De afgelopen anderhalve week zag ik heel wat asfalt van Nederland. Ik weet niet hoeveel kilometer het is geweest, maar het waren er best veel.
Het begon vorige week vrijdag met een rit naar Diever. Het was tijd voor een jaarlijks vriendinnen-quilt-weekend. Ik had de vrijdag vrij genomen om eerst het huishouden te doen en na de koffie naar het noorden te rijden. Een wandeling op de Veluwe leek me een mooie onderbreking van de 2 uur durende autorit. De regen kwam echter met bakken uit de hemel en een wandeling door het natte bos leek me behoorlijk deprimerend. Ik sloeg de afrit bij Loenen dus maar over en ging over op plan B: een bezoekje aan Hattem. Ik was daar nog nooit geweest en had gezien dat er een paar musea zijn en slenteren door een nat stadje leek me toch aangenamer dan het bos. Vast ook wel een kopje thee in de buurt.
En zo belandde ik in Hattem op een natte vrijdagmiddag. Ik slenterde door het dorp, zocht de droogte op van het Anton Pieckmuseum (lang leve de museumkaart) en bekeek zijn werk. Als regelmatige bezoeker van de Efteling (met ook een museum) was het zeer herkenbaar en een aangenaam rondje.
Op woensdag volgde een nieuwe lange rit. We gingen in Zuidoostbeemster een breimachine ophalen. Strakke planning, want ook nog iets met werken en een studie. Dus na de lunch naar het noorden, kopje thee en weer terug. Echter kregen we na een kwartiertje op de terugweg te zijn een telefoontje: een deel van het onderstel lag nog in de gang...Wij weer omgekeerd, onderdeel ingeladen en weer op weg. Je voelt het vast aankomen: toen was het een en al file. Je gaat een half uur later weg en je doet er zomaar een uur langer over (en terug was al langer gepland dan de heenweg). We snapten nu ook waarom de A2 tussen Utrecht en Amsterdam zes banen breed is. Al met al werd het niets meer om nog naar school te gaan...gelukkig was het een les Engels in het kader van de Zuid-Afrika reis en waren we daarvoor ook op pad.
De dagen er na volgenden er nog wat gebruikelijke haal-en brengritjes naar het station. Vandaag reed ik nogmaals naar de Veluwe, weer in de regen, maar nu voor een Quiltbee van de Dutch Modern Quilt Guild. Er was een filmploeg uit Engeland en we vertelden over onze Round Robin Quilts. Klein clubje, maar heel gezellig. Weer bleven de wandelschoenen in de auto en na terugkomst besloot ik om alle spullen van de breimachine uit te zoeken.
Mocht je nu denken: jammer dat ik geen breimachine had op zolder die ik kon schenken, maar ik zou wel iets willen bijdragen? Bijvoorbeeld omdat je al sinds 2008 meeleest op mijn blog en dus ook Mr. X groot hebt zien worden? En hem een warm hart toedraagt? En wil bijdragen aan het slagen van het Zuid-Afrikaproject? Dat kan!
Hieronder vind je een QR-code. Deze kun je scannen en vervolgens in je eigen bankomgeving een bedrag overmaken naar Mr. X. (en zijn voornaam begint dus echt met een X). Bij voorbaat dank.
Fijne week, groet Françoise
Ik weet inderdaad nog dat hij als een klein hummeltje met stroken stof speelde in de winkel destijds😂en natuurlijk lees ik regelmatig jouw blog. Het ZuidAfrika verzoek is dus niet aan dovemansoren gericht. Hopelijk komen er nog meer donaties.
ReplyDeleteAlvast een goede reis mr X!