Handwerktijd

Vakantietijd is ook handwerktijd. Inspiratie genoeg bij mensen om mij heen en nadat ik mijn werktafel had opgeruimd, kon ik lekker aan de slag. Ik pakte mijn 2024 project er weer eens bij. Hoeveel bloemetjes zijn er eigenlijk helemaal af? Nou, dat waren er niet zo veel…maar er zijn er wel een heleboel onderweg. 

Ik heb heel veel gesneden vierkantjes van 3,5 inch, er zijn vierkantjes met alleen stelen. Er zijn bloemen, er zijn ook vierkantjes met stelen en een bloem. Er zijn bloemetjes die ook al een rondje hebben en er liggen stelen klaar. Alles is weer geordend en ik kan er weer mee aan de slag, want ik vind het wel een leuk project. De grote bloemen zijn leuk, maar deze kleine blokjes geven straks een ware bloemenzee aan de muur.

Allerlei breiprojecten kwam ik ook nog tegen bij het opruimen. Allerlei projecttasjes met een verrassing…Ik haalde halve sokken uit, maar ook hele, want toch niet zo leuk of geen goede pasvorm en natuurlijk sokken genoeg. Inmiddels waren er ook wat nieuwe strengen het huis in gehuppeld en deze zijn tot bollen gedraaid. Zo kon ik aan twee nieuwe projecten beginnen, die lekker makkelijk zijn om mee te nemen. Over een paar weken zit ik weer wekelijks in de trein en dan moet je toch wat bij je hebben.

Als eerste de de Sophie Hood van Petiteknit. Lekker dik garen voor een shawl met ingebouwde muts.

Op social media zie je ze overal: de kleine shawltjes…je hebt aan een streng genoeg en het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld (al heb ik bij Nancy Marchant hele mooie gezien van mohair met een borduurtje of een gehaakt randje). Ik ga aan de slag met de Stay Toasty Scarf met mijn streng uit Hoorn: alpaca met zijde. Hoe heerlijk zacht.

Over twee weken gaan de kinderen hier alweer naar school…voor mij betekent het de komende week een zomercursus voor vrije school leerkrachten. Net als vorig jaar ga ik mij op de camping dicht bij de cursuslocatie installeren, nog een beetje vakantiegevoel en dan hoef ik niet heen en weer te rijden. De auto staat bepakt voor de deur, nog even een kopje koffie en een blogje schrijven en dan ben ik klaar voor vertrek. 

Hoe meer ruimte, hoe meer je kunt meenemen…dus was ik langer bezig met het kiezen van mijn handwerkprojecten (geen idee wanneer ik dat ga doen, maar je moet wat bij je hebben en wilt ook kunnen kiezen…herkenbaar toch?) en ook maakte ik een selectie van mijn vulpennen (cursus=aantekeningen maken) en vulde die. Ook hier geldt dat één pen niet genoeg is, want soms wil ik met paars en soms met blauw en soms met rood schrijven. (En welke paars….)

Ik moet zeggen dat ik sneller klaar was met het inpakken van mijn kleding.

Fijne week gewenst, waar je ook bent: op vakantie, thuis in de tuin/op de bank/achter je naaimachine!

Groet, Françoise

Op stap

Heel langzaam wen ik eraan dat ik nog steeds vrij heb. De laatste keer dat ik zo lang vrij was waren we op reis naar Canada en dan beleef je dat toch heel anders dan als je thuisblijft met je studieboeken en zo nu en dan op pad bent. Als het goed is volgend jaar mijn PABO-studie afgerond en kan ik dan een paar weken de boel echt helemaal loslaten. Er zijn al wat vage plannen…

Gisteren ging dit kaboutertje met mij mee naar huis. Vorige week zag ik deze bij mijn moeder liggen (toen nog niet af) en vond hem zo schattig…Mijn moeder maakte hem af (geïnspireerd op Paulus de boskabouter) en gisteren kreeg ik hem overhandigd. Ik ga er een mooi plaatsje voor zoeken op mijn bureau. Heel veel borduurwerk zit er in dit exemplaar en dat tasje maakt het natuurlijk helemaal af.

De afgelopen weken volgde ik de Tour de France. Elke middag de tourradio aan en de finale altijd op het scherm. Handig dat dit ook op de PC kan…tussen de studieopdrachten door. Het deed me echt wel denken aan mijn tienertijd: met mijn radio aan op mijn kamer, beetje tekenen, knutselen en luisteren naar de radio. Het hoorde echt bij de vakantie. Dit jaar was het dus ook weer mogelijk.

Gisteren was de Tour laat en zat ik met een handwerkje op de bank om ze door Parijs te zien racen. Er was ook nog de finale van het EK voetbal voor vrouwen en ook dat moest aan.Het geluid van de Tour in mijn ene oor, het voetbal hoorbaar in de kamer. Zo heeft een ieder voorkeur voor een bepaalde sport en konden we toch alles volgen. Wat ging het hard door Parijs!

Ik scroll verder terug door mijn foto’s en kom bij de buit van woensdag (van twee personen, dus best bescheiden). Samen met een vriendin op stap naar de Weversmarkt in Hoorn. En waar het bij Utrecht nog met bakken uit de hemel kwam, scheen in Hoorn een heerlijk zonnetje en zijn we rustig langs alle wolkramen geslenterd. Ik kocht wol voor een klein shawltje en voor een aapje, beide handige werkjes voor onderweg. En ook de andere bollen hebben een zelfde bestemming.

