Een hoofd vol

De afgelopen anderhalve week was een week vol emoties. Van spanning voor de reis van Mr. X naar Zuid-Afrika, tot blijdschap bij het afhechten van een paar sokken tot onzekerheid, ongeloof en boosheid dat het bedrijf waar ik werk verkocht is en samen wordt gevoegd met een ander bedrijf op een andere locatie.

Afgelopen donderdag vertrok de groep van het ROC dan eindelijk naar Kaapstad. De dozen met breimachines zijn eindelijk uit de woonkamer verdwenen. Ik bracht Mr. X naar Schiphol, vol gezonde spanning en natuurlijk ruim op tijd! En we realiseerden ons dat Zuid-Afrika echt wel heel ver weg is (toch echt anders dan je kind op de bus zetten naar Oostenrijk). Alle paperassen waren thuis driedubbel gecheckt: toestemming, uittreksel bevolkingsregister, kopieën van onze paspoorten, inentingsbewijzen en zorgpas.

We hadden een auto vol geladen…alle dozen werden nog eens extra gewrapt, net zo als de koffers met donaties. Na het inchecken was er nog tijd voor een laatste knuffel en een groepsfoto en daar gingen ze dan. Ik reed door de file weer naar huis en volgde op flight radar de vluchten. Eerst een overstap in Istanboel en toen ik zag dat ze daar vandaan ook weer goed vertrokken waren, kon ik rustig gaan slapen. De volgende dag op het werk volgde ik de reis over het continent en met mijn collega zagen we ze dalen en ook hier weer veilig landen.

Ondertussen bereiken ons de eerste beelden via Instagram en lees ik de verhalen op een blog van een klasgenoot. De eerste dag was een voetbaltoernooi in een erg arme wijk gepland bij de voetbalclub aldaar. Werden er schoenen, shirts etcetera gedoneerd en verloren ze de wedstrijd. Daarna een lunch in Stellenbosch om het grote contrast tussen arm en rijk te tonen op korte afstand van elkaar.

Vandaag een bezoek aan Robbeneiland met een uitgebreide rondleiding.

Ondertussen ben ik druk met het afronden van SockMadness sokken. Ik verwacht dat de warming-up van de nieuwe ronde eind van de week begint. Eerst rolden deze van mijn naalden: Three times a cable. Niet heel moeilijk, vooral lastig door dat je verschillende telpatronen naast elkaar moet leggen en dus moet opletten. Ze gaan wat moeilijk aan, maar passen verder prima. Door de twee garens lekker dikke sokken.

Zaterdag ging ik naar Amsterdam en ik durfde het aan om een ingewikkelde sok in een volle trein te breien. Het is met intarsia in het rond, dubbelgebreid en ook nog eens een patroon volgens een teltekening. Inmiddels ken ik de trucjes uit het patroon uit mijn hoofd, dus durfde ik het aan om een paar naalden te breien, zodat ook deze sokken deze week af zijn. Nog 1 voet te gaan.

De zondagochtend begon ik in pyjama op de bank. Zonnetje, quilt, twee katten op schoot, kopje thee, breiwerk en luisterboek: perfect begin van de dag. Vooral dat zonnetje. Toen ik ‘s middags in de garage kwam, ontdekte ik een bloeiende geranium. Meestal kom ik daar in het donker, pak mijn fiets en ben weer weg. Ik werd dus aangenaam verrast door het voorjaar.

Ook deze Delfter socken maakte ik deze week af. Een bonuspatroon dat ik vorig jaar echt moest beginnen, omdat ik in Delft geboren ben. Ook extra dikke sokken, lekker voor in huis.

En in de tuin staan de eerste krokussen in bloei. Het wordt toch echt wel weer een keer voorjaar.

En tussen dit alles door zijn er ook nog de werkperikelen. Vorige week vrijdag werd ons verteld dat het bedrijf is verkocht en we een andere directeur hebben en ook gaan verhuizen (komende week). Mijn 5 collega’s en ik vol emoties: boos, verbaasd, onzeker, verward etc. Er was veel onduidelijk en er waren dan ook heel veel vragen, die niet direct beantwoord konden worden. Dat eerste weekend durfde ik mijn rolmes niet in een lap stof te zetten. Ik was te bang om de stof te versnijden, zo was ik er niet bij met mijn gedachten.

Nog steeds is het afwachten hoe het zal zijn om op een nieuwe locatie te gaan werken. Van een eigen kamer (of hooguit met nog een collega) naar een grote kantoortuin met veel mensen. Inmiddels ben ik er wel even geweest om de praktische verhuiszaken te regelen en vond ik de sfeer er prettig en energiek.

Voordeel is dat het voor mij dichterbij is. Met de auto zal het in reistijd niet uitmaken, maar met de fiets wordt het opeens heel haalbaar. We gaan het zien, maar het geeft behoorlijk wat onrust in het hoofd.

Een fijne week, Françoise

In goed gezelschap

Als je naar de Handwerkbeurs gaat (Houten afgelopen weekend) dan kun je dat het beste doen in goed handwerkgezelschap. Dan is er niemand die roept dat het nu wel genoeg is. Afijn, herkenbaar voor de meesten, denk ik zo.

