Herfst

De maand Oktober is de maand waar in handwerkland veel nieuwe projecten starten. De avonden nodigen weer uit tot handwerken en de warme wolletjes voelen heerlijk aan terwijl het langzaam afkoelt. Ik wilde wel eens wat anders breien dan sokken en kwam een knit-along tegen voor een paar wanten. Even gespiekt naar eerdere projecten van deze ontwerpster: ja, leuk en dus op zoek naar wat restjes.

Patroon: https://www.ravelry.com/patterns/library/enchanted-forest-mittens

Ik had nog een mandjes met kleine bolletjes (restjes van de adventshawl van Trollenwol) en waarschijnlijk gaat het daar wel mee lukken. Al weet je dat natuurlijk nooit als je het patroon niet kent en de restjes per bolletje beperkt zijn. Waarschijnlijk worden de wanten dan niet hetzelfde…

Bij het breien van wanten zet je hetzelfde aantal steken op als bij het breien van sokken, grappig vind ik dat altijd. Ik moest daarbij ook denken aan hoe mijn moeder vroeger controleerde of mijn sokken nog zouden passen: maak maar een vuist en dan de voet van de sok eromheen vouwen. Sluit het nog van hiel tot teen? Zo ja, dan is de maat nog goed.

Hieronder een stukje breiwerk van de want, veel inbreien. Je kunt het ook mazen, maar ik ga voor inbreien. De kleuren liggen soms dicht bij elkaar, dus geen werkje voor ‘s avonds bij sfeerlicht, maar prima voor overdag.

Natuurlijk is oktober ook de maand van een nieuwe Shawl van Westknits. Vorig jaar sloeg ik over, want studie en baan overdonderden mij volledig en vroegen alle energie…Ik ben later wel gestart met de shawl, want het was weer een prachtig patroon. Deze is nu nog niet af, maar ik besloot dit jaar wel mee te doen. En voor het eerst in mijn leven heb ik een collega die ook mee doet! Hoe leuk om tijdens de koffie even de resultaten te laten zien aan elkaar. Ik heb meer breiende collega’s, dus ik ben niet meer raar!

Voor het ontwerp van Westknits keek ik ook naar wat bollen in mijn voorraad. Vier kleurtjes bij elkaar en weer een leuk begin. Inmiddels ben ik het tweede deel aan het breien, dat is enigzins saai, want alleen maar ribbels. Natuurlijk wel met beweging erin, maar het identiek aan het patroon uit een ander ontwerp van hem, dus het is voor mij niet nieuw. Maar met een luisterboek of bij de tv komt het vast wel af. Het derde deel zit er weer wat spannender uit.

Inmiddels is de herfstvakantie hier alweer bijna voorbij (en daarmee ook de ruime hoeveelheid breitijd…),  op school maakten de kinderen nog even een pompoentje tijdens de handwerkles. Heerlijk vonden ze het om te vilten met de naald. Sommigen maakten er zelfs twee (er waren nog wat restjes over, dus gingen ze tijdens het voorlezen gewoon verder). Ik geniet er van als ze met handwerk bezig zijn en niet kunnen stoppen.

Alhoewel mijn vakantie een beetje versnipperd is (studie in Leiden heeft komende week vakantie) kon ik toch ook een dagje met Mr. X op stap (mam, niet te veel meer over mij schrijven hoor, die tijd is voorbij). We genoten van een heerlijke lunch in Noordwijk, nadat we een imposante winkel op kite-surf gebied hadden bezocht. Ik heb daar helemaal geen verstand van en heb vol genoegen naar de gesprekken tussen verkoper en  Mr. X geluisterd.

Tot slot nog even naar Den Haag voor een familie bezoekje en een rondje stad. We eindigden bij Hans im Glück voor ons diner (om de hoek bij de vulpenwinkel, maar daar ben ik niet binnen geweest…echt niet…). Kijk eens wat een heerlijke drankjes ze daar serveerden. Het zag er prachtig uit en smaakte net zo goed.

Op vrijdagavond gingen we nog even naar de lichtshow in Den Bosch. Mooi gedaan met een mooi verhaal over een Drakenei…nu weten we weer waar het verhaal over de moerasdraak vandaan komt.