Wat een heerlijke dag was het!

Mooie tegeltjes op een van de gevels in Hoorn. Natuurlijk zien wij een quilt, borduurwerk of andere mogelijkheden.

Weer thuis op mijn werkkamer zie ik de enorme chaos op mijn werktafel: geen plaats voor een naaimachine of iets dergelijks. Dus eerst maar weer eens opruimen, zodat er ruimte is om nieuwe chaos te creëren. Dit is overigens alleen mijn handwerkplek. De laptop staat in een andere kamer op een ander bureau, dat ziet er regelmatig ook zo uit, maar dan met boeken, aantekeningen, pennen en potloden. Dat heb je als je verschillende dingen tegelijk doet. Maar goed, dat is altijd zo geweest en werkt voor mij het beste.

Inmiddels is de tafel weer opgeruimd en ook wat omliggende planken en de dozen op de vloer zijn geordend. Ik heb halve sokken uitgehaald en de bollen opgeruimd, de patronen weggelegd en de nieuwe strengen liggen netjes te wachten tot ze tot een bol worden gedraaid. Ik heb mijn breinaalden geordend en ondertussen nieuwe projecten bedacht. Ik kwam patronen tegen van tassen, ooit gekocht/gewonnen en legde ze bij de stapel nog-te-doen.

Ik kwam ook deze foto nog tegen: detail van mijn moeders laatste werk waar ik vorige week de tunnel en het label voor maakte. Uren en uren werk zit er in. Allemaal kleine onderdelen van vilt waarop ze heeft geborduurd (heel veel Franse knoopjes) en ook wat kraaltjes terug te vinden zijn. Ik ben elke keer diep onder de indruk van wat ze maakt. En elke keer komt er weer een nieuw creatief idee, dat dan van klein toch weer uitgroeit tot een groter geheel.

Tot slot nog een plaatje van vorige week maandag. Ik fietste door de duinen van Scheveningen naar Kijkduin en zag de mooiste luchten. Een spatje regen en ook de zon. Het wisselde elkaar af. Als ik nu naar buiten kijk is het grijs en wat onbestemd. Ik ga eerst maar eens even mijn werktafel weer ordenen en dan een paar uur aan de studie. Deze week niets bijzonders op het programma, dus moet het lukken om nog het een en ander af te ronden. 

Fijne week, Françoise

Zomerweer

De vakantiedagen rijgen zich aaneen. Ik studeer, handwerk en lees en dat herhaal ik gedurende de dag. Voor de studie moet ik een aantal verslagen maken en dat betekent dus achter een beeldscherm zitten. Gelukkig heb ik er op mijn werkkamer twee: een voor het verslag en eentje voor de Tour…Zo heb ik dan meteen vakantiegevoel. Natuurlijk begin ik niet te vroeg, stop ik niet te laat en houd ik fijne pauzes tussendoor. Zo vordert alles langzaam, maar gestaag en overheerst het vakantiegevoel. Voor mij de juiste manier.

Als ik niet bezig ben met de studie, dan poets ik wat extra in huis (weer het hele jaar plezier van als er weer eens goed geordend en gepoetst is) en geniet ik van de diverse plekjes in de tuin. Uiteraard vergezeld door een boek of een handwerkje. Heerlijk om te breien met een luisterboek in mijn oor. En in de middag gaat ook de stoel nog wel eens achterover en soes ik weg in de warmte. Het is rustig in de buurt, geen klussende volwassenen, geen spelende kinderen. Ik hoor alleen het gezoem van de vele insecten die de bloemen bezoeken.

Tegelijkertijd is het soms ook wel wat saai en bedenk ik dat als ik volgend jaar geen studie meer heb (daar ga ik even van uit) we er echt wel op uit moeten: zes weken thuis is anders wel heel lang!

Bij een verslag hoort natuurlijk ook een mooie omslag en dit tekende ik zelf. Ik ben bezig met de cultuurperioden van het oude India en Perzië en deze Mandala van de lotusbloem past daar mooi bij. Meteen een stukje lesvoorbereiding, want dit kan ook uitstekend met mijn klas.

Al dit soort tekeningen teken ik niet al te groot (scheelt tijd) en dat doe ik in een mooi schetsboek. Zo heb ik alle inspiratie bij elkaar. Ik zet er dan ook de verschillende stappen bij en Pinterest is een uitstekende inspiratiebron.

Op vrijdag vertrok ik naar Den Haag. Gezellig logeren bij mijn moeder en we verwennen elkaar. Ik doe de afwas een keer (geen afwasmachine in huis, dus net zo als op de camping met de hand = vakantiegevoel), we praten samen over draadjes, handwerkjes en kraaltjes. Hoe gezellig. We hebben het over de kleinkinderen, drinken ergens koffie en ook hier geldt: handwerken, lezen, dutje…..Niets moet, geen haast.

We namen de bus naar het Lange Voorhout en bezochten daar de beeldententoonstelling. Een groot kunstwerk met textiel…

Of een kunstwerk met plastic afval. Ik appte naar huis: Daar kan onze wasmand ook nog wel bij!

