Sunday, October 16, 2022

Inspiratie

 De afgelopen weken deed ik op diverse plekken weer genoeg inspiratie op om te zorgen dat ik me niet verveel. Natuurlijk helpt opruimen. Door letterlijk weer een laatje of kastje te ordenen komt er ook weer ruimte in je hoofd. Door het snoeien van de klimop die dik over de schutting groeit, krijgen de planten weer ruimte en zie ik tot mijn grote vreugde dat de dahlia´s zich herstellen van de droogte en nog blad krijgen. Een paar bloeien gaan nog bloeien en ik weet nu dat mijn knollen het overleefd hebben. Misschien niet gebloeid dit jaar, maar het blad zorgt er voor dat de knollen nu nog groeien.

Het opruimen en schoonmaken hoef ik gelukkig niet alleen te doen. Bij het schoonmaken van de wasmachine had ik goede hulp. Ze stonden er met hun neus bovenop. Het is een mooi stel. Onze kittens zijn nu bijna 9 maanden oud en horen er helemaal bij. We genieten er van dat ze op schoot komen liggen. Zodra ik ga zitten met een handwerkje komen ze al aangesneld. Soms maken we ruzie om het draadje, maar uiteindelijk komt het altijd goed. En als ik met mijn benen languit op de bank zit, is mijn schoot groot genoeg voor twee...gezellig en lekker warm.

Vorige week zaterdag fietste ik tussen alle bedrijven door (huishouden en bedrijfsfeestje) nog even naar Boxtel voor de Dag van de wol.  Deze dag is een initiatief van De Vereniging voor Speciale Schapenrassen. Het gaat dus over het schaap, maar op deze dag was er natuurlijk vooral veel wol te vinden! In de binnenbakken van de manege waren kramen te vinden met spinnenwielen, breinaalden en garens in alle soorten en maten. Wel wol natuurlijk...Daarnaast waren er lezingen over de inzetbaarheid van wol. Denk bijvoorbeeld aan de mogelijkheden van isolatie.


Tijdens mijn lessen waarbij de keuze voor een tussenvulling aan bod kwam zeg ik altijd: kijk naar de functie van een quilt. Een wollen vulling is vooral voor een quilt op bed...tenzij je je huis wilt isoleren. Ik denk dat ik mijn quilts met wollen vulling ook maar eens aan de muur ga hangen. Ik heb een koude muur op het noorden die slecht geïsoleerd is. Misschien helpt het een beetje. Het scheelt ook al dat een deel van de boekenkast er voor staat. 

Natuurlijk kocht ik wat garens (toch maar een nieuw bolletje voor mijn mysterie van Westknits) en een bolletje wol/zijde om uit te proberen. In de paar uurtjes dat ik daar was had ik leuke gesprekken. Natuurlijk had ik iets wolligs omgeslagen en omdat dit de mysterie van vorig jaar was van Westknits en de nieuwe net begonnen was en er veel kenners rondliepen, hadden we het meteen over de nieuwe mysterie. Ben je al begonnen? Doe je weer mee? Etc. En ja natuurlijk doe ik weer mee...het begin is er. Maar eerst moest ik ook de gehaakte deken Dune afmaken. Lekker voor op de bank. Een patroon van Attic 24: geen wol, maar fijne acryl. De volgende Harbour ligt nu klaar om mee te starten. Deze wordt 2 persoons op verzoek van Mr. X. Dat zijn weer heel wat uurtjes haken, maar dat wordt zeker gewaardeerd.


En als dat nog niet genoeg inspiratie was, ging ik gisteren met een vriendin naar Rosmalen naar het Textiel Plus festival. Een mooie mix van textielkunst en winkels. Demo's en wat lezingen. Ik kocht een naald voor naaldbinden. Een oude Noorse techniek die enthousiast werd gedemonstreerd. Ik twijfelde of ik niet twee naalden zou kopen. Leuk om een keer met mijn nichtje te doen. Toch maar niet gedaan, gelukkig maar, want mijn moeder had exact dezelfde gedachte een dag eerder. Die kocht twee naalden, zodat ze het een keer met haar kleindochter kan doen. Je raadt het al: nichtje en kleindochter is het zelfde meisje. Ik heb nu lontwol besteld in allerlei kleuren en ga me de techniek eigen maken. Daarna aan de slag met mijn moeder samen en dan volgt de volgende generatie. Wil je meer weten over naaldbinden? Kijk dan eens op https://naaldbinden.nl

Veel modern werk in de expositie. Altijd inspirerend. Prachtig hoe bijvoorbeeld de berenklauw gebruikt is.


Met het opruimen van deze week, kwam ik ook weer een oud project tegen: het tunisch avontuur. Twee van de drie banen zijn af en toen stokte het patroon. Door omstandigheden is dit patroon nooit helemaal uitgegeven. Heel jammer, maar natuurlijk kan ik daar best zelf verder mee. Een vriendin heeft dit project ook liggen en we gaan nu samen het vervolg bepalen. Ik bestelde wat boekjes ter inspiratie van nog nieuwe Tunische steken, maar eerst maar weer eens uitzoeken hoe het ook al weer zat...


