Vanmorgen vroeg om zes uur maakte ik het eerste pakketje open en vond ik een streng met een mix van oranje, zilver en rood-paars. Moeilijk om het precies te zien zo zonder daglicht, maar een mooi begin. Toen deed ik het eerste laatje open en kwam er het woord spinnen uit. Hoe is het mogelijk…daar begon het deze advent toch allemaal zo’n beetje mee?
Ik bedacht dat ik een verhaal kan schrijven over dikke, zwarte spinnen met acht, harige poten, of over onze katten die zo heerlijk kunnen spinnen als ze het naar hun zin hebben. Maar nee, het gaat over het spinnen met het spinnenwiel. Zelf draden maken. Terwijl ik dit typ bedenk ik me dat de drie spinnen toch wel wat met elkaar gemeen hebben: het maken van draden en het geluid van het wiel. Dat spinnen moest overigens wel wachten…eerst een studiedag in Leiden.
Ik maakte alvast een paar foto’s van wat draadjes die ik eerder spon en twijnde. Twee of drie draadjes samenvoegen en daarna mooie bolletjes maken…een kleurenfeestje en zo leuk om te doen. Ook al zijn de draden soms dik en soms wat dun, weinig gedraaid of te veel gedraaid. Ik heb er lol in en meters maken is hier vast een goed devies.
Ook pakte ik even mijn Turkse spintol erbij. Hierop spinnen gaat een stuk langzamer dan op het wiel, maar daar kan ik dan wel weer dunnere draadjes mee maken.
Na een lange studiedag weer thuis en voordat ik ging schrijven…even spinnen om een beginnetje te maken. Het draadje zit nu te glimmen op de spoel, de 20 gram is nog niet op: dat gaat vandaag niet meer lukken. De avond is te kort, maar het spinnen maakt het hoofd wel even leeg. Ik moet mijn aandacht er bij houden als ik een dun gelijkmatig draadje wil krijgen en ook de snelheid is even zoeken. Het ene wolletje is het andere niet heb ik al gemerkt.
No comments:
Post a Comment