Maandag wasdag

Vandaag maar eens ouderwets maandag wasdag, of beter gezegd maandagavond wasavond...Het hele weekend was ik weer eens op stap en ook het weekend daarvoor was volgepland. Uiteraard met wandelen, maar ook met andere heel leuke activiteiten. Mocht je denken hoe is het met mijn belofte om elke twee dagen te bloggen voor mijn lappenmandvriendinnetje...dat is dus niet helemaal gelukt. Maar ik mijn vriendinnetje in een van de weekenden gezien  en heerlijk bijgepraat...en geappt in een vriendinnengroepje, dus dat komt helemaal goed.

Met alle die volle weekenden komt de was dus ernstig in het gedrang en mijn plank in de kast met de juiste shirts en sokken werd nu toch wel erg leeg...Vanavond dus maar een paar wassen draaien en morgen ook nog...

Nu over tot de leuke dingen die ik in de weekenden deed. Op 11 juni wandelde ik vanuit Vught naar Den Bosch. Op zich niet ver, maar ik deed dat met een omweg via Nieuwkuijk en Vlijmen, zodat ik deze dag op meer dan 30 km wandelen uitkwam. Mooi weer, al bijna iets te warm en waar ik een week eerder dezelfde afstand fluitend liep, had ik er nu mentaal wat meer moeite mee. Onderweg miste ik een paaltje van de route waardoor ik wat om liep en later in de stad was dan mijn planning...na het kopen van cadeautjes en de benodigde thee nam ik dan ook maar de bus naar huis in plaats van te gaan lopen. 

Op zondag ging ik met twee vriendinnen naar Utrecht naar de Dutch Pen Show. Wat was dat gezellig. Hoe leuk is het om quiltvriendinnen te hebben die ook van vulpennen houden. We schakelen tussen lapjes en inkt tijdens de lunch in onze verhalen en vooruit voor 2 van de 3 zijn ook de breinaalden niet ver uit de buurt. We volgen een workshop in het opzetten van een Bullet journal, kopen een pen, adviseren een ander om toch vooral die pen te kopen die ze op het oog heeft... en kopen ook nog prachtige etuis. Daar had ik vorig jaar al naar staan kijken, maar toen hadden ze alleen bruin en zwart. Nu lag er ook paars, dus heb ik maar meteen toegeslagen. En toen er ´s middags nog steeds paars te bekennen was ook nog een tweede etui...Een van de vriendinnen is nu met vakantie en we verwachten een prachtig vakantieverslag.

Ik dacht op een doordeweekse avond wel tijd te kunnen vinden voor het schrijven van een blog, maar ik bedacht opeens dat ik wel hordeuren wilde bij de woonkamer en keuken. Niet eens zozeer om de vliegen buiten te houden, maar onze lieve kittens binnen en toch ook frisse lucht...Ook vind ik het zo raar om in de tuin te zitten met de deuren dicht (soms beter met de warmte, maar toch raar). Ik heb dus al een paar avonden tijd gemaakt om te klussen en die deuren te zagen en te monteren. Nog niet helemaal klaar, want er moet wel wat tijd overblijven om op de bank te zitten met een boek of breiwerk. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn.

Poes denkt dat ze mee mag.

Zo was het opeens dus weer vrijdagavond, deed ik alvast wat huishoudelijk werk, want zaterdag werd ik verwacht in Haaren bij Atelier Sopra voor een workshop wol verven. Nog nooit had ik mijn eigen strengen geverfd, dus best spannend. Ik had alleen maar bedacht: zomerse kleuren. Verder wil ik met op zo'n dag laten leiden door alles wat ik leer, de techniek en mogelijkheden onderzoeken. Dat gaat beter zonder te veel planning vooraf. Op deze hete dag vond ik rood wel passen, vervolgens hemelsblauw, warm geel, een mix van deze drie en tot slot nog wat aanvullende tinten in de kleine strengetjes. Bij het oranje voel ik nog de hitte van de dag, ik ruik de roze rozen in de tuin en geniet van het groen. Het is echter toveren in de pannen op het (elektrisch) vuur. Het eindresultaat is net echt.