Met dit mooie herfstweer is het bijna niet voor te stellen dat het jaar al weer om vliegt, maar Kerst komt er toch echt weer aan met adventskalenders, kerstcadeautjes voor elkaar maken en vast nog wel een leuk breiwerkje. Maar voordat het zover is, is er nog genoeg te doen. Nu is het tijd voor een nieuwe week met werk, sporten, verder met opruimen en elke vrije minuut handwerken. In 10 verloren minuutjes kun je heel wat steekjes zetten.


groet, Françoise

Sunday, October 2, 2022

De handtas

Elk jaar doe ik mee met D´ruitdaging van Yourganize. De hele maand oktober elke dag een opdracht via Facebook. Het heeft te maken met opruimen, klusjes (al die uitgestelde) en vooral een stukje bewustwording. Ik doe al jaren mee en nog steeds is mijn huis niet perfect opgeruimd. Dat zal het ook wel nooit worden, maar ik heb wel geleerd dat er ook spullen weg mogen, is mijn administratie nog steeds netjes en denk ik na over de souvenirs die ik koop. Zo kocht ik in Canada een sleutelhanger, de oude was al jaren kapot en aan vervanging toe. Daarnaast kocht ik een trui om aan te trekken naar het sporten, die stond nog op mijn lijstje. En nu denk ik dus elke keer als ik ga sporten aan onze dag bij de Niagara Falls.

Hermès, Birkin Bag


De eerste opdracht ging over je handtas. Wat zit er allemaal in, dat niet nodig is? Ik zelf heb niet echt een handtas. Naar het werk heb ik een laptoptas en daar stop ik ook mijn sleutels, portomonnee, brillen en telefoon in. Meer heb ik niet nodig... En ga ik boodschappen doen? Dan stop ik telefoon, sleutels en portomonnee in mijn jaszak of ik neem een klein tasje mee. Eenvoudig dus... Ik controleerde dus mijn laptoptas en haalde daar twee overtollige haarspelden en dito elastiek uit.

Het brengt me wel bij een verhaal over Hermès. Een Frans modehuis dat bekend is om zijn tassen, zijden sjaaltjes en stropdassen. In de Volkskrant van 28 december vorig jaar stond een artikel over dit bedrijf dat een nieuw atelier opende ergens in de regio in Frankrijk om daar werkgelegenheid te creeëren en mensen het vak te leren.



Het atelier heeft de mooie naam: Maroquinerie de Guyenne. Klinkt altijd goed dat Frans. De term Maroquinerie is verwant aan het Nederlandse woord Marokijn. Dit is Marokkaans geitenleer dat al in de 17e eeuw gebruikt werd voor boekomslagen en portefeuilles.

Wie zich verdiept in de geschiedenis van dit modehuis kan lezen dat het in 1837 werd opgericht in Parijs. Niet als modehuis, maar als leverancier van zadels en aanverwanten aan de aanzienlijkste Europese families. Toen de adel aan het einde van de 19e eeuw meer ging reizen (mar niet te paard), gingen ze ook hutkoffers en tassen maken. Pas in 1920 werden er horloges en juwelen toegevoegd aan de collectie.


Ook de vierkante zijden sjaals en de stropdassen zijn beroemd. Maar het meest bekend zijn de tassen. De zogeheten Kelly-bag en de Birkin-bag. Ooit bedoeld om een leven lang mee te gaan, maar nu vooral statussymbool. De prijzen voor een tweedehands tas zijn absurd. Ook een nieuwe tas is duur, maar dat valt te verklaren uit het feit dat deze met de hand wordt gemaakt. De 36 leren onderdelen van een tas worden met de hand (zadelsteek) aan elkaar genaaid, daarna gelijmd, gepolijst en gemonteerd. Totale productietijd zo'n 20 uur.

Natuurlijk heb ik even gekeken naar de prijzen van deze tassen. Je kunt beter een nieuwe kopen, dan een tweedehandse lijkt wel. Voor sommige tassen heb ik toch wel een verdubbeling van mijn jaarsalaris nodig...En vervolgens zie ik me dan niet met zo'n tas naar de supermarkt gaan.. Ze zijn er overigens wel in allerlei mooie, felle kleuren. Dat spreekt me wel aan, maar nee...ook deze tassen zul je toch af en toe moeten uit mesten. En bij zo'n tas heb je dan natuurlijk wel de juiste zonnebril, lippenstift, portemonnee met plaats voor al je platinum plastic, sleutels etc.

Ik houd het maar simpel, al kan ik wel waardering opbrengen voor het vakmanschap dat bij het maken van de tas komt kijken. Ik vraag me echter af of de kopers van deze tassen daar ook maar een ogenblik bij stil staan?

Groet, Françoise