Zomerweer

De vakantiedagen rijgen zich aaneen. Ik studeer, handwerk en lees en dat herhaal ik gedurende de dag. Voor de studie moet ik een aantal verslagen maken en dat betekent dus achter een beeldscherm zitten. Gelukkig heb ik er op mijn werkkamer twee: een voor het verslag en eentje voor de Tour…Zo heb ik dan meteen vakantiegevoel. Natuurlijk begin ik niet te vroeg, stop ik niet te laat en houd ik fijne pauzes tussendoor. Zo vordert alles langzaam, maar gestaag en overheerst het vakantiegevoel. Voor mij de juiste manier.

Als ik niet bezig ben met de studie, dan poets ik wat extra in huis (weer het hele jaar plezier van als er weer eens goed geordend en gepoetst is) en geniet ik van de diverse plekjes in de tuin. Uiteraard vergezeld door een boek of een handwerkje. Heerlijk om te breien met een luisterboek in mijn oor. En in de middag gaat ook de stoel nog wel eens achterover en soes ik weg in de warmte. Het is rustig in de buurt, geen klussende volwassenen, geen spelende kinderen. Ik hoor alleen het gezoem van de vele insecten die de bloemen bezoeken.

Tegelijkertijd is het soms ook wel wat saai en bedenk ik dat als ik volgend jaar geen studie meer heb (daar ga ik even van uit) we er echt wel op uit moeten: zes weken thuis is anders wel heel lang!

Bij een verslag hoort natuurlijk ook een mooie omslag en dit tekende ik zelf. Ik ben bezig met de cultuurperioden van het oude India en Perzië en deze Mandala van de lotusbloem past daar mooi bij. Meteen een stukje lesvoorbereiding, want dit kan ook uitstekend met mijn klas.

Al dit soort tekeningen teken ik niet al te groot (scheelt tijd) en dat doe ik in een mooi schetsboek. Zo heb ik alle inspiratie bij elkaar. Ik zet er dan ook de verschillende stappen bij en Pinterest is een uitstekende inspiratiebron.

Op vrijdag vertrok ik naar Den Haag. Gezellig logeren bij mijn moeder en we verwennen elkaar. Ik doe de afwas een keer (geen afwasmachine in huis, dus net zo als op de camping met de hand = vakantiegevoel), we praten samen over draadjes, handwerkjes en kraaltjes. Hoe gezellig. We hebben het over de kleinkinderen, drinken ergens koffie en ook hier geldt: handwerken, lezen, dutje…..Niets moet, geen haast.

We namen de bus naar het Lange Voorhout en bezochten daar de beeldententoonstelling. Een groot kunstwerk met textiel…

Of een kunstwerk met plastic afval. Ik appte naar huis: Daar kan onze wasmand ook nog wel bij!

Tot slot ging ik nog even de stad in, paar winkels bekijken en natuurlijk ook even langs de pennenwinkel. Ik wilde graag een leukere balpen dan de wegwerpdingen (altijd mooie vulpennen, maar soms is een balpen handiger vanwege de gladde ondergrond) en besloot mezelf te trakteren. Een potje inkt (nieuwe kleur) mocht ook nog wel en uiteindelijk bleef een bijpassende vulpen ook nog aan de strijkstok hangen (met dan uiteraard ook een potje bijpassende inkt). Leuk setje zo…die kunnen mooi op mijn bureau in de klas.

Inmiddels is het zondagse ontbijtje op en zitten we aan de koffie. Altijd weer bijzonder als je “thuis” ontbijt  en gewoontes nog steeds hetzelfde zijn: een kopje thee, versgeperst sapje en een gekookt eitje. Dat laatste is altijd een dingetje, want ik ben de enige in het gezin die echt niet van een zacht gekookt ei houd. Het harder koken van mijn ei gaat altijd maar net goed. Ik moet het (nog steeds) eerst even checken: geen zacht geel meer te bekennen? Alleen als dat zo is, eet ik het op.

Vandaag weer genieten van het zomerse weer. Al vinden we het soms te warm, te vochtig, te droog of wat dan ook…het is natuurlijk wel fantastisch vakantieweer. Hiervoor reden we vroeger naar Frankrijk, waar je kon rekenen op drie weken een droge tent en elke ochtend verse croissantjes halen bij de bakker (dat deed ik vanmorgen ook), elke dag naar het strand zonder het weerbericht te controleren…Ik vind het heerlijk dat ik kan kiezen of ik buiten of binnen ga zitten, dat de zon zijn best doet om tussen de wolken door te komen (een hele dag grijs is dan wel weer wat ongezellig). De terrasjes zitten tot ‘s avonds laat vol etc. Het huishouden doen we in kleine stapjes in de vroege ochtenduren en in vakantietijd met de Franse slag.