Tot slot ging ik nog even de stad in, paar winkels bekijken en natuurlijk ook even langs de pennenwinkel. Ik wilde graag een leukere balpen dan de wegwerpdingen (altijd mooie vulpennen, maar soms is een balpen handiger vanwege de gladde ondergrond) en besloot mezelf te trakteren. Een potje inkt (nieuwe kleur) mocht ook nog wel en uiteindelijk bleef een bijpassende vulpen ook nog aan de strijkstok hangen (met dan uiteraard ook een potje bijpassende inkt). Leuk setje zo…die kunnen mooi op mijn bureau in de klas.

Inmiddels is het zondagse ontbijtje op en zitten we aan de koffie. Altijd weer bijzonder als je “thuis” ontbijt  en gewoontes nog steeds hetzelfde zijn: een kopje thee, versgeperst sapje en een gekookt eitje. Dat laatste is altijd een dingetje, want ik ben de enige in het gezin die echt niet van een zacht gekookt ei houd. Het harder koken van mijn ei gaat altijd maar net goed. Ik moet het (nog steeds) eerst even checken: geen zacht geel meer te bekennen? Alleen als dat zo is, eet ik het op.

Vandaag weer genieten van het zomerse weer. Al vinden we het soms te warm, te vochtig, te droog of wat dan ook…het is natuurlijk wel fantastisch vakantieweer. Hiervoor reden we vroeger naar Frankrijk, waar je kon rekenen op drie weken een droge tent en elke ochtend verse croissantjes halen bij de bakker (dat deed ik vanmorgen ook), elke dag naar het strand zonder het weerbericht te controleren…Ik vind het heerlijk dat ik kan kiezen of ik buiten of binnen ga zitten, dat de zon zijn best doet om tussen de wolken door te komen (een hele dag grijs is dan wel weer wat ongezellig). De terrasjes zitten tot ‘s avonds laat vol etc. Het huishouden doen we in kleine stapjes in de vroege ochtenduren en in vakantietijd met de Franse slag.

Ik ga zo dadelijk weer lekker buiten zitten (de wi-fi haalt het terras niet, dus zit nog binnen), beetje lezen en handwerken en later nog een museumbezoek.

Fijne dag, Françoise

Logeerpartijtje

Eind mei prikten quiltvriendin A. En ik een datum voor een quilt-logeerpartijtje. Afgelopen vrijdag vertrok ik naar Driebergen voor twee dagen quilten en bijpraten met 1 overnachting. Beiden verheugden we ons er enorm op. Dat was al weer te lang geleden dat we zo tijd samen hebben doorgebracht. In Coronatijd hebben we regelmatig samen een quiltdag gehouden. De ene keer hier, de andere keer daar.

Maar inmiddels zijn de agenda’s weer vol geslopen, wordt er gewerkt en voor ouders gezorgd, en komt het er te weinig van.

Twee dagen dus om heel veel te kunnen doen. Er gingen appjes heen en weer met alle mogelijkheden. Ga ik aan iets nieuws beginnen of zal ik iets ouds gaan afmaken? Ik koos het laatste, maar wat dan? Genoeg projecten, maar het moest makkelijk op te pakken zijn en ook mee te nemen zijn zonder een complete volksverhuizing (dat lijkt het toch al als ook de machine mee gaat). De eerste dag zaten we lekker buiten en al snel werd het een heerlijke chaos van lapjes op tafel. De tasjes vonden het ook erg gezellig elkaar te ontmoeten!

Ik begon met het voorbereiden van een applicatieblok van een Sarah Fielke tas. Leuk om uit restjes de stelen en bloemen samen te stellen. De restjes overigens niet uit mijn eigen collectie, maar weer van een andere vriendin. Dat maakt het zoeken naar het geschikte stukje een fijn avontuur.

‘S Avonds uit eten, waar het lange wachten wel werd beloond met heerlijk eten. Wat een fijne traktatie was dat! Eerst een fietstochtje er naar toe door het Driebergse landschap, eten op het terras en goede gesprekken.

Naast het applicatie project had ik mijn Sunbonnet Sue blokken mee genomen. Alles ligt al jaren in trommels klaar om genaaid te worden. Ik was al begonnen om met de hand blokken te naaien toen ik laatst ontzettende zin had om weer eens te patchen. En de blokken kun je prima meenemen in de trein. Op de machine gaat overigens wel iets sneller… Op dag twee zaten we binnen achter de machines, de een met patchwork, de ander met een quiltwerk dat deze week nog af moet (superleuk als je een quiltje cadeau gaat geven/krijgen).

We hebben reuze fanatiek zitten naaien, bijna de hele dag…en dat resulteerde in tien genaaide blokken en een quiltje waar de bies al bijna aan zit. Mijn blokken hebben allemaal nog twee losse naadjes omdat er overal nog een kantje of bandje tussen moet. Die had ik niet allemaal bij me en ik ga die ook zelf nog maken. Op onderstaand blok een zelfgemaakt frivolité randje.

Over het avondeten hoefden we ons alweer niet druk te maken. Twee volwassen kinderen kwamen langs. De een had ‘s morgens al een heerlijke chocoladetaart gebakken, de ander maakte heerlijke pasta. En wat was het leuk om met deze twee aan tafel te zitten. Ook studerend, dus we hadden het over opdrachten en de voorwaarden voor bronvermeldingen…daarnaast over koken en heel veel andere zaken. Natuurlijk had ik al veel verhalen over ze gehoord (er wordt tenslotte van alles besproken door moeders tijdens het quilten) en ze hadden ook over mij gehoord. Van beide kanten vonden we het heel leuk elkaar te ontmoeten.

