Contrast

Al tijden had Mr. X zich verheugd op de vrijmarkt. Nu eens niet als bezoeker, maar als handelaar.

Tijdig had hij zijn autootjes uitgezocht en in een bak apart gezet.

En terwijl ik in het ziekenhuis zat bij mijn vader en daarna de uitvaart aan het regelen was, werd er thuis verder gewerkt aan de stapel te verkopen spullen.

Dat was op vrijdag wel even een overgang. Op donderdag de uitvaart van mijn vader en op vrijdag sta je dan samen met je kind op de vrijmarkt. Ik had er echt helemaal geen zin in, maar met gepaste tegenzin toch op pad.

Mijn rustmoment moet dan maar op een later moment komen.

De auto werd volgeladen, het paste net.

We waren niet vroeg in het centrum en het was dus echt compleet onmogelijk om nog dichtbij de auto te stallen en de spullen op een goed plekje uit te stallen. Wat te doen? De auto maar wat verder weg bij het station gezet...daar is ook een AH...We hebben een boodschappenkar vol geladen, de spullen staken aan alle kanten uit en zo zijn we op weg gegaan. Alles kon mee met uitzondering van onze eigen zetels en de tas met lunch. Die moesten in een tweede wandeling volgen.

We vonden zowaar nog een prachtig plekje achter de kerk...onder een boom, en met later op de dag nog zelfs de zon...

En gelukkig werd er veel verkocht. De meeste grote stukken zijn weg, dat scheelde op de terugweg.

Wat ik het leukste vond?

Die stralende blik van kleine jongetjes (en een enkel meisje) als ze de autootjes zagen en er zorgvuldig een werd uitgekozen. Daarna het voorzichtige betalen, dat is namelijk best wel spannend, ook al is het dan aan een jongen van 11.

Ik herinner me alle momenten dat wij over de markt liepen en Mr. X weer helemaal blij was als hij autootjes vond.

De tevreden blik van Mr. X (yes, veel geld...) maakte deze dag de moeite waard.

Deze maand geen projecten afgerond of doelen gehaald, niet elke dag een bloemetje gehaakt...

Langzaam pakken we de draad weer op.

Liefs,

Françoise