Wanneer is het genoeg?

Hebben en houden:

wanneer is het genoeg?

Het bovenstaande is de titel van de lezing die vrijdag door Hilde Verdijk in Vught wordt gegeven.

Het gaat over het bewaren van spullen. Waarom doen we dat, waarom hebben we ze? En hoe kunnen we de vaardigheid ontwikkelen om ook weer spullen te laten gaan?

Ik ken Hilde al jaren als quiltster, maar volg ook altijd haar actie in oktober de D'ruitdaging. Het is zo fijn om je huis op te ruimen! Voor sommigen geen probleem, voor anderen een te groot probleem en bij de meesten van ons, slipt de kast/kamer dicht met lapjes en zo.

Meer weten over deze lezing? Kijk dan op: www.yourganize.nl

Er komen veel quilters als ik het zo om mij heen hoor!

Vanmiddag moest ik aan het bovenstaande denken toen ik op zolder in de berging op zoek was naar een doos uit mijn jeugd. Ik wist precies waar hij was: in een grotere doos, in het achterste hoekje. Dat klopte ook precies, maar voordat ik daar was...de afgelopen vijf jaar zijn er heel wat dozen voor gezet...

En wat had ik dan nodig?

Deze doos...Zaterdag had oma ook een weefraam tevoorschijn getoverd en Mr. X vond het reuze interessant om te doen.  Dus nu de mijne naar beneden gehaald om er mee te kunnen werken.

Wie wat bewaart....

Kijk, er zit zelfs al een werkje opgespannen, we konden dus meteen aan de slag. Pure nostalgie om dit uit te pakken en weer wat mee te doen.

Maar er zat natuurlijk nog veel meer in de grote doos. Ik kon het niet allemaal goed zien, het is een donker hoekje daar op zolder, maar op de tast vond ik nog een lief poppenkind.

Mijn eigen Pimmetje. Gekregen van de Goedheiligman toen ik 5 was. Een jongetjespop die echt kan drinken en plassen. Fascinerend vond ik dat toen.

Veel van mijn poppen heb ik weggegeven toen ik er niet meer mee speelde, maar Pimmetje moest toch echt bij mij blijven.

Uiteraard mocht hij mee naar beneden en op de foto. Lekker genieten van de zon.

In de doos zal hij voorlopig wel niet meer terug gestopt worden, dan moet ik weer al die dozen die ervoor staan opzij zetten!

En zit Pimmetje nu nog op de piano? Nee, natuurlijk niet. Hij is liefdevol door Mr. X in het poppenbed gestopt. Het poppenbed staat nu pal naast zijn eigen bed, want anders was Pimmetje misschien wel een beetje bang (al is het natuurlijk veel fijner om in een bedje te liggen dan in doos op zolder). Er is zelfs, op heel lieve toon, een slaapliedje voor hem gezongen.

Wat een mooi moment was dat.

En om terug te komen op het begin van dit blog: Wat ben ik blij dat ik Pimmetje nog altijd bewaard heb. Het weten dat daar die doos op zolder staat met de dierbaarste spullen is al fijn, maar als dan vervolgens een volgende generatie er zo mooi mee omgaat, is dat een gouden moment.

Pimmetje mag nog heel lang blijven.

Met groet,

Françoise