Op pad

Mijn dagen zijn zeer gevuld: werken, huishouden, mee naar honkbalwedstrijden (het seizoen is weer begonnen), beetje tijd voor de tuin etc. etc.

Natuurlijk maken we ook tijd voor het wandelen, kilometers maken. En had ik een paar weken geleden nog een goede spierpijn bij het lopen van 18 kilometer...nu doet het lijf wat ik wil! Vorige week ging ook Mr. X mee, zo worden zijn schoenen ingelopen en ervaren we wat een aantal uren wandelen is! Zo bouwen we het op de komende drie maanden en dan op naar Nijmegen. We hebben er zin in.

Aangezien het wandelen ook wel een beetje avontuurlijk mag zijn, zoeken we leuke routes op plekken die we nog niet kennen. Zo ontdekte ik de klompenpaden en liep ik laatst door Rossum en omstreken. Wist je dat daar heel veel ooievaars wonen?

Afgelopen zondag liepen we een ander klompenpad, in de buurt van de Grebbeberg. En hoe leuk is het om door de weilanden te lopen (smalle bruggetjes, speciale opstapjes over het hek heen) en verrassende paadjes. Dat maakt het voor een tiener zeker interessanter. We kopen dan ook de folder met de routekaart en wat informatie over de omgeving. En zo wordt een wandeling meteen een stukje geschiedenisles en lezen we over de bombardementen en de tankgrachten die in het gebied lagen waar we doorheen liepen.

We stonden met een been in Gelderland en het andere been in Utrecht en daarna de een in Utrecht en de ander in Gelderland. We trakteerden onszelf op een terrasje na afloop en namen de veerpont over de Neder-Rijn. Het voelde als een vakantiedag...veel zon, picknick in de wei, en liedjes die het lopen makkelijk maakten.

Morgen weer op pad, maar dan naar Rijswijk en dan niet met Mr. X, maar met mijn moeder naar de Patchwork & Quiltdagen. Ik heb er zin in: vooral om weer eens wat tentoonstellingen te zien. Dat is te lang geleden. Het werk van Janet Bolton is vast de moeite waard: ik bezocht al eens een tentoonstelling in Zwolle. Heb net mijn boeken even opgezocht: dat is dus al 20 jaar geleden.

Uiteraard ga ik even langs bij de stand van Quilt & Zo, breng ik een bezoekje bij Maaike, ga ik zeker vriendinnen tegenkomen en inspiratie opdoen.

Dat laatste kan ik wel gebruiken. Door mijn geblesseerde schouder (gaat heel langzaam beter) handwerk ik zeer beperkt: een simpel breiwerk op niet te dunne naalden is het best. Haken absoluut uit den boze en mijn naaimachine heeft mij al lang niet gezien. Maar gaat weer goed komen...ik heb zin in al die lapjes morgen.

Met quiltgroet,

Françoise