Zijde

 "At times words are not enough.

So we need colours.

And shapes.

And emotions."

Deze uitspraak van Alessandro Baricco vond ik op de website van het Italiaanse (vulpen) merk Visconti. En zo kwam ik terecht bij het boek Zijde (1997). De uitgave die ik leende bij de bieb is voorzien van prachtige afbeeldingen op elke pagina. Een ware verrassing toen ik het opende.

Een verhaal dat gaat over een Franse handelsreiziger, die elk jaar de tocht onderneemt naar Japan om daar de eitjes van de zijderups te kopen. Dit alles speelt rond 1860, de tijd waarin dit nog een hele lange reis was. Deze rupsen waren goud waard voor de Franse zijde industrie. Wist je dat Lyon ooit de exclusieve rechten had om te handelen in Zijde?

Nog steeds is zijde een kostbaar product, er zijn veel cocons van de rups nodig voor een metertje stof of garen om mee te breien. Zo kocht ik jaren geleden 6 cones met zijde, volgens mij om te gebruiken bij het kantklossen...1 cone bevat 500 meter heel dun garen. Ik heb het nog nooit gebruikt en bedenk nu dat ik er natuurlijk ook prima mee kant borduren en samen breien met een wollen draadje.

En zo kom ik bij de kanten shawl die ik een aantal jaren geleden breide. Dit garen is een combinatie van alpaca, zijde en linnen. Draagt heerlijk: niet te warm, maar toch zeer behaaglijk. Ik probeer te bedenken waar in ons huis nog meer zijde is aan te treffen. Natuurlijk in een van mijn quilts: daar zit een zijden vulling in, heerlijk comfortabel. O en natuurlijk in mijn ondergoed: wol met zijde. Dat draagt heerlijk in de winter en in de zomer. En door de combinatie van materialen kriebelt het niet.

Wist je trouwens dat de rupsen alleen van de blaadjes van de moerbeiboom houden? Oorspronkelijk komt deze boom uit China (en vandaar dat zijde vooral uit China komt), maar is ook in andere landen met een geschikt klimaat aangeplant vanwege de zijde-industrie. Omdat zijde een van de stoffen was die van China naar het middellandse zee gebied werd vervoerd, onstond de zijderoute. In 552 werden zijderupsen naar het Byzantijnse rijk gesmokkeld door een paar monniken en zo was de productie niet langer aan de Chinezen voorbehouden. Er waren diverse routes tussen Oost en West en er werden vooral luxe goederen vervoerd zoals (naast zijde): satijn, robijnen, diamanten, papier, perziken, olifanten en buskruit. Overigens werden zo ook opvattingen, ideeën, culturen en ziektes overgebracht.

Bepaalde delen van deze routes staan ook bekend als de Wierookroute en de Theeroute. Bij het lezen over deze route kom je ook de Romeinen tegen en Alexander de Grote. Het gaat hier altijd over routes over land en niet over zee. En zelfs nu wordt het traject nog als belangrijk gezien: in 1994 werd er een spoortraject aan de zijderoute toegevoegd. Er is nu een transportverbinding tussen China en Londen met een lengte van zo'n 12.000 km. Een reis duurt ongeveer 16 dagen (China, Kazachstand, Rusland, Wit-Rusland, Polen, Duitsland, België en Frankrijk en dan via de kanaaltunnel naar Londen). Sneller dan per schip en goedkoper dan per vliegtuig. Sinds 2016 is er vanuit Rotterdam een wekelijkse containertrein opgenomen in het spoorboekje. Deze trein rijdt helemaal naar Chengdu in China.

In de containers zal niet veel zijde zitten, maar het handelen met verre naties en het uitwisselen van culturen is dus al eeuwen oud!

Tot slot kan je leven aan een zijden draadje hangen. Een uiterst dun draadje dus, maar gelukkig wel sterk.

Fijne week,

Françoise

Boekinfo: Zijde, Alessandro Baricco, illustraties Rébecca Dautremer, uitgeven door Davidsfonds/Infodok in 2017.

