Hoe is het toch mogelijk dat het alweer Februari is? De weken vliegen om, de weekenden zijn ook zo voorbij en ook de werkdagen glippen onder je vingers vandaan. In mijn hoofd rijgen zich vaak woorden aan een tot mooie zinnen, maar verder dan dat komt het niet. Nu toch maar eens even stilstaan bij alles wat ik de afgelopen weken deed. Natuurlijk werken...een paar nieuwe collega's en dat brengt verandering met zich mee. En als je van meestal met 5 op kantoor naar meestal 8 of 9 gaat, is het een grote verandering. Meer reuring, maar ook meer mensen die wat vragen, die met elkaar praten (en dat dan voor jouw bureau...), de koffie is sneller op, de waterkoker staat vaker aan (het blijkt maar weer dat niet alle IT-ers koffie drinken). Kortom, het is weer even de juiste balans vinden met elkaar.
In tussen schreef ik me in voor De Vierdaagse van Nijmegen, ja dat is toch een soort van virus...het kriebelt als ik de beelden zie. En dan hopen we dit jaar op 4 dagen lopen...De eerste training zit er op. Ik maakte een mooie tocht in Schaijk, natuurgebied de Maashorst. Het was een goed georganiseerde tocht door de wandelvereniging en je krijgt meteen het Vierdaagse gevoel. Want al die mensen die de langere afstanden lopen, zijn over het algemeen Vierdaagse lopers.
Daar was het hoofd dus al weer vol van...inmiddels zijn er al bijna 30.000 lopers ingeschreven. Al deze mensen hebben hem al minimaal een keer succesvol gelopen of zijn geboren in 2005-2011. Vanaf de 10e gaat de inschrijving voor iedereen open.
Dat was één ding dat me bezig hield...daarnaast heb ik de Sockmadness Forever in mijn hoofd. Een jaarlijks terugkerend evenement via Ravelry. Een sokkenbreiwedstrijd. Er worden teams gevormd en alleen de snelsten van een team gaan door naar de volgende ronde. Tot er na ronde 6 (of 7) nog maar 1 persoon per team over is, die strijden dan in een laatste ronde tegen elkaar. Eerder al wel naar gekeken, maar niet aan mee gedaan. Nu na twee zomers sokken breien, durf ik het wel aan. Ik ben geen onervaren sokkenbreister meer. Alhoewel plaatsing in een snel team me wat overdreven leek...dat is goed voor mensen die de hele dagen tijd vrij kunnen maken om te breien.
Ik heb me dus opgegeven en ben nu met een opwarmsok bezig en het afronden van een aantal andere projecten. Die opwarmsok wilde ik eigenlijk overslaan (heel verstandig, eerst nog wat afmaken), maar een van de patronen was gewoon te leuk...en omdat ik mijn schaapjes geteld/gebreid had, mocht het toch van mezelf. Ondertussen staat er een blik klaar met daarin alle sokbreibenodigdheden en kocht ik nieuwe sokkenwol. Vooral lichte kleuren, want dan zie je kabels etc. beter. Ook handig als je tot in de kleine uurtjes gaat zitten breien of nog laat een foto wilt maken. Ik heb mijn kleurkeuze Lente genoemd..pastels dus en aangevuld met restjes.
Inschrijven kan nog tot de 14e...mocht je zin hebben. Kort daarna start de kwalificatieronde...eerst die dus doorkomen om in een Team terecht te komen. Je snapt dat ik mijn agenda niet te vol plan...
Ondertussen ben ik ook begonnen met brood bakken. Ik kocht een mooie kom bij mijn Kitchenaid waarin je het brood kneedt, laat rijzen en daarna ook bakt. Mr. X hier thuis geniet er van. Zelf bakken in de oven is een kwestie van plannen....en dan kan het er prima bij. Van kneden naar breien en andersom.
Tot slot wordt er ook nog gequilt...en les gegeven. Afgelopen zaterdag was ik bij Wietske in Den Bosch om een les Paper Piecen op de naaimachine te geven. Wat een fijne dag was dat. Deze workshop ga ik in juni nog een keer geven. Het enthousiasme van anderen geeft altijd weer energie en zin om zelf ook aan de slag te gaan.
In mijn hoofd heb ik de afgelopen weken heel veel blogjes geschreven, maar ze haalden het scherm niet. De mooie zinnen zijn alweer verwaaid op een van die woon-werkverkeer fietstochtjes, wat blijft zijn wel de herinneringen aan van alles en nog wat de afgelopen weken: het wandelen, bakken, lesgeven en vooral die sokkengekte.
groet,
Françoise
