De dagen vliegen voorbij, we zijn alweer half januari en je kunt van die dagen hebben dat je alleen maar moe bent. Niet eens weten waarvan...(ja, van alles bij elkaar natuurlijk), maar goed, dan is een "simpel" handwerkje het perfecte middel om je zelf weer in het gareel te krijgen.
Zo startte op 5 januari de Woodland deken van Attic 24.
Een simpel haakpatroon (althans ik vind het simpel en was snel op weg), voorgeschreven kleurvolgorde en terwijl de steken onder je handen doorgaan, je niet verder hoeft te tellen dan tot zes, komt er weer rust in je hoofd.
Ik geniet van de kleuren, niet direct wat ik van de plank zou pakken, maar daarom bijzonder: nieuwe kleurfeestjes zijn het.
En ook alweer het laatste blokje van deze serie. 25 in totaal. Nu nog een top van maken voor 5 februari. Tijd om ze eens te voorschijn te halen en neer te leggen. Een vaag idee ergens in mijn achterhoofd. Nog maar eens over filosoferen bij een haakwerkje.
En op Instagram kwam ik het project 365 gehaakte bloemetjes tegen: elke dag een.
Ach dat kan er best bij...simpele patroontjes gekozen, snel resultaat en leuk om te rangschikken.
Ondertussen gaat ook de mysterie gewoon verder...Het met de hand appliqueren vergt wat meer tijd dan met de machine, maar elke avond een paar steekjes of een uurtje in de kantine van de atletiekclub: dan komt het ook af.
Hier ligt een deel van een vest over mijn benen: de panden zijn klaar en wachten er op om doorgeknipt te worden (is inmiddels gebeurd, maar dat staat nog niet op de foto). Het was heerlijk warm zo. Nu de mouwen nog: eerst eens even mijn Noors oppoetsen en het patroon ontcijferen.
Inmiddels al 13 bloemetjes...het neerleggen is echt een feest, nadenken over een volgende serie.
En nog even van bovenaf.
Als ik het bovenstaande zo bij elkaar zie en even teruglees, denk ik: ja logisch dat je soms moe bent...
wat een productie...
(en dan deed ik dit allemaal ter ontspanning)
Naast al deze handwerkjes wordt er gewerkt, het huishouden gedaan (nou ja iets...) en bezoeken we middelbare scholen. Mr. X zit nu in groep 7 (kleine jongens worden groot) en we kijken alvast eens wat in het rond...
Dus zo had hij zaterdag zijn eerste (en misschien wel laatste) les Latijn.
Was voor mij ook de eerste keer Latijn....
Volgenden we op een andere school een les Duits, maar was het gymlokaal toch ook wel heel interessant!
De komende weken nog een paar en dan kunnen we (kan hij) volgend jaar een goede keus maken.
Kortom: we hoeven ons ook in 2018 niet te vervelen.
Françoise