Lekker bezig

Op mijn blog ben ik druk met de rode draad, maar natuurlijk gaan er ook andere draadjes door mijn handen. Niet altijd even succesvol. Ik ben een muts aan het breien en in plaats van teltekening 2 begon ik met nr. 4. Ik had de verkeerde pagina voor mijn neus...Nou ja, dan maar eerst 4, dan 3 en dan 2 en dan door naar 5, dat maakt niet zoveel uit voor het eindresultaat. Tijdens het breien volgde ik de spannende serie The Bridge (Bron) op Netflix. Meestal gaat het wel goed samen, maar aangezien mijn Zweeds niet je dat is moest ik ook veel kijken en het was vooral ook spannend en ik maakte dus diverse fouten. En als ik dan toch moest uithalen....dan ook maar heel nr. 4 en weer begonnen met nr. 2. Meteen een goede les om bij deze serie iets supersimpels te nemen of een keer alleen te kijken!

Verder breide ik afgelopen week een paar wanten, even een patroon testen voor Ateliersopra. Ik gebruikte resten van mijn Shawlography en heb ze zaterdag meteen in gebruik genomen bij een fietstochtje naar de stad. Gezellig even shoppen met Mr. X. Nieuwe rokjes, truitje, natuurlijk snoepjes bij Tum-tum en een kopje thee bij Wietske. Even bijkletsen over lapjes en met een nieuw mes voor mijn rolmes weer de deur uit. Gezellig druk in de stad, niet te druk en veel terrassen vol.

Voor mijn rode draad aantekeningen maakte ik omslagen voor mijn notebooks. Ik zocht er een paar gehaakte bloemen bij en zo zijn wat restjes stof omgetoverd tot iets moois.

Natuurlijk verdween ook de kerstboom alweer uit huis en kwam er ruimte voor het voorjaar. Heerlijk weer die eerste tulpen en bolletjes met narcissen en druifjes in de woonkamer. De wolletjes uit mijn adventskalender mochten nog een keer in de spotlight staan. Nu nog een mooi project er voor verzinnen. De wolletjes matchen prachtig bij het schilderij dat mijn schoonvader maakte en toen de wolletjes naar de voorraad verhuisden konden de tulpen met het schilderij op de foto. De tulpenvaas maakte mijn schoonmoeder en het kastje met bijzondere houtsoorten maakte mijn vader. Een mooie herinnering aan alle drie in een beeld gevangen.

Van 17-21 januari volg ik Stitch Camp, ben heel benieuwd wat dat zal brengen. Vooral ook inspiratie hoop ik. Ik ga aan de slag met verf, naald en draad.

groet,

Françoise

Montblanc

Onder vulpenverzamelaars/liefhebbers zie ik een paar merken die regelmatig langskomen  en besproken worden. Eén van die merken is Montblanc. Mij zei het niet zoveel, behalve dat het buiten mijn vulpenbudget ligt. En aangezien ik niet echt een verzamelaar ben (in de zin van pennen als belegging) en ook nog nooit met zo'n vulpen heb geschreven, heb ik een pen van dit merk ook (nog) niet op mijn wensenlijstje staan.

Toch werd ik nieuwsgierig en ging op zoek naar meer informatie over deze pen en al snel was ik me in de geschiedenis aan het verdiepen en toen ging mijn hart toch wel sneller kloppen. Niet speciaal voor deze pen (ik weet nog steeds niet hoe deze schrijft of in de hand ligt), maar wel door de prachtig gegraveerde penpunten, het logo en het verhaal achter een merk.

De Duitse firma Montblanc ontstond in 1906, een tijd van innovatie en dus ook nieuwe pennen. De naam Montblanc ontstond toen gezocht werd naar een passende naam voor deze firma en symboliseert de hoge waarde die gehecht wordt aan kwaliteit en Europees vakmanschap. De Franse berg staat hiervoor symbool, zijnde de hoogste berg van Europa. Het logo verwijst naar de top van de besneeuwde berg. En inderdaad als je een foto bekijkt dan kun je de top herkennen in het logo van een ster met afgeronde punten.