Vandaag voelt nog een beetje als een vakantiedag. Ik ga nog een laatste opdracht afmaken voor mijn studie, want vakantie van school betekent tijd voor de studie. Ik lig lekker op schema en wil dat graag zo houden. Tijdens de schoolweken kom ik er niet aan toe op opdrachten voor de opleiding te schrijven, maar in de vakanties kan dat prima. Het voelt nog steeds luxe dat ik “zomaar” een weekje vrij heb en ook al weet dat ik met Kerst vrij ben. Geen gepuzzel met het aantal vakantiedagen (heb ik er nog genoeg om tussen Kerst en Oud & Nieuw vrij te zijn), maar gewoon zeker weten dat het kan. En hoe luxe het ook voelt, ik voel ook dat het heel fijn is om na 8-9 weken voor de klas even terug te schakelen. Geen wekker, geen kinderstemmen en kinderen die je aandacht volledig vragen. Natuurlijk wel het een en ander voorbereiden, maar dan wel in rust. Zowel hoofd als lijf kunnen weer even bijtanken om komende week weer met heel veel plezier aan de slag te gaan.

Nu zit ik in pyama op de bank, onder een dekentje, radio aan op de achtergrond. Zo dadelijk schakel ik van laptop over op breiwerk met daarbij een spannend luisterboek. Dan wordt het tijd voor een was en nog wat studie en ook nog maar een frisse neus inplannen. Even bedenken waar, want ik ben natuurlijk niet de enige die dat vanmiddag gaat doen!

Fijne zondag, Françoise

Tussendoor

De dagen op de opleiding zijn altijd helemaal volgepland met lessen, maar vandaag had ik een taaltoets en een les die uitviel. Zomaar even wat tijd tussendoor. Ik heb werkelijk geen idee of ik de toets voldoende heb gemaakt…de termen zijn werkelijk overweldigend en mijn hoofd wat wazig. Een beginnende verkoudheid met keelpijn en dus veel paracetamol…(de tijd van het jaar met zieke kinderen in de klas)

Het is ook de tijd van dahlia’s en nog een prachtig bloeiende passiebloem. De details zijn zo bijzonder.

En terwijl de bloemen in de natuur super complex kunnen zijn, houd ik bij eenvoudige bloemetjes voor een quilt. Vorig jaar mee gestart en maar weer eens opgepakt. Ook dit is een werkje dat prima te doen is in de trein: het appliqueren van de blaadjes en bloemhartjes.

Op de opleiding volg ik ook het vak schilderen. Vooral didactisch vind ik dat interessant, maar natuurlijk is het ook fijn om zelf te doen en te genieten van de resultaten. We schilderen nat-op-nat: waterverf op nat papier. Een techniek die alle kinderen op de vrije school krijgen aangereikt. Het gaat niet alleen om een goed uitgevoerde afbeelding, maar ook om de stemming die je er mee bereikt.

De uil past goed bij deze tijd van het jaar in zijn oranje-bruine verentooi en de draak op onderstaande schildering hoort bij het Michaelfeest dat vandaag wordt gevierd. Deze dag gaat het over moed en het verslaan van draken (kan ook je eigen innerlijke draak zijn) en daarnaast is er aandacht voor de oogst. Naast spelletjes waar enige moed voor nodig is, wordt er ook appelmoes gemaakt en gedeeld.

Hoe fijn dat het mooi weer is? Ik zit dit te typen in de binnentuin van de Hogeschool Leiden. Even een momentje van rust voordat de volgende les weer start.

Fijne najaarsdagen gewenst, Françoise

Einde vakantietijd

Natuurlijk is de schoolvakantie hier in het zuiden al lang voorbij…de kinderen zijn alweer drie weken naar school geweest en de juffen en meesters dus wat langer. Toch voelt het nu echt als einde zomertijd. Je ruikt het in de lucht, ook de studie in Leiden is vorige week weer begonnen en morgen komt Mr. X weer thuis van ruim 8 weken stage in het buitenland. Heerlijk dat hij weer thuis komt met alle verhalen over lesgeven. De stage was in het kader van zijn opleiding sport en bewegen: kite-surf lesgeven op het eiland Fuerteventura. Een mooi avontuur, maar ook daar loopt het seizoen ten einde. Het wordt eerder donker en er zijn minder toeristen. In alle landen van Europa zijn de vakanties voorbij.