Als je in Driebergen bent en van breien houdt, ga je natuurlijk ook even naar Trollenwol. Ik kocht een boek (zal ik laten zien in een volgend blogje) en garens voor verschillende projecten. Maar vooral herinnerde ik me een vaag idee dat ik had om meer aapjes te breien. Ik heb er eentje in de klas zitten (die helpt mij opletten en is een maatje voor knuffels die soms mee naar school komen). In de winkel zaten deze aapjes ook: glurend van boven op de kast of zittend op een bankje. Ze waren niet allemaal even groot, de maat is afhankelijk van de gekozen wol.

Thuisgekomen zocht ik meteen het patroon op en pakte er twee kleuren sokkenwol bij. Een eerste beginnetje is inmiddels gemaakt. Daarnaast ben ik gestart met een eenvoudig randje. Ik ben absoluut nog niet heel vaardig met deze techniek en mijn vingers raken er regelmatig van in de knoop.

Deze twee dagen waren echt een blogje waard. Vandaag ga ik beginnen met het wassen van de beneden ramen. De afgelopen week zijn de schilders bezig geweest en nu ziet het er helemaal niet meer uit. Eerst de ramen, dan alles op het terras weer terugzetten, zodat ik daar fijn kan zitten met studieboek en handwerk. Het ziet er naar uit dat we de komende week regelmatig buiten kunnen zitten en dat de Vierdaagse lopers fijne wandeltemperaturen zullen hebben.

Fijne dag gewenst, Françoise

Ps. Ik maakte een grapje over het vergelijken van de diners. Wat was beter/lekkerder? Natuurlijk is dat niet te vergelijken. De eerste avond was het eten heerlijk, maar moesten we erg lang wachten. Zoals de man van mijn vriendin het subtiel verwoordde: we voelen ons vergeten. Het duurde lang voordat de bestelling werd opgenomen en vervolgens lang voordat het op tafel stond. Ze waren duidelijk onder bezet, want de bar stond aan het einde van de avond helemaal vol met vuile glazen. Maar goed, het eten was heerlijk, goed gezelschap en aangenaam terras. We constateerden wel dat zowel het eten als de service onderdeel uit maken van de beleving. 

De tweede avond hoefden we niet te wachten (we zaten immers lekker te quilten en kregen tijdig een waarschuwing dat het eten bijna klaar was), waren de gerechten ook zeer smaakvol en was het gezelschap wederom uitstekend.

Zomervakantie!

En dan opeens is het schooljaar voorbij. Ik weet niet waar de tijd is gebleven. Ik weet wel dat ik dit jaar ontzettend veel geleerd heb, ‘s avonds vaak moe in bed lag, mijn hoofd regelmatig tolde van alle prikkels en dat ik vooral heel veel genoten heb. Ik ben blij met mijn keuze om voor het onderwijs. Het is fijn om mijn creativiteit te delen (en dat kunnen ook rekenopdrachten zijn!) met de kinderen en ze te zien werken. Uitdagend om iedereen aan het werk te krijgen, soms zoeken naar de juiste ingang bij een kind.

Regelmatig hebben de kinderen aan een half woord genoeg. Donderdag tekende ik 24 vazen op het bord, zette overal een naam in en vulde vervolgens de juffen-vazen met bloemen. De kinderen waren naar de gymles en zonder dat ik iets hoefde uit te leggen begonnen ze ‘s middags hun eigen vaas te vullen. De laatste vazen werden uiteindelijk nog in het laatste uurtje op vrijdag gevuld (nadat deze foto was gemaakt). Ik hoefde niets uit te leggen…het gebeurde gewoon. Heerlijk om wel tien kinderen tegelijk te zien werken, beetje kletsen, krijtjes uitwisselen.

De laatste dag werd ik verwend met chocolade, thee, lieve kaartjes en een taartje. Op het taartje zaten prikkers met daarop een klein werkje. Ik heb het met plezier thuis zitten bekijken en at gisteren al een paar keer worteltjestaart met lekker veel citroen er in.

Een eerste vakantiedag is altijd een beetje raar: het lijf geeft toe aan de vermoeidheid en gisteren was dus ook een lome dag met regelmatig een dutje (ik miste net niet de finish van de Tour). Tegelijkertijd maakt mijn hoofd overuren en wil ik aan van alles en nog wat beginnen: breien, quilten, haken of lezen? De keuze is overweldigend en dan heb ik het nog niet eens over: opruimen, wassen en onkruid wieden.

Of wat dacht je van: de koelkast een grote beurt geven, schoonmaken achter het fornuis en de kledingkast ordenen (en vergeet vooral de zolder niet).

Zes weken vrij lijkt echt super eindeloos: dat is echt heel lang geleden dat ik zoveel vrij had! Dat is dus nieuw voor mij.

Maar terug naar de orde van de dag: er moeten een paar administratieve klusjes worden gedaan EN er liggen nog opdrachten te wachten van de studie. Die had ik even geparkeerd, want het is onmogelijk die uit te voeren gedurende de schoolweken. Nu is daar ruimte voor in mijn hoofd.