Op zondag was het gelukkig weer afgekoeld en liep ik de Stan Meeuwsen Tocht, georganiseerd door de wandelvereniging uit 's-Hertogenbosch. De route van 40 km voerde langs bekende wegen en onbekende paadjes in de omgeving ten Zuiden van de stad. Leuk om weer nieuwe paadjes te ontdekken en de 40 km te hebben gelopen. Goed voor de mentale voorbereiding: ik weet nu dat ik gemakkelijk binnen de tijdslimiet kan lopen. Wel een stijve enkel vandaag en twee blaren...Die ontdekte ik pas thuis overigens. Ik heb ze lekker doorgeprikt en vandaag geen last meer van. Nu ga ik de kilometers in mijn benen goed onderhouden, mezelf en mijn enkel wat rust gunnen en me verheugen op de Vierdaagse. Nog 4 weken dan is de start. Ook de vakanties komen in zicht. Hebben jullie enig idee waar het eerste half jaar is gebleven?

Nog gauw even de foto's toevoegen, ik hoor de wasmachine roepen en ook mijn breiwerk vraagt om wat aandacht. 

groet,

Françoise

Bloemen

 De eerste dahlia bloeit, wat een feest weer. Ook op andere plekken in de tuin begint van alles te bloeien. Verwacht en onverwacht. Elk rondje door de tuin is een feest. Er staat ook een heleboel onkruid, maar ook dat is gelukkig groen.

Fijn weekend.

Françoise

Aftellen

Vierdaagse lopers zijn van het aftellen. Ook op de website staat er een teller die langzaam aftelt naar de start.

Dit is de tijd tot de start van de 50 km op dinsdag 19 juli. Om 4:00 uur in de ochtend klinkt dan het startschot. (vorige keer lag ik nog in bed en werd er wakker van...) Dit jaar een mooie tijd om op te staan.

Ik heb er echt zin in, zaterdag wil ik een flinke afstand gaan lopen, moet toch een keer die 40 aantikken. Ook goed om te weten dat je dit kunt lopen...Maar eens even een route maken om ook de boodschappen in te passen (lopend naar Den Bosch met een omweg om mijn favoriete thee te halen bijvoorbeeld).

Voor zondag staat een ander evenement op de planning: the Dutch pen show (vraag me niet waarom deze naam in het Engels is). Dus ik maak een verlanglijstje: pen, etui, potje inkt, misschien een workshop, maar vooral gezelligheid. Met twee vriendinnen appen over de lijstjes, wensen enzovoorts.

Voorpret alom dus...

Groet,

Françoise

Qualifier sokken en meer

Wat een wisselend weer dit weekend. Gisteren liep ik een klein rondje (8km) in de stromende regen. Ik wilde even een jack testen of dit wat zou zijn voor de vierdaagse. Want ja, ook dan kan het regenen en wat doe je dan aan? Ga ik nog een poncho kopen, want die van de fiets is veel te lang aan de voorkant en te kort van achteren...? Ga ik voor een jack en laat ik mijn benen nat regenen?

Toen het gisteren zo ontzettend hard regende en ik dus alleen in het bos liep, kon ik daar eens goed over na denken...Natte benen is niet fijn, de regen liep in straaltjes van mijn jack af, zo op mijn rokje (mijn figuur en broeken zijn geen goede combinatie, dus ik ben van team rokjes). Na een kwartier zat deze dus al vast geplakt. Niet erg als je na anderhalf uur weer thuis bent, maar een hele dag...? Verder zouden mijn schoenen waterdicht zijn, dan bedoelen ze niet in een stortbui als het zo van je benen/kousen je schoenen in loopt. Een smal paadje met hoog gras was ook niet zo handig (toen liep het echt mijn schoenen in).

Ik heb het volgende geconstateerd:

• mijn wandelkousen zijn niet binnen een dag droog: ik heb nog een paar nodig.
• kranten in je schoenen helpt echt om ze droog te krijgen.
• de zooltjes moeten in een apart bakje met kranten, duurt te lang voordat deze droog zijn.
• ik heb geen regenbroek, maar een regenrokje nodig.
• het jack is waterdicht, maar je wordt toch nat...altijd warm in regenkleding.

Een regenrokje dus...ik dacht eerst: ik knip van mijn oude fietsregenbroek de pijpen tot boven de knie af...dan prop ik mijn rokje er wel in...Later dacht ik: ik kan natuurlijk ook een rokje maken van die broek. net zoals ze wel eens doen met een spijkerbroek. En zo zette ik gisteren de schaar in mijn broek (zat toch te strak om mijn benen) en werd de broek een rokje. Vandaag getest en geslaagd. Het had iets harder mogen regenen...