Vanmorgen maakte is dus zijn bed op, een paar uur het raam open en kon eindelijk de gehaakte deken op zijn bed. Toen Mr. X een tweepersoonsbed kreeg, bestelde hij bij mij ook een grote gehaakte deken van Attic 24. Met de eenpersoons had hij fijne ervaringen…en dus begon ik daaraan in januari 2022, nu is hij dan eindelijk af. In de zomervakantie heb ik elke dag minimaal 1 streep gehaakt. En vanmorgen kon ik hem op zijn bed leggen…

In de zomervakantie (heerlijk lang) waren we niet echt weg, zo hier en daar wat dagjes op stap. Ik besteedde veel tijd aan mijn studie. Daar gaat stiekem toch wel veel tijd in zitten en die tijd maak ik er niet voor gedurende de schoolweken. Als ik dat doe, dan loopt mijn hoofd zo ongeveer over, dus bewaar ik opdrachten voor de vakantie. Natuurlijk zit ik dan niet de hele dag achter de boeken, ik begon de dag met lekker een paar uur lezen of handwerken, dan een aantal uren studie en dan weer tijd voor een handwerkje.

De vakantietijd gebruikte ik ook om mij voor te bereiden op de KennisBasisRekenen toets (naast de Wiscat een beruchte toets onder PABO-studenten). Ik heb mijn kennis weer helemaal opgehaald en veel geoefend. Nu vind ik rekenen gelukkig leuk en niet echt moeilijk, maar je moet het blijven oefenen om snel te kunnen rekenen met breuken, omrekenen van liters naar vierkante meters etc. In het weekend waarop ik me helemaal op oefentoetsen heb gestort, plakt ik ook mijn achterband.

Dat blijft toch altijd een dingetje zo’n band. Waarschijnlijk was het een heel klein gaatje, want ik had er niets van gemerkt met fietsen en ontdekte het een week na mijn laatste tochtje toen ik snel even een boodschap wilde doen. Ik besloot om het plakken te doen in het weekend als afleiding/ontspanning van de rekentoets. Ik heb het geweten! Ik vind een achterband altijd lastiger dan een voorband: de kettingkast zit in de weg en tegenwoordig ook nog een schijfrem. Ik constateerde dat de solutie op was en besloot die lopend te halen. Een mooi wandelingetje.

Het gaatje had ik snel gevonden, maar ik was iets te ongeduldig met plakken, dus zat tot 2x keer toe het plakkertje niet goed vast…Toen het gelukt was de binnenband weer op de velg en een beetje opgepompt. Tot mijn verbazing werd de band snel weer plat…Grrrr… waarschijnlijk de band langs iets scherps gehaald bij de naaf: twee nieuwe gaatjes om te plakken. Ook gelukt en toen nog de ultieme bandenplakuitdaging: de buitenband weer op zijn plek krijgen! Door schade en schande wijs geworden doe je dat laatste stukje NIET met de bandenlichters. Ik heb direct weer visioenen van ‘s avonds laat in de keuken nog een band plakken, omdat je de volgende dag weer naar school moest.

Eerst maar eens een filmpje opzoeken met tips. Zo leerde ik dat er een bandenknecht bestaat, maar ja, die had ik niet in huis. Nog steeds heb ik geen sterke handen en de tips waren welkom. Stukje voor stukje ging de band verder op de velg: nog 6 spaken te overbruggen, nog 5, nog 4….Mijn handen deden inmiddels pijn, ben niet zo sterk in mijn handen: prima getraind voor naald en draad, maar niet voor dit werk. Ik nam mij voor het laatste stukje te laten wachten tot er een paar sterke mannenhanden thuis zouden zijn en ik ruimde de spullen op om verder te gaan met mijn rekentoetsen. Op de weg terug van garage naar keuken legde ik mijn handen nog een keer op de band om te kijken of het nog een klein stukje verder kon…en ineens plopte hij zo weer op de velg. Ik pompte de band op en ruimde ook de fiets op! 

Toch maar mooi gelukt!