Ik trakteerde mijn nichtje van 9 op een dagje beurs. Ze is ernstig besmet met het handwerkvirus (al enige jaren inmiddels) en heeft gelukkig een oma en tante die haar van de nodige voorraad voorzien.

Vooraf bekeken we vast welke workshops leuk zouden zijn om te doen (altijd in om wat nieuws te leren) en zo hadden we vooraf in de auto al een plan.

Eerst gaan inschrijven voor de workshop knoop borduren, dan alvast een workshop doen waar je zo kunt aanschuiven, dan een rondje langs alle winkels om te ontdekken en te bedenken waar we ons geld aan uit gaan geven. Etc.

We schreven ons dus om vijf over tien in voor de workshop Knoop borduren. Onderstaand het resultaat van een uurtje hard werken. We leerden een roosje borduren en ook het Franse knoopje kende hierna geen geheimen meer voor ons.

Voordat we de knoop borduurden hadden we ons al bezig gehouden met Mozaïek haken. We ontdekten hoe je dat patroon haakt, zoals in de deken die op tafel ligt. Hoe lees je het patroon en hoe doe je dat dan met vasten en stokjes en voorin en achterin in steken.

Hieronder het resultaat van een paar toeren haken. We maakten na drie kwartier plaats voor de volgende liefhebbers en struinden over de beurs. Dronken koffie en veel te dure chocomel…Voor meer dan 4,- euro verwacht ik iets met cacao en opgeklopte melk, maar geen opgewarmde Chocomel uit een pak. Maar de zelfgebakken koekjes die uit nichtjes tas kwamen smaakten prima en maakten de koffie compleet.

Er was genoeg te zien…lapjes, wolletjes, even proberen hoe je moet punchen. Garen dat eng aanvoelt, garen wat heerlijk voelt. Veel gehaakte beesten, poppen en andere frutsels. We keken bij het kantklossen, weven en spinnen (moeten we ook nog een keer doen), wolwinden en de vele borduurwerken met kruissteekjes. Hele kleine steekjes, wat grotere met wol of in plaats van garen diamond painting. We voelden aan draadjes, keken naar kleuren en moesten toen toch wel een keer beslissen wat we gingen kopen.

Kleine hoeveelheden is natuurlijk het leukste als je van alles wilt uitproberen. Dus van het meegekregen geld werden er lapjes gekocht, een paar strengetjes wol (en leuk dat je dan ook nog een verrassingstasje mag kiezen met nog een strengetje) en een pakketje voor een gehaakte teckel.

En natuurlijk kocht ik ook nog wat voor de buit van mijn nichtje: garens en naalden zoals bij de borduurworkshop gebruikt en een rits aan de meter, want je kunt leuke etuitjes haken met de geleerde techniek.

Voor mijn eigen verzameling kocht ik onderstaand boek. Ooit bezocht ik het huis van Beatrix Potter en sindsdien toch altijd een zwak gehouden voor haar werk. Deze patronen zijn echt prachtig, een feest om door het boek te bladeren.

En ik kocht een tambour naald (lunéville naald) voor heel fijn borduurwerk. Deze techniek is onderdeel van Broderie d’art, of te wel het haute couture borduren. Inmiddels al even geoefend, maar dat moet ik nog wel even volhouden voordat het echt wat wordt en soepel gaat. 

En toen werd het toch echt 4 uur en ging de beurs sluiten. We hebben deze beursdag optimaal benut, veel geleerd, veel uitgelegd en genoten. Zoals altijd kwam ik veel bekenden tegen (nichtje was gewaarschuwd) en ook vriendinnen die ik verteld had dat ik met mijn nichtje zou komen. Zo leuk: “O, is dit nu je beroemde nichtje?” Want tja, hoeveel mensen hebben een nichtje dat van haken, breien, borduren en naaien houdt? En daar een hele dag van geniet? We hadden allebei vooraf ontzettend veel zin en het was ook helemaal geweldig. We maakten maar een paar foto’s en stuurden die op de dag al door naar oma, want die was natuurlijk reuze benieuwd hoe dochter en kleindochter zich samen zouden vermaken, want ook oma is met dit handwerkvirus besmet…

Moe, maar voldaan zaten we in de auto op weg naar huis en bespraken nog uitgebreid het woord beurs. Want ja: je hebt toch ook een aandelenbeurs of een studiebeurs? Of een kledingbeurs waar een winkel naar toe gaat? Dus je hebt ook een beurs voor als je naar een beurs gaat? En dan gaan wij ook weer naar die beurs. En dan kun je ook je beurs nog mee nemen met het geld erin. Of je zegt knip, maar we waren het er over eens dat de meeste mensen hun geld toch in hun portemonnee zullen bewaren.

Ik houd van dit soort gesprekken en gezelligheid in de auto.

Buiten mocht het dan de hele dag grijs zijn, we hebben er niets van gemerkt: het was GENIETEN!