Ik ga zo dadelijk weer lekker buiten zitten (de wi-fi haalt het terras niet, dus zit nog binnen), beetje lezen en handwerken en later nog een museumbezoek.

Fijne dag, Françoise

Logeerpartijtje

Eind mei prikten quiltvriendin A. En ik een datum voor een quilt-logeerpartijtje. Afgelopen vrijdag vertrok ik naar Driebergen voor twee dagen quilten en bijpraten met 1 overnachting. Beiden verheugden we ons er enorm op. Dat was al weer te lang geleden dat we zo tijd samen hebben doorgebracht. In Coronatijd hebben we regelmatig samen een quiltdag gehouden. De ene keer hier, de andere keer daar.

Maar inmiddels zijn de agenda’s weer vol geslopen, wordt er gewerkt en voor ouders gezorgd, en komt het er te weinig van.

Twee dagen dus om heel veel te kunnen doen. Er gingen appjes heen en weer met alle mogelijkheden. Ga ik aan iets nieuws beginnen of zal ik iets ouds gaan afmaken? Ik koos het laatste, maar wat dan? Genoeg projecten, maar het moest makkelijk op te pakken zijn en ook mee te nemen zijn zonder een complete volksverhuizing (dat lijkt het toch al als ook de machine mee gaat). De eerste dag zaten we lekker buiten en al snel werd het een heerlijke chaos van lapjes op tafel. De tasjes vonden het ook erg gezellig elkaar te ontmoeten!

Ik begon met het voorbereiden van een applicatieblok van een Sarah Fielke tas. Leuk om uit restjes de stelen en bloemen samen te stellen. De restjes overigens niet uit mijn eigen collectie, maar weer van een andere vriendin. Dat maakt het zoeken naar het geschikte stukje een fijn avontuur.

‘S Avonds uit eten, waar het lange wachten wel werd beloond met heerlijk eten. Wat een fijne traktatie was dat! Eerst een fietstochtje er naar toe door het Driebergse landschap, eten op het terras en goede gesprekken.

Naast het applicatie project had ik mijn Sunbonnet Sue blokken mee genomen. Alles ligt al jaren in trommels klaar om genaaid te worden. Ik was al begonnen om met de hand blokken te naaien toen ik laatst ontzettende zin had om weer eens te patchen. En de blokken kun je prima meenemen in de trein. Op de machine gaat overigens wel iets sneller… Op dag twee zaten we binnen achter de machines, de een met patchwork, de ander met een quiltwerk dat deze week nog af moet (superleuk als je een quiltje cadeau gaat geven/krijgen).

We hebben reuze fanatiek zitten naaien, bijna de hele dag…en dat resulteerde in tien genaaide blokken en een quiltje waar de bies al bijna aan zit. Mijn blokken hebben allemaal nog twee losse naadjes omdat er overal nog een kantje of bandje tussen moet. Die had ik niet allemaal bij me en ik ga die ook zelf nog maken. Op onderstaand blok een zelfgemaakt frivolité randje.

Over het avondeten hoefden we ons alweer niet druk te maken. Twee volwassen kinderen kwamen langs. De een had ‘s morgens al een heerlijke chocoladetaart gebakken, de ander maakte heerlijke pasta. En wat was het leuk om met deze twee aan tafel te zitten. Ook studerend, dus we hadden het over opdrachten en de voorwaarden voor bronvermeldingen…daarnaast over koken en heel veel andere zaken. Natuurlijk had ik al veel verhalen over ze gehoord (er wordt tenslotte van alles besproken door moeders tijdens het quilten) en ze hadden ook over mij gehoord. Van beide kanten vonden we het heel leuk elkaar te ontmoeten.

Als je in Driebergen bent en van breien houdt, ga je natuurlijk ook even naar Trollenwol. Ik kocht een boek (zal ik laten zien in een volgend blogje) en garens voor verschillende projecten. Maar vooral herinnerde ik me een vaag idee dat ik had om meer aapjes te breien. Ik heb er eentje in de klas zitten (die helpt mij opletten en is een maatje voor knuffels die soms mee naar school komen). In de winkel zaten deze aapjes ook: glurend van boven op de kast of zittend op een bankje. Ze waren niet allemaal even groot, de maat is afhankelijk van de gekozen wol.

Thuisgekomen zocht ik meteen het patroon op en pakte er twee kleuren sokkenwol bij. Een eerste beginnetje is inmiddels gemaakt. Daarnaast ben ik gestart met een eenvoudig randje. Ik ben absoluut nog niet heel vaardig met deze techniek en mijn vingers raken er regelmatig van in de knoop.

Deze twee dagen waren echt een blogje waard. Vandaag ga ik beginnen met het wassen van de beneden ramen. De afgelopen week zijn de schilders bezig geweest en nu ziet het er helemaal niet meer uit. Eerst de ramen, dan alles op het terras weer terugzetten, zodat ik daar fijn kan zitten met studieboek en handwerk. Het ziet er naar uit dat we de komende week regelmatig buiten kunnen zitten en dat de Vierdaagse lopers fijne wandeltemperaturen zullen hebben.