Ondanks alle dutjes van gisteren heb ik een breiwerk kunnen afronden en deze geblockt. Ook een shawl lag al een paar weken te wachten op een sopje en  ligt nu te drogen op een handdoek.

En zo is de eerste dag al weer voorbij…en zit ik te peinzen over mijn opties voor deze ochtend: breien, quilten of haken? Met de radio aan of toch mijn luisterboek? De wasmachine draait zijn rondjes en ik schrijf de laatste regels van dit blog. Ik vermoed dat ik de komende week hier vaker te vinden zal zijn. De belofte om elke dag te schrijven ga ik niet doen, maar een verslagje hier of daar van een uitje of logeerpartijtje is natuurlijk wel gezellig. Een verslag van een studiedag is wat minder interessant en die dagen zitten er toch echt tussen. Mijn eigen deadline is 1 augustus: dan wil ik alle opdrachten van de laatste periode ingeleverd hebben. 

Een fijne dag, Françoise

Vrijheid

De vlag hing hier al vroeg te wapperen. Mr. X heeft een trainingskamp en ik bracht hem om 7:00 uur even weg. Kon ik meteen wennen aan de vroege wekker, die morgen weer gaat. Vanuit mijn quiltkamertje kan ik net de top van de vlaggenstok zien. Hoe bijzonder vrijheid is, werd ons gisteren weer duidelijk toen we per ongeluk het tv programma, een video-dagboek van Anne Frank zagen. We gingen net lunchen toen de eerste aflevering werd uitgezonden en we zijn blijven kijken tot na de laatste aflevering een paar uur later.

Indrukwekkend, wat prachtig gemaakt.

Mr. X stelde vast dat het maar de vraag is of we ook 100 jaar vrijheid zullen vieren. Hij had zo zijn twijfels…we dachten terug aan de bezoeken die we in Oosterbeek en Margraten brachten aan de begraafplaatsen en vroegen ons af hoe wij zouden reageren op oorlog in eigen land. Wat zouden we doen? Zouden we toekijken, in verzet gaan? Zouden we mensen opnemen in huis? Mr. X zei: dan ga ik meteen in dienst, waarop ik zei: dan kan ik me daar in ieder geval zorgen over maken…

Terwijl ik dat typ bedenk ik dat daden niet groots hoeven te zijn om toch betekenis te hebben. Voor nu betekent dat onze vrijheid koesteren, aandacht voor de mens om je heen en ook die zijn vrijheid gunnen. Dat betekent een voortuin vol bloemen waar kinderen voor stilstaan en af en toe ook een volwassene die dan een foto neemt van een klein bloemetje. Dat betekent een verhaaltje schrijven, waar een ander van kan  genieten tijdens zijn kopje koffie. Dat betekent mijn normen en waarden uitstralen en voorleven.

Geniet van deze dag met Hollandse luchten, bloemen in de tuin, je werk en de kleine dingen die het leven mooi maken.

Françoise

Dagje op stap

Donderdag was ik een dagje op stap. Ik liet mijn studieboeken en laptop dicht en ging gezellig bij een vriendin op bezoek in Soest. Ze zijn een paar maanden geleden verhuisd en ik was er nog niet geweest.

Aangezien ze nu ook een aanzienlijk grotere tuin hebben, gingen we naar Doorn, een bezoekje brengen aan Kwekerij van Houtum. Gewoon voor inspiratie en vooral plantjes voor mijn tuin!

In de vijver van de kwekerij zagen we een kikker en een ringslang en vooral heel, veel fijne planten.

Natuurlijk is niet altijd alles op voorraad op dat moment, dus we komen nog wel eens terug in een andere vakantie. Verder was het te warm om heel actief te zijn, dus zaten we in de tuin met een breiwerkje, konden we bijpraten over het onderwijs, onze ouders, kinderen etc.

Ik maakte ook nog drie verjaardagscadeautjes voor kinderen in mijn klas. Komende week drie jarigen, dus ben ik ruim op tijd klaar.

Altijd als je naar een kwekerij geweest bent, is er werk aan de winkel. De gekochte plantjes moeten natuurlijk ook een plekje vinden in de tuin. Dat betekent eerst onkruid weghalen en kijken wat er allemaal van vorig jaar weer opkomt. Ik kocht vorig jaar veel eenjarigen, die toch niet zo eenjarig blijken te zijn. Ze hebben de winter overleefd en doen hun best om te groeien en te bloeien.

Ik vulde de hele groencontainer, die werd vanmorgen geleegd en nu kan ik dadelijk weer verder. Ook het gras moet gemaaid en de klimop gesnoeid. Gelukkig hebben we daar (herrie) apparaten voor en is dat klusje zo geklaard. Het opruimen is altijd meer werk.

De vakantie nadert zijn einde, nog een lang weekend en dan dinsdag weer aan de slag. In het Zuiden nog 9 weken tot de zomervakantie en er valt nog heel wat te doen voordat het zover is. Ik heb maar even een overzicht gemaakt met alle bijzondere dagen, toetsmomenten, rapporten en feestelijkheden.

Een fijne dag, Françoise

Zomers weer

Volgens mij heb je echt vakantiegevoel als je niet meer weet welke dag van de week het is. Ik moest echt even in mijn agenda kijken om dag en datum paraat te hebben. Gelukkig is de belastingaangifte op tijd verzonden en ben ik geen afspraken vergeten. Maandag was ik een dagje naar Den Haag, even bijpraten met mijn moeder over het onderwijs, de kleinkinderen en handwerkprojecten.