Op de penpunten staan prachtige vormen: krullen, het logo, het getal 4810 (verwijzend naar de hoogte van de berg) en soms nog speciale afbeeldingen bij speciale edities.

Het logo lijkt ook wel op een bloem en de krullen op de penpunt doen met ook denken aan de machinaal gequilte lijnen in een quilt. En zo kwamen allerlei creatieve gedachten samen. Tekenen, quilten, stof, bloemen, het logo en een schetsje op papier. Ik ging aan de slag met zwarte stof en wit garen en "tekende" met stiklijnen de bloemen op de stof. Voor het bloemhart gebruikte ik knoopjes en zette deze vast met een rood draadje. Hiermee verwijzend naar de de voorloper van het merk Montblanc dat Noir et Rouge was. Dat klinkt wel chic en dat was ook precies de bedoeling.

Ook al heb ik de pen nog niet verder ontdekt, ik heb wel een mooie pot inkt! Gekregen uit een verzameling, Een mooie vorm en een kans om het logo van dichtbij te bekijken...en gelukkig ook een mooie kleur inkt. Inmiddels kan ik een Montblanc wel herkennen: het logo en de graveringen op de nib brengen me op het goede pad. Maar een verschil tussen het ene en andere Meisterstück uit de speciale edities zie ik niet. Wellicht dat dit nog eens komt in de toekomst.

Meer weten over de geschiedenis en visie? De filmpjes op de website van Montblanc zijn de moeite waard. Kun je meteen even de pennen bekijken van de klassieker in zwart tot een extravagante met veel glitter en goud.

Groet,

Françoise

Oker

 Bij alles wat ik doe speelt kleur een belangrijke rol, of het nu gaat om het kiezen van stoffen, garens, bloemen of een pen met bijpassende inkt. Ik wordt altijd aangetrokken door kleur, en vooral ook veel in felle, bonte combinaties.

Op dit moment herlees ik het onderstaande boek van Victoria Finlay: Kleur, een reis door de geschiedenis (Anthos, 2003). In elk hoofdstuk wordt de geschiedenis van kleur uitgediept. Persoonlijk vind ik de oorspronkelijke titel mooier en een beter beeld geven van de inhoud: Colour, Travels through the Paintbox.

Deze titel geeft het gevoel van avontuur, kleur waar je in onder duikt, alsof je een duik neemt in zo'n vierkantje met verf of dat je je vingers laat dwalen boven de rij met krijtjes, de potloden keurig in het gelid, als soldaten op een rij, met hun logo netjes naar boven. Gesorteerd op kleur of op nummer al naar gelang de aard van de eigenaar.

Of wat dacht je van een wand vol wollen garens of een ladenkast vol strengetjes borduurzijde of al die potjes inkt met mooie namen? Alleen als ik er aan denk word ik al blij.

Het eerste hoofdstuk in het boek gaat over de kleur oker. Een echt aardse kleur die in allerlei tinten geel voorkomt al naar gelang de vindplaats op aarde. We kennen natuurlijk ook rode oker, deze ontstaat na de verhitting van de gele oker.

Oker kun je vinden in Frankrijk, in Italië (Toscane) en een belangrijke vindplaats is Arnhem land in Australië. Dit pigment was van grote waarde voor de aboriginals, onder andere voor de ruilhandel en rituele schilderingen.

Nog veel meer details kun je in het boek terugvinden. In het boek zelf zie je weinig kleur, het is geen plaatjesboek. Ik ging dus ook nog op zoek naar plaatjes op Internet. Want wat is nu eigenlijk oker? Heb ik het goede plaatje in mijn hoofd? En zo kwam ik nog veel meer te weten over okergeel en allerlei aanverwante zaken. Zo las ik dat ook de term Brabants Oker gebruikt wordt en als inwoner van Brabant wilde ik daar natuurlijk meer van weten. Zo las ik dat op veel huizen in de Meierij de kleur oker op de kozijnen wordt gebruikt en ja, dat is inderdaad een kleur die ik hier in de omgeving veel zie. Ik woon immers in de Meierij (gebied tussen Tilburg, 's-Hertogenbosch en Eindhoven). 

