De vlag hing hier al vroeg te wapperen. Mr. X heeft een trainingskamp en ik bracht hem om 7:00 uur even weg. Kon ik meteen wennen aan de vroege wekker, die morgen weer gaat. Vanuit mijn quiltkamertje kan ik net de top van de vlaggenstok zien. Hoe bijzonder vrijheid is, werd ons gisteren weer duidelijk toen we per ongeluk het tv programma, een video-dagboek van Anne Frank zagen. We gingen net lunchen toen de eerste aflevering werd uitgezonden en we zijn blijven kijken tot na de laatste aflevering een paar uur later.
Indrukwekkend, wat prachtig gemaakt.
Mr. X stelde vast dat het maar de vraag is of we ook 100 jaar vrijheid zullen vieren. Hij had zo zijn twijfels…we dachten terug aan de bezoeken die we in Oosterbeek en Margraten brachten aan de begraafplaatsen en vroegen ons af hoe wij zouden reageren op oorlog in eigen land. Wat zouden we doen? Zouden we toekijken, in verzet gaan? Zouden we mensen opnemen in huis? Mr. X zei: dan ga ik meteen in dienst, waarop ik zei: dan kan ik me daar in ieder geval zorgen over maken…
Terwijl ik dat typ bedenk ik dat daden niet groots hoeven te zijn om toch betekenis te hebben. Voor nu betekent dat onze vrijheid koesteren, aandacht voor de mens om je heen en ook die zijn vrijheid gunnen. Dat betekent een voortuin vol bloemen waar kinderen voor stilstaan en af en toe ook een volwassene die dan een foto neemt van een klein bloemetje. Dat betekent een verhaaltje schrijven, waar een ander van kan genieten tijdens zijn kopje koffie. Dat betekent mijn normen en waarden uitstralen en voorleven.
Geniet van deze dag met Hollandse luchten, bloemen in de tuin, je werk en de kleine dingen die het leven mooi maken.
Françoise