Ter voorbereiding op dit blog blader ik op mijn telefoon door de foto´s van de afgelopen weken. Het zijn er niet zo veel en de foto´s die ik heb zijn vooral van sokken. Sokken van voor, van achteren, opzij, details, in het beginstadium en aan het einde. Natuurlijk zijn momenten die veel fotogenieker zijn: dat fietspad met aan weerszijden fluitekruid. Ik neem echter niet de moeite om dan af te stappen, mijn telefoon uit een tas te vissen, die weer in mijn fietstas zit. Op die momenten fiets ik door, meestal is dit op weg naar werk.
Ook was ik veel in de tuin te vinden. Om te beginnen wilde ik de voortuin nu eens goed onderhanden nemen. Het gras komt er steeds overal op, dus tijd voor veel vaste planten. En aangezien het onmogelijk is om alles in één keer te doen, doe ik steeds een stukje en koop daar dan wat planten voor. Ook verhuisde er wat van achteren naar voren. Zo werd het een project in kleine stukjes in plaats van een te groot geheel. Hoe vaak ik al niet met veel plantjes van het tuincentrum kwam en dan even was vergeten dat ze ook nog de tuin in moeten...dat kost niet alleen tijd, maar ook energie. Dus stukje voor stukje werkt beter en nu bijna klaar. Kan ik daarna de achtertuin in, waar het zevenblad vrolijk bloeit en de dahlia's in potten staan en lekker doorgroeien. De planten genieten duidelijk van al het hemelwater.
Begin mei was ik met mijn moeder, zussen en nichtje (damesdag...) naar Limmen naar de Hortus Bulborum. De tulpen stonden er nog prachtig bij en tijdens de rondleiding leerden we nog weer van alles. Het was die eerste dag van mei prachtig weer: stralende zon en 25 graden. Perfect voor ons uitje met ook nog een lunch op een terras.
En dan toch nog even naar de sokken: de sockmadness was nog in volle gang de afgelopen weken en ik heb me uit de naad gebreid tot en met ronde 6. De finale niet gehaald, dat is bijna onmogelijk als je full-time werkt. Dan moeten andere teamleden dat ook doen, net zo veel slaap nodig hebben etc. Maar...de sokken waren wel af voordat de laatste finalist bekend was en daarmee de ronde was afgelopen. Ik was dus wel sneller dan de langzaamste finalist uit een ander team. Zondag start de finale om 9:30 uur, voor veel finalisten een goede tijd. Ik ben die dag op stap, maar ga zeker de sokken wel opzetten, ben heel benieuwd naar de uitdagingen.
Ondertussen begint alweer de volgende sokkenwedstrijd: SWC. Iets relaxter, maar dan moet je je wel kwalificeren. Vorig jaar was de regel: als je ronde 6 van de Sockmadness had gehaald, was je automatisch geplaatst. Die regel geldt dit jaar niet: alleen als je ronde 7 (de finale) hebt bereikt, mag je starten. Ik koos voor het eenvoudige patroon, omdat ik van die mooie draadjes in de kast heb liggen, die voor kabels etc. niet geschikt zijn. Een kabel vraag om een rustig gekleurd draadje, niet om een druk. Ik geniet enorm van de kleurtjes in het draadje, maar o wat is het breien zelf saai. Nog 1 hiel en voet...en nog een week om te breien. Dat gaat wel goed komen.
Af en toe ook nog wat quilterigs: kleine bloemetjes. Ik experimenteer met blaadjes van een wollen lapje en een rondje van vilt met borduurwerk erop. Reuze leuk, maar dit wordt een meerjarenplan.
Groet, Françoise