Groet, Françoise

Omgevlogen

De eerste werkweek van het jaar vloog voorbij. Ook op het werk zouden er meer uren in een dag mogen zitten. Maar het is zoals het is en waar we vooral last van hadden was de regen die maar bleef vallen. Iedereen was er wel een beetje klaar mee en gesprek van de dag waren dan ook de momenten dat je toch zomaar naar buiten kon zonder dat er een druppel viel. Het lukte me om te gaan sporten en zowel op de heen als terugweg niet nat te regenen op de fiets.

Ik maakte deze week een begin met het aan elkaar zetten van de blokken die ik in twee projecten verzamelde. De exacte lay-out heb ik niet uitgetekend, ik ben gewoon begonnen en zie vanzelf waar ik nog tussenblokjes nodig heb en in welk formaat. Een leuke manier van werken.

Vorige week rondde ik de shawl af die ik voor mijn moeder breide en bedacht dat ze deze snel moest krijgen. Ik besloot zelf voor postbode te spelen en bracht hem vrijdagavond. Gezellig samen eten en even bijpraten.

Zo als altijd ligt er weer prachtig werk in de kamer waar vele uren aan gewerkt zijn. Hieronder een detail van een groter werk. Heel veel steekjes, Franse knoopjes en tot slot nog kraaltjes. Favoriet bij mijn moeder zijn de handgeverfde verloopgarens, spannend om mee te werken. En elke keer zegt ze weer dat dit toch echt haar laatste grote werk is…maar nu het ene bijna af is, is er alweer een volgende in wording. 

Vandaag ruimde ik de kerstlichtjes en kerstballen op. Het servies moet nog in de doos, maar verder is het in de woonkamer weer kaal. Ook bij mijn werktafel verdween de adventskalender en kerstversiering. Ik zette de sok nog even op de foto en daarna werd er opgeruimd. Zo krijgen andere projecten weer wat ruimte en kon ik (tijdelijk) de vloer ook weer goed zien. Nadat de vloer bijna leeg was, moest mijn werktafel weer leeg en verdwenen wat stapeltjes stof (stapeltje per project) weer naar de vloer. De blokken voor de quilt hangen voor de plank waar ze op moeten, maar toch kon ik lekker werken.

Ondertussen draaide de was met skisokken, thermo-ondergoed etc. Mr. X kwam vanmorgen terug uit Oostenrijk na 3 weken skiën. Het eerste wat hij zei vanmorgen toen we naar huis reden vanuit Tilburg (stopplaats Flixbus): waar zijn de bergen en waar is de sneeuw? Hij heeft het heerlijk gehad, het lesgeven was leuk, gezellig in een huis met nog 20 ski-leraren en veel leuke dingen gedaan naast het stagelopen.

Nu hij weer thuis is, krijgen we de verhalen te horen en foto’s te zien. Goed om te zien dat de opleiding echt bij hem past.

Ondertussen komt de volgende SockMadness er weer aan. De eerste berichten over de inschrijving zijn verschenen en heb ik mijn sokken met het finale-patroon tevoorschijn gehaald. Jammer dat ik die in mei niet meteen heb afgemaakt, want ik moest weer uitgebreid studeren op de technieken. Na 3 keer uithalen heb ik het nog niet helemaal onder de knie, maar kan het er mee door. Het is in ieder geval goede hersengymnastiek.

Groet, Françoise

Een goed begin

Vandaag speelde ik wat met lapjes voor een aantal projecten. Ik maakte een groot blok (12 x 12 inch) en hetzelfde blok in 3 x 3.  Dat kleine blokje is de eerste van 366 kleine blokjes. Ik probeerde applicatie technieken uit, zoals raw edge op de machine, maar ga toch voor het klassieke appliqueren. De grote uitvoering wordt wel stoer, ander kaliber. Appliqueert wel wat makkelijker dan de kleine stukjes.

Verder legde ik wat stofjes bij elkaar die ik bij januari vind passen. Het licht verandert en het voorjaar kun je al zien als je goed kijkt. In een Utrechts steegje zagen we zaterdag de voorjaar-bloeiers hun kopjes al boven de grond steken: tulpen, een hyacinth en narcissen.

En op de valreep van het oude jaar hechtte ik de laatste draad af van de bies van mijn Sparkling Pieces. Het was 23:50 uur, dat was dus een mooi einde.

Ook in het nieuwe jaar kon ik al wat afvinken: De kerstsok van Arne en Carlos is klaar (alleen nog even in een sopje) en ik maakte mijn eerste ommetje.

Nu weer omschakelen naar werkmodus, met wekkers, deadlines, meer dan genoeg te doen en een wat hoger tempo. Deze week nog wel wat vakantiegevoel, want geen koorrepetitie en het is maar een korte week.

Ik zet de wekker op tijd, dan kan ik de dag rustig starten met een kopje thee en wat te lezen of te handwerken voordat ik vertrek. Ik kan natuurlijk ook vroeg naar mijn werk gaan, maar dan ga ik meestal niet eerder naar huis…

De kop is er weer af, mijn eerste blogje van het jaar geschreven.

Fijne week gewenst.

Françoise