Fijne dag gewenst, Françoise

Ps. Ik maakte een grapje over het vergelijken van de diners. Wat was beter/lekkerder? Natuurlijk is dat niet te vergelijken. De eerste avond was het eten heerlijk, maar moesten we erg lang wachten. Zoals de man van mijn vriendin het subtiel verwoordde: we voelen ons vergeten. Het duurde lang voordat de bestelling werd opgenomen en vervolgens lang voordat het op tafel stond. Ze waren duidelijk onder bezet, want de bar stond aan het einde van de avond helemaal vol met vuile glazen. Maar goed, het eten was heerlijk, goed gezelschap en aangenaam terras. We constateerden wel dat zowel het eten als de service onderdeel uit maken van de beleving. 

De tweede avond hoefden we niet te wachten (we zaten immers lekker te quilten en kregen tijdig een waarschuwing dat het eten bijna klaar was), waren de gerechten ook zeer smaakvol en was het gezelschap wederom uitstekend.

Zomervakantie!

En dan opeens is het schooljaar voorbij. Ik weet niet waar de tijd is gebleven. Ik weet wel dat ik dit jaar ontzettend veel geleerd heb, ‘s avonds vaak moe in bed lag, mijn hoofd regelmatig tolde van alle prikkels en dat ik vooral heel veel genoten heb. Ik ben blij met mijn keuze om voor het onderwijs. Het is fijn om mijn creativiteit te delen (en dat kunnen ook rekenopdrachten zijn!) met de kinderen en ze te zien werken. Uitdagend om iedereen aan het werk te krijgen, soms zoeken naar de juiste ingang bij een kind.

Regelmatig hebben de kinderen aan een half woord genoeg. Donderdag tekende ik 24 vazen op het bord, zette overal een naam in en vulde vervolgens de juffen-vazen met bloemen. De kinderen waren naar de gymles en zonder dat ik iets hoefde uit te leggen begonnen ze ‘s middags hun eigen vaas te vullen. De laatste vazen werden uiteindelijk nog in het laatste uurtje op vrijdag gevuld (nadat deze foto was gemaakt). Ik hoefde niets uit te leggen…het gebeurde gewoon. Heerlijk om wel tien kinderen tegelijk te zien werken, beetje kletsen, krijtjes uitwisselen.

De laatste dag werd ik verwend met chocolade, thee, lieve kaartjes en een taartje. Op het taartje zaten prikkers met daarop een klein werkje. Ik heb het met plezier thuis zitten bekijken en at gisteren al een paar keer worteltjestaart met lekker veel citroen er in.

Een eerste vakantiedag is altijd een beetje raar: het lijf geeft toe aan de vermoeidheid en gisteren was dus ook een lome dag met regelmatig een dutje (ik miste net niet de finish van de Tour). Tegelijkertijd maakt mijn hoofd overuren en wil ik aan van alles en nog wat beginnen: breien, quilten, haken of lezen? De keuze is overweldigend en dan heb ik het nog niet eens over: opruimen, wassen en onkruid wieden.

Of wat dacht je van: de koelkast een grote beurt geven, schoonmaken achter het fornuis en de kledingkast ordenen (en vergeet vooral de zolder niet).

Zes weken vrij lijkt echt super eindeloos: dat is echt heel lang geleden dat ik zoveel vrij had! Dat is dus nieuw voor mij.

Maar terug naar de orde van de dag: er moeten een paar administratieve klusjes worden gedaan EN er liggen nog opdrachten te wachten van de studie. Die had ik even geparkeerd, want het is onmogelijk die uit te voeren gedurende de schoolweken. Nu is daar ruimte voor in mijn hoofd.

Ondanks alle dutjes van gisteren heb ik een breiwerk kunnen afronden en deze geblockt. Ook een shawl lag al een paar weken te wachten op een sopje en  ligt nu te drogen op een handdoek.

En zo is de eerste dag al weer voorbij…en zit ik te peinzen over mijn opties voor deze ochtend: breien, quilten of haken? Met de radio aan of toch mijn luisterboek? De wasmachine draait zijn rondjes en ik schrijf de laatste regels van dit blog. Ik vermoed dat ik de komende week hier vaker te vinden zal zijn. De belofte om elke dag te schrijven ga ik niet doen, maar een verslagje hier of daar van een uitje of logeerpartijtje is natuurlijk wel gezellig. Een verslag van een studiedag is wat minder interessant en die dagen zitten er toch echt tussen. Mijn eigen deadline is 1 augustus: dan wil ik alle opdrachten van de laatste periode ingeleverd hebben. 

Een fijne dag, Françoise