Nog in de race

 In de afgelopen maand breide ik nog meer sokken. En dat ging allemaal in hoog tempo. Op een doordeweekse dag werd het patroon bekend en breide ik de avonden. Soms stond ik dan een uurtje eerder op om in de stilte van de ochtend, voor werktijd, ook nog te kunnen breien. De laatste steken zette ik dan steeds in het weekend. Zo deden ook mijn teamgenoten dat en inmiddels heb ik de sokken van ronde 5 af en ben ik door naar ronde 6. Dat had ik nooit gedacht.

Naast veel sokken in de kast heb ik ook weer veel geleerd. Nieuwe manieren van opzetten, hielconstructies en dat je moet opletten. Niet ondertussen tv kijken (een luisterboek prima), want dat is echt een activiteit te veel. Dat betekende afgelopen weekend dat ik een deel van een sok opnieuw moest doen. Een heel klein stukje tekst niet gezien..but blame The Crown in dit geval.

En als die sokken dan af zijn...dan val je opeens in een soort van gat. Alsof je helemaal niets meer te doen hebt. Dus eerst dan naalden en restjes garen opruimen en maar eens om je heen kijken. Vervolgens zie je dan de stapel was, het gras tot kniehoogte in de tuin, quiltprojecten die roepen en de zaterdagkrant van een week geleden nog ongelezen op de stapel.

Dan eerst maar eens de was opvouwen en een kast poetsen. Alles eruit, kleding nakijken en weer terug. Weessokken verwezen naar de prullenbak.

Natuurlijk was er ook nog de quilttentoonstelling/beurs in Rijswijk waar ik gezellig met mijn moeder naar toeging. Daar kocht ik wat lapjes en een rits aan de meter voor een projecttasje. Het eerste tasje is inmiddels af, dat smaakt naar meer. Heb nog een patroon liggen, maar heb daar nog een aanvullende stof bij nodig.

Verder was het koningsdag. Helaas zonder tompouce: die waren niet meer te krijgen op de dag zelf. Dat was verder een relaxte dag, waar ik wat rommelde in de tuin.

Afgelopen zondag liep ik een tocht van 23 km over de Kampina. Wat is dat toch een prachtig gebied. In de vroege ochtend was er geen mens te zien. Alleen het geluid van heel veel vogels en kikkers. Ik kwam wat paarden tegen en helaas ook heel veel muggen. Daar heb ik meestal niet zo'n last van, maar deze keer vonden ze zelf mij lekker en ben ik door mijn kousen heen helemaal lek geprikt. De zwellingen worden gelukkig al weer wat minder.

Ik was op de fiets naar de start van de tocht gegaan en op de terugweg kwam ik langs het weiland met de waterbuffels. Die lagen daar heerlijk in de modder. Niet alleen ik stopte om een foto te maken, ook andere voorbijgangers stopten met hun motor of auto midden op de weg. Geen probleem: het is maar een klein landweggetje.

Tijdens het wandelen heb ik volop tijd om mijn gedachten te laten gaan en verzin ik hele epistels voor mijn blog. Soms een heel gedicht dat ik later dan alweer vergeten ben. Ik bedenk dat ik moet vertellen over de knalgele bloeiende brem, over dat het heerlijk ruikt in het bos, het kopje koffie dat zo goed smaakt als je al veel kilometers hebt gemaakt.

Of dat ik zou kunnen vertellen over de tuin waar de dahlia's in potten opkomen (de slakken hebben dat ook ontdekt) of hoe leuk het is om zoveel mensen online te ontmoeten die ook sokken breien en hoe fijn het is om ook een aantal van deze mensen in het echt te ontmoeten.

Sockmadness sokken ontmoeten elkaar

En dan neem ik me voor om meer te bloggen, want dat is ook zo fijn. Maar ja, bedenk ik dan: thuis roept de was en de stofzuiger. En omdat ik nog niets te doen had, ben ik ook maar weer bij een koor gegaan. Wat is het fijn om weer samen te zingen.

groet, Françoise