Ook liep ik nog even naar Scheveningen, even de zee zien en horen. Wat een heerlijk vakantieweer! Er waren dan ook heel wat kinderen druk in de weer met emmer, schep en zand. Mooi hoe dat niet verandert, een sleuf graven en dan wachten tot het water er in komt. Ik herinnerde me een dagje met Mr. X toen we eerst de getijden hadden nagekeken. Bouwen bij eb en dan wachten tot het vloed wordt en de gracht van het kasteel wordt gevuld.

's Avonds reed ik weer naar huis en aangezien ik de weg kan dromen checkte ik niet mijn navigatie. Dat was dus erg dom...was ik bij Woerden nog blij dat ik net op tijd was voor de A12 helemaal werd afgesloten...bij knooppunt Deil kon ik niet verder en moest via Gorinchem/Breda naar huis. Als ik dat nou meteen even had bekeken voordat ik Den Haag uit reed, dat had me 3 kwartier gescheeld. Wat later thuis dan verwacht...

Dinsdag wisselde ik breien, een boek en mijn studie met elkaar af. Vandaag de laatste opdrachten afmaken, nog een keer heel goed doorlezen en controleren of ik alles heb benoemd/beschreven, geen spelfouten of verwijzingen vergeten ben en dan inleveren. Dat is toch wel een beetje spannend... Morgen studievrij en dan ga ik daarna vooruitblikken: na de vakantie nog 9 weken tot de zomervakantie. Ik vermoed dat die weken om zullen vliegen met nog een paar vrije dagen tussen door en een volle agenda, ook in de weekenden staat al het een en ander aan feestelijks gepland.

Fijne dag, Françoise

Brioche

Mijn sokken van ronde 4 van de Sock Madness zijn klaar. Gisreren kantte ik de steken van sok 2 af. Ze passen prima. Deze sok had niet echt geheimen voor mij, het ingebreide patroon in de brioche-techniek kende ik al. Ik vind het hier minder goed tot zijn recht komen en ik kan me voorstellen dat het voor anderen abacadabra was. Soms is het al de manier waarop het samenbreien van steken wordt beschreven…

Het inspireerde wel om een project-in-ontwikkeling tevoorschijn te halen. Heerlijke lentekleurtjes en met randen waar de brioche beter in uit komt. Natuurlijk ben ik net op een stukje waar geen brioche zit: even door breien dus.

Gisteren lekker opgeschoten met een van mijn studie-opdrachten. Morgen de puntjes op de i en dan door naar de volgende. Daar heb ik al wel de eerste aanzet voor klaar liggen, dus verwacht ik die woensdag af te ronden. Ik lig mooi op schema en heb ook echt wel vakantiegevoel. Daar gaat het weer deze week ook zeker aan bijdragen.

Fijne dag, Françoise

In de tuin

Na een rondje vrijmarkt, waar ik overigens niets kocht (alleen een ijsje), waren we snel weer thuis en besloot ik de tuin eens wat aandacht te geven. Tenslotte moet ik er komende week ook lekker kunnen zitten, dus het terras achter in de tuin moet onkruid vrij zijn. De borders komen later wel aan bod.

Dus ging ik aan de slag terwijl ondertussen bij de buren een feestje werd gevierd. Er werd volop gekletst, gezongen en nog meer gekletst. Geen moment dus om zelf met een boek in de tuin te zitten, maar wel prima om het gras tussen de tegels te lijf te gaan en wat ander onkruid af te voeren.

Ik las vanmorgen dat we te weinig paardenbloemen in de bermen hebben (van belang voor een specifieke bijensoort), dus besloot ik dat deze paardenbloem in de border gewoon nog even mocht blijven staan.

Verder bloeien ook de lelietjes-van-dalen.  Ruim op tijd voor de Franse traditie om deze te kopen voor je moeder of oma op 1 mei. Ik lees op Wikipedia dat het de Nationale bloem van Finland is. 

Ik vind het gezellig om ze in de tuin te hebben.

En verder doen de tulpjes hun best. Dit is een soort die verwildert, andere tulpen zijn na een paar jaar wel verdwenen, dit is tegenstelling tot de narcissen.

En zo is er steeds weer wat te ontdekken in de tuin. Vorig jaar heb ik veel vaste planten gescheurd en verzet: dat geeft nu leuke verrassingsmomenten als ze weer opkomen en bijna bloeien. Ik zie wat kale plekken, daar heb ik wel wat plannen voor. Ik wil meer vaste planten, dus wie weet ga ik komende week nog wel naar een kwekerij om wat te kopen. Ook wat eenjarigen is leuk, die brengen direct wat kleur in de tuin.

Nu dus even genieten van mijn lunch op het opgeruimde terras, in de verte hoor ik wat auto’s, kinderstemmen en een dichtslaande deur. Verder alleen de wind en vogels.

Fijne dag, Françoise

Koningsdag

Fijne koningsdag gewenst!

