gemist.
Tja, niets aan te doen, dat hadden ze iets eerder moeten doorgeven. Maar geen paniek, iedereen moet wennen.

Manlief heeft al heel veel op zolder opgeruimd. Samen reden we gisterenmiddag naar de milieustraat. Het moge duidelijk zijn dat we niet de enigen zijn die aan het opruimen zijn geslagen. We stonden in een file: nog 25 wachtenden voor u. OK, er werden ook wat minder mensen tegelijk toegelaten als anders. Helemaal te begrijpen en uiteindelijk ging het nog best snel. Nu de eerste lading weg is, geeft het ruimte om de volgende lading te sorteren en morgen of zaterdag weg te brengen.

Belangrijk is het ook om af en toe een frisse neus te halen. Heerlijk even voor werktijd een rondje door de wijk. Er is zoveel voorjaar te zien in alle voortuinen. Morgenochtend maar weer even inplannen.

Natuurlijk is er wel wat tijd voor handwerken, ik haakte nog een blokje. Simpele kleine projecten zijn fijn om te doen. Veel kleur en snel resultaat. Alhoewel ik ook aan een nieuwe trui ben begonnen. Garen en patroon had ik al in huis. In het weekend maar weer achter de machine, wat blokjes van de Sparkling Pieces naaien: ik loop een paar dagen achter.

Ik ben blij dat ik er van houd om thuis te zijn, genoeg te doen met lezen, handwerken en het werk. Voorlopig heb ik genoeg voorraad om te handwerken, daar kan ik nog heel lang mee vooruit. Maar goed, dat heb ik dan ook gehamsterd in de afgelopen 20 jaar of zo...

Lastig is het om niet steeds het nieuws te volgen. Ik word er wat onrustig van. Het is niet nodig om ieder uur het nieuws te checken, maar ik vind het lastig om het niet te doen...moet mezelf er echt toe dwingen. Het feit dat alle media onder handbereik zijn tijdens het werken, maken het er niet makkelijker op. 

Het is fijn dat de supermarkt dichtbij is en dat er genoeg in de schappen ligt. Ik greep mis bij de risotto, had niet genoeg voor drie. Dus gas uitgedraaid en even een boodschapje doen. Gelukkig lag er genoeg in de schappen. Er wordt hard gewerkt in de supermarkten.

We genieten hier thuis van de tijd samen. Samen lunchen, samen eten en een filmpje kijken.

Gisteren voor het avondeten samen een uurtje naar buiten. Daar kwamen we veel mensen tegen die ook een wandeling maakten.

Natuurlijk hebben we ook onze zorgen. Ouders die kwetsbaar zijn en we gaan daar nu niet op bezoek: het blijft bij een telefoontje.

Maar gelukkig kunnen we genieten van de kleine dingen.

Ook de komende dagen zal de zon regelmatig schijnen, hoe fijn is dat.

Met groet,

Françoise

Wat staat ons te wachten?

Onzekere tijden voor iedereen: mensen in de zorg weten niet wat ze precies kunnen verwachten en bereiden zich voor op het ergste. Heel veel mensen zien hun inkomsten vervliegen: per direct is hun werk stilgevallen en hun inkomsten opgedroogd. Ook dat is een grote zorg. Bloemen op de veiling worden vernietigd. Had men die niet kunnen afleveren bij een ziekenhuis of zo en dan gratis voor alle medewerkers, bezoek etc. Het moet de telers toch pijn doen om hun werk vernietigd te zien? Ik denk ook aan de voorraden van alle horeca-ondernemers...maar zie daar ook al de eerste creatieve oplossingen voor langskomen: je kunt wel afhalen of laten bezorgen.

Ik vraag me af hoe iedereen die thuis zit en niet thuis kan werken de komende weken zijn dagen zinnig invult. Zo is manlief hier ook zonder werk (golflessen thuis geven is niet echt een optie) en we besloten dan ook om gisteren maar eens met z'n drietjes een wandeling te maken. Dat gebeurt zelden, want in het weekend wordt er altijd gewerkt. Lekker naar de Loonse en Drunense Duinen: nog met warme chocomel en een worstenbroodje. De volgende keer een rugzakje met thermoskan mee.

De jassen konden uit...warm genoeg in het zonnetje. 

Tijdens het lopen bedachten we dat we van de nood maar een deugd moeten maken en dat dit het uitgelezen moment is om de zolder op te ruimen. Dus hebben we gisteren heel veel dozen uit de zolderberging gehaald en in de werkkamer neer gezet. Nu moeten we het wel uitzoeken.

We hopen dat de milieustraat nog open blijft, zodat we later deze week een heleboel oud papier kunnen afvoeren.

Natuurlijk kwamen we ook leuke dingen dingen in dozen en zakjes tegen.

Maar onderstaande was toch wel de allerbeste vondst:

We hebben ontzettend gelachen en de rol nu maar in de huiskamer gezet.

Wij hebben niet gehamsterd, maar als je de volle karren ziet en al die mensen die zaterdagochtend om 8.00 uur al bij de Lidl voor de deur stonden...Ik doe altijd om deze tijd boodschappen en met mij natuurlijk ook andere mensen, maar we zagen nu toch wel heel veel "vreemde" gezichten. 