Intussen zijn de kinderen dus alweer drie weken naar school en vliegt de tijd voorbij. Ik heb dezelfde kinderen als vorig jaar, al zijn ze allemaal wel groter! Dat gaat altijd hard in die zomerweken. En daar waar ik vorig jaar nog maar weinig wist van het lesgeven…kon ik nu direct fijn aan de slag met ze. Weer even zoeken naar het ritme en waar liggen de spullen in het nieuwe lokaal (we nemen allemaal nog wel eens de verkeerde afslag). Inmiddels begrijp ik ook beter wat het werken in het onderwijs zo intens maakt. Je bent de manager van je klas: rooster maken, differentiëren (de verschillen zijn groot tussen kinderen onderling), lessen voorbereiden, nakijken, en 22 kinderen die je geen ruimte geven voor een rustige start. Geen agenda zonder afspraken een eerste week: vanaf het moment dat de bel klinkt, is je volledige aandacht vereist. Ik geniet er van, maar de eerste week moeten je oren weer wennen aan al die kinderstemmen en is ook het vele praten weer even anders dan tijdens de rustige vakantie.

Niet meer ‘s avonds laat naar bed om nog een boek uit te lezen of film te kijken. Op tijd naar bed is het devies! Maar o, wat geniet ik er van. Zeker nu ik er helemaal in thuis raak, mijn rugzak al een beetje gevuld is.

Voordat de kinderen naar school komen, was ik al een week aan het rommelen in mijn lokaal: Alle kasten door: wat ligt er in? Waar is nog plek? Wat leg ik waar? Etc. En terwijl de timmerman bezig was met het zagen van een gat in de buitenmuur, maakte ik een bordtekening van Nederland. Het inrichten van de klas moest nog even wachten, want er werd nog wat stof geproduceerd…Uiteindelijk ging er op vrijdagmiddag een houten plaat voor het gat en wordt de klus in de herfstvakantie afgemaakt. Niet helemaal een relaxte start…je zit toch een soort van te wachten tot de klus klaar is.

Bordtekenen is echt een kunst en kan heel veel tijd kosten. Gelukkig had ik een fijne workshop tijdens de zomerweek voor vrijeschoolleraren. Ik heb veel tips mee naar huis en school kunnen nemen om vlot een fijne tekening op het bord te kunnen zetten. Tijdens de workshop tekenden we op zwart papier. Hieronder een mooi zandkasteel.

De zomerweek vindt elk jaar plaats in de vakantie (lees eigen tijd) en leraren uit het hele land komen een week bij elkaar in Zeist voor workshops, lessen en lezingen. Intensief, maar inspiratie voor een heel schooljaar. Naast het bordtekenen leerde ik heel veel leuke spelletjes tijdens het vak Spel en Beweging en in een andere les ging het vooral over de leeftijdsfase van mijn huidige klas: tips over websites, liedjes, rekenopdrachten en verhalen, leestips en nog veel meer.

En om ondertussen vakantiegevoel te hebben was ik neergestreken op de camping. Heerlijk maar 5 minuten reistijd en lekker rommelen in de tent. Ik hoefde alleen voor mijn ontbijt te zorgen: thee, crackers en wat beleg! Ik heb er van genoten om weer in de tent te slapen, regen te horen tikken, ‘s nachts de bosuil te horen en in het ochtendzonnetje te ontbijten. Volgend jaar zomer maar weer eens echt op vakantie met de tent. Als het goed is, is de studie dan afgerond en kan ik echt heel veel weken vakantie houden.

Nu zijn de dagen dus weer heel vol en zit ik ‘s avonds voor pampus op de bank. Eigenlijk wil ik dan nog van alles doen, maar lukt dat niet. Maar van dat bankhangen (met Netflix) krijg je niet echt nieuwe energie…daar moet ik nog iets op vinden. Het moet ontspannen, energie geven en er voor zorgen dat ik lekker slaap. Een rigoreuze oplossing zou zijn de bank de deur uit doen, zodat ik vanzelf nog een uurtje achter de naaimachine beland of misschien nog een blokje om ga. Of zou het helpen als ik de tv uitlaat? Ook merk ik dat ik weer zoetigheid ga snaaien (hele vakantie geen koekje bij de koffie genomen als ik thuis was), dit is echt een van mijn valkuilen als ik moe ben.

Ik ga de komende weken een poging doen om op dinsdag en donderdagavond geen tv aan te zetten! Op maandag en woensdag lukt dat al, dan heb ik andere bezigheden. Misschien die tijd dan gebruiken voor een uurtje naaimachine, wat lezen en schrijven (bijvoorbeeld een blogje)?