Om te voorkomen dat water je schoenen in loopt heb je natuurlijk ook weer hulpmiddelen. Maar die zijn vooral voor op de fiets...in de bergsport heb je Gamaschen die je over je onderbenen draagt en die je schoenen deels bedekken. Ik bedacht dat beenwarmers natuurlijk ook kunnen: als ze van wol zijn kunnen ze wat water opvangen. Ik vond nog een paar oude in de kast en trok ze vandaag aan. Helemaal omlaag toen de zon scheen en ik trok ze wat op toen het ging regenen en de temperatuur gelijk wat lager ligt. Nu heb ik alleen van die hele saaie beenwarmers. Zal ik er nog een paar breien van een sokkenwolletje? Met kleurtjes? Ik heb ze liggen en gebruik ze niet voor de sokkenwedstrijd, daar zijn de effen wolletjes meer geschikt voor.

Vanmiddag liep ik dus een klein ommetje (10 km) en had op deze extra vrije dag dus ook heerlijk de tijd om te breien (en het huishouden). Ik maakte de wedstrijdsokken af en heb me gekwalificeerd voor de wedstrijd. Morgen krijg ik het patroon voor de warming-up, iets met maar één kleur en ribbels..

Ik ga op zoek naar de wolletjes, de komende dagen geen wandelingen.

groet,

Françoise

Bankjes

 Als je regelmatig dezelfde route wandelt, weet je waar je de bankjes tegenkomt. Het bankje voor de eerste stop, het bankje voor de laatste stop en eventueel nog wat bankjes voor er tussen in. Bij een nieuwe route is het altijd maar afwachten waar en wanneer je een bankje tegenkomt.

Gisteren spotte ik een aantal fraaie exemplaren op mijn tocht naar de Loonse en Drunense duinen. Ik heb ze niet allemaal gefotografeerd. Soms omdat ik er op zat, maar ook omdat ik pas foto´s ging maken toen ik weer een leuk exemplaar tegenkwam.

Het eerste bankje waar ik stopte was een sportief bankje bij de IJzeren man, je kunt er allerlei oefeningen doen. Mijn voorkeur gaat eigenlijk uit naar het bankje 50 meter verder met mooi uitzicht, maar ik had al in de gaten dat het bankje bezet was. Het was een korte stop: sjaal af en een slokje water.

Het volgende bankje was een aantal kilometers verder, via brede en smalle weggetjes en bospaadjes. In de rugleuning staat "Annemiek". Vast een herinnering aan iemand die hier graag wandelde. Ik lees op de website van Natuurmonumenten dat je een Natuurbankje kunt kopen en laten plaatsen. Geen foto van het bankje, wel van het uitzicht en mijn nieuwe kousen en nieuwe schoenen. De schoenen kocht ik eerder deze week toen ik ontdekte dat de outdoorwinkel Schneider verhuisd was naar Rosmalen, vlak bij mijn werk. Ik had ze eerder al gemist in de binnenstad van Den Bosch. Ik testte dus zowel mijn kousen als mijn nieuwe schoenen...

Het uitzicht was totaal anders dan even daarvoor toen ik nog over dat smalle paadje liep en de akkers en huizen net achter me gelaten had.

Na dit uitzicht volgde het bankje van Tom. Eigenlijk niet een echt bankje, maar 3 stoelen bij elkaar. Al lopend fantaseer ik over Tom. Zou hij met twee vrienden hier regelmatig gelopen hebben en goede gesprekken gevoerd hebben over van alles en nog wat? Genietend van het uitzicht, de geur van dennennaalden en het geluid van de vogels. Slingerend door het bos vervolg ik mijn weg en het landschap verandert al weer.

Ik ploeg door het mulle zand en ben blij dat dit niet de ondergrond is tijdens de Vierdaagse. Het loopt zwaar, en in de zon wordt het al snel een warm klusje. Gelukkig heb ik een terrasje gepland aan het einde van dit duinentraject. Het vooruitzicht van een kopje koffie, een glas koud water en wat lekkers erbij maakt het makkelijker. Het verbaast me weer hoe rustig het is, lege vlaktes, in de verte hoor ik wat gepraat, mountainbikers op het pad verder op en een enkel gezin dat is neergestreken met wat schepjes.

Mijn terras(je) is De Rustende Jager, heerlijk om even op een stoel te zitten, het zand uit de schoenen te schudden en het koude water te drinken. Zo als altijd is de diversiteit aan mensen groot op dit terras. Er zit een groepje vrouwen dat aan de wandel is. Er zit een groep van 10 mannen in wielertenue, eerst een drankje, dan een lunch. Ze lopen ongemakkelijk op hun fietsschoenen. Zakdoek, portomonne en telefoon komen uit de achterzakken op het shirt. Een aantal heeft dezelfde shirts, waarop staat:

Liège-Bastogne-Liège challenge. Of te wel Luik-Bastenaken-Luik challenge. Een bekende klassieker in de wielersport. En zo als altijd als ik zo'n groepje mannen zie, denk ik aan mijn vader. Hij heeft zijn hele leven gefietst, alleen en in clubjes. En vast ook niet altijd op het fietspad als de weg ernaast voorzien was van asfalt en het fietspad niet. Ik geef wielrenners dan ook altijd voldoende ruimte.