Wat dat betreft zie je dat alleen met Kerst en Pasen.

Ondertussen is het lastig om gewoon weekend te houden...het is natuurlijk anders dan anders.

Maar morgen is het gewoon maandag en een werkdag voor mij. Ik blijf wel thuis werken, dat is geen enkel probleem. Met een extra scherm is de werkplek bijna net zo luxe als op kantoor.

Ons kantoor is wel open, maar met een lichte verkoudheid kan ik beter thuis blijven.

Mijn collega's hebben partners die in de zorg werken en dus blijf ik uit de buurt.

Alhoewel: er zijn meer collega's die thuis werken en dus kan ieder in een eigen kantoor zitten.

Naast het wandelen en het overhoop halen van de zolder was er natuurlijk ook tijd voor handwerken:

ik haakte de afgelopen dagen wat blokjes.

En hoe leuk is het als blokjes van verschillende ontwerpen dezelfde maat blijken te hebben?

Dan kan ik ze mooi combineren tot iets (weet nog niet wat).

Ze liggen overigens op een vest dat ook af kwam! Moet nog in een sopje deze week, maar daarna kan ik het aan. 

Ook de KAL Schelpen in het zand is helemaal bij. Dinsdag komt het volgende deel online... 

In dit productieve weekend liepen Mr. X en ik vanmorgen ook nog alle straten door in onze directe omgeving. We waren op onderzoek: welke brievenbussen hebben een sticker met NEE/ NEE of NEE/JA. Een hele klus, maar als je een baantje hebt als folderbezorger moet je natuurlijk wel goed voorbereid zijn.

En al speurend naar alle brievenbussen MET/ZONDER sticker hebben we ook heel veel voorjaar gezien. Bloeiende magnolia's, hyacinten, tulpen, narcissen en nog veel meer. Dat was een waar feest.

Morgen nog geen digitale lessen voor onze brugpieper, daar wordt nu door docenten druk aan gewerkt.

Voor iedereen een goede week gewenst. Geniet van de kleine dingen.

Lapjes en draadjes heeft iedereen vast genoeg...ook zonder hamsteren.

Met groet,

Françoise

Beetje vreemd en een lege agenda

Het leven in Noord-Brabant is op dit moment een beetje vreemd. De dagelijkse dingen gaan gewoon door, maar toch ook weer niet.

Wanneer ik 's morgens vanuit Vught naar mijn werk in Rosmalen rijd, is het rustiger op de weg. Het bedrijf waar ik werk is gevestigd bij het station in Rosmalen en normaliter staat de parkeerplaats om 8.00 uur 's morgens helemaal vol. Vanmorgen om 8.30 uur kon je kiezen waar je de auto neerzet en zelfs overdwars was geen probleem. Het was nog leger dan in vakantietijd.

Op school bij Mr. X, gaan de lessen gewoon door. Een uurtje uitval of zo per dag, dat valt mee. Maar een kwart van de kinderen uit de klas blijft thuis...En zo is de school duidelijk leger. Komende donderdagavond was de première van de musical van school: die is uitgesteld naar juni. Opeens een gat in onze agenda.

Komende zaterdag stond gepland voor de eerste les van twee voor Machinaal Quilten bij Wietske in 's-Hertogenbosch: ook deze wordt verzet. De winkel is gewoon open, maar de lessen en bees vervallen. Ook hier opeens een lege dag in mijn agenda en ik hoef de spullen voor de les nog niet klaar te leggen (dat stond voor vanavond in mijn agenda).

Vrijdagavond staat er een uitje naar het theater in de agenda. Een half jaar geleden kreeg Mr. X kaartjes voor Najib cadeau. De website van het theater houden we dus nauwlettend in de gaten. We zijn zelf gezond, dus hebben geen reden om niet te gaan. En vooralsnog gaat de voorstelling ook gewoon door! Gelukkig blijft dit nog in de agenda staan.

Vandaag kwam het advies om sportwedstrijden in Brabant af te gelasten. Ook daar vallen nu gaten in de agenda op zaterdag. En dat feestje zondag in Soest? Misschien moeten we daar maar niet heen gaan? Niet omdat we niet fit zijn, maar gewoon omdat we in Brabant wonen.

Uit het aantal appjes van familie van buiten de provincie is duidelijk dat het daar anders wordt beleefd, dan wanneer je in de provincie woont...dat is dan wel weer grappig om te merken.

Ondertussen wordt er natuurlijk gewoon gequilt en gebreid.

Onderstaand de stofjes die ik koos voor de bloemetjes van deel 2 van de Sweet Hearts.

Zaterdag naaide ik de eerste stukjes aan elkaar voor een bloemetje. Gewoon een lekker bont bloemetje. Daar wordt je vrolijk van. 

En een beetje kleur kunnen we wel gebruiken. Het blijft maar grijs, het water komt nog steeds uit de lucht. Alhoewel het zaterdag wel zonnig was en het de hoogste tijd was om wat vitamine D op te doen.