Vorig jaar was ik te laat voor de oranje tompouce…dat ging me dit jaar natuurlijk niet overkomen! Dus om 8 uur op de fiets naar de bakker, echter er geen seconde aan gedacht dat hij dicht zou zijn. (Ik realiseerde me dat ik zo gewend ben aan een open supermarkt, dat ik er ook vanuit ga dat de bakker open is). Gelukkig zit de supermarkt er naast en daar waren ze nog wel. Ik nam ook oranjekoek mee en meteen maar ook de andere boodschappen.

Na 20 minuten weer thuis en nu met een kopje thee op de bank. Ik zag de eerste kinderen (en hun ouders) al in oranje outfit en veel spullen langskomen. Op naar een goede plek voor een kleedje.

Straks gaan Mr. X. En ik samen tradititiegetrouw ook even langs de kleedjes. Misschien kan ik nog wat boeken scoren voor mijn klas. We eten waarschijnlijk wel een ijsje en dan weer huiswaarts.

Het is hier nu nog mistig, maar het weer ziet er goed uit.

Ook voor de komende week trouwens.

Gewoon nog een week vrij…dan ga ik ook tijd maken voor de tijd. Eens goed kijken welke planten er allemaal opkomen of opeens bijna bloeien. Ik zag net ook dat de slakken op bezoek zijn geweest bij de dahlia’s. Dat wordt dus slakken vangen of bier of wol of zand of takjes of…

Want nu de dahlia’s dan toch opkomen, wil ik ze ook wel houden!

Een fijne dag, Françoise

Rekenen

Elke dag geniet ik van mijn opgeruimde bureau. Al ligt het intussen wel weer vol met studieboeken, aantekeningen en ander studiemateriaal. Ook verder is de kamer opgeruimd, maar is de boekenkast wel overvol en tijdens een van mijn pauze momenten zat ik eens naar de kast te kijken en wat er allemaal in staat. Er staan allerlei ordners met quiltpatronen, bijvoorbeeld alle mysterieontwerpen die ik maakte.

Misschien moet ik die ordners maar eens in een doos stoppen en op zolder proppen? Of dan eerst weer wat opruimen op zolder? Ik besluit dat dit een mooie klus is voor een volgende vakantie...voor nu is het idee voldoende.

Ondertussen ben ik verdiept in mijn studie. Er moet een rekendossier gemaakt worden over hele getallen. Hierin moeten een vijftal lesontwerpen staan, onderbouwd met de leerlijn rekenen. En natuurlijk moeten die lessen allemaal over iets anders gaan: van het aanleren van de plus en mintekens tot informatieverwerking. Voor dat laatste gebruik ik de les die we hadden voor de vakantie. Mijn klas moest zorgen dat alle klassen de juiste spullen kregen voor de paaslunch: glaasjes sap, boter, gekookte eieren, matzes etc. Dus maakten we een lijst per klas met het aantal kinderen en inventariseerden we het gewenste aantal gekookte eieren. Er werden kaartjes geschreven, een lijst opgehangen in de keuken en zo verliep de verdeling reuze vlot door de goede voorbereiding. (zo kwam ook mijn opleiding facility management nog weer goed van pas).

Mooi om te zien hoe het rekenonderwijs dan toegepast wordt en hoe de kinderen daar van genieten. Zo moesten er per klas 8 messen worden uitgedeeld, maar die waren er niet. De jongens telden wat ze wel hadden en konden snel beslissen dat 4 wel mogelijk was. Of dat je opschrijft: 1/2 pakje boter per klas en dat je je realiseert dat ze 1/2 snappen omdat je net begonnen bent met het uitleggen van de breuken.

Fijne dag, Françoise

Schrijven

Ik zit achter mijn opgeruimde bureau en orden mijn vulpennen. Ik haal etuis leeg en leg er een aantal op tafel. Een mooi kleurenpalet. Genoeg keuze om mee te schrijven, maar veel gaat deze dagen toch op de computer: verslagen typen, belastingaangifte afronden en bloggen.

En terwijl ik mijn pennen orden, realiseer ik me dat ik veel van mijn aantekeningen met potlood aan het schrijven ben. Geen idee waarom, dus koos ik toch ook maar weer een pen uit om mee te schrijven.

De grijze potloden hadden wel een kleur in stijl, dat dan weer wel!

Voor de verslagen wordt heel wat gedacht, lesontwerpen gemaakt en probeer ik alles in eigen woorden op te schrijven. Opdrachten worden na inlevering gecontroleerd op plagiaat, dat kan tegenwoordig natuurlijk geautomatiseerd. Wat dat betreft zou je beter iets op papier kunnen inleveren, dan hangt het af van het geheugen van de beoordelaar. Op school zie ik bij het nakijken van taal of rekenen soms exact dezelfde fouten bij leerlingen die naast elkaar zitten: dan heeft de een het zitten overschrijven van de ander.

Elke opdracht wordt natuurlijk voorzien van een mooie omslag: een foto of tekening. Onderstaand een tekening die ik tijdens een workshop maakte. We tekenden met de rechthoekige krijtjes en met de brede zijkanten heb je in een paar bewegingen al iets op papier gezet. De opdracht was een dier en heel snel stond er een rijtje paashazen op papier.

Nu weer lekker verder met mijn opdrachten (en tussendoor breien). Ik lig lekker op schema, dus ga heerlijk verder. Buiten is het nat en grijs, dus perfect voor achter de PC. Volgende week wordt het weer beter, dus moet ik zorgen dat ik dan in de tuin kan zitten met een (studie)boek.