Naast wandelaars en wielrenners ook mountainbikers, ruiters en een gezin op pad. Hondenuitlaters en mensen die gewoon van een terrasje genieten. Sommigen komen hier vast elke week, anderen zijn met vakantie.

Het uitzicht op bovenstaande foto is genomen op het laatste bankje van de dag. Op de heenweg ben ik ook langs dit bankje gekomen, maar had het niet mijn aandacht en zie je het ook bijna niet. Het ligt aan de andere kant van de weg, in de rand van de akker en verscholen achter een bosje. Ik vond het tijd voor een languit-op-het-bankje moment. Hoofd op de rugzak en even gestrekt. Zo kon ik deze foto maken door het bladerdak van de eik. Het lag prima, maar toch moest er nog 6 km gelopen worden. Dus hup weer in de benen, op naar huis.

Thuis wachtte ook een bank, daar ben ik op geploft, schoenen en kousen uit en een eerste analyse gemaakt van de status van mijn lijf. Mijn enkel heeft de eerste prio: beetje stijf, maar onderweg geen enkele pijn gehad. Nu is dan natuurlijk de vraag: komt dat door het doen van de oefeningen, de kousen of de schoenen? Het zal wel een combinatie zijn. Ik ben er in ieder geval blij mee!

De kousen: zitten goed in de schoen, minder moe, niet te warm, fijn als je langs wat hoger gras loopt. Enig nadeel: zo worden mijn kuiten nooit bruin.

De schoenen: lopen heerlijk licht, fijne veters (niet glad). De iets hogere schacht is even wennen, de drukpunten rond de enkel zijn net anders. De ervaring leert dat dit na een paar keer lopen weg is.

Kortom: een mooie wandeling van bijna 30 km.

Beetje stram en stijf, maar geen spierpijn en 's avonds nog wat in de tuin werken ging prima.

Minpuntje: een blogje schrijven is er niet van gekomen.

Een fijne Pinksteren gewenst.

Françoise

Hulp

Gisteren was ik een dagje in de lappenmand. Was al een paar dagen niet helemaal fit, maar de hoofdpijn van gisteren deed me besluiten in bed te blijven. Gelukkig was een dagje in bed voldoende. Natuurlijk moest ik er wel even uit om me ziek te melden en een overleg met een klant af te zeggen. Onze kittens hadden een mooie verrassing geregeld...Bij het opendoen van een slaapkamerdeur lag er een bol wol op de overloop. Deze bol zit vast aan de sok die ik aan het breien ben. De bol was behoorlijk uit elkaar getrokken en ik volgde de draad naar beneden om te zien wat me daar te wachten stond.

Halverwege de trap trof ik een tweede kleur garen aan. O jee, er zitten 4 bollen aan die sok. In de woonkamer was er mooi web van draden om de poten van de tafels, bank en stoelen. Wat zullen die twee boefje een pret hebben gehad om met deze bollen te spelen. Ze hadden beter een stukje kunnen breien voor mij, niet echt goede hulp op deze manier.

Natuurlijk helemaal mijn eigen schuld, had ik het maar beter op moeten ruimen. Wonder boven wonder stonden alle steken nog op de naald. Inmiddels zijn alle draden weer ontward. Kostte me een uurtje, maar dat was goed toen ik tussen een paar slaapmomenten door wakker was. Luisterboek aan en rustig ontwarren.

Het bracht me terug naar mijn kindertijd, toen ik een jaar of 7 was. We hadden toen ook een jonge kat en die had een bol gele wol van mijn moeder te pakken. Ook deze bol had onze hele flat gezien en zat om heel veel poten van stoelen gewikkeld. Ik herinner me dat ik toen de draad helemaal gevolgd heb om de bol weer op te winden. Dat geduld van toen om iets uit de knoop te halen heb ik nog steeds.

Soms gaat het ook goed hoor met de wolletjes. Kijk maar: lekker een middagdutje doen tussen de strengetjes. Heel gezellig in mijn buurt, terwijl ik vandaag thuiswerkte.

groet,

Françoise