Dat kan natuurlijk ook prima voor je eigen winkel! Samen met Wietske genoten we even van het zonnetje. Ik zette zelfs nog een paar steekjes...

Maar de zon verstopte zich al snel en dan is het toch nog wel fris.

Mijn meest recent gestarte breiwerk is een stuk zomerser.

De naam Schelpen in het zand (ontwerp Naantjeknit) doet verlangen naar blote voeten in het warme zand, het ruisen van de zee en kinderstemmen op de achtergrond.

Maar het is nog geen zomer, eerst het voorjaar.

Een kleine voorbode is dit schattige stofje (Bossche Quilts & meer) en de houten versieringen die ik zaterdag in de stad tegenkwam bij Dille & Kamille. Ik kon ze niet weerstaan. Ze hangen nu met een paar gehaakte bloemenslingers voor het raam en brengen voorjaar in huis.

Wat ga ik nu eens doen met die lege agenda? Was opvouwen? Lekker een boek lezen (ik heb vandaag een stapel ingeslagen bij de bieb en uit de serie Zeven Zusters van Lucinda Riley het zesde deel Zon gekocht).

Of met een luisterboek en lapjes achter de naaimachine? 

Eerst maar eens een kopje koffie, dan alvast de pyama aan en misschien wel van alles wat.

Met groet,

Françoise

Zin in voorjaar

Van mij mag het voorjaar komen. Ik heb zin in een zonnetje, werken in de tuin en wat meer licht!

En wandelen als het droog is. De training voor de vierdaagse is begonnen, maar alle wandelingen tot nu toe zijn vooral door regen en wind. Zo ook afgelopen zaterdag toen ik 15 km op het programma had staan, maar met de grijze luchten en voorspelde regen was het niet echt uitnodigend om een rondje door de natuur te doen en een rustmoment op een bankje. Ik bedacht dat ik dan maar naar Den Bosch moest lopen, op naar de quiltwinkel voor een lapje. Bij 29 februari paste wel een nieuw lapje bedacht ik. Goed excuus en ook wel echt verdiend. In de winkel was natuurlijk wel een kopje thee voor mij. 

En zo belandde bovenstaand lapje in mijn Sparkling Pieces 2020 project. Het had even stil gelegen: net voor Carnaval werd ik geveld door een griepje. Een paar dagen in bed en niet eens zin om ook maar een steek te naaien, breien of te haken. Zo raar, alleen maar in je bed liggen: slapen en draaien. Geen enkele zinnige gedachte, ook geen onzinnige trouwens. Het ging niet verder dan: hoe lig ik het lekkerste, want het is allemaal maar niets.

Maar goed, aan het einde van de maand alles weer ingehaald.

De eerste twee banen zitten aan elkaar en in de derde baan zit een zeer kleurige kikker: Carnaval.

En zo vliegen dagen en weken voorbij en is de agenda gevuld. Mr. X is nog bezig met de badmintoncompetitie en de oefenwedstrijden voor het honkbalseizoen staan ook alweer in de agenda. Rijschema's worden gemaakt en kantinediensten gepland.

Daarnaast heb ik een gezellig volle quiltagenda. Komende zaterdag is er weer tijd voor de Sweet Hearts: morgenavond maar eens wat lapjes uitzoeken voor deel 2.

Een week later is het tijd voor de workshop Machinaal Quilten en bij de voorbereidingen hiervoor kwam ik deze top tegen:

Nieuwsgierig Aagje. Een patroon dat ik heb ontworpen als mysterie voor in Quiltnieuws, het verenigingsblad van het Quiltersgilde.

Deze top moet nog gequilt...de workshop is een mooie aanleiding om dat te gaan doen.

En al is het grijs en nat buiten en komt er dus niets van wat onkruid wieden in de tuin, het voorjaar doet wel degelijk zijn best.

Bijzondere narcissen in mijn voortuin. En als je aan de wandel bent, dan zie je heel veel voorjaarsbloemen: krokussen, narcissen en ook de Camelia staat in bloei. Dat is het leuke van wandelen langs stadstuinen: al deze details zie je goed.

En met de zomer ergens in het vooruitzicht begon ik aan een nieuwe shawl:

Schelpen in het zand

Het patroon is van Naantjeknit, te vinden op Ravelry.

Ik had nog een tasje garens (katoen/linnen) en bedacht dat dit best eens zou passen. Met dit patroon weer wat nieuwe technieken geleerd. En zoals je weet: daar houd ik van.

De ribbels doen me, met een beetje fantasie, denken aan de ribbels in het natte zand. En de witte noppen zijn natuurlijk de schelpen.

En terwijl ik nog even verder droom over voeten in het warme zand, moest ik woensdag het ijs van de voorruit krabben. Maar kijk wat een prachtig plaatje:

Dit is een foto van de voorruit vanuit de auto genomen, voordat ik het ijs verwijderd had.

Prachtige ijskristallen als veren over de ruit uitgewaaierd. Bijna jammer om ze te verwijderen.

Nu nog even met mijn neus in een spannend boek...

(misschien ook nog even een paar steken breien, want de avond ging voor een deel op aan het overhoren/ doornemen van geschiedenis (de Grieken).

groet,

Françoise