En al lezend en speurend leerde ik van alles over de geschiedenis van het Hertogdom Brabant, die wel 1000 jaar terug gaat, waar vele strijden gestreden zijn en dat de huidige vlag met zijn rood-witte blokken pas sinds kort weer in gebruik is als provinciale vlag. We kennen ook het wapen dat zwart is met een gouden leeuw erop.

Zoeken op internet en het vinden van de juiste informatie hangt samen met het invoeren van de juiste zoektermen en variaties op de eerste termen toepassen. Als je "kleur geel brabant" typt gaat het niet alleen over het geel op de kozijnen, maar ook over het weer en de reisadviezen.

Maar ook over het feit dat in Zeeland en Brabant het hoogste percentage geel in de tenues van voetbalclubs te vinden is. In de provincie Utrecht is dat rood.

We kunnen dus wel vaststellen dat de kleur geel met de Brabantse geschiedenis verbonden is.

Natuurlijk ging ik ook op zoek naar Oker in mijn eigen kasten: draadjes, inkt etc. Ik keek anders in het rond en realiseerde me dat in mijn naaihok okergele gordijnen hangen. Van die zware veloursgordijnen, geen idee meer hoe ik er aan gekomen ben, ergens in een verhuizing op mijn pad gekomen.

Geel en oker zijn niet direct de kleuren die ik het eerste kies en dat geldt voor veel mensen. Ik heb geen gele kleding in de kast, wel geel in een shawl. Ik houd natuurlijk van gele narcissen en het is ook een hippe kleur in het interieur. En in de jaren 70 hadden wij het thuis ook: een bank met kussens in bruin, oranje en okergeel!

Maak er een zonnige week van, ga op zoek naar het okergeel in jouw omgeving. Wie weet wat je tegenkomt.

Françoise

De anatomie van de vulpen

Het eerste verhaal van mijn rode draad gaat over de vulpen. Niet over de kleuren inkt die ik de afgelopen tijd verzamelde met mijn kalender, niet over mijn collectie pennen, maar over de anatomie van de pen. Speurend op internet naar de werking van de pen en de namen van alle onderdelen, zag ik mooie tekeningen, websites vol uitleg en bedacht ik me dat ik dit jaar ook wil tekenen. Op Instagram zie ik prachtige illustraties met vulpen gemaakt, handgeschreven teksten in mooie notitieboekjes voorbij komen.

Detail: Anatomie van de nib

Er zijn mensen die boeken overschrijven, gewoon voor het schrijven (of hoelang doe ik met een penvulling) of tekenen...in een kleur of meerdere. Vaak doe ik dat wel op een kladje: het doodlen tijdens het zoveelste online overleg en soms zijn die hoekjes van mijn aantekeningen het meest inspirerende.

De anatomie van de vulpen

Inspiratie voor mijn tekening: https://www.lizsteel.com/

Website met meer vulpen informatie: https://www.gouletpens.com/

Een eerste begin

Best spannend dat tekenen (en het delen ervan), maar tijdens een wandeling gisteren hadden we het er over dat niet alles perfect hoeft. Het kan namelijk betekenen dat je er nooit aan begint. In de trant van: ik ga wandelen als ik de goede jas heb gekocht, ik ga een boek schrijven als ik een nieuwe laptop heb/mijn kamer heb opgeruimd/mijn kamer geschilderd is... Ik heb in ieder geval veel plezier beleefd aan het tekenen van de vulpen, het benoemen van de onderdelen, het zoeken naar informatie op internet, het inplakken in mijn RodeDraadBoek en daar mijn aantekeningen bij maken.

Deze laatste middag van mijn vakantie ga ik aan de slag met een omslag voor mijn A4 notitieboek. Lekker nog even rommelen tussen mijn lapjes...

Groet,

Françoise