In mijn hoofd is er in ieder geval weer ruimte om mee te breien met de nieuwe mysterie-shawl van Westknits. Kleuren heb ik nog niet gekozen, ook weet ik nog niet welk garen ik ga gebruiken. Misschien iets nieuws, een ander merk, uitproberen?

Nu duik ik nog even in een ontspannend boek, voordat het tijd is om te koken (en de keuken op te ruimen, dat houdt nu eenmaal nooit op).

Nog een fijn weekend, Françoise

PS: Gisteren kreeg ik de uitslag van mijn rekentoets: Geslaagd! Een taartje waard.

Handwerktijd

Vakantietijd is ook handwerktijd. Inspiratie genoeg bij mensen om mij heen en nadat ik mijn werktafel had opgeruimd, kon ik lekker aan de slag. Ik pakte mijn 2024 project er weer eens bij. Hoeveel bloemetjes zijn er eigenlijk helemaal af? Nou, dat waren er niet zo veel…maar er zijn er wel een heleboel onderweg. 

Ik heb heel veel gesneden vierkantjes van 3,5 inch, er zijn vierkantjes met alleen stelen. Er zijn bloemen, er zijn ook vierkantjes met stelen en een bloem. Er zijn bloemetjes die ook al een rondje hebben en er liggen stelen klaar. Alles is weer geordend en ik kan er weer mee aan de slag, want ik vind het wel een leuk project. De grote bloemen zijn leuk, maar deze kleine blokjes geven straks een ware bloemenzee aan de muur.

Allerlei breiprojecten kwam ik ook nog tegen bij het opruimen. Allerlei projecttasjes met een verrassing…Ik haalde halve sokken uit, maar ook hele, want toch niet zo leuk of geen goede pasvorm en natuurlijk sokken genoeg. Inmiddels waren er ook wat nieuwe strengen het huis in gehuppeld en deze zijn tot bollen gedraaid. Zo kon ik aan twee nieuwe projecten beginnen, die lekker makkelijk zijn om mee te nemen. Over een paar weken zit ik weer wekelijks in de trein en dan moet je toch wat bij je hebben.

Als eerste de de Sophie Hood van Petiteknit. Lekker dik garen voor een shawl met ingebouwde muts.

Op social media zie je ze overal: de kleine shawltjes…je hebt aan een streng genoeg en het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld (al heb ik bij Nancy Marchant hele mooie gezien van mohair met een borduurtje of een gehaakt randje). Ik ga aan de slag met de Stay Toasty Scarf met mijn streng uit Hoorn: alpaca met zijde. Hoe heerlijk zacht.

Over twee weken gaan de kinderen hier alweer naar school…voor mij betekent het de komende week een zomercursus voor vrije school leerkrachten. Net als vorig jaar ga ik mij op de camping dicht bij de cursuslocatie installeren, nog een beetje vakantiegevoel en dan hoef ik niet heen en weer te rijden. De auto staat bepakt voor de deur, nog even een kopje koffie en een blogje schrijven en dan ben ik klaar voor vertrek. 

Hoe meer ruimte, hoe meer je kunt meenemen…dus was ik langer bezig met het kiezen van mijn handwerkprojecten (geen idee wanneer ik dat ga doen, maar je moet wat bij je hebben en wilt ook kunnen kiezen…herkenbaar toch?) en ook maakte ik een selectie van mijn vulpennen (cursus=aantekeningen maken) en vulde die. Ook hier geldt dat één pen niet genoeg is, want soms wil ik met paars en soms met blauw en soms met rood schrijven. (En welke paars….)

Ik moet zeggen dat ik sneller klaar was met het inpakken van mijn kleding.

Fijne week gewenst, waar je ook bent: op vakantie, thuis in de tuin/op de bank/achter je naaimachine!

Groet, Françoise

Op stap

Heel langzaam wen ik eraan dat ik nog steeds vrij heb. De laatste keer dat ik zo lang vrij was waren we op reis naar Canada en dan beleef je dat toch heel anders dan als je thuisblijft met je studieboeken en zo nu en dan op pad bent. Als het goed is volgend jaar mijn PABO-studie afgerond en kan ik dan een paar weken de boel echt helemaal loslaten. Er zijn al wat vage plannen…

Gisteren ging dit kaboutertje met mij mee naar huis. Vorige week zag ik deze bij mijn moeder liggen (toen nog niet af) en vond hem zo schattig…Mijn moeder maakte hem af (geïnspireerd op Paulus de boskabouter) en gisteren kreeg ik hem overhandigd. Ik ga er een mooi plaatsje voor zoeken op mijn bureau. Heel veel borduurwerk zit er in dit exemplaar en dat tasje maakt het natuurlijk helemaal af.

De afgelopen weken volgde ik de Tour de France. Elke middag de tourradio aan en de finale altijd op het scherm. Handig dat dit ook op de PC kan…tussen de studieopdrachten door. Het deed me echt wel denken aan mijn tienertijd: met mijn radio aan op mijn kamer, beetje tekenen, knutselen en luisteren naar de radio. Het hoorde echt bij de vakantie. Dit jaar was het dus ook weer mogelijk.

Gisteren was de Tour laat en zat ik met een handwerkje op de bank om ze door Parijs te zien racen. Er was ook nog de finale van het EK voetbal voor vrouwen en ook dat moest aan.Het geluid van de Tour in mijn ene oor, het voetbal hoorbaar in de kamer. Zo heeft een ieder voorkeur voor een bepaalde sport en konden we toch alles volgen. Wat ging het hard door Parijs!

Ik scroll verder terug door mijn foto’s en kom bij de buit van woensdag (van twee personen, dus best bescheiden). Samen met een vriendin op stap naar de Weversmarkt in Hoorn. En waar het bij Utrecht nog met bakken uit de hemel kwam, scheen in Hoorn een heerlijk zonnetje en zijn we rustig langs alle wolkramen geslenterd. Ik kocht wol voor een klein shawltje en voor een aapje, beide handige werkjes voor onderweg. En ook de andere bollen hebben een zelfde bestemming.

Wat een heerlijke dag was het!

Mooie tegeltjes op een van de gevels in Hoorn. Natuurlijk zien wij een quilt, borduurwerk of andere mogelijkheden.

Weer thuis op mijn werkkamer zie ik de enorme chaos op mijn werktafel: geen plaats voor een naaimachine of iets dergelijks. Dus eerst maar weer eens opruimen, zodat er ruimte is om nieuwe chaos te creëren. Dit is overigens alleen mijn handwerkplek. De laptop staat in een andere kamer op een ander bureau, dat ziet er regelmatig ook zo uit, maar dan met boeken, aantekeningen, pennen en potloden. Dat heb je als je verschillende dingen tegelijk doet. Maar goed, dat is altijd zo geweest en werkt voor mij het beste.

Inmiddels is de tafel weer opgeruimd en ook wat omliggende planken en de dozen op de vloer zijn geordend. Ik heb halve sokken uitgehaald en de bollen opgeruimd, de patronen weggelegd en de nieuwe strengen liggen netjes te wachten tot ze tot een bol worden gedraaid. Ik heb mijn breinaalden geordend en ondertussen nieuwe projecten bedacht. Ik kwam patronen tegen van tassen, ooit gekocht/gewonnen en legde ze bij de stapel nog-te-doen.

Ik kwam ook deze foto nog tegen: detail van mijn moeders laatste werk waar ik vorige week de tunnel en het label voor maakte. Uren en uren werk zit er in. Allemaal kleine onderdelen van vilt waarop ze heeft geborduurd (heel veel Franse knoopjes) en ook wat kraaltjes terug te vinden zijn. Ik ben elke keer diep onder de indruk van wat ze maakt. En elke keer komt er weer een nieuw creatief idee, dat dan van klein toch weer uitgroeit tot een groter geheel.

Tot slot nog een plaatje van vorige week maandag. Ik fietste door de duinen van Scheveningen naar Kijkduin en zag de mooiste luchten. Een spatje regen en ook de zon. Het wisselde elkaar af. Als ik nu naar buiten kijk is het grijs en wat onbestemd. Ik ga eerst maar eens even mijn werktafel weer ordenen en dan een paar uur aan de studie. Deze week niets bijzonders op het programma, dus moet het lukken om nog het een en ander af te ronden. 

Fijne week, Françoise