Fijne dag, Françoise

Brinta en Brioche

Het nieuwe patroon van de Sock Madness heet Brintarsia en in de chatgroep zei iemand dat ze meteen aan  Brinta moest denken. De techniek voor de afstekende kleur heet Brioche. Lang gedacht dat dit alleen de naam voor een brood was, totdat ik op een beurs een boek zag liggen over brioche breien.

In het Nederlands noemen we dat de patentsteek. Niet het meest makkelijke om te doen, wel heel leuk. De technieken in deze sok beheers ik al, dat scheelt heel veel! En genoeg tijd: ga zo dadelijk een uurtje breien, dan weer aan de slag met de studie. Bij het ontbijt geen Brinta, wel yoghurt en een kopje thee.

Om het patroon goed onder de knie te krijgen was wel opperste concentratie nodig: tellen, vooral geen steken laten vallen (dat is bij deze techniek echt niet handig) en het meerderen en minderen is lastig beschreven. Er is wel een filmpje, maar dat is niet zo mijn ding. Ik pak er dus een boek bij over de brioche techniek en lees nog eens een andere uitleg voor dezelfde steek…

Ondertussen krijg ik heel goede hulp:

Kat op het boek en op mijn breiwerk: eerst aandacht voor mij! Kun je mij even aaien en dan dat boek weghalen? Ik wil op jouw schoot liggen.

De setting is nu ongeveer hetzelfde. Ik zit op de bank met mijn tablet op schoot, kat ligt languit op mijn benen net achter de tablet. En mijn thee? Die staat net buiten handbereik. Sorry, kat…

Dat plekje op de bank is mijn favoriete plekje. Regelmatig met de benen omhoog, vinden mijn voeten erg fijn en ik heb een mooi uitzicht naar buiten. Ik woon tegenover een BSO en daar worden dus al kinderen gebracht (dat zie ik ook buiten de vakanties, er zijn kinderen die om 7:15 naar de voorschoolse opvang gaan. Niet alleen meesters en juffen zijn al vroeg op pad, ook de leerlingen). Ik zie de buurvrouw die boodschappen gaat doen, terwijl de buurman naar zijn werk gaat. Hij gaat einde van de week met pensioen, dus is vast druk met overdragen en opruimen.

Helaas geen zonnetje, want dan had ik die ook gehad op de bank, maar dit is wel goed studeer- en breiweer.

Fijne dag, Françoise

Sokken breien

Gisteren stond de hele dag in het teken van het opruimen van mijn kantoor. Op mijn bureau was het een grote puinhoop en ook op de grond lagen diverse stapels: tijdschriften, aantekeningen, boeken en schriften. Altijd heerlijk om in de vakantie daar eens goed voor te gaan zitten. Muziekje aan, op tijd een kopje koffie en lunch met zelfgebakken brood. Ik pakte er ook een emmer sop brei en nu zit ik dus aan een schoon, opgeruimd bureau. Niet meer helemaal opgeruimd, want ik ben nog de laatste stapel aan het ordenen. Ik pakte meteen diverse klusjes op: nog wat nakijken, mailtjes beantwoorden, een rekening betalen, maar vooral papier weggooien.

Ik vond ook een breipatroon terug van een paar sokken. Ik was de sokken wel gestart (finale Sock madness vorig jaar), maar was gestopt. Toen ik verder wilde gaan met de sokken kon ik het patroon nergens meer vinden. Blijkbaar wel geprint, maar niet opgeslagen, dus haalde ik de sok uit en gebruikte het garen voor een ander paar.

Ook dit jaar is er natuurlijk weer een Sock Madness en ik heb getwijfeld of ik wel mee zou doen. Natuurlijk heb ik helemaal geen tijd, maar als ik 's avonds nu eens een uurtje brei in plaats van in slaap vallen op de bank? Dus heb ik me toch maar ingeschreven met het idee dat ik wel zou zien. Zo gezegd, zo gedaan en ik had de Qualifier op tijd af...

De eerste twee rondes kwamen redelijk gunstig ten opzichte van het weekend met meer breitijd (en breitijd op maandag in de trein), dus overleefde ik boven verwachting deze rondes. De derde ronde bleek uiteindelijk spannend. Toen ik op vrijdagavond rond zes uur keek waren er nog 2 plaatsen vrij voor de volgende ronde en besloot ik sok 2 af te breien, foto's te maken, mail te sturen en daarna pas te kijken of het team nog niet vol zat. Na het insturen van de mail (laat op de avond...) durfde ik te kijken: nog 1 plaatsje vrij! Maar in de chat in mijn team werd al snel duidelijk dat ik niet de enige was die er vaart in had gezet. Er was iemand die net een half uurtje eerder haar mail had gestuurd en dus voor mij in de wachtrij stond voor de beoordeling... Jammer, want voor ronde 3 heb ik genoeg tijd: die is vandaag gestart en ik heb wel wat breitijd. Ik ben wel begonnen, want het is een leuk patroon, met net weer even een nieuwe techniek.

Vanmorgen zat ik dus om half acht te breien en niet te bloggen. Daarna streek ik wat was weg en ga ik nu nog een laatste stapel uitzoeken. Dan is de vloer vrij om te stofzuigen en kan ik vanmiddag aan een studieopdracht werken. Het bevalt me best op deze manier vakantie vieren.

Fijne